Σαουδική Αραβία: Η βαρυσήμαντη πορεία της στο Μουντιάλ του 1994

Δημήτρης Βαρσάνης


Η Σαουδική Αραβία ήταν η “βασίλισσα” του Ασιατικού ποδοσφαίρου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '80. Με τη κατάκτηση των δύο διαδοχικών Ασιατικών κυπέλλω το 1984 και το 1988 εδραίωσε την κυριαρχία της. Ωστόσο παρά την περιφερειακή υπεροχή τα “Πράσινα Γεράκια” δεν πήγαν ποτέ έως τότε σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο.

Υπήρχαν ωστόσο, ελαφρυντικές περιστάσεις μιας και οι Σαουδάραβες δεν ήταν συνδεδεμένοι με τη FIFA μέχρι το 1956. Την ίδια στιγμή η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Σαουδικής Αραβίας (SAFF) ιδρύθηκε από τον Abdullah bin Faisal Al Saud, ανιψιό του βασιλιά Saud. Δεν συμμετείχε στην Ασιατική Συνομοσπονδία Ποδοσφαίρου μέχρι το 1972, οπότε δεν μπορούσε να εισέλθει στο Παγκόσμιο Κύπελλο έως το 1976.

Οι Σαουδάραβες τα πήγαιναν χάλια μέχρι να παίξουν στα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Τα “πράσινα γεράκια” δεν κατάφεραν να περάσουν στη τελική φάση των Παγκοσμίων Κυπέλλων από το 1978 έως το 1990, συναντώντας δυσκολίες να αναπαράγουν τις εμφανίσεις τους στο Ασιατικό Κύπελλο. Υπήρξε τεράστια απογοήτευση μεταξύ των οπαδών και αξιωματούχων της σε αυτές τις αποτυχίες, όμως καθώς τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1994 πλησίαζαν η απογοήτευση μετατράπηκε σε αισιοδοξία. Αρκετοί λόγοι πίσω από αυτήν την ανανεωμένη ελπίδα της SAFF.

Πρώτον τα “πράσινα γεράκια” στις αρχές της δεκαετίας του 90 διέθεταν μια ταλαντούχα ομάδα νέων παικτών η οποία πρόσφατα εμφανίστηκε στην εθνική ομάδα. Ανανέωσαν τη δύναμη τους και ενίσχυσαν τους έμπειρους που κρίθηκαν πολύ επιτυχημένοι τη δεκαετία του ‘80. Είναι σημαντικό ότι αυτοί οι νέοι κάλυπταν διάφορες θέσεις με πολλούς κάτω των 24 ετών το 1993. Περιλάμβαναν τον τερματοφύλακα Mohamed Al-Deayea, τους αμυντικούς Mohammed Al-Khilaiwi και Ahmed Jamil Madani, τους μέσους Fuad Anwar και Khalid Al-Muwallid, όπως και τον επιθετικό Sami Al-Jaber.

Δεύτερον, οι έμπειροι της ομάδας διέθεταν αρκετή ποιότητα για να συμπληρώσουν την ικανότητα των νεαρών παιδιών. Παίκτες όπως ο Mohammed Al-Jawad, ο Fahad Al Bishi και ο Majed Abdullah είχαν καθοριστική σημασία για τη κατάκτηση του Ασιατικού κυπέλλου. Η εθνική ομάδα είχε επίσης χρηματοδοτηθεί από το βασίλειο, με αρκετούς από τους βασιλικούς να είναι φανατικοί φίλοι του ποδοσφαίρου. Στη δεκαετία του ‘70 ο βασιλιάς Faisal προσέλκυσε τον Jimmy Hill για να αναπτύξει το ποδόσφαιρο στη χώρα και του δόθηκε ένας προϋπολογισμός σχεδόν 50 εκατομμυρίων δολαρίων. Η βασιλική οικογένεια ήθελε ένα μόνο πράγμα από τη γενναιόδωρη χρηματοδότησή της: το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ήταν η ελπίδα ότι ο Cândido, ένας Βραζιλιάνος που προπονούσε την εθνική ομάδα, θα μπορούσε να το κάνει αυτό.

Βασιλικοί Θεοί

Τα πράσινα γεράκια ξεπέρασαν εύκολα τη πρώτη φάση των προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου τερματίζοντας στη κορυφή του ομίλου τους μπροστά από το Κουβέιτ, τη Μαλαισία και το Μακάο. Όμως το δεύτερο στάδιο θα περιείχε σκληρότερους αντιπάλους και μοναδική μορφή. Ο όμιλος αποτελούνταν από έξι ομάδες που έπαιζαν ο ένας με τον άλλον μία φορά. Οι αγώνες θα διεξάγονταν σε σύντομο χρονικό διάστημα (λιγότερο από δύο εβδομάδες). Επιπλέον, όλα τα παιχνίδια θα γίνονταν στο Κατάρ. Οι έξι ομάδες του ομίλου ήταν η Σαουδική Αραβία, η Ιαπωνία, η Νότιος Κορέα, το Ιράν, το Ιράκ και η Βόρεια Κορέα. Μια νίκη έφερνε δύο βαθμούς και μόνο οι δύο πρώτοι θα πληρούσαν τις προϋποθέσεις για το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Το πρώτο παιχνίδι της Σαουδικής Αραβίας πραγματοποιήθηκε στις 15 Οκτωβρίου εναντίον της πρωταθλήτριας Ασίας Ιαπωνία. Οι δυο καλύτερες ομάδες - λίγο πολύ - ακυρώθηκαν μεταξύ τους σε μια ισοπαλία χωρίς τέρματα. Τρεις μέρες αργότερα οι Σαουδάραβες θα κέρδιζαν δύσκολα τη Βόρεια Κορέα με 2-1. Τέσσερις μέρες αργότερα τα “Πράσινα Γεράκια” στάθηκαν τυχερά για να πάρουν την ισοπαλία (1-1) κατά της Νότιας Κορέας ισοφαρίζοντας στις καθυστερήσεις.

Και οι έξι χώρες είχαν ακόμα την πιθανότητα να περάσουν με δύο αγώνες να απομένουν. Η Νότια Κορέα μαζί με τη Σαουδική Αραβία, καταλάμβαναν τη πρώτη θέση με τέσσερις βαθμούς. Η Ιαπωνία βρισκόταν στην τρίτη θέση με τρεις βαθμούς. Το Ιράκ είχε τον ίδιο αριθμό πόντων με τους Ιάπωνες όμως ήταν στη τέταρτη θέση λόγω χειρότερης διαφοράς τερμάτων. Τόσο το Ιράν όσο και η Βόρεια Κορέα έβλεπαν τη πλάτη τους μαζεύοντας έως τότε δύο βαθμούς. Τα τελευταία δύο παιχνίδια της Σαουδικής Αραβίας ήταν εναντίον του Ιράκ και του Ιράν.

Τα πράγματα δεν ξεκίνησαν καλά εναντίον του Ιράκ καθώς η Σαουδική Αραβία δέχτηκε το γκολ στο πρώτο λεπτό με τον Ahmet Radhi του Ιράκ να εκμεταλλεύεται την διστακτική υπεράσπιση της Σαουδικής Αραβίας. Όμως τα “πράσινα γεράκια” πολέμησαν και σκόραραν αμέσως χάρη στον Saeed Al Owairan. Ο Khalid Al-Muwallid της Σαουδικής Αραβίας αστόχησε στην εκτέλεση πέναλτι για να χάσει τη νίκη όμως αυτό αντικαταστάθηκε από το δράμα. Ο Cândido αντικατέστησε τον τερματοφύλακα Mohammed Al-Deayea κατά τη διάρκεια του αγώνα παρόλο που δεν τραυματίστηκε. Ήταν μια περίεργη απόφαση καθώς το παιχνίδι έληξε 1-1.

Ο Candido παραιτήθηκε ως προπονητής και έφυγε την επόμενη μέρα. Αργότερα αποδείχθηκε ότι έφυγε λόγω του θυμού του ότι διατάχθηκε από έναν από τους Σαουδάραβες πρίγκιπες να αντικαταστήσει τον Al-Deayea. Δεν ήταν η πρώτη φορά που τα αραβικά κόμματα είχαν παρέμβει στις υποθέσεις ποδοσφαίρου, όπως έδειξε το Κουβέιτ στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1982. Πέντε βοηθοί έφυγαν με τον Cândido που σήμαινε ότι τον αντικατέστησε προσωρινά ο προπονητής της Under 16 Mohammed Al-Khrashe.

Πέντε ομάδες διεκδικούσαν τη πρόκριση τους με μια αγωνιστική να απομένει. Η Ιαπωνία και η Σαουδική Αραβία μετρούσαν έξι βαθμούς, ενώ η Νότιος Κορέα, το Ιράκ και το Ιράν τέσσερις. Τέλος η ήδη αποκλεισμένη Βόρεια Κορέα καθόταν στη τελευταία θέση με δύο πόντους. Η τελευταία αγωνιστική διεξαγόταν ταυτόχρονα σε τρία γήπεδα της Ντόχα. Η Σαουδική Αραβία έπαιζε με το Ιράν, η Νότιος Κορέα με τη Βόρεια Κορέα και η Ιαπωνία με το Ιράκ.

Παρά τις δυσκολίες εκτός του αγωνιστικού χώρου, η Σαουδική Αραβία έκανε μια καυτή εκκίνηση και να προηγείται γρήγορα με 2-0 με τους Al-Jaber και Fahid Al-Mehallel. Οι Ιρανοί μείωσαν πριν από το ημίχρονο με τον Mehdi Fonounizadeh, αλλά ο μέσος της Σαουδικής Αραβίας Mansour Al-Mousa επανέφερε το προβάδισμα των δύο τερμάτων στο 47’. Ο Fonounizadeh ωστόσο το πήρε προσωπικά να κρατήσει το Ιράν στο παιχνίδι. Μείωσε ξανά σε 3-2 πέντε λεπτά αργότερα. Ο επιθετικός Hamza Idris Falatah διέλυσε τα Σαουδαράβικα νεύρα κάνοντας το 4-2. Ο Javad Manadi έδωσε λίγες ελπίδες στο Ιράν στις καθυστερήσεις όμως ήταν μια απλή παρηγοριά. Οι παίκτες, όπως και οι οπαδοί στον αγωνιστικό χώρο φώναζαν και τραγουδούσαν με χαρά που έφτασαν στο Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά.

Ως ανταμοιβή για τη πρόκριση οι Σαουδάραβες έλαβαν περίπου 41.000 δολάρια στα σημερινά χρήματα. Εντούτοις οι δυσκολίες εκτός του αγωνιστικού χώρου θα επανεμφανιστούν, ειδικά στους μήνες που προηγήθηκαν μέχρι τα τελικά της διοργάνωσης. Ο έμπειρος Leo Beenhakker διορίστηκε ως προπονητής της ομάδας τον Νοέμβριο του 1993 όμως θα καθίσει μόλις τρεις μήνες. Η εξήγηση της SAAF ήταν ότι η ομάδα δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στις τακτικές του Beenhakker.

Ο αντικαταστάτης του Beenhakker ήταν ο Jorge Solari όμως ο τρόπος διορισμού του τον Μάρτιο του 1994 ήρθε ανορθόδοξα. Ο βασιλιάς Faud είχε ζητήσει τη συμβουλή του Carlos Menem, προέδρου της Αργεντινής. Ο Menem πρότεινε το Solari όμως παρόλο που κρίθηκε επιτυχημένος στη Νότια Αμερική για διάφορους συλλόγους, δεν είχε ξαναδουλέψει ποτέ σε Εθνική ομάδα.

Το πνεύμα των “γερακιών”

Η Σαουδική Αραβία κατατάχθηκε στον έκτο όμιλο με το Μαρόκο, το Βέλγιο και την Ολλανδία. Οι Μαροκινοί διεθεταν αρκετούς παίκτες στην κορυφαία κατηγορία της Γαλλίας, συμπεριλαμβανομένων των Mustapha Hadji και Noureddine Naybet. Οι Βέλγοι είχαν μια πλούσια εμπειρία στο ρόστερ τους και ένας αριθμός ήταν μέρος του διάσημου Παγκοσμίου κυπέλλου του 1986 που έφτασε έως τα ημιτελικά.

Οι Ολλανδοί διέθεταν μια πληθώρα ταλέντων παγκόσμιας κλάσης υπό την εποπτεία του Dick Advocaat. Τα ονόματα το λένε ως το ποιος είναι ποιος από τους ποδοσφαιριστές της δεκαετίας του ‘90: ο αρχηγός Ronald Koeman, ο Frank de Boer, ο αδελφός του Ronald, ο Dennis Bergkamp και ο Marc Overmars να αναφέρουμε μερικούς.

Το ντεμπούτο της Σαουδικής Αραβίας στο Παγκόσμιο κύπελλο ξεκίνησε εναντίον των ολλανδών στην Ουάσιγκτον στις 20 Ιουνίου. Τα “πράσινα γεράκια” τέθηκαν υπό πίεση κατά τη διάρκεια των πρώτων 15 λεπτών, αλλά οι Σαουδάραβες αντιστάθηκαν στις επιθετικές αρετές της Ολλανδίας. Η σκληρή άμυνά τους ανταμείφθηκε κερδίζοντας ένα φάουλ σε καλή θέση στο 18’. Η μπάλα στήθηκε λίγο έξω από την περιοχή του πέναλτι στα δεξιά. Ο Fahad Al-Bishi το εκτέλεσε και ο Fuad Anwar με μια κεφαλιά έστειλε τη μπάλα στη κάτω γωνία του Ed de Goey.

Οι Ολλανδοί εξεπλάγησαν από την εξέλιξη του παιχνιδιού μιας και δεν ήταν μέσα στα σενάρια τους. Η ολλανδική κατοχή παρήγαγε λίγες ευκαιρίες και οι Σαουδάραβες ήταν μπροστά στο ημίχρονο, ωστόσο οι Ολλανδοί ξεκίνησαν το δεύτερο εξάμηνο με εκδικητικές τάσεις. Ο Wim Jonk ισοφάρισε μετά από ένα κεραυνό από τα 25 μέτρα που εκτέλεσε τον Al-Deayea. Η Ολλανδία εντατικοποίησε τις προσπάθειές της για να βρει ένα νικητήριο τέρμα όμως η σκληράδα και το πνεύμα των Σαουδάραβων τους κράτησαν στο κόλπο.

Ο Al-Deayea με τέσσερα λεπτά να απομένουν έβγαινε από την εστία του για να σταματήσει τις επιθέσεις. Ο Frank de Boer επιχείρησε μια βαθιά μπαλιά, ο Al-Deayea έφυγε με άσχημο τρόπο από την εστία του για να προσπαθήσει να την απομακρύνει. Τελικά έχασε τη μπάλα εντελώς καθώς αναπήδησε στον αέρα. Ο ολλανδός επιθετικός Gaston Taument αντέδρασε πιο γρήγορα στέλνοντας με κεφαλιά τη μπάλα στα δίχτυα.

Τα “γεράκια” μπορεί να γνώρισαν την ήττα όμως υπήρχαν λόγοι να είναι αισιόδοξοι καθώς διεκδίκησαν πράγματα με μία από τις καλύτερες ομάδες της Ευρώπης και άξιζαν τον έναν βαθμό. Το επόμενο παιχνίδι της Σαουδικής Αραβίας εναντίον του Μαρόκου ήταν πλέον υψίστης σημασίας και για τις δύο ομάδες. Οι Μαροκινοί έχασαν με μόλις 1-0 από Βέλγιο, πράγμα που σημαίνει ότι η ήττα και για τις δύο ομάδες είχε ως αποτέλεσμα τον οριστικό αποκλεισμό τους

Οι Σαουδάραβες απόλαυσαν την τέλεια αρχή ενάντια στο Μαρόκο στη Νέα Υόρκη. Κέρδισαν ένα πέναλτι που ο Al-Jaber το μετέτρεψε σε γκολ όμως οι μαροκινοί αντέδρασαν και ισοφάρισαν στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου. Μια ελπιδοφόρα μακρά μπαλιά από το Μαρόκο συναντήθηκε από τον Awad Al-Anazi της Σαουδικής Αραβίας και τον Ahmed Bahja του Μαρόκου. Ο Al-Anazi ακολούθησε τον Bahja στην άκρη του γηπέδου.

Καθώς ο μαροκινός κρατούσε την μπάλα ο Al-Anazi πραγματοποίησε ένα τάκλιν προσπαθώντας να χτυπήσει τον αντίπαλό του. Γρήγορος σαν αστραπή ο Bahja πέρασε τον αντίπαλο του και ήταν πλέον ελεύθερος να τρέξει στο κουτί της περιοχής. Έπειτα έκοψε προς τα μέσα και έδωσε στο Mohammed Chaouch να ισοφαρίσει.

Το υπόλοιπο μέρος του πρώτου ημιχρόνου ήταν μια πενιχρή υπόθεση που σηματοδοτήθηκε από φάουλ. Ωστόσο λίγο πριν το ημίχρονο, οι Μαροκινοί προδόθηκαν. Κάτω από την πίεση στο δικό τους μισό, ένας από τους μαροκινούς αμυντικούς έκανε μια κακή πάσα, γεγονός που επέτρεψε στον Fuad Anwar να πάρει τη κατοχή. Ο Anwar ανέβηκε στο μισό του Μαρόκου και σούταρε από τα 30 μέτρα έξω από τη περιοχή. Η μπάλα κόντραρε και πήρε μια άγρια τροχιά ​​και μπέρδεψε τον τερματοφύλακα του Μαρόκου Khalil Azmi. Η Σαουδική Αραβία πήρε τη πρώτη της νίκη σε Παγκόσμιο Κύπελλο.

Είχαν πολλούς λόγους για να γιορτάσουν μιας και το Βέλγιο νίκησε την Ολλανδία με 1-0 νωρίτερα εκείνη την ημέρα. Οι Βέλγοι πρωτοπορούσαν τώρα στον όμιλο με έξι πόντους και η Σαουδική Αραβία και η Ολλανδία μετρούσαν τρεις. Η μορφή των ομίλων σήμαινε ότι οι δύο πρώτοι σε κάθε γκρουπ θα προχωρούσαν στους “16” όπως και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες. Η νίκη για τη Σαουδική Αραβία στο τελευταίο αγώνα με το Βέλγιο θα σήμαινε ότι θα συνέχιζε στο τουρνουά. Οι Βέλγοι μετρούσαν το απόλυτο μέχρι στιγμής στο Παγκόσμιο Κύπελλο και η άμυνα τους δεν δέχτηκε ούτε γκολ.

Η Σαουδική Αραβία θα σκόραρε στο 5’ με το Saeed Al-Owairan να γίνεται ο νέος εθνικός ήρωας. Η πρόκληση για τους Σαουδάραβες ήταν να διατηρήσουν το λεπτό τους προβάδισμα για το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Το Βέλγιο έλεγχε την κατοχή όμως η πίεση τους απέδωσε ελάχιστες ευκαιρίες. Οι Βέλγοι επιτάχυναν το ρυθμό στο δεύτερο ημίχρονο όμως τους καθιστούσαν ευάλωτους στις αντεπιθέσεις..

Ο Michel De Wolf άνοιξε μια ελπιδοφόρα μπαλιά στο κουτί της Σαουδικής Αραβίας, η οποία εύκολα απομακρύνθηκε από την άμυνα. Η απομάκρυνση έφτασε τυχαία στον Al - Owairan. Η βελγική άμυνα ήταν αποδιοργανωμένη και η ταχύτητά του τον οδήγησε στην περιοχή του πέναλτι και με μόνο τον Michael Preud'homme να απομένει το τελείωμα του τον νίκησε.

Οι Σαουδάραβες διατήρησαν μια διάσημη νίκη και πέρασαν στη φάση των νοκ - άουτ. Το πιο σημαντικό για το μέλλον; ένα νέο αστέρι είχε γεννηθεί στο πρόσωπο του Al-Owairan. Η επίτευξη των σταδίων του νοκ-άουτ ήρθε απροσδόκητα και οι Σαουδάραβες ήταν αποφασισμένοι να το πάνε έως το τέρμα. Οι αντίπαλοί τους στους “16” έμελλε να είναι η Σουηδία. Οι Σκανδιναβοί διέθεταν μια τρομερή και έμπειρη ομάδα, που καυχιώνταν αρκετούς ποδοσφαιριστές στα κορυφαία πρωταθλήματα της Ευρώπης.

Οι δύο ομάδες αντιμετώπισαν η μία την άλλη στο Cotton Bowl στο Ντάλας στις 3 Ιουλίου. Οι Σαουδάραβες αισθάνθηκαν ενθουσιασμένοι με τις πολεμικές τους επιδόσεις εναντίον του Βελγίου και την Ολλανδία, αλλά οι Σουηδοί ήταν διαφορετικοί. Ο Kennet Anderson πραγματοποίησε μια απότομη σέντρα από τα αριστερά που πέρασε τους Σαουδάραβες αμυντικούς. Ο Martin Dahlin ήταν ένα βήμα μπροστά από τον αντίπαλο του και με μια δυνατή κεφαλιά νίκησε ​​ τον Al - Deayea. Απλά και αποτελεσματικά οι Σαουδάραβες κυνηγούσαν το αποτέλεσμα.

Η Σουηδία ωστόσο έγινε επιφυλακτική. Το προβάδισμα τους επέτρεψε να τολμήσουν και να σπάσουν την άμυνα των Σαουδάραβων. Το γκολ ανάγκασε επίσης τους Σαουδάραβες να κυνηγήσουν την ισοφάριση το οποίο τους έκανε να κουραστούν. Αυτό οδήγησε τους Σουηδούς να αυξήσουν το ρυθμό τους στην αρχή του δευτέρου ημιχρόνου και να θέσουν το θανατηφόρο χτύπημα στο 51’. Η αδύναμη άμυνα της Σαουδικής Αραβίας επέτρεψε στον Andersson να οπλίσει και να πυροβολήσει στη κάτω γωνία. Δύο γκολ κάτω και με το μεγαλύτερο μέρος του δεύτερου ημιχρόνου να απομένει, έμοιαζε σαν μια αδύνατη αποστολή για τα “πράσινα γεράκια”.

Αυτό προκάλεσε το Solari να αλλάξει δραστικά τα πράγματα. Έβγαλε τον αρχηγό Mohammed Al-Jawad και έβαλε τον 20χρονο εξτρέμ Fahad Al-Ghashiyan. Στη συνέχεια ο Solari πέρασε τον επιθετικό Khalid Al-Muwallid. Οι αλλαγές αναζωπύρωσαν τη Σαουδική Αραβία και άσκησαν πίεση στη Σουηδία. Κέρδισαν πολλά κόρνερ δημιουργώντας μερικές ευκαιρίες, αλλά η σουηδική άμυνα κράτησε σταθερά μέχρι το 85’.

Ο Al-Jaber έβγαλε μια μπαλιά στον Al-Ghashiyan ο οποίος έφτασε στην άκρη του κουτιού της Σουηδίας. Το πρώτο του άγγιγμα κοντρόλαρε την μπάλα και έκοψε προς τα μέσα με δεύτερο. Ο αντίπαλος του έμεινε νεκρός και ο Al-Ghashiyan είχε αρκετό χώρο μπροστά του. Παρουσιάζοντας μεγάλη ψυχραιμία νίκησε το Thomas Ravelli στέλνοντας τη μπάλα στη κορυφή του τέρματος. Οποιαδήποτε ελπίδα για μια ισοφάριση διακόπηκε λίγα λεπτά αργότερα όταν ο Anderson έκανε το 3-1. Ήταν το τελευταίο καρφί στο φέρετρο για τη Σαουδική Αραβία καθώς έμεναν έξω από το Παγκόσμιο Κύπελλο.

Από ήρωας στο πάγο

Αντί για απόγνωση υπήρξε μια αίσθηση υπερηφάνειας για το τι πέτυχαν οι Σαουδάραβες. Οι παίκτες αψήφησαν τις πιθανότητες για να φτάσουν έως τα στάδια των νοκ-άουτ. Κάποιοι πρόβλεψαν ότι θα τερμάτιζε στη τελευταία θέση του ομίλου της. Η εθνική ομάδα ήταν ευπρόσδεκτη στο σπίτι ως ήρωες και ανταμείφθηκαν για τις επιδόσεις τους. Κανένας δεν ανταμείφθηκε τόσο γενναιόδωρα όσο ο Saeed Al-Owairan. Ο βασιλιάς Faud του έδωσε ένα πολυτελές αυτοκίνητο και κέρδισε το βραβείο του καλύτερου Ασιάτη ποδοσφαιριστή της χρονιάς. Οι Ευρωπαϊκοί σύλλογοι ενδιαφέρθηκαν επίσης για τον μέσο όμως ο Al-Owairan δεν μπορούσε να φύγει εξαιτίας ενός νόμου που απαγόρευε στους Σαουδάραβες ποδοσφαιριστές να παίζουν στο εξωτερικό.

Δυστυχώς για τον Al-Owairan αυτό θα διαρκούσε για λίγο καιρό. Αφού πήρε δύο εβδομάδες για διακοπές χωρίς την άδεια της ομάδας του, του επιβλήθηκε πρόστιμο και προειδοποίηση για μελλοντική συμπεριφορά. Στις αρχές του 1996 ο Al-Owairan θα παραβίαζε αυτές τις προειδοποιήσεις οι οποίες προκάλεσαν σοβαρές διακλαδώσεις. Πιάστηκε να πίνει σε ένα νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στη Σαουδική Αραβία και το χειροτέρεψε το γεγονός ότι το έπραξε στον ιερό μήνα του Ραμαζανιού. Με τον Al-Owairan να διαπράττει ένα τόσο σοβαρό αδίκημα σε μια βαθιά συντηρητική κοινωνία, η SAFF δεν πήρε πίσω την τιμωρία της. Απαγορεύτηκε από το ποδόσφαιρο για ένα χρόνο και τέθηκε σε κέντρο κράτησης.

Η ετήσια απαγόρευση του οδήγησε στην παράλειψή του από την ομάδα της Σαουδικής Αραβίας το 1996 στο Ασιατικό Κύπελλο. Για να του προστεθεί περαιτέρω ψυχικός πόνος τα “Πράσινα Γεράκια” κατέκτησαν το τουρνουά νικώντας τα ΗΑΕ στα πέναλτι. Δυστυχώς για τον Al-Owairan, η καριέρα του δεν ανέκαμψε ποτέ μετά από πολλά λάθη εκτός αγωνιστικού χώρου. Επιλέχθηκε για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Σαουδικής Αραβίας το 1998 όμως έπαιξε μόνο δύο φορές. Έμαθε τον σκληρό τρόπο του πώς η φήμη μπορεί να κερδηθεί αλλά και να χαθεί μέσα σε λίγους μήνες.

Επακόλουθα

Ο Jorge Solari έφυγε ως προπονητής της Σαουδικής Αραβίας μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η εθνική ομάδα πέρασε από πολλούς προπονητές τα επόμενα 12 χρόνια. Παραδόξως προκρίθηκε και στα επόμενα τρία Παγκόσμια Κύπελλα. Δυστυχώς στις εκδόσεις του 1998, του 2002 και 2006, αποκλείστηκε από τη φάση των ομίλων και δεν πήρε καμία νίκη. Η συγκομιδή της από αυτά τα εννέα παιχνίδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου είναι ζοφερή: καμία νίκη, δύο ισοπαλίες και επτά ήττες.

Αυτές οι αποτυχίες εξηγούν τους λόγους για τους οποίους πρέπει να θυμόμαστε τα γεγονότα της Σαουδικής Αραβίας το 1994. Κάποιοι αισθάνθηκαν ότι βρέθηκαν εκεί μόνο για τη συμμετοχή όμως αποδείχθηκε μια λανθασμένη σκέψη. Οι παίκτες κάτω από το Solari ξεπέρασαν τις πιθανότητες για να κερδίσουν το σεβασμό και το κύρος στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, καθώς τα Πράσινα Γεράκια δημιούργησαν το δικό τους αμερικανικό όνειρο.