Δημήτρης Βαρσάνης
Τα τατουάζ που καλύπτουν τους ώμους του, το ξεχωριστό Μοϊκάνα στυλ μαλλιών του και το περιβραχιόνιο του αρχηγού που στερεώνεται σφιχτά στο μανίκι του. Όχι δεν είναι ο υιοθετημένος γιος της Napoli ο Marek Hamsik, αλλά ο άνθρωπος που φυλάει την εστία της Crotone: ο Alex Cordaz.
Στις 23 Οκτωβρίου του 1918 η Αυστρο-Ουγγρική Αυτοκρατορία είναι στα τελευταία της πόδια. Αφού πολεμούσαν σε έναν άγριο καταστροφικό πόλεμο στις Άλπεις κατά των ιταλικών δυνάμεων για πάνω από τρία χρόνια, η καταστροφική ήττα τους στη μάχη του ποταμού Πιάβε τον Ιούνιο του 1918 σηματοδότησε το τέλος του στρατού τους. Το μόνο που χρειαζόταν ήταν μια τελευταία επίθεση από τις Ιταλικές δυνάμεις για να παραδώσει το χτύπημα του θανάτου. Αυτό ήρθε στις 23 Οκτωβρίου στη μάχη του Βιττόριο Βένετο. Ακόμη και αν ήταν τα τελευταία απομεινάρια του πολέμου η σφαγή παρέμεινε τρομακτική. Η Ιταλία θα μετρησει περίπου 38.000 θύματα, ενώ η Αυστρο-Ουγγαρία θα χάσει πάνω από 300.000 νεκρούς, τραυματίες ή αιχμαλωτισμένους ανθρώπους.
Από αυτή τη μάχη και σε αυτή τη μικρή βόρεια πόλη γεννήθηκε ο Alex Cordaz. Στα 35 του πλέον έπρεπε να δώσει τη δική του μάχη για να φτάσει στην κορυφή ο τερματοφύλακας των Squali. Μια μάχη που πολλοί μπορεί να υποστηρίξουν ότι στάθηκε τυχερός που του επιτράπηκε να τη κάνει.
Ένα προϊόν του συστήματος ακαδημιών της Inter, ο Cordaz θα πραγματοποιούσε μόνο μια εμφάνιση για τους Nerazzurri σε έναν αγώνα του Coppa Italia με τη Juventus. Όπως πολλοί που ήρθαν στο παρελθόν και ακόμα περισσότεροι που θα ακολουθούσαν, η διαδρομή του Cordaz στην πρώτη ομάδα μπλοκαρίστηκε και μερικούς δανεισμούς μακριά από το Giuseppe Meazza. Το πρώτο του ήταν ένα σύντομο χτύπημα στη Λιγουρία και με τη φανέλα της Spezia. Ο χρόνος συμμετοχής με τους Aquilotti θα αποδειχθεί επίσης λίγος και σύντομα θα μετακινηθεί ξανά. Αυτή τη φορά στη Granata της Acireale στο νησί της Σικελίας.
Ο Cordaz θα βρει μια συνέπεια στο παιχνίδι του όμως στη Σικελία ο κόσμος του θα γκρεμιζόταν. Ήταν η νύχτα της 17ης Μαΐου του 2006, ο Cordaz και η κοπέλα του Moira Sesto ταξίδευαν κατά μήκος του αυτοκινητόδρομου Κατάνια - Ραγκούσα. Καθώς πλησίαζαν στην έξοδο προς τη Λεοντίνι, η BMW του Cordaz χτύπησε ένα φορτηγό με τη Moira Sesto να σκοτώνεται ακαριαία από τη σύγκρουση. Η ζωή του ίδιου του Cordaz θα απειληθεί σοβαρά όμως ευτυχώς θα γλιτώσει. Ωστόσο μια έρευνα για το ατύχημα διαπίστωσε ότι κατά τη στιγμή της συντριβής ο Cordaz ήταν τρεις φορές πάνω από το όριο οδήγησης για κατανάλωση αλκοόλ.
Το 2010 η Corte di Cassazione θα κηρύξει το τερματοφύλακα ένοχο για ανθρωποκτονία και τον καταδίκασε σε τέσσερα χρόνια φυλάκισης. Μέχρι εκείνη τη στιγμή ο Cordaz βρισκόταν στα βιβλία της Ελβετικής FC Lugano, του πέμπτου συλλόγου του από τη στιγμή που αποχώρησε από την Inter. Δεδομένης της μακράς διαδικασίας που παίρνουν οι υποθέσεις στην Ιταλία, η καριέρα του Cordaz συνεχίστηκε κανονικά και πέρασε δύο χρόνια στην Ελβετία πριν επιστρέψει στην Ιταλία και την Cittadella. Πρόκειται να έκανε 84 εμφανίσεις για τον σύλλογο του Βένετο προτού πάει και πάλι σε καινούργια βοσκοτόπια το καλοκαίρι του 2013.
Ωστόσο με το που πέρασε το πόδι του μέσα από τη πόρτα του καινούργιου του συλλόγου τη Parma, γρήγορα στάλθηκε δανεικός στη ND Gorica. Το κλαμπ της Σλοβενίας ήταν μία από τις πολλές θυγατρικές ομάδες της Parma, όπου έστελνε ουσιαστικά τους περιττούς παίκτες για να πάρουν κάποιο χρόνο συμμετοχής. Όλα ήταν μέρος του σχεδίου του τότε προέδρου Tommaso Ghirardi για την ανάπτυξη του συλλόγου, ένα σχέδιο το οποίο στα χρόνια που ακολούθησαν αποδείχθηκε μια πλήρης και απόλυτη πλάνη.
Στα βάθη της Σλοβενίας ο 30χρονος Cordaz έμαθε ότι η τετραετής ποινή φυλάκισης του επιβεβαιώθηκε. Όπως ανέφερε το Δικαστήριο του Τρεβίζο τον Οκτώβριο του 2013, το 2010 υπήρξε η πρώτη ποινή ενός μόνο δικαστή στο Δικαστήριο του Λεοντίνι για τέσσερα χρόνια Το άρθρο στη συνέχεια λέει ότι «οι δικηγόροι Maurizio Vilona και Ettore Randazzo χθες (18 Οκτωβρίου 2013) γνωστοποίησαν ότι η ποινή επιβεβαιώθηκε και έγινε οριστική».
Παρ 'όλα αυτά η καριέρα του Cordaz συνεχίστηκε και ύστερα από ένα χρόνο στη Σλοβενία επέστρεψε στο μητρικό του κλαμπ. Στον αγωνιστικό χώρο οι προοπτικές του έμοιαζαν ζοφερές. Όντας μια τρίτη επιλογή πίσω από τον Alessandro Iacobucci και τον Antonio Mirante, ο Cordaz το μόνο που μπορούσε είναι να παρακολουθήσει το πρώτο μισό της σεζόν 2014/15. Τον Ιανουάριο εκείνης της σεζόν όμως του δόθηκε η σωτηρία του όταν η Crotone τον κάλεσε. Παίρνοντας τα γάντια του βασικού στο κλαμπ της Serie B, ο ίδιος θέλησε να γίνει ο βασικός παράγοντας του συλλόγου της Καλαβρίας.
Αυτό το έπραξε δεόντως όντας μια σταθερά σε όλους τους αγώνες καθώς η ομάδα της Καλαβρίας κέρδισε μια απίστευτη άνοδο από τη Serie B. Ο προβιβασμός στη μεγάλη κατηγορία αποδείχθηκε ένα μακρύ και θορυβώδες ταξίδι, αλλά στην προχωρημένη ηλικία των 33 ετών ο Cordaz πρόκειται να αγωνιζόταν για πρώτη φορά στη Serie A. Θα είναι μια χρονιά που θα μείνει χαραγμένη στο μυαλό των Squali, μια χρονιά που φαινόταν σαν να διένυε προς μια άμεση επιστροφή στη Serie B, μετατράπηκε σε μία από τις μεγαλύτερες αποδράσεις στην ιστορία του Παγκόσμιου ποδοσφαίρου.
Φυσικά, ο Cordaz αποδείχτηκε ήσσονος σημασίας για αυτή την απόδραση με μερικές εξαιρετικές επιδόσεις του στη παρθενική του χρονιά στη Serie A. Τώρα στη προχωρημένη ηλικία των 35 ετών ο Cordaz εξακολουθεί να είναι το αδιαμφισβήτητο νούμερο ένα κάτω από τα δοκάρια της Crotone. Έπρεπε να φτάσει στα μισά του τριακοστού του έτου για να εκπληρώσει το όνειρο του και να γίνει ο βασικός τερματοφύλακας μιας ομάδας της Serie A.
Ωστόσο η ιστορία του Alex Cordaz μας αφήνει όλους με ένα ηθικό αίνιγμα. Θα έπρεπε να του επιτραπεί να ακολουθήσει αυτό το όνειρο λαμβάνοντας υπόψη τα φαντάσματα του παρελθόντος του, ή μήπως οι άνθρωποι που μετανοούν αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία; Φυσικά ένα μπλογκ δεν είναι το μέρος για να κρίνει κανείς ένα άτομο, αλλά είναι το μέρος για να πει την ιστορία ενός φύλακα - άγγελου της Serie A.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου