Γαλλία

Το μείγμα του Deschamps

του Δημήτρη Βαρσάνη

Έπειτα από την κατάκτηση του Παγκόσμιου κυπέλλου στα πάτρια εδάφη της το 1998,η Γαλλία πέρασε μόνο μια φορά τους ομίλους στις επόμενες τρεις διοργανώσεις μέχρι σήμερα. Έχοντας βγάλει ο Didier Deschamps το κατάλογο με τα 23 ονόματα που θα την εκπροσωπήσουν στην Βραζιλία ελπίζει σε πρώτη φάση να παραστεί στα νοκ - άουτ.

Σχηματισμός και στιλ

Κάτω από την τεχνική ηγεσία του Deschamps η Γαλλία έχει παίξει πιο συχνά ένα 4-2-3-1,το οποίο δουλεύει με δύο αθλητικούς κεντρικούς μέσους που μπορούν ταυτόχρονα να κερδίσουν τη μπάλα και όταν απαιτείται να προωθηθούν. Ο Pogba και ο Matuidi της Saint-etienne έχουν αναλάβει αυτό το ρόλο με το συνδυασμό της τεράστιας σωματικότητας τους και την ικανότητα τους να καλύπτουν γρήγορα μεγάλες αποστάσεις προσφέρουν ακόμα μια επιπλέον επιλογή στην επίθεση. Ο Mavuba της Lille είναι άλλη μια εναλλακτική λύση.

Με αμυντικούς καλούς στην κατοχή και τον Lloris ως τερματοφύλακας και αρχηγός να τους καθοδηγεί η Γαλλία είναι σε θέση να παίξει ψηλά τις γραμμές της,γνωρίζοντας ότι έχει μια ταχύτατη άμυνα για να ανακτά τη κατοχή και έναν στόπερ που θα είναι έξω από τη μικρή περιοχή για να κόβει τις μακρινές μπαλιές. Οι “πετεινοί” φτιάχνουν το παιχνίδι τους από την άμυνα ώστε μια μεγάλη μπαλιά να πάει στους γρήγορους της πλάγιους για να συγκλίνουν ή στους πιο δημιουργικούς της μέσους για να βρίσκουν χώρους είτε να σουτάρουν είτε να περνάνε τις κάθετες τους πάσες
Το κλειδί για την επίθεση της Γαλλίας είναι το ποιος και πώς ο Deschamps θα χρησιμοποιήσει το επιθετικό του τρίο πίσω από τον μοναδικό προωθημένο. Ο Benzema μπορεί συχνά να φαίνεται απομονωμένος χωρίς να έχει τους δρομείς του κέντρου από πίσω του για να τον αναζητήσουν παρότι ο Ribery και ο Cabaye της PSG είναι εξαιρετικοί με τη μπάλα στα πόδια. Η υποστήριξη που θα έχει ο εκάστοτε σέντερ φορ(Benzema,Giroud,Remy)από πίσω του και στα άκρα θα δείξει το κατά πόσο εύκολο είναι η Γαλλία να προχωρήσει στα επόμενα στάδια της διοργάνωσης.

Πιθανή ενδεκάδα(4-2-31):Lloris, Debuchy, Koscielnly, Sakho, Evra, Matuidi, Pogba, Valbuena, Cabaye, Ribery,Benzema.

Λόγοι ελπίδας

Η ατομική ικανότητα και λαμπρότητα του Franck Ribery να πλευροκοπεί  και να δημιουργεί ευκαιρίες είναι πάντα μια αιτία γιορτής για τους επιθετικούς. Η δύναμη της Γαλλίας στη μεσαία γραμμή είναι αναμφισβήτητα ένα σκόπιμο τέχνασμα και μεγάλη δύναμη του Deschamps που είναι ίσως και ένας από τους λόγους που προτιμήθηκε ο Moussa Sissoko της Newcastle από τον Gonalons της Lyon. Σε όλη την αριστερή της πλευρά υπάρχει εμπειρία.

Από πίσω προς μπροστά ο Evra,ο Ribery και ο Benzema με την ικανότητα του να γίνεται και ακραίος έχουν συμπληρώσει πάνω από 50 συμμετοχές με το εθνόσημο. Η Γαλλία έχει τοποθετηθεί επίσης σε ένα αρκετά εύκολο γκρουπ. Όλες οι αντίπαλες της φαίνονται πιο αδύναμες από αυτήν άλλα δεν υπάρχει καμία απόλυτη εγγύηση ότι θα έχει μια ασφαλής πρόκριση. Αυτό σημαίνει ότι με μια απόδοση στη κορυφή της μπορεί να είναι βέβαιη για δύο νίκες στα τρία παιχνίδια της.

Λόγοι ανησυχίας

Από την άλλη πλευρά αν αρχίσουν άσχημα ή αποτύχουν να παράγουν τη καλύτερη μορφή τους,η Ελβετία και το Εκουαδόρ είναι αντίπαλοι που σίγουρα μπορεί να σου κάνουν τη ζημιά. Τρεις αποκλεισμοί στη φάση των ομίλων σε τέσσερις τελικές διοργανώσεις θα είναι ένα φρικτό σενάριο αλλά όχι και απίθανο. Ένα άλλο μεγάλο ερώτημα για τους “Tricolore” είναι ποιος θα βάζει τα γκολ. Η αφλογιστία του Benzema με μόλις τέσσερα γκολ μέχρι το τέλος του Οκτωβρίου του 2013 έληξε,αλλά δείχνει συχνά άβολα με τη φανέλα της χώρας του και όπως αναφέραμε παραπάνω μπορεί να έχει έλλειψη υποστήριξης από την υπόλοιπη μεσοεπιθετική γραμμή.

Ο Giroud ποτέ δεν θεωρήθηκε ένας παγκοσμίου φήμης επιθετικός,ενώ ο Remy μπορεί να σκοράρει συχνά με τη Newcastle όμως με την Εθνική του έχει βάλει μόνο τέσσερα γκολ σε 22 εμφανίσεις. Πιο πίσω ο Ribery είναι ο μόνος από το ρόστερ που έχει σκοράρει περισσότερα από πέντε τέρματα σε διεθνές επίπεδο. Αφήνοντας εκτός αποστολής τους Abidal,Nasri και Menez ο Deschamps μπορεί να πιστεύει ότι έδωσε μια καλύτερη ισορροπία στην ομάδα,όμως μπορεί να άφησε και δύο αυθεντικές ιδιοφυΐες που σε μερικά παιχνίδια με μια κίνησή τους παίρνουν τα ματς πάνω τους.

Συμπεράσματα και πρόβλεψη

Η Γαλλία νιώθει χαλασμένη και πληγωμένη με τις πρόσφατες αναμνήσεις της από τις αποτυχίες της μετά το 1998(εξαιρείται το 2006 που λόγω του κινήτρου του Zidane έφτασε στον τελικό). Οι δύο ή τρεις παίκτες στο κέντρο της και ο οίστρος του Ribery μπορεί να είναι αρκετά για να περάσει τους ομίλους. Πολλά εξαρτώνται επίσης και από το πώς θα εξελιχθούν τα υπόλοιπα παιχνίδια στον όμιλο της. Μπορεί να δούμε δηλαδή την Γαλλία να κερδίσει την Ελβετία και να χάσει από το Εκουαδόρ και το οποίο να νικηθεί από τη πλευρά του από την χώρα των Άλπεων. Καμία δεν πρέπει να είναι και απρόσεκτη με την Ονδούρα που δεν θα είναι μια εύκολη λεία για τους αντιπάλους της.

Συνοψίζοντας αν οι “Tricolore” πιάσουν τη καλύτερη τους απόδοση μπορούν να φτάσουν και μέχρι τα προημιτελικά,ενώ οτιδήποτε περισσότερο θα είναι μια μεγάλη επιτυχία.