Δημήτρης Βαρσάνης
Το Μάιο του 2003 η Werder τερμάτισε 23 πόντους πίσω από τη Bayern Munich όμως ένα χρόνο αργότερα στο Ολυμπιακό στάδιο, οι ταξιδιώτες οπαδοί και παίκτες πανηγύριζαν τον τίτλο της Bundesliga με δύο αγωνιστικές να απομένουν. Για ένα άτομο το συναίσθημα ήταν πάρα πολύ βαρύ. Ξαπλωμένος στο κέντρο του γηπέδου η αδιαμφισβήτητη φιγούρα του Aílton Gonçalves da Silva “έσπασε”.
Λόγω μιας βιαστικής μεταγραφής του, ο ποδοσφαιριστής εξαναγκάστηκε να φύγει από ένα σύλλογο που δεν ήθελε ποτέ να φύγει και ούτε ήθελε να φύγει εκείνη τη στιγμή στις 8 Μαΐου του 2004. "Έκλαιγα πολύ κατά τη διάρκεια των μηνών στο τέλος της σεζόν. Στο σπίτι, στο κρεβάτι, στη τουαλέτα. Ξανά και ξανά, ρωτούσα τον εαυτό μου: «Γιατί Schalke; Γιατί Schalke; ". Αυτά τα λόγια αποδείκνυαν την αρχή του τέλους για έναν παίκτη που έπρεπε να δουλέψει πολύ σκληρά για να φτάσει στη κορυφή.
Λόγω του βάρους, της δύναμης και της εκπληκτικά γρήγορης στροφής του, ο Ailton αποκαλούνταν “Kugelblitz” (αστραπιαία μπάλα) από το γερμανικό Τύπο. Ένα ανεξήγητο ηλεκτρικό φαινόμενο, μια τοποθέτηση ενός ενστικτώδους επιθετικού που έμπαινε στο παιχνίδι αργά. Γεννημένος στη βορειοδυτική πολιτεία της Παραίμπα στη Βραζιλία το 1973 και δουλεύοντας ξυπόλητος σε ένα αγρόκτημα, ο πρώτος του σύλλογος ήταν η μικροσκοπική Ypiranga. Εδώ τα τέρματα του στο Campeonato Gaúcho το 1994 βοήθησαν τον άγνωστο σύλλογο να ανέβει στη Série C το 1995, η πρώτη χρονιά του κλαμπ σε Εθνικό πρωτάθλημα.
Μετά από αρκετά χρόνια μερικής επιτυχίας στην Internacional, στη Mogi Mirim και στη Santa Cruz, η παραγωγική του σεζόν στο Brasileirão με τη Guarani οδήγησε σε παγκόσμιο ενδιαφέρον προς το τέλος του 1997. Η Werder ενδιαφέρθηκε με έντονο τρόπο όμως θεώρησε υπερβολική τη ζητούμενη τιμή του και ο Aílton υπέγραψε στη Μεξικάνικη Tigres. Τα πέντε σε 23 αγώνες δεν αποθάρρυναν τον προπονητή της Werder Wolfgang Sidka, ο οποίος ήταν αποφασισμένος να υπογράψει τον επιθετικό και τελικά να πάρει τον άνθρωπο του τον Οκτώβριο του 1998 για τρία εκατομμύρια ευρώ.
Παρά το γεγονός ότι πέρασε τις πρώτες τρεις εβδομάδες στη Γερμανία σε ένα ξενοδοχείο τρώγοντας μόνο μακαρόνια τα πράγματα φαίνονταν αρχικά θετικά για τον Ailton. Στο ντεμπούτο του ενάντια στη Freiburg έμοιαζε πως θα χρειαστεί λίγος χρόνος για να προσαρμοστεί στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Δυστυχώς ο Sidka απολύθηκε τρεις μέρες αργότερα, όταν ο σύλλογος υπέμενε μια μάχη υποβιβασμού και στη θέση του ήρθε ο γνωστός λάτρης της πειθαρχίας Felix Magath, ο οποίος έθεσε υπό αμφισβήτηση τον Aílton από την αρχή.
Λόγω της γερμανόφωνης πολιτικής του ο Aílton χρησιμοποιήθηκε μερικώς στην πρώτη του σεζόν, ξεκινώντας μόνο σε τέσσερις αγώνες και σκοράροντας μόνο δύο φορές. Ευτυχώς για τον Βραζιλιάνο ο Magath απολύθηκε δύο αγωνιστικές πριν το τέλος της σεζόν και ο αντικαταστάτης του Thomas Schaaf ήταν πολύ πιο ενθουσιώδης στον επιθετικό. Η έλλειψη γυμναστικής σήμαινε ότι έπαιξε μικρό ρόλο στη παραμονή ή στην επακόλουθη κατάκτηση του κυπέλλου απέναντι στη Bayern, αλλά αυτό έμελλε να είναι ένας δείκτης των ανέμων της αλλαγής που θα έφερνε ο Schaaf.
Αποκλεισμένος από τους τρεις πρώτους αγώνες της σεζόν 1999/2000 λόγω των εν τέλει αποτυχημένων διαπραγματεύσεων του με τη Botafogo, η ευκαιρία του Aílton ήρθε στο εκτός έδρας παιχνίδι με τη Wolfsburg, ο Γιουγκοσλάβος επιθετικός Rade Bogdanović αναγκάστηκε να αποχωρήσει μετά από 15 λεπτά και ο Aílton βοήθησε στο θρίαμβο της Werder με 7-2. Ένα τέρμα και δύο ασίστ στο Claudio Pizarro ήταν τα πρώτα σημάδια ότι ένας παίκτης που πολλοί τον έβλεπαν ως ένα υπέρβαρο ον μπορεί να είναι πραγματικά καλός. Εκείνη τη χρονιά συνέχισε να έχει μια καλή κατανόηση τόσο με τον Pizarro όσο και με τον θρύλο του κλαμπ Marco Bode, καταγράφοντας 16 τέρματα και 14 τέρματα.
Πολλοί έμειναν έκπληκτοι σε αυτή την ξαφνική μεταμόρφωση ενός παίκτη μικρού ρόλου σε έναν από τους πιο παραγωγικούς σκόρερ στη Bundesliga. Παρά το γεγονός ότι ο Ailton ανέφερε τον παράξενο ισχυρισμό ότι αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι έκανε περισσότερο σεξ με τη κοπέλα του του, το πιθανότερο είναι ότι οφείλονταν στο Schaaf. Προσαρμόζοντας τακτικά στις δυνατότητες του Βραζιλιάνου, τον ανέθεσε λιγότερο αμυντική ευθύνη και χρησιμοποιώντας το όραμα του Andrea Herzog και αργότερα του Johan Micoud να βρουν τις κινήσεις του Aílton.
Οι επόμενες δύο χρονιές κορυφώθηκαν με τις ομοιόμορφα υψηλές επιδόσεις, αν και δεν έγιναν χωρίς εξωαγωνιστικά θέματα. Οι διαφορές μεταξύ του χαλαρού τρόπου ζωής της Βραζιλίας και της πειθαρχημένης Γερμανίας είναι προφανείς και ο Ailton δεν αποτελούσε εξαίρεση. Ένα αξιοσημείωτο περιστατικό συνέβη κατά τη διάρκεια της προετοιμασία το 2002, όταν επέστρεψε αργά στη Βρέμη και αποφάσισε να πάρει ταξί για το στρατόπεδο προετοιμασίας από το νησί Norderney με κόστος πάνω από 700 ευρώ. Τόσο περιβόητη ήταν η απουσία του που κάθε φορά που πήγαινε σπίτι του, οι οπαδοί της Werder έβαζαν στοιχήματα μεταξύ τους για το πόσες μέρες αργότερα θα γύρισε.
Αυτές οι μικρές αποκλίσεις ξεχάστηκαν γρήγορα μιας και ο παίκτης είχε μια πολύ καλή απόδοση στον αγωνιστικό χώρο. Η πολύ βελτιωμένη του μορφή προσέλκυσε ακόμα και το ενδιαφέρον της Bayern αν και επέλεξε το Roy Makaay της Deportivo. Χωρίς αμφιβολία ο Ailton έφθασε σε νέα ύψη κατά τη σεζόν 2003/04 για να ξεπεράσει σε στατιστικά τον άνδρα που επέλεξε ο σύλλογος του Μονάχου. Τα πράγματα ξεκίνησαν με τον επιθετικό να έχει συνεισφορά και στα τρία γκολ επί της Hertha στη πρεμιέρα. Τα δύο τέρματα και η μια ασίστ του ήταν ένας πρόδρομος των επιπτώσεων του Aílton που επρόκειτο να είχε εκείνη τη σεζόν.
Σκοράροντας στον επόμενο αγώνα με τη Gladbach, το ίδιο έκανε εναντίον της Schalke, της 1860 Munich και της Wolfsburg, ήρθε μια απόφαση που θα αλλάξει τη πορεία της καριέρας του για τα καλά. Με το συμβόλαιο του να λήγει στο τέλος της σεζόν, οι αξιωματούχοι της Werder αγνόησαν το επίπεδο ενδιαφέροντος για το αστέρι τους.
Η Schalke ήταν ένα τέτοιο συμβαλλόμενο μέρος και λόγω της προσφοράς της να διπλασιάσει τους μισθούς του, ο Aílton συμφώνησε προφορικά μόνο τρεις ημέρες μετά την πρώτη επαφή. Η Werder ένιωσε θυμωμένη καταθέτοντας επίσημη καταγγελία στη DFB πραγματοποιώντας και μερικά ερωτήματα. Ενώ αυτό που έκανε η Schalke ήταν ηθικά αμφισβητήσιμο με το ίδιο πράγμα να συμβαίνει και στο συμπαίκτη του Aílton Mladen Krstajic, δεν υπήρχε τίποτα νόμιμα λάθος στη προσέγγισή της.
Παρά τη κακή αίσθηση δεν έκανε τίποτα για να σταματήσει τις αξιοσημείωτες εμφανίσεις του Aílton. Τις επόμενες εβδομάδες σημείωσε δύο τέρματα στη Freiburg και πέτυχε το μοναδικό του χατ - τρικ ενάντια στη Bochum. Πέρα από τα γκολ όμως κατέγραψε και οκτώ ασίστ κατά τη διάρκεια της σεζόν. Ο Aílton είχε επίσης υπέροχους παίκτες δίπλα του όπως ο συνεργάτης του στην επίθεση Ivan Klasnić, ο προαναφερθέν Micoud και ο Fabian Ernst που έφτιαχναν όλο το παιχνίδι. Η αλήθεια όμως είναι ότι ο καταλύτης αυτής της επίδοσης που είδε τη Werder να βρίσκεται πέντε βαθμούς μπροστά από τη Bayern στη χειμερινή διακοπή ήταν ο Ailton.
Ένας φόβος εμφανίστηκε τον Ιανουάριο όταν τράβηξε το μυϊκό μηρό του κατά τη διάρκεια ενός φιλικού με την Ολλανδική Roda, αν και επανήλθει εγκαίρως για να σκοράρει άλλα δύο τέρματα εναντίον της Hertha στο πρώτο του αγώνα το 2004. Δύο ακόμα τέρματα απέναντι στη Koln και στο 4-4 με τη Stuttgart - όπου κατέγραψε επίσης δύο ασίστ - σήμαινε ότι οδεύοντας στην αναμέτρηση με τη Bayern, η Werder πανηγύριζε ήδη τη κατάκτηση της Bundesliga.
Με το σκορ ήδη στο 2-0 από τα τέρματα του Klasnić και του Micoud, ο Aílton έκανε το 3-0 ύστερα από μισή ώρα αγώνα. Το γκολ στο δεύτερο ημίχρονο ειρωνικά από το Makaay, αποδείχθηκε λίγο περισσότερο από μια παρηγοριά για τη Bayern και η Werder πρόκειται να έπαιρνε το πρώτο της πρωτάθλημα από το 1993. Μετά το τέλος του αγώνα ο Aílton έδωσε μια παράξενη συνέντευξη που ονομάστηκε "Versteh den Ailton" (κατανοήστε τον Ailton) στην οποία μιλούσε στους σαστισμένους δημοσιογράφους σε ένα μείγμα γερμανικών και πορτογαλικών λέξεων.
Παρά το γεγονός ότι έχασε τα άλλα δύο παιχνίδια με 6-2 και 3-1 από τη Bayer Leverkusen και από τη Hansa Rostock, ο Aílton τελείωσε τη σεζόν με 28 τέρματα στη Bundesliga. Αυτή ήταν η υψηλότερη επίδοση πρωταθλήματος για έναν παίκτη από το 1981, και με τα τέρματα του ενάντια σε κάθε ομάδα εκτός από το Hannover, ανταμείφθηκε με το βραβείο του ποδοσφαιριστή της χρονιάς στη Γερμανία. Με αυτόν τον τρόπο έγινε ο πρώτος ξένος που έλαβε ένα τέτοιο βραβείο, ενώ τερμάτισε δεύτερος πίσω από το Thierry Henry στη βαθμολογία του Ευρωπαϊκού χρυσού παπουτσιού το 2004.
Μετά την εξασφάλιση του νταμπλ στο τελικό του κυπέλλου απέναντι στην Alemannia Aachen με 3-2 στο τελευταίο του παιχνίδι, ο Aílton αποχώρησε από τη Βρέμη μαζί με το Krstajić. Ο Βραζιλιάνος άφησε μια πόλη όπου χαιρετίστηκε ως ήρωας και τους πρωταθλητές Γερμανίας για ένα σύλλογο τελείωσε έξι θέσεις και 24 πόντους πίσω από τη Werder. Με κάθε έννοια ήταν ένα βήμα προς τα κάτω. Ο Krstajić θα αποδειχθεί η πιο σημαντική μεταγραφή, πραγματοποιώντας 178 εμφανίσεις σε πέντε χρονιές και να σχηματίζοντας μια τεράστια συνεργασία με τον Marcelo Bordon.
Ο Aílton πέρασε εν τω μεταξύ μια μόνο χρονιά στο Gelsenkirchen βγαίνοντας πρώτος σκόρερ του συλλόγου με 14 τέρματα και βοηθώντας τη Schalke να τερματίσει στη δεύτερη θέση. Δυστυχώς οι οπαδοί δεν κατάφεραν να τον δεχτούν εξαιτίας της έλλειψης της αμυντικής δουλειάς του και της τετριμμένης τεμπελιάς του. Ακόμη, δεν βοήθησε το γεγονός ότι διακατεχόταν από έλλειψη ενθουσιασμού για τη μεταγραφή του δηλώνοντας πως ήταν λυπηρό που έχασε το Champions League και ελπίζοντας η συγκεκριμένη κίνηση να μη συνέβαινε ποτέ. Τέτοια ήταν η αγάπη του για τη Βρέμη, φτάνοντας μέχρι και να πει ότι θα συνεχίσει να ζει στην πόλη και να πραγματοποιεί 500 χιλιόμετρα κάθε μέρα.
Αυτές οι δυσκολίες σήμαιναν ότι η Schalke δέχτηκε ευχαρίστως μια προσφορά ύψους 3,5 εκατομμυρίων ευρώ από τη Beşiktaş τον Αύγουστο του 2005, όπου ανατέθηκε να αντικαταστήσει τον John Carew που υπέγραψε τη Lyon. Παρότι σκόραρε στους τρεις πρώτους αγώνες του, έβαλε μόνο τέσσερα ακόμη γκολ σε πέντε μήνες και αντικαταστάθηκε άμεσα από το συμπατριώτη του Bobô.
Εντάχθηκε στο Hamburg με τη μορφή του δανεισμού στο τέλος του Ιανουαρίου, σε ένα μέρος που τον Aílton τον θυμούνται περισσότερο για ένα γκολ που δεν έβαλε ενώ έπρεπε. Τρία τέρματα σε 13 εμφανίσεις ήταν μια υποτονική απόδοση, αν και μια ωραία σόλο προσπάθεια απέναντι στη Schalke τον έκανε να αισθάνεται μια προσωπική ικανοποίηση. Η συγκεκριμένη τεράστια χαμένη ευκαιρία ήρθε στο Nordderby με τη Werder τη τελευταία αγωνιστική της σεζόν, με το νικητή να προκρίνεται στους ομίλους του Champions League. Το HSV είχε το πάνω χέρι στο παιχνίδι όμωςισοφαρίστηκε σε 1-1 με 20 λεπτά να απομένουν.
Ευρισκόμενος από τον Sergej Barbarez, ο Aílton εμφανίστηκε σε προφανής θέση για γκολ όμως με κάποιο τρόπο από τα οκτώ κατόρθωσε να στείλει τη μπάλα άουτ. Λίγο αργότερα ο Miroslav Klose το εκμεταλλεύτηκε και σκόραρε ύστερα από λάθος του Khalid Boulahrouz. Το παιχνίδι τελείωσε 2-1 με τη Werder να περνά στη φάση των ομίλων και το Hamburg να αναγκάζεται να αντιμετωπίσει την επίπονη διαδρομή των πλέι-οφ. Μετά από αυτό το περιστατικό ο Aílton ψηφίστηκε ως παίκτης της σεζόν για HSV μέσω διαδικτυακής ψηφοφορίας από χιλιάδες ευγνώμονες οπαδούς της Werder.
Το Hamburg πέρασε εν τέλει στη φάση των ομίλων επικρατώντας της Osasuna αν και ο Ailton δεν ήταν πια εκεί. Η οψιόν αγοράς του 1,5 εκατομμυρίου ευρώ αγνοήθηκε σκοπίμως. Η Besiktas δεν τον ήθελε και τη τελευταία μέρα των μεταγραφών κατέληξε στη Red Star Belgrade. Φόρεσε άλλο ένα μετάλλιο πρωταθλητή, αν και για άλλη μια φορά έμεινε μόνο μέχρι τον Ιανουάριο. Αυτή τη φορά στάλθηκε δανεικός στη Grasshopper Zürich και παρά το γεγονός ότι έβαλε οκτώ γκολ σε 14 αγώνες - συμπεριλαμβανομένου ενός χατ - τρικ εναντίον της Luzern - ο Ailton δεν κατάφερε να κερδίσει μια μόνιμη μεταγραφή.
Η θλιβερή πτώση για έναν παίκτη που μόλις τρία χρόνια νωρίτερα ήταν ο πρώτος σκόρερ της Bundesliga συνεχίστηκε το καλοκαίρι. Η ανταμοιβή του για αυτό το επίτευγμα, το τρόπαιο Torjägerkanone βρέθηκε σε δημοπρασία στο eBay, με μια προσφορά να φτάνει τα 600.000 ευρώ πριν από την ακύρωση του μόλις 80 λεπτά πριν από τη λήξη του διαγωνισμού. Ο ένοχος ήταν ο Werner Helleckes, ένας πρώην ατζέντης του που ισχυρίστηκε ότι η καταχώρηση του ήταν δικαιολογημένη, καθώς ο Βραζιλιάνος του χρώσταγε εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε απλήρωτους λογαριασμούς.
Ο Aílton ξεκίνησε τη σεζόν 2007/08 στη Bundesliga υπογράφοντας στη πρόσφατα προβιβασμένη Duisburg παρότι έμοιαζε με ένα μπαλόνι. Ωστόσο η φόρμα του Manasseh Ishiaku τον περιόρισε στον πάγκο και δυστυχώς δεν συνείσφερε να βελτιωθούν οι ήδη τεταμένες σχέσεις, ζητώντας άδεια πατρότητας τον Οκτώβριο. Μετά από μια άλλη καθυστερημένη επιστροφή από το χειμερινό διάλειμμα έμεινε ελεύθερος το Φεβρουάριο. Σε εννέα εμφανίσεις σκόραρε μόνο μια φορά κατάλληλα στην επιστροφή του στο Weserstadion, όπου το πανηγύρισε με απολογητικό τρόπο υψώνοντας τα χέρια του και ζητώντας του συγγνώμη. Αυτό επέτρεψε στους οπαδούς της Werder να αποτίσουν φόρο τιμής στον πρώην ήρωα τους, δίνοντάς του ένα συνεχόμενο Standing Ovation όταν αντικαταστάθηκε στο 65’.
Ο Ailton ακολούθησε ένα νομαδικό ταξίδι στην Ουκρανία, στην Αυστρία, στη Βραζιλία και στη Κίνα πριν από άλλη μια επιστροφή στη Γερμανία το 2010. Η Uerdingen ήταν ο προορισμός, με τον Βραζιλιάνο να επιστρέφει στη Βρέμη τον Ιούλιο. Αυτή η κίνηση προκάλεσε μεγάλη νοσταλγία ανεξάρτητα από το γεγονός ότι έπρεπε να φορέσει τα κόκκινα της Oberneuland αντί τα πράσινα της Werder με το 37χρονο να σχολιάζει: «Δεν έχω ξεχάσει ποτέ αυτή την πόλη». Αυτή η απίθανη μεταγραφή προήλθε από τη φιλία του Ailton με το προπονήτη Mike Barten και η ομάδα της τέταρτης κατηγορίας προσέλκυσε μεγάλη δημοσιότητα αποκαλύπτοντας τον επιθετικό σε ένα πρατήριο βενζίνης.
Σήμερα ο επιθετικός είναι ένας χαρακτήρας μεγαλύτερος από τον τρόπο ζωής στην υιοθετημένη πατρίδα του, που εμφανίζεται σε τηλεοπτικές εκπομπές, διαφημίζει ένα ενεργειακό ποτό και ηχογραφεί ένα τραγούδι. Πράγματι λόγω της αγνόησης του από τη Βραζιλία προσπάθησε να παίξει στη Γερμανία, αν και παραμελήθηκε από το τότε προπονητή Rudi Völler. Ένα έθνος που ενδιαφέρθηκε ήταν το Κατάρ το οποίο προσφέρθηκε να δώσει στον Ailton 1,2 εκατομμύρια ευρώ για να γίνει πολίτης του, αλλά η FIFA μπήκε στη μέση καθώς δεν είχε καμία σχέση με το κράτος του Κόλπου.
Ο Ailton συνέχισε να παίζει και να σκοράρει στην έκτη κατηγορία για τη Hassia Bingen μέχρι τον Δεκέμβριο του 2013. Ερωτηθείς γιατί συμβαίνει αυτό απάντησε: «Δεν μπορώ να κάθομαι καθόλου στο καναπέ και να πίνω καφέ.» Ακόμα και μετά την απόσυρση του παρέμεινε απασχολημένος, μοιράζοντας το χρόνο του ανάμεσα στο Τέξας - όπου η γυναίκα του εργάζεται ως θεραπεύτρια ομορφιάς - και σε ένα ράντσο στη Βραζιλία. Δυστυχώς το αληθινό κίνητρο πίσω από ένα μεγάλο μέρος του μπορεί να περιοριστεί στην επισφαλή οικονομική κατάσταση στην οποία κατέληξε ο παίκτης.
Στο αποκορύφωμά του φημολογείται ότι ξόδευε πάνω από 100.000 ευρώ κάθε μήνα για ρούχα, παράλληλα με μια περίεργη υπόσχεση στη χρονιά που πήρε το πρωτάθλημα όπου κάθε φορά που σκόραρε αγόραζε στη γυναίκα του Rosaria ένα κομμάτι κοσμήματος. Για να τον τιμήσει η Werder διοργάνωσε ένα αποχαιρετιστήριο αγώνα το Σεπτέμβριο του 2014 με ένα γεμάτο πλήθος στο Weserstadion να παρακολουθεί το τελευταίο αγώνα μιας φιγούρας. Πίσω στο πνευματικό του σπίτι σημείωσε ένα χατ - τρικ καθώς η ομάδα του επικράτησε με 8-4.
Αυτή η εμφάνιση του δείχνει πόσο πολύ ταυτίστηκε με τη Βρέμη. Αισθάνεται ότι η βορειοδυτική πόλη ήταν το δικό του αληθινό σπίτι στο ποδόσφαιρο, όπου οι ντόπιοι ερωτεύτηκαν τόσο τις ικανότητες του όσο και την εκκεντρική προσωπικότητά του. Τον θυμόμαστε καλύτερα με τα πράσινα της Werder, πέντε αξιοθαύμαστα χρόνια που ακόμα και στις καλύτερες χρονιές του φαινόταν να τελειώνει με δάκρυα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου