Μουντιάλ

Ένα μικρό σχόλιο για τα παιχνίδια της πέμπτης και τα πιστεύω μας για τους “16”

του Δημήτρη Βαρσάνη

Με τα παιχνίδια της πέμπτης ολοκληρώθηκε και η φάση των ομίλων. Στον έβδομο αρχικά η Γερμανία χωρίς να ανεβάσει ταχύτητα νίκησε 1-0 τις ΗΠΑ,οι οποίες περισσότερο είχαν στο μυαλό τους το τι γίνεται στο Γκάνα - Πορτογαλία πάρα στον δικό τους αγώνα. Το γκολ του Brooks με τη Γκάνα αποδείχθηκε καθοριστικό για τους Αμερικάνους,όπως θα μπορούσε να αποδειχθεί και μοιραίο αντίθετα το γκολ του Varela στο τελευταίο λεπτό με τη Πορτογαλία,αν η Γκάνα κατάφερνε να κερδίσει τους “Ίβηρες”.

Τελικά όχι μόνο δεν τους κέρδισε αλλά έχασε κιόλας με δύο γκολ δώρα ουσιαστικά των αμυντικών της. Η Πορτογαλία που είχε λιγοστές πιθανότητες να περάσει έφυγε τουλάχιστον με ψηλά το κεφάλι και αν ο Cristiano Ronaldo τελείωνε καλύτερα τις τρεις ευκαιρίες που του δόθηκαν,ίσως να έκανε και το θαύμα και να περνούσε αυτή στη θέση των ΗΠΑ. Εν τέλει έμεινε με την όρεξη και η Γερμανία ως πρώτη και η Αμερική ως δεύτερη πέρασαν στην φάση των “16.

Στον όγδοο και τελευταίο όμιλο η Ρωσία κατόρθωσε να αποκλειστεί από τη συνέχεια του θεσμού και σε αυτό φέρει τεράστια ευθύνη ο προπονητής της Fabio Capello. Ο πιο ακριβοπληρωμένος τεχνικός του Παγκοσμίου κυπέλλου με 7.5 εκατομμύρια ευρώ εισόδημα το χρόνο στο τραπεζικό του λογαριασμό,όχι μόνο δεν θα λάβει μέρος στους “16” του θεσμού αλλά παρουσίασε και ένα μονότονο,ανιαρό και βαρετό πράγμα ως ομάδα που δικαιωματικά δεν πέρασε στον επόμενο γύρο.

Έχοντας πάρει μόνο έναν βαθμό με τη Νότιο Κορέα λόγω της βλακείας του τερματοφύλακα του,χάνοντας στο τέλος από το Βέλγιο είχε ακόμα μια ευκαιρία να χρυσώσει το χάπι περνώντας στην επόμενη φάση με νίκη επί της Αλγερίας. Προηγείσαι νωρίς και αντί να διευρύνεις το προβάδισμα σου εναντίον της αντιπάλου σου που δέχτηκε τη ψυχρολουσία,το αφήνεις ανοιχτό το αποτέλεσμα και τη πρόκριση με συνέπεια να το πληρώσεις ξανά από το λάθος του τερματοφύλακα σου,τον οποίο δεν τον βγάζεις ενώ τον βλέπεις ότι δεν μπορεί να τραβήξει. Απλά απαράδεκτος ο κατά τ’ άλλα σπουδαίος Ιταλός τεχνικός,ο οποίος στις δύο απόπειρές του σε Μουντιάλ(Αγγλία η προηγούμενη το 2010)πραγματοποίησε μόνο μια νίκη σε επτά αγώνες.

Στον άλλο αγώνα το Βέλγιο με αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή του ως ήδη περασμένη στους “16”,πάλι χωρίς να πείσει και με παίκτη λιγότερο για ένα ημίχρονο κέρδισε με 1-0 τη Νότιο Κορέα που δικαιούταν με βάση την εικόνα της ένα καλύτερο αποτέλεσμα. Έτσι λοιπόν οι 16 ομάδες απαρτίζονται από τις Βραζιλία,Μεξικό,Ολλανδία,Χιλή,Κόστα Ρίκα, Ουρουγουάη, Κολομβία, Ελλάδα, Αργεντινή, Νιγηρία, Γαλλία, Ελβετία, Γερμανία, ΗΠΑ, Βέλγιο και Αλγερία. Οκτώ από τη Νότια και Κεντρική Αμερική,έξι από την Ευρώπη,δύο από την Αφρική και καμία από την Ασία που οι εκπρόσωποι της(Ιαπωνία,Ιράν,Αυστραλία,Νότιος Κορέα)τερμάτισαν τελευταίες.

Παρακάτω σας παρουσιάζουμε ανά σειρά τα παιχνίδια της φάσης των “16” και για το τι κατάληξη πιστεύουμε πώς θα έχουν.

Βραζιλία - Χιλή

Σε αυτό το ζευγάρι υπάρχει φαβορί,όχι όμως τόσο ξεκάθαρο όπως θα διαπιστώσουμε πιο κάτω σε άλλα παιχνίδια. Αυτό είναι η διοργανώτρια Βραζιλία,η οποία στους ομίλους δεν έπεισε κανέναν ότι είναι το πρώτο φαβορί για το τρόπαιο όπως παρουσιάστηκε πριν ξεκινήσει το Παγκόσμιο κύπελλο. Είναι μια ομάδα που βασίζεται στα κέφια του Neymar και λίγο του Oscar και αν κλειστούν αυτοί οι δύο παίκτες,ο τρόπος παιχνιδιού της δεν διαφέρει πολύ από αυτόν της Βολιβίας.

Η Χιλή από την άλλη έχει φυσικά και αυτή τις δικές της πιθανότητες για πρόκριση και αν δεν τη προσέξει κάποιος μπορεί να τον πληγώσει,ειδικά στο παιχνίδι αντεπιθέσεων με την κάτοχο Ισπανία ήδη να το έχει μάθει. Ένα ακόμα θετικό είναι ότι ο αντίπαλος της θα έχει τη πίεση του κόσμου για νίκη και ίσως το συγκρότημα του Jorge Sampaoli να το εκμεταλλευτεί με το καλύτερο τρόπο. Το αρνητικό είναι η παράδοση με τους Βραζιλιάνους. Ένας ακόμα σημαντικός παράγοντας  είναι η διαιτησία που κάθε διοργανωτής την έχει με το μέρος του,κλασικό παράδειγμα η Νότιος Κορέα το 2002. Μακάρι να περάσει η Χιλή που είναι πιο διασκεδαστική στο μάτι του θεατή σε αυτό το Μουντιάλ,αλλά πιστεύω ότι έστω και δύσκολα η “Selecao” θα είναι αυτή που θα πάρει τη πρόκριση στα προημιτελικά.

Κολομβία - Ουρουγουάη

Ζευγάρι που θυμίζει πολύ ημιτελικό Copa America σε Παγκόσμιο κύπελλο. Η Κολομβία στον όμιλο της Εθνική μας πέρασε πολύ εύκολα και χωρίς να ιδρώσει ιδιαίτερα. Πραγματοποιώντας αρκετές αλλαγές σε σχήμα και παίκτες έκανε το 3/3 σε νίκες,με την Ελλάδα και την Ακτή να τις κερδίζει χάρη στην ποιότητα των μονάδων της και με την Ιαπωνία να κάνει μια πολύ καλή εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. ο Jose Pekerman έχει ένα ανταγωνιστικότατο σύνολο και αυτό αποδεικνύεται ότι το αστέρι της στη μεσαία γραμμή(Guarin)και οι δύο καλύτεροι επιθετικοί της(Jackson Martinez και Bacca)μετά τον τραυματισμό του Falcao είναι εναλλακτικές λύσεις.

Η Ουρουγουάη από την άλλη πλευρά ύστερα από το χαστούκι που έφαγε τη πρώτη αγωνιστική από την Κόστα Ρίκα έκανε την ολική ανατροπή στα επόμενα δύο παιχνίδια της,έχοντας ως οδηγό τον Suarez στον αγώνα με την Αγγλία και στο ματς - “τελικός” με την Ιταλία πήρε τη νίκη και μαζί και τη πρόκριση με το πάθος και τη δύναμη της. Φυσικά αυτό που μονοπωλεί στην ομάδα της “Albiceleste” είναι η βαριά τιμωρία του Suarez για τη δαγκωματιά του στον Chiellini. Μάλιστα υπήρχαν και σκέψεις να μη κατέβει στον αποψινό αγώνα.Όλο αυτό το περίεργο κλίμα στις τάξεις της ομάδας του Tabarez με κάνουν να πιστεύω ότι η Κολομβία για πρώτη φορά στην ιστορία της σε Μουντιάλ θα περάσει στα προημιτελικά.

Ολλανδία - Μεξικό

Ένα ακόμα πολύ ωραίο ζευγάρι από άποψη δυναμικής και ποιότητας ομάδων. Η Ολλανδία ήταν η δεύτερη ομάδα που έκανε το 3/3 σε νίκες στον όμιλο της και σχετικά εύκολα. Παρότι βρέθηκε πίσω στο σκορ στον πρώτο της αγώνα από την Ισπανία,στη συνέχεια έκανε πάρτι πετυχαίνοντας πέντε τέρματα. Με την Αυστραλία παραδόξως δυσκολεύτηκε να κερδίσει,ενώ με τη Χιλή έκανε μια επαγγελματική νίκη. Μεγάλοι πρωταγωνιστές αυτής της επιτυχίας μέχρι στιγμής είναι ο παροξυσμός των Robben και Van Persie και ο Van Gaal με την “εφεύρεση” του 3-5-2.

Το Μεξικό για έκτη συνεχόμενη φορά και από το 1994 δηλώνει παρών στους “16” του Παγκοσμίου κυπέλλου. Παρότι περασμένο ως τελευταίο από τη ζώνη της Κεντρικής Αμερικής,στα τελικά της διοργάνωσης παρουσίασε ένα τελείως διαφορετικό πρόσωπο. Έπειτα από τρεις αλλαγές προπονητών,ο τρελάρας τεχνικός της Miguel Herrera βρήκε το κουμπί της ομάδας και μέσα από το οικογενειακό κλίμα που τη διακατέχει προχώρησε στην επόμενη φάση και λόγω της διαφοράς τερμάτων τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη Βραζιλία.

Και οι δύο γοήτευσαν μέχρι εδώ με το ποδόσφαιρο τους αλλά μια θα μας αποχαιρετήσει σε αυτή τη φάση,με τη κερδισμένη να έχει πολλές πιθανότητες και για τα ημιτελικά του θεσμού μιας και θα αντιμετωπίσει στα προημιτελικά ή τη Κόστα Ρίκα ή την Ελλάδα. Το Μεξικό είναι συνηθισμένο να αποκλείεται σε αυτό το γύρο,όμως στα γήπεδα της Βραζιλίας αποδεικνύεται πολύ πιο σκληρό για να πεθάνει,ενώ η Ολλανδία δεν έχει την πιο αξιόπιστη άμυνα και οι περισσότεροι παίκτες της είναι άπειροι από μεγάλες διοργανώσεις. Πολύ δύσκολο παιχνίδι,ίσως να δούμε και το ενδεχόμενο της παράτασης.

Κόστα Ρίκα - Ελλάδα

Ένα από τα πιο αμφίρροπα ζευγάρια του θεσμού καθώς και οι δύο ομάδες πέρασαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους στα νοκ - αουτ του Παγκοσμίου κυπέλλου. Στον όμιλο του “θανάτου” η Κόστα Ρίκα στα χαρτιά θεωρούνταν ήδη “νεκρή”,αλλά στη πράξη βγήκε από τον τάφο και έβαλε στη θέση της τις Ιταλία και Αγγλία,τερματίζοντας πρώτη με δύο νίκες και μια λευκή ισοπαλία εναντίον της Αγγλίας δεχόμενη μόνο ένα τέρμα από το σημείο του πέναλτι. Το συγκρότημα του Jorge Luis Pinto είναι ένα πολύ δεμένο σύνολο που στηρίζεται στη καλή της μεσοαμυντική γραμμη και με μπροστάρηδες τους Joel Campbell και Bryan Ruiz έχει βρει επιθετικά τις λύσεις που αναζητούσε.

Η Εθνική μας προς έκπληξη μου και πολλών άλλων κατάφερε να προκριθεί στον επόμενο γύρο για πρώτη φορά στην ιστορία της,εκμεταλλευόμενη περισσότερο την αναρχία της Ακτής Ελεφαντοστού και τη φλυαρία της Ιαπωνίας και λιγότερο ότι το άξιζε η ίδια με τις εμφανίσεις της. Ο Σάντος θα πάει με τη γνωστή συνταγή της καταστροφής του αντιπάλου και να σκοράρει η ομάδα του με μερικές από τις αντεπιθέσεις που θα δημιουργηθούν. Βέβαια σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω ότι η Κόστα Ρίκα θα αφήσει τόσους χώρους όσους η Ακτή Ελεφαντοστού και γενικά οι ομάδες της Αμερικής δεν μας πάνε. Ένα ακόμα ενδιαφέρον στατιστικό είναι ότι στα τρία Μουντιάλ που λάβαμε μέρος έχουμε δύο νίκες μόνο με ομάδες από την Αφρική,όπως και ότι μόνο με αυτές σκοράραμε και με τις υπόλοιπες από τις άλλες τρεις ζώνες του κόσμου(Κεντρική και Νότια Αμερική,Ευρώπη και Ασία)ο απολογισμός μας σε τέρματα είναι μηδέν ενεργητικό και 17 παθητικό!

Μπορεί να μη σημαίνει και τίποτα για τον αυριανό αγώνα,αλλά μπορεί να σημαίνει και πολλά. Το καλύτερο που πρέπει να κάνουν οι ποδοσφαιριστές της Εθνικής είναι να μη πάρουν τα μυαλά τους αέρα,όπως των Ελλήνων φιλάθλων που ξαφνικά έγιναν και θιασώτες του συγκεκριμένου αθλήματος και ξέρουν να προκαθορίζουν αποτελέσματα. Αυτό είναι και το μεγαλύτερο κατά της Ελλάδας,ο ψηλός αμανές που θα υπάρχει επειδή ο αντίπαλος λέγεται Κόστα Ρίκα και όχι Ουρουγουάη. Λες και η Ελλάδα είναι κανένα μεγάλο μέγεθος στον ποδοσφαιρικό χάρτη και μπορεί να βλέπει και τις άλλες μειονεκτικά. Εν κατακλείδι είναι το μοναδικό παιχνίδι που δεν βλέπω τίποτα,ίσως να υπάρξει και εδώ η διαδικασία της παράτασης.

Γαλλία - Νιγηρία

Το πρώτο ζευγάρι που έχει ξεκάθαρο φαβορί. Η Γαλλία μαζί με την Ολλανδία έπαιξαν το πιο μαγευτικό ποδόσφαιρο στη φάση των ομίλων. Χωρίς τη παρουσία του Ribery υπάρχει το απρόβλεπτο στην ομάδα του Deschamps. Η αξιόπιστη αμυντική της γραμμή,η πολύ δυνατή μεσαία της γραμμή και η επιστροφή στα γκολ για τον Benzema είναι τα σήματα κατατεθέν για τους “Tricolor”. Ορισμένοι ξεκίνησαν να την οριοθετούν και σε ένα από τα φαβορί για τη κατάκτηση,αλλά προσωπικά δεν με έχει “ψήσει” ακόμα,ίσως και επειδή τη θεωρώ “κρύα” ως Εθνική.

Κατ’ εμέ η Νιγηρία είναι η πιο κουραστική ομάδα στο μάτι να τη δει κανείς από τις υπάρχουσες 16,ναι περισσότερο και από τη δική μας Εθνική. Προκρίθηκε λόγω αυτοκτονίας της Βοσνίας και όχι ότι η ίδια παρουσίασε κάτι ιδιαίτερο ως σύνολο. Στη λευκή ισοπαλία με το Ιράν τη μεγαλύτερη ευκαιρία την έχασε το Ιράν,με τη Βοσνία λόγω περισσότερης εμπειρίας στον θεσμό και βοήθειας από τη διαιτησία νίκησε,ενώ στο ματς με την Αργεντινή παρά τα δύο της γκολ για μένα ήταν συγκυριακά και διότι ήταν αδιάφορο ουσιαστικά παιχνίδι. Εύκολα,δύσκολα εκτιμώ ότι οι Γάλλοι θα περάσουν.

Γερμανία - Αλγερία

Το δεύτερο ζευγάρι που έχει ξεκάθαρο φαβορί. Η Γερμανία μπορεί στο πρώτο της παιχνίδι να ενθουσίασε κερδίζοντας με το εμφατικό 4-0 τη Πορτογαλία - η οποία για 60 λεπτά αγωνίστηκε με παίκτη λιγότερο - αλλά στους δύο επόμενους αγώνες της κινήθηκε σε ρηχά νερά. Με τη Γκάνα παραλίγο να χάσει όμως σώθηκε λόγω Klose,ενώ τις ΗΠΑ τις κέρδισε με πολύ κατεβασμένο το μοχλό. Για αυτό έχει αποκλειστική ευθύνη ο προπονητής της Joachim Low και τα κολλήματα του να χρησιμοποιεί στο κέντρο τον Lahm και στα άκρα να βάζει δύο σέντερ μπακ(Howedes,Jerome Boateng)που δεν βοηθάνε καθόλου επιθετικά.

Η Αλγερία άφησε έξω τη Ρωσία απόλυτα δίκαια και από τις ομάδες της Αφρικής στους ομίλους ήταν η πιο φανταχτερή σε εμφάνιση. Ο Vahid Halilhodzic οδήγησε για πρώτη φορά τις “αλεπούδες” στη φάση των νοκ - αουτ έχοντας κάνει μια ήττα,από το Βέλγιο και αυτή με το ζόρι και λόγω μονάδων του. Παραδόξως έχει αρκετά καλούς και γνωστούς παίκτες στο ρόστερ της όπως ο Feghouli,ο Yebda,ο Ghilas,ο Taider,ο Ghoulam,ο Mesbah και το νέο αστέρι της Sporting Lisbon Slimani να κάνει όργια μέχρι στιγμής,οπότε η πρόκριση της ίσως να μην είναι τόσο έκπληξη. Βέβαια μόνο που έφτασε εδώ είναι υπέρβαση και με τη Γερμανία θα πάει να το χαρεί και ότι βγει.

Αργεντινή - Ελβετία

No Messi,no party. Κάπως έτσι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η πορεία της Αργεντινής μέχρι τώρα. Τα πάντα περνάνε από τον άσσο της Barcelona,ο οποίος και στα τρία παιχνίδια του ομίλου ξεκλείδωσε τις αντίπαλες άμυνες με τις προσωπικές του ενέργειες. Από εκεί και πέρα ο Aguero τραυματίστηκε στον τελευταίο αγώνα με τη Νιγηρία και δεν θα ξαναπαίξει στη διοργάνωση,αλλά και πάλι δεν είχε φανεί και πολύ. 

O Higuain περνάει ένα ντεφορμάρισμα,ο Lavezzi δίνει κάποιες βοήθειες όμως έχει χρησιμοποιηθεί λίγα λεπτά μέχρι στιγμής και ο Palacio δικαιώνει ακόμα περισσότερο τους επικριτές του Sabella που δεν κλήθηκε ο Tevez. Στη μεσαία γραμμή είναι ο Mascherano και μετά το χάος,ενώ η άμυνα της είναι ακόμα το αδύναμο της σημείο. Συν τις άλλοις ο προπονητής της Alejandro Sabella μερικές φορές σε φαίνεται ότι αφήνει την ομάδα του αβοήθητη,καθώς καθυστερεί πολύ να κάνει τις αλλαγές του και τις περισσότερες φορές είναι και λάθος.

Η Ελβετία από την άλλη περιμέναμε να είναι ακριβώς μια ταυτόσημη ομάδα Hitzfeld. Με σχεδόν όλους τους ποδοσφαιριστές του να είναι από άλλα κράτη(Αλβανία,Κόσοβο,Βοσνία,Ισπανία,)έχει φτιάξει ένα πολύ ομοιογενές σύνολο που για να το νικήσεις πρέπει να φτύσεις αίμα. Επιθετικά εξαρτάται πάρα πολύ από το τι θα σκαρφιστεί ο Shaqiri,ενώ και από τις πλευρές με τους Rodriguez και Lichtsteiner μπορεί να δημιουργήσει πολλά προβλήματα. Το αρνητικό της είναι ότι όπως διαπιστώσαμε και με τη Γαλλία,με τις μεγάλες ομάδες δεν είναι τόσο ανταγωνιστική,που ίσως να είναι και αυτός ο λόγος αν αποκλειστεί από την Αργεντινή,το οποίο είναι και το πιο πιθανό σενάριο.

ΗΠΑ - Βέλγιο

Το τελευταίο ζευγάρι και ίσως το πιο εφικτό για έκπληξη με βάση το υλικό των δύο ομάδων. Ο Jurgen Klinsmann παρότι δέχτηκε έντονη κριτική που δεν πήρε στην αποστολή - τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του Αμερικάνικου ποδοσφαίρου - Landon Donovan κατάφερε με το σκληροτράχηλο σύνολο που έχει φτιάξει να περάσει στον επόμενο γύρο αφήνοντας έξω τη Πορτογαλία. Είναι η τέταρτη φορά που θα παίξει στους “16” από το 1994 και είναι ικανή αυτή η ομάδα να ισοφαρίσει την επιτυχία της ομάδας του 2002 που έφτασε μέχρι τα προημιτελικά. Το υλικό της διαθέτει και την απαραίτητη εμπειρία και την νεανικότητα. 

Στους τρεις αγώνες της μας έδειξε επίσης ότι όταν βρίσκει τα δύσκολα έχει τον τρόπο να γυρίσει τα δεδομένα,όπως και έγινε με τη Γκάνα όταν ισοφαρίστηκε στο 81’ και απάντησε άμεσα για να πάρει τη νίκη και με τη Πορτογαλία όταν έμεινε πολύ νωρίς πίσω στο σκορ,έκανε την ανατροπή πριν δεχτεί το ανώδυνο γκολ της ισοφάρισης στη τελευταία φάση του αγώνα. Ακόμα και με τη Γερμανία είχε τις ευκαιρίες της στο τέλος να πάρει ένα θετικό αποτέλεσμα. Οι δύο παίκτες που ξεχωρίζουν λίγο περισσότερο από τους υπόλοιπους είναι ο Dempsey,ο οποίος έχει πάρει το ρόλο του Donovan και ο Jermain Jones της Besiktas.

Η ομάδα που είχε αφήσει τις μεγαλύτερες προδιαγραφές για το Παγκόσμιο κύπελλο ήταν το Βέλγιο. Ορισμένοι υπεραισιόδοξοι θεωρούν ότι μπορεί να το σηκώσει κιόλας στη χώρα του καφέ. Ανάμεσά τους ήμουν και εγώ προσωπικά μέχρι τον Φεβρουάριο αλλά αυτός ο ξαφνικός φαβοριτισμός του με αποθάρρυνε να έχω την ίδια πεποίθηση. Παρόλο που οι “κόκκινοι διάβολοι” πραγματοποίησαν και αυτοί με τη σειρά τους το 3/3 σε νίκες στον όμιλο τους δεν έπεισαν σε καμία περίπτωση ότι μπορούν να κάνουν ακόμα την υπέρβαση.

Δυσκολεύτηκε πάρα πολύ να νικήσει την Αλγερία,κέρδισε τη Ρωσία στα χασομέρια και με τη Νότιο Κορέα βάση ευκαιριών δεν άξιζε τη νίκη. Τη περισσότερη διαφορά μέχρι στιγμής τη κάνουν οι αλλαγές του Wilmots και όχι η ενδεκάδα που κατεβάζει. Ο Lukaku είναι σε πολύ κακό φεγγάρι και δεν έχει τις καλύτερες σχέσεις με τον προπονητή του. Στον αγώνα με τη Ρωσία αντέδρασε που έγινε αλλαγή και στο ματς με τη Νότια Κορέα ούτε καν λεπτά συμμετοχής δεν πήρε. Ο Hazard παρότι κάποιες καλές ενέργειες του κατά τη διάρκεια των αγώνων συνεχίζει να κουβαλά τη μετριότητα του από το τελευταίο του διάστημα στη Chelsea και γενικά δεν είναι αυτό που λέμε ΟΜΑΔΑ ακόμα.

Εν κατακλείδι σε αυτό το παιχνίδι είμαι πεπεισμένος περισσότερο από ποτέ ότι το θεωρητικά αουτσάιντερ μπορεί να αφήσει εκτός διοργάνωσης το φαβορί.