Η.Π.Α: Η άγνωστη ιστορία του γυναικείου εφεδρικού σώματος πεζοναυτών

Κατα την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, στις Η.Π.Α, καθώς όλοι σχεδόν οι άνδρες έπρεπε να καλύψουν τις απαιτητικές ανάγκες του διμέτωπου αγώνα, τόσο εναντίων της Αυτοκρατορίας της Ιαπωνίας στον Ειρινικό όσο και κατά των δυνάμεων των Ιταλών και των Γερμανών σε Αφρική και Ευρώπη, υποχρέωσε τις γυναίκες να αναλάβουν ρόλους σε επαγγελματικές δραστηριότητες που μεχριτ τότε ήταν καθαρά και μόνο ανδρικές.

Για παράδειγμα, μόνο στην Χαβάη, οι γυναίκες ανέλαβαν εξ' ολοκλήρου τις δουλειές γραφείου, τις θέσεις των επαγγελματιών οδηγών και ακόμα, τις περιπολίες στις ακτές. Κάτι παρόμοιο βέβαια συνέβαινε και στις υπόλοιπες Πολιτείες των Η.Π.Α.

Κάτι το οποίο δεν ειναι αρκετά γνωστό είναι η ιστορία των γυναικών εφέδρων του σώματος των πεζοναυτών. Με απώτερο στόχο να αποδεσμετούν και οι τελευταίοι άνδρες του σώματος απο τα μετόπισθεν και να τοποθετηθούν στην πρώτη γραμμή, στις 30 Ιουλίου 1942, ο Αμερικανός πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ υπογράφει το προεδρικό διάταγμα για την δημιουργία του γυναικείου σώματος εφέδρων των πεζοναυτών. Το νέο σώμα πήρε την τελική του μορφή τον Φεβρουάριο του επόμενου έτους.

Το διάταγμα δεν επέτρεπε μόνο την κατάταξη των γυναικών στο σώμα αλλα και την δυνατότητα των γυναικών να υπηρετήσουν και ως αξιωματικοί σε αυτό. Οι βασικές προυποθέσεις τις οποίες έπρεπε να καλύπτει η εκάστοτε υποψήφια ήταν: αμερικανική υπηκοότητα,  ηλικία απο 20 μέχρι 35 για τις στρατιωτίνες, 20 μέχρι 49 για τις αξιωματικούς, να μην έχουν παιδιά, να μην είναι παντρεμένες με πεζοναύτη, να έχουν απολυτήριο μέσης εκπαίδευσης, καλή υγεία, ύψος απο 1,50 εκ. και άνω.

Στο κάλεσμα του σώματος κατάφεραν να υπηρετήσουν περίπου 18.000 γυναίκες. Μάλιστα, εκείνη την περίοδο πραγματοποιήθηκε και έρευνα για να εξακριβωθούν οι λόγοι που οδήγησαν αυτές τις γυναίκες να υπηρετήσουν. Σύμφωνα με την έρευνα που πραγματοποίησε ο αμερικανικός στρατός σε σύνολο 1.000 γυναικών υπηρετούντων στο σώμα, φάνηκε ότι σε περίπου 750 πεζοναύτισσες οι λόγοι που τις ώθησαν ήταν η φιλική - συγγενική σχέση που είχαν με κάποιον που υπήρετούσες τότε στην πρώτη γράμμη, η τάση εκδίκησης προς τον εχθρό, ενώ καποιες άλλες πίστευαν οτι η υπηρεσία στο σώμα θα τις βοηθούσε και στην μετέπειτα πολιτική τους ζωή. Επιπλέον, για 250 ερωτώμενες οι λόγοι ήταν και η απόδραση απο μια διαλυμμένη σχέση ή γάμο, οικογενειακοί λόγοι.

Η εκπαίδευση των πρώτων γυναικών πεζοναυτών περιελάμβανε θεωρητικό και πρακτικό επίπεδο. Στο θεωρητικό περιελάμβανε μαθήματα ναυτικής ιστορίας, γνωση ναυτικού δικαίου, αναγνώριση οπλικών συστημάτων. Το πρακτικό τμήμα περιελάμβανε γνώσεις προσανατολισμού, γνώσης ανάγνωσης χάρτη - πυξίδας, τακτικές φύλαξης, γυμναστική, φύλαξη στρατιωτικών πληροφοριών.

Η στελεχική πυραμίδα δεν ξεπέρασε ποτέ τις 20.000 γυναίκες. Το 1945 κατατάχθηκαν μόνο 12.000 γυναίκες ενώ, το νούμερο κάθε μήνα έπεφτε κατα 2.000 υποψήφιες μέχρι που φτάσαμε στα 1946, όπου κατατάχθηκαν μόλις 300 γυναίκες. Μέχρι της 30 Ιουλίου του 1948 οι γυναίκες πεζοναύτες υπηρετούσαν στο σώμα κάτω απο ένα ιδιότυπο απροσδιόριστο καθεστώς. Εκείνη την ημέρα όμως ψηφίστηκε ο νόμος περι της στρατιωτικής υπηρεσίας των γυναικών όπου και καθορίστηκε ο ρόλος των γυναικών στο σώμα των Αμερικανών πεζοναυτών.