Δημήτρης Βαρσάνης
"Πώς μπορούν οι πρωταθλητές να υποβιβαστούν στη δεύτερη κατηγορία; δεν θα το δεχθούμε με τίποτα. Θα παίξουμε στις διοργανώσεις της Ασίας. Πόσο ανόητο θα είναι αν οι πρωταθλητές της Ινδίας παίζουν στην Ασία όμως στη χώρα τους δεν θα τους επιτρέπεται η συμμετοχή στη κορυφαία κατηγορία;"
Τα παραπάνω λόγια είναι του ιδιοκτήτη της Aizawl Robert Royte, ύστερα από ένα νέο προτεινόμενο σύστημα για το Ινδικό εγχώριο πρωτάθλημα που εμποδίζει την Aizawl FC (πρωταθλήτρια της I-League) να υπερασπιστεί τον τίτλο της στην πρώτη κατηγορία.
Ήταν μια ιστορική βόλτα για έναν από τους μικρότερους συλλόγους της Ινδίας που παινεύεται ως η πιο παθιασμένη ποδοσφαιρική περιοχή της χώρας τα τελευταία χρόνια. Γεννημένος πριν από 30 χρόνια έχει περάσει από την κόλαση πολλές φορές και μόλις τον περασμένο μήνα πήρε τη προβολή της Διεθνώς μιας και αναδείχθηκε πρωταθλητής Ινδίας για πρώτη φορά στην ιστορία του.
Το ποδόσφαιρο στην Ινδία έχει περάσει μερικές τεράστιες αλλαγές τα τελευταία χρόνια με την εμφάνιση της Indian Super League (ISL) που είναι ο πυρήνας της ανόδου του. Η ISL είναι ένα πρωτάθλημα οκτώ ομάδων που διοργανώνει καθημερινά αγώνες από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο πριν διεξαχθούν οι δύο ημιτελικοί και στο τέλος ο τελικός. Το συγκεκριμένο τουρνουά ήταν μια τεράστια επιτυχία στην Ινδία με υψηλές προσελεύσεις και μερικούς θρύλους του αθλήματος να συμμετέχουν σε αυτό κάθε χρόνο.
Οι μέσο όρο συμμετοχές σε αγώνες ξεπερνούν τα 25.000 άτομα ανά σεζόν. Ένα ρεκόρ που μπορεί να καλυφθεί μόνο από την Premier League και τη Bundesliga και έχει φτάσει ένα τεράστιο εύρος αστέρων κάθε χρόνο. Ο Alessandro Del Piero, ο David Trezeguet, ο Freddie Ljunberg και ο Zico είναι μερικά μόνο από τα ονόματα που έλαβαν μέρος σε αυτό το πρωτάθλημα.
Υπήρξαν επικρίσεις για το πρωτάθλημα καθώς πολλοί αισθάνθηκαν ότι η σύντομη διάρκεια του είναι μόνο να προσελκύσει μεγάλα ονόματα και να δημιουργήσει ένα φιλικότερο περιβάλλον, αντί να βελτιώσει τη φύση του ποδοσφαίρου στη χώρα και κατά καιρούς μοιάζει έτσι. Το άλλο πρωτάθλημα η I-League - η οποία είναι η παλαιότερη διοργάνωση από αυτές τις δύο - αντιπροσωπεύει τη χώρα στις διοργανώσεις της AFC και έχει κάνει ένα βήμα πίσω ως αποτέλεσμα αυτού.
Δεν έχει επενδύσεις από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της χώρας ούτε λαμβάνει ισότιμο χρόνο από τη τηλεόραση και ως αποτέλεσμα οι ομάδες του δεν μπορούν να αντέξουν οικονομικά κάποια από τα πιο διάσημα ονόματα που αγωνίζονται στην ISL. Ίσως το μόνο που είναι καλύτερο στην I-League είναι το γεγονός ότι δεν πετάγονται πυροτεχνήματα εν αντιθέσει με την ISL, αν και αυτό δεν πρέπει να αποτελεί ένας καλός λόγος.
Η Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου της Ινδίας (AIFF) έχει καταρτίσει ένα σχέδιο για να περιορίσει το χάσμα δημοτικότητας και να δημιουργήσει ένα πρωτάθλημα για να εκπροσωπήσει τη χώρα στις Διεθνείς διοργανώσεις. Πρόκειται για ένα πρωτάθλημα τριών κατηγοριών με τη πρώτη κατηγορία να αποτελούνται από όλες τις ομάδες της ISL και τις πιο σημαντικές ομάδες της I-League. Τη Mohun Bagan, την East Bengal και την Bengaluru FC. Οι πρώτες δύο λόγω της Καλκούτα και ότι δημιουργούν μία από τις πιο ιστορικές αντιπαλότητες στο άθλημα, ενώ η τρίτη είναι σχετικά καινούργια στον κόσμο του ποδοσφαίρου λόγω της εξαιρετικής τους διαχείρισης εκτός γηπέδου. Οι άλλες δύο κατηγορίες θα καλύπτονταν κυρίως από σωματεία που παίζουν τόσο στην I-League όσο και στη τωρινή δεύτερη κατηγορία.
Η όλη κατάσταση προφανώς δημιουργεί ένα σημαντικό πρόβλημα για τη πρωταθλήτρια Ινδίας Aizawl FC, η οποία έχει κάθε δικαίωμα να αισθάνεται ότι τη “λήστεψαν” λόγω της ασυνάρτητης ιστορίας της. Όμως έτρεχε ένα παραμύθι αυτή τη σεζόν καθώς σφράγιζε έναν ιστορικό τίτλο με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Παραδοσιακά και στατιστικά υποτίθεται ότι δεν θα έφτανε ποτέ κοντά σε αυτό το αξιοσημείωτο κατόρθωμα αν υποβιβαζόταν την περασμένη σεζόν.
Για καλή της τύχη άλλοι δύο σύλλογοι αποχώρησαν από τη κορυφαία κατηγορία της χώρας και η Aizawl παρέμεινε. Από τότε κουβαλούσε την τύχη μαζί της και άρπαξε την ευκαιρία και με τα δύο χέρια. Κάτω από την κηδεμονία του 40χρονου προπονητή Khalid Jamil - ο οποίος διορίστηκε στην αρχή της σεζόν - παρουσίασε ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο και φαίνεται ότι θα αποδώσει καλά στο Champions League της Ασίας την επόμενη σεζόν στην πρώτη της προσπάθεια.
Το εντός έδρας ρεκόρ της ήταν άψογο κερδίζοντας τα οκτώ από τα εννέα παιχνίδια της και φέρνοντας μια ισοπαλία, ενώ και οι τρεις ήττες της ήρθαν μακριά από το γήπεδο της με το μοναδικό άσχημο αποτέλεσμα να έρχεται ενάντια στην υποβιβασμένη FC Mumbai. Ακόμα τα πήγαν καλύτερα από τα “μεγάλα αγόρια” με τη Bengaluru FC και τη Mohun Bagan να υποφέρουν στο δικό τους έδαφος, πριν η Shillong Lajong (ένας σύλλογος που είναι γεωγραφικά κοντά τους) γίνει ο σύλλογος με τον οποίο πάλεψε για τον τίτλο στο τελευταίο αγώνα της σεζόν. Ήταν η πιο όμορφη ιστορία της εγχώριας ιστορίας του Ινδικού ποδοσφαίρου που ανταμείβει τέλεια τη ταπεινή ιστορία τους.
Το κλαμπ ιδρύθηκε την Ημέρα του Αγίου Βαλεντίνου το 1984 από τον Benjamin Khiangte, έναν άνθρωπο με εμπειρία από ξένα εδάφη που ήθελε να φέρει την υπερατλαντική πραγματογνωμοσύνη του στην Ινδία. Η Μιζοράμ (μια τοποθεσία μεγάλου υψόμετρου) ήταν ο τόπος όπου είχε την έδρα του και κατά την άφιξή του από την Ευρώπη, ανακάλυψε ότι το ποδόσφαιρο ήταν περισσότερο μια δραστηριότητα που παιζόταν μόνο μετά τη δουλειά παρά κάτι επαγγελματικό.
Απογοητευμένος από την κατάσταση των ποδοσφαιρικών δραστηριοτήτων στην περιοχή, ξεκίνησε μια εξέγερση εναντίον της ανίκανης Ομοσπονδίας ποδοσφαίρου της Μιζοράμ και κορυφώθηκε με τον σχηματισμό της Aizawl Football Club. Η Αιζαούλ (η πρωτεύουσα του κράτους) με πληθυσμό πάνω από 250.000 ανθρώπους το είδε αυτό ως μια φανταστική ευκαιρία για να κερδίσει τελικά ένα επαγγελματικό καθεστώς.
Ο Khiangte ήταν αυστηρός για το πρότζεκτ του και πρόσφερε αδιανόητα κίνητρα, τόσο οικονομικά όσο και μη οικονομικά. Η φροντίδα και η σκέψη του κινήθηκαν όσο το δυνατόν περισσότερο με την παροχή φανελών και αποτελεσματικού εξοπλισμού που οι ποδοσφαιριστές του χρησιμοποιούν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους. Ωστόσο ενώ πετύχαινε τους στόχους του, το περιβάλλον του αποτύγχανε καθώς η ανικανότητα της ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας συνέχισε να μεγαλώνει και 15 χρόνια μετά την ίδρυση της, η Aizawl FC θάφτηκε στο έδαφος.
Χρειάστηκε να φτάσουμε στο 2011 να αναβιώσει το κλαμπ όταν ο Robert Royte (πρόεδρος του TT Royte Group) μαζί με τον Hmingthana Zadeng, επένδυσαν στο σύλλογο για να τους επαναφέρει στην πορεία με κύριο στόχο να αποκτήσουν επαγγελματικό καθεστώς ως ποδοσφαιρικός σύλλογος. Ο σύλλογος ολοκλήρωσε αυτό το στόχο ένα χρόνο αργότερα και ταυτόχρονα θα μπορούσε να επωφεληθεί από μια καλύτερη ποδοσφαιρική ατμόσφαιρα όπως η Mizoram Premier League (ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα που αποτελείται από ομάδες από τη Μιζοράμ).
Η Aizawl εκπροσωπούσε τη Μιζοράμ στη δεύτερη κατηγορία και κέρδισε την άνοδο το 2016, καθιστώντας την ως ο πρώτος σύλλογος από το εν λόγω κράτος που αγωνίζεται στην I-League. Πραγματοποίησε μια βραχώδης χρονιά όμως οι επιδόσεις της έδειξαν ότι ανήκε εκεί. Σε ένα πρωτάθλημα 10 ομάδων όπου μόνο ο τελευταίος υποβιβάζεται η Aizawl τερμάτισε στην ένατη θέση. Ωστόσο έπεσε λόγω της εξαίρεσης των DSK Shivajans που απαλλάχθηκαν από τον υποβιβασμό για τρία χρόνια λόγω ενός εταιρικού σχεδίου με την AIFF. Το χειρότερο είναι ότι η Aizawl κέρδισε δύο φορές τους Shivajans εκείνη την χρονιά και ήταν ένας πολύ πιο σταθερός σύλλογος τόσο εντός όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους όμως η Aizawl επανήλθε στο πρωτάθλημα λόγω των προαναφερθέντων λόγων με τους δύο συλλόγους από τη Γκόα να αποσύρονται από αυτό. Η Aizawl έχει αποδείξει την αξία της στους οπαδούς της I-League και του Ινδικού ποδοσφαίρου και είναι κατανοητό το γεγονός ότι αξίζουν να αγωνίζονται στη κορυφαία κατηγορία του Ινδικού ποδοσφαίρου.
Μια συγχώνευση μεταξύ της I-League και της ISL μοιάζει αδύνατη τουλάχιστον για τα επόμενα δύο χρόνια, αλλά η αυξανόμενη δημοτικότητα της Aizawl και η αξιοθαύμαστη χρήση του εγχώριου ταλέντου θα αποτελέσουν πλεονέκτημα για το Ινδικό ποδόσφαιρο, ανεξάρτητα από την ιστορική ή την εταιρική επιτυχία που κατέχει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου