Βγαίνοντας από την πλατφόρμα στο σιδηροδρομικό σταθμό Αμπάντο και στον κύριο διάδρομο θυμάστε αμέσως πού βρίσκεστε.
Καθώς περπατάτε μέσα από τα σύννεφα καπνού και τη ξεχωριστή μυρωδιά φρεσκοκομμένων κορατών, συναντάτε ένα γιγαντιαίο παράθυρο από βιτρό. Ένα ταξίδι βαθιά μέσα στην ψυχή της πόλης, κάθε κομμάτι έχει χρωματιστεί από μεταλλικά άλατα που συνδυάζονται με έμπειρο τρόπο για να πουν την ιστορία τους.
Η Βασιλική της Μπεγκόνια παίρνει την κεντρική σκηνή πλαισιωμένη από τη γέφυρα του San Antón, τις γραφικές αγροικίες, τα χαλυβουργεία, τους καθορισμένους ψαράδες και τους ανταγωνιστικούς κωπηλάτες. Το καθένα αντιπροσωπεύει ένα μικρό κομμάτι του Βασκικού τρόπου ζωής και πιο συγκεκριμένα του Μπιλμπάο.
Πρόκειται για μια πόλη της οποίας οι κάτοικοι φέρουν ουλές και πόνο, των οποίων δεν μπορεί να παρατηρηθεί συχνά με γυμνό μάτι. Περνάει κάτω από την επιφάνεια, που καλλιεργείται εδώ και δεκαετίες από το χειρότερο είδος πολέμου και τον φασισμό που ανέβηκε από τις στάχτες. Ως αποτέλεσμα η δύναμη και η επιμονή είναι τα συστατικά που αποτελούν το σημερινό εξωτερικό τους περιβάλλον.
Πολλοί άνθρωποι χαρακτηρίζουν το Μπιλμπάο ως βιομηχανική πόλη όμως αυτό δεν ταιριάζει στους κατοίκους του. Όταν ο πληθυσμός των Βάσκων ερωτήθηκε από το Ευσκάδι για μια μελέτη σχετικά με τις υψηλότερες αξίες τους, η οικογένεια και η δουλειά ξεπέρασαν τη λίστα. Όταν περιγράφει αυτή την ηθική εργασίας η μελέτη συνέχισε λέγοντας: "Οι Βάσκοι έχουν μια ισχυρή ηθική εργασίας, η οποία εξηγεί τη φήμη τους ως σκληρός εργατικός λαός. Ο ενάμιση αιώνας της βιομηχανικής εμπειρίας έχει αναπτύξει ένα επιχειρηματικό πνεύμα και τη σταθερή πειθαρχία μεταξύ του πληθυσμού, εκτός από την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη και την εκτίμηση για μια καλή δουλειά και την κατάλληλη αποζημίωση”..
Αυτές είναι ιδιότητες που έχουν διαπεράσει σε όλα τα επίπεδα της βιομηχανίας μέχρι το ποδόσφαιρο. Σε έναν κόσμο του αθλητισμού που κυριαρχείται ολοένα και περισσότερο από την παγκοσμιοποίηση, τα υπερβολικά υψηλά χρηματικά ποσά και τους ίδιους τους παίκτες, η Athletic Club παραμένει μια από τις τελευταίες ομάδες που εξακολουθεί να κολλά με τη ταυτότητά της. Ζει σύμφωνα με τη φιλοσοφία του “Con cantera y afición, no hace falta importación " το οποίο μεταφράζεται σε «Με τοπικό ταλέντο και τοπική υποστήριξη δεν χρειάζεσαι εισαγωγές».
Για 119 χρόνια οι μόνοι παίκτες που φορούν τη διάσημη κόκκινη και λεύκη φανέλα έχουν γεννηθεί στις κοινότητες της Χώρας των Βάσκων, της Ναβάρας στην Ισπανία και της Βόρειας Χώρας των Βάσκων στη Γαλλία. Η πολιτική των Βάσκων δεν είναι γραμμένη σε κανένα σημείο των κανονισμών του συλλόγου επομένως δεν αποτελεί επίσημος κανόνας. Αν η διοίκηση της Athletic ήθελε να αλλάξει πορεία όπως η γειτόνισσα Real Sociedad - η οποία είχε παρόμοια πολιτική μέχρι το 1989 όταν εγκαταλείφθηκε για ανταγωνιστικούς λόγους - δεν υπάρχει τίποτα που να τους το απαγορεύει
Είναι μια πολιτική που πολλοί σκεπτικιστές έχουν υποστηρίξει ότι κρατά το κλαμπ πίσω από την πλήρη αξιοποίηση των δυνατοτήτων του, αλλά όντας μια μόνο από τις τρεις ομάδες που δεν έχουν υποβιβαστεί ποτέ από τη La Liga (οι άλλες είναι η Barcelona και η Real Madrid) η αποφασιστικότητά τους είναι μόνο εντονότερη.
Με μια δεξαμενή ταλέντων να είναι περίπου το μέγεθος του πληθυσμού της Ουαλίας η Cantera της Athletic ή η ακαδημία της χρησιμεύει ως η ψυχή της πρώτης ομάδας. Όπως και η περίφημη Masia της Barcelona, η Lezama αναζωογονεί τους παίκτες της που συνήθως ξεκινούν από την ηλικία των 10 ετών μέσω ενός αναπτυξιακού προγράμματος που επικεντρώνεται γύρω από τον σύλλογο και τις αξίες του. Μέσα από αυτή την εξέλιξη, τα παιδιά θα προχωρήσουν ανά ηλικιακή ομάδα κάθε χρονιά μέσω των επιπέδων Infantil, Cadete και Juvenil μέχρι να φτάσουν τελικά στην δεύτερη ομάδα του συλλόγου: τη Bilbao Athletic.
Για μερικούς αυτό είναι ένα μονοπάτι που δεν το διένυσαν πάντα και για ένα περίεργο αγόρι από το Σαν Σεμπαστιάν το ποδόσφαιρο ήταν κάποτε μόνο ένα έργο της φαντασίας του.
Η φύτευση των σπόρων
Μεγαλώνοντας ο Aritz Aduriz δεν ήταν σαν τα περισσότερα παιδιά της ηλικίας του. Ενώ οι περισσότεροι έπαιζαν ποδόσφαιρο, ο Aduriz ήταν απασχολημένος με το ποδήλατο ή με τη σανίδα του. Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες σέρφαρε σε μερικά από τα καλύτερα κύματα που προσφέρει το Σαν Σεμπαστιάν και έκανε πολλά μίλια με το ποδήλατο του σε ολόκληρη την Ισπανία.
Αυτά τα πάθη ενσταλάχτηκαν από τους γονείς του, των οποίων οι επιθυμίες για τον γιο τους είχαν αντικαταστήσει τις παραδοσιακές οικογενειακές συγκεντρώσεις γύρω από τους αγώνες της Real Sociedad για την αδρεναλίνη των ακραίων αθλημάτων και την αίσθηση της ενότητας με τη φύση. Μέσα από χρόνια αυστηρής εκπαίδευσης, είχε γίνει τόσο καλός και ολοκληρωμένος στην ηλικία των εννέα που μπήκε στο Εθνικό ισπανικό πρωτάθλημα ανώμαλου δρόμου
Αντιμέτωπος με ενήλικες - μερικοί από τους οποίους είχαν τρεις φορές την ηλικία του - ο Aduriz τερμάτισε στη δεύτερη θέση. Παρά το εκπληκτικό επίτευγμα και το προφανές ταλέντο του, το νεαρό αγόρι αισθανόταν ακόμα ένα κενό. Αν και θα το ανακαλύψει πολύ αργότερα από τους περισσότερους, η εκτίμηση του Aduriz για το ποδόσφαιρο θα εξελιχθεί στις ανεμοδαρμένες ακτές της παραλίας La Concha.
Λόγω της μοναδικής γεωγραφίας της τα γήπεδα ήταν συχνά δυνατά μόνο κάθε 15 μέρες λόγω της παλίρροιας και έμοιαζαν αρκετές οι μόλις πέντε ώρες. Οι ομάδες που αργούσαν να φτάσουν πρώτες θα έχαναν και θα πήγαιναν στην δουλείας. Τα δίχτυα και τα δοκάρια των εστιών θα τα έπαιρναν από την αποβάθρα ενός κοντινού καταστήματος, ενώ ο παίκτης με το μεγαλύτερο μέγεθος ποδιών θα χρησιμοποιούσε τις τάπες στα παπούτσια του και θα τις πατούσε γήπεδο. Για αυτές τις πέντε ώρες ο Aduriz έμαθε τα ανεκτίμητα μαθήματα της σκληρής δουλειάς και της ομαδικής εργασίας.
Η πτυχή της ομαδικότητας ήταν κάτι το ενδιαφέρον γι 'αυτόν, καθώς μέχρι τότε είχε γνωρίσει μόνο τον ατομικισμό που τόσο εύκολα του προσέφερε το σερφ και η ποδηλασία. Παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες των γονέων του να τον μεταπείσουν, ο Aduriz εντάχθηκε στον τροφοδοτικό σύλλογο της Real Sociedad Antiguoko με τους φίλους του στην παραλία Mikel Arteta, Andoni Iraola και τους αδελφούς Alonso, Xabi και Mikel. "Η μαμά και ο μπαμπάς μου ήταν πολύ των σπορ αλλά ποτέ δεν τους άρεσε ποδόσφαιρο. Θυμάμαι ότι έπρεπε να τους πείσω να με αφήσουν να παίξω και ακόμα και τότε επέμεναν να δώσω προτεραιότητα στο σέρφινγκ από το ποδόσφαιρο. "
Παίζοντας μαζί με μερικά από τα καλύτερα ταλέντα που έβγαλε η περιοχή των Βάσκων, ο Aduriz κατάφερε να βάλει το μυαλό του στη γνώση που ήταν ανεκτίμητη για την κατανόηση του παιχνιδιού. Η χημεία τους θα γίνει τελικά ένα σπινθηροβόλο μείγμα μέχρι το σημείο που οι αγώνες της Antiguoko τα Σαββατοκύριακα γίνουν ένα γεγονός
Έξω από το Σαν Σεμπαστιάν σκάουτερ από όλες τις μεγάλες της Ισπανίας συρρέουν για να ρίξουν μια ματιά. Η πραγματική Sociedad ερωτεύτηκε τους Alonso και πίστευε ότι είχε δει αρκετά πράγματα. Στη συνέχεια τους πήρε στην ακαδημία της σε ηλικία 15 ετών. Εν τω μεταξύ ο Mikel Arteta ήρθε σε επαφή με τους εκπροσώπους της Barcelona και του έδωσαν την δυνατότητα να ενταχθεί στις τάξεις των νέων της. Εκείνος την αποδέχθηκε αφήνοντας τον Aduriz τον μόνο που είχε απομείνει
Τελικά ο σύλλογος της Segunda División Aurrerá de Vitoria θα τον καλέσει. Σε καμία περίπτωση δεν ήταν η πρώτη του επιλογή όμως με λίγες ευκαιρίες να του απομένουν ο Aduriz απάντησε στην πρόκληση. Αγωνιζόμενος 25 φορές εκείνη την χρονιά κατάφερε να σκοράρει οκτώ φορές. Ευτυχώς γι 'αυτόν τα δύο από αυτά θα έρθουν στην εκτός έδρας νίκη με 3-2 στη Lezama, στο ιερό προπονητικό κέντρο της Athletic Club
Αν και η εισαγωγή του στο άθλημα είχε έρθει αργότερα από τους περισσότερους, ο Aduriz κατάφερε να παρουσιάσει συνεχώς πρόοδο. Η Segunda στην Ισπανία - ιδιαίτερα στην περιοχή των Βάσκων - είναι πασίγνωστη για το ψηλό παιχνίδι. Μερικοί λένε ότι η μπάλα περνά περισσότερο χρόνο στον αέρα από το έδαφος, αφήνοντας πολλές τους παίκτες με τις καλύτερες ικανότητες στο κεφάλι να ευδοκιμούν. Για τον Aduriz δεν ήταν ένα ταλέντο που ήρθε φυσικά αρχικά όμως στο τέλος τα μαθήματα αποδείχθηκαν ζωτικά.
Καθώς προετοιμαζόταν για την επόμενη σεζόν θα φτάσει τελικά μια κλήση που πάντα ήλπιζε. Μόνο που δεν ήταν από το κλαμπ της γενέτειρας του τη Real Sociedad αλλά από τη γειτονική της αντίπαλο.
Ένα όνειρο επιτέλους πραγματοποιείται
Βγαίνοντας από το λεωφορείο για πρώτη φορά ο Aritz Aduriz δεν αναγνώρισε το περιβάλλον του. Η πρόσοψη του κτιρίου ήταν διακοσμημένη με ένα εκφοβιστικό ντεκόρ λιονταριών, υποστηριζόμενο από το τεράστιο σήμα της Athletic Club πάνω από το οποίο ήταν χρωματισμένα πλούσιο με κόκκινο χρώμα. Τότε ήταν στα 19 του όμως τίποτα από αυτά δεν είχε σημασία. Το μόνο πράγμα που αντίκρισε ο Aduriz ήταν μια ευκαιρία.
Δύο χρόνια και 90 εμφανίσεις αργότερα ο Aduriz ανέβηκε στην πρώτη ομάδα με τον Γερμανό προπονητή Jupp Heynckes να του παραδίδει το ντεμπούτο του με τη Barcelona. Απέναντι στους Xavi, Carles Puyol και Juan Román Riquelme, ο Aduriz εμφανίστηκε τελικά. Έπειτα εξαφανίστηκε ξανά.
Τρεις εμφανίσεις και συνολικά 54 λεπτά συμμετοχής στη πρώτη ομάδα ήταν το μόνο που θα μπορούσε να πάρει προτού μαζέψει τις τσάντες του και σταλθεί δανεικός στη Burgos. Σε μια χρονιά που θα σκοράρει 16 φορές σε 36 αγώνες πριν πωληθεί στην Valladolid. Ενάμιση χρόνο και 20 τέρματα αργότερα επέστρεψε στην Athletic. Περισσότερο εκλεπτυσμένος και έτοιμος από την αρχική του στάση σημείωσε 22 γκολ σε 82 εμφανίσεις.
Δυστυχώς γι 'αυτόν υπήρξε ένας νεώτερος και πιο γνωστός επιθετικός ήδη στον σύλλογο: ο Fernando Llorente. Τα λεπτά έγιναν πιο λίγα και έβλεπε το όνομα του περισσότερο στο τοίχο. Ο προπονητής Joaquín Caparros σκέφτηκε ότι ήταν καλυμμένος με τους Llorente και Ion Vélez και με το κλαμπ να χρειάζεται χρήματα ο Aduriz πωλήθηκε στη Mallorca. Οι οπαδοί της Athletic διαμαρτυρήθηκαν για την συγκεκριμένη απόφαση και επιδεινώθηκαν οι διαμαρτυρίες όταν η διοίκηση της Mallorca δεν κατέβαλε τα οφειλόμενα 5 εκατομμύρια ευρώ.
Τελικά δίνοντας την ευκαιρία στον άνδρα να χαράξει τη δική του γραμμή κατόρθωσε να γίνει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας στα δύο χρόνια που πέρασε εκεί, πετυχαίνοντας 11 τέρματα στην πρώτη και 12 στη δεύτερη του χρονιά. Στη δεύτερη χρονιά του είδε επίσης το σύλλογο της Βαλεαρίδας να βγαίνει 5ος και να παίρνει την έξοδο στο Europa League. Ακόμα όμως και τότε η Athletic δεν εντυπωσιάστηκε.
Τώρα ήταν στα 29 και στο υποτιθέμενο peak της καριέρας του. Ένας παίκτης του οποίου η ταχύτητα είχε πάντα αμφισβητηθεί ήταν τώρα χειρότερος και τα νομαδικά του ταξίδια απλώς επιβάρυναν την αξία του. Η Valencia έμοιαζε αρκετά εντυπωσιασμένη και σύντομα τον έφερε στο Mestalla για τέσσερα εκατομμύρια ευρώ το 2010.
Γνωρίζοντας λίγο τον Aduriz υπήρχε ήδη ένας επιθετικός στο ρόστερ που προτιμούσε ο προπονητής της Valencia Unai Emery. Ξανά στις σκιές πίσω από έναν νεότερο και καλύτερο σκόρερ (Roberto Soldado,) ο Aduriz ήταν η εναλλακτική επιλογή. Όμως και πάλι πέτυχε 14 γκολ για τις “νυχτερίδες” στη πρώτη του χρονιά παρά το γεγονός ότι ο σύλλογος αγόρασε έναν άλλο επιθετικό στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο (Jonas).
Λόγω της προτίμησης του Emery στο σχήμα του με έναν επιθετικό, ο χρόνος του Aduriz έπεσε κατακόρυφα στη δεύτερη χρονιά του. Τώρα στην ηλικία των 31 ήταν και πάλι πίσω στην αγορά. Ήταν η κλασική περίπτωση ενός σκληρά εργαζόμενου παίκτη που δεν έπαψε ποτέ να δουλεύει.
Η γοητεία της τρίτης φοράς
Είτε από λύπη είτε για προσπάθεια βελτίωσης των δημόσιων σχέσεων επέστρεψε για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά έναντι αμοιβής περίπου 2,5 εκατομμυρίων ευρώ και υπογράφοντας τριετές συμβόλαιο. Η Athletic ήταν τρεις φορές ημιφιναλίστ κατά την απουσία του και επιπλέον έφτασε σε δύο τελικούς, συμπεριλαμβανομένου και του Europa League.
Ο Llorente ήταν ακόμα εκεί και φαινομενικά δεν πήγε πουθενά. Είχε γίνει μια αγαπημένη φιγούρα και ο σύλλογος όδευε σε μια ανοδική τροχιά. Προς μεγάλη τύχη του Aduriz το πειστικό φλερτάρισμα της Juventus ανάγκασαν τον Llorente να φύγει από την Athletic και να κατευθυνθεί στο Τορίνο. Ενώ πολλοί περίμεναν μια βαθμολογική καθίζηση ο Aduriz άναψε “φωτιά”. Ακόμα και με λύπη για το γεγονός ότι αυτή η πιθανότητα ήρθε αργότερα από ότι θα ήθελε, ήταν πιο αποφασισμένος από ποτέ να αποδείξει που ανήκε.
Ενώ η Barcelona και η Εθνική ομάδα καινοτομούσαν νέους τρόπους με τους οποίους παιζόταν το ποδόσφαιρο στην Ισπανίας, συμπεριλαμβανομένου της χρήσης του ψευτοεννιαριού, των παραλλαγών των σχηματισμών και των τερματοφύλακων που κατευθύνονταν έως τη μέση του γηπέδου, ο Aduriz έπραττε ότι έμαθε από το “παλιό του σχολείο”. Με τα διδάγματα που απέκτησε όλα αυτά τα χρόνια πριν από τα επίσημα βήματα του στη τρίτη κατηγορία αγκάλιασε την απλότητα ενός παραδοσιακού εννιαριού.
Η δύναμή του όταν κρατάει την μπάλα θα γίνει ασύγκριτη από οποιονδήποτε άλλον επιθετικό στην κορυφαία κατηγορία της Ισπανίας, ενώ η εναέρια ικανότητά του θα έπαιζε σαν μια όμορφα χρονομετρημένη ορχήστρα. Τα γκολ του στις επόμενες τρεις χρονιές θα φτάσουν τα 18 (δύο φορές) και 26 σε όλους τους αγώνες. Η τρίτη του σεζόν τονίστηκε από την απίθανη πορεία της Athletic έως τον τελικό του Copa del Rey με τον Aduriz να σκοράρει στα ημιτελικά, στα προημιτελικά και στους “16”.
Τα “λιοντάρια” θα έπεφταν στα “νύχια” της Barcelona εκείνη τη νύχτα και είχε φανεί ότι οι ηρωισμοί ενός ανθρώπου έφτασαν τελικά στο όριο τους. Λίγοι ήξεραν όμως ότι μόλις ξεκίνησε.
Στο Πάνθεον της ιστορίας της
Βλέποντας τη σέντρα ο Aduriz κινήθηκε προς τα εμπρός σε μια πλεονεκτική θέση. Δεδομένου ότι η μπάλα πλησίασε το χιλιοστό του δευτερολέπτου ο 34χρονος άφησε το εφαλτήριο του στο San Mamés. Συνεχίζοντας να υψώνεται εκείνη τη νύχτα για τη Bilbao, το κεφάλι του συναντήθηκε με την μπάλα εκτοξεύοντας την στην κάτω αριστερή γωνία και πίσω από έναν αβοήθητο Marc-André ter Stegen. Ακόμα θα έστελνε άλλες δύο φορές τη μπάλα στα δίχτυα, όλα μέσα σε 15 γεμάτα λεπτά πανδαιμονίου.
Όταν τα πάντα είχαν τελειώσει και κριθεί και ο διαιτητής σφύριξε για τελευταία φορά, η Athletic Club επικράτησε της Barcelona με 4-0 στο πρώτο αγώνα του Ισπανικού σούπερ καπ. Καθώς το αποτέλεσμα έκανε το δρόμο του στα αυτιά και τα μάτια του κόσμου πολλοί ήταν εντυπωσιασμένοι. Εξάλλου η Barcelona λίγους μήνες νωρίτερα ολοκλήρωνε το τρεμπλ και πρόσθετε στη συλλογή τροπαίων μόλις λίγες μέρες πριν το σούπερ καπ Ευρώπης. Εντούτοις ο ενθουσιασμός μετριάζονταν από το γεγονός ότι τα “λιοντάρια” χρειάζονταν ακόμα να μπουν σε μια από τις πιο εχθρικές αρένες του κόσμου για το δεύτερο αγώνα.
Μετά από συνεχείς πιέσεις, ο Lionel Messi τελικά έσπασε το αδιέξοδο λίγο πριν από το ημίχρονο. Ήταν μόνο το 1-0 όμως μια αίσθηση ανησυχίας σάρωσε μέσα από τα μυαλά των εκατοντάδων υποστηρικτών της Athletic που βρισκόταν στις ρινορραγίες του σπηλαίου του Camp Nou. Το ακόμα κυριότερα ήταν τα 31 μακρά και επίπονα χρόνια από τότε που η Athletic σήκωσε για τελευταία φορά ένα μεγάλο τρόπαιο.
Στη συνέχεια όμως καθώς το πλήθος αγωνιούσε ασταμάτητα και η Barcelona πίεζε την εστία της Bilbao, μια ιδιαίτερη πλευρά της τύχης ήταν με τα “λιοντάρια”. Μετά από ένα απελπιστικό διώξιμο ο Óscar De Marcos προχώρησε μπροστά από τον υπνωτισμένο Jérémy Mathieu, ο ίδιος χρονομέτρησε το άλμα του και με μια κεφαλιά βρήκε τον ολομόναχο Aduriz. Με μόνο τον Claudio Bravo να στέκεται στο δρόμο της αδιαμφισβήτητης δόξας, ο Ισπανός πραγματοποίησε ένα σουτ στα αριστερά που ο Χιλιανός μπόρεσε να το αποκρούσει. Προτού τη μπλοκάρει, η μπάλα πήγε ξανά στο Aduriz ο οποίος δεν είχε τίποτα άλλο να κάνει παρά να την αγγίξει.
Καθώς έτρεχε προς το σημαιάκι του κόρνερ με τα χέρια εκτεταμένα, όλος ο πάγκος μπήκε μέσα να ενταχθεί στους ήδη άλλους 10 ποδοσφαιριστές στον αγωνιστικό χώρο. Αγκάλιασαν τον ήρωα τους όπως ποτέ άλλοτε γιατί ήταν εκείνος που τους έφτασε σε ύψη που σπάνια φαινόταν να φανταστεί κανείς. Ο Aduriz έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι του και το μόνο που μπορούσε να κάνει ήταν να χαμογελάσει. Έγραψε μια ιστορία που δεν πρόκειται ποτέ να ξεχαστεί.
Μια μαγική χρονιά
Η σεζόν 2015/2016 θα καταλήξει να είναι η πιο καρποφόρα της καριέρας του Aduriz. Ήταν σε θέση να παίξει σε 55 παιχνίδια σε όλες τις διοργανώσεις - τα περισσότερα σε μια χρονιά στην καριέρα του - και αυτός ο χρόνος συμμετοχής του απέδωσε 36 γκολ. Τα 10 γκολ του στο Europa League περιελάμβαναν μερικά από τα καλύτερα κομμάτια που μπορεί να προσφέρει οποιοσδήποτε παίκτης στην Ευρώπη.
Σε έναν αγώνα των ομίλων με την Genk τον Νοέμβριο ο Aduriz θα πετύχει και τα πέντε τέρματα της ομάδας του. Ένα ρεκόρ για τα περισσότερα γκολ που σημειώθηκαν ποτέ από έναν παίκτη σε έναν αγώνα του Europa League. Πέρυσι στους “32” εναντίον της Marseille ο Aduriz θα σκοράρει το είδος του τέρματα που θα έκανε ακόμη και τον Cristiano Ronaldo και τον Messi να κοκκινίσουν.
Αφού ο Sabin Merino πήρε τη κεφαλιά μετά το βολέ του τερματοφύλακα του Iago Herrerín, η μπάλα έπεσε από τον ουρανό στον Aduriz κοντά στα 40 μέτρα απόσταση από το αντίπαλο τέρμα. Αντί να την αφήσει να προσγειωθεί στον αγωνιστικό χώρο πραγματοποίησε ένα τολμηρό βολέ που πέρασε πάνω από τον απελπισμένο Steve Mandanda. Το γκολ θα γίνει αμέσως αισθητό Twitter με χιλιάδες retweets και like. Ο γέρος ήταν τώρα ανάμεσα στα δροσερά παιδιά, ένα όνειρο του ποδοσφαιριστή. Η Athletic εν τέλει θα αποκλειστεί στον επόμενο γύρο από τη Sevilla όμως το τέρμα του Aduriz ήταν κάτι που ο καθένας μιλούσε
Οι εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα επίσης προξένησαν εντύπωση. Σε έναν αγώνα εναντίον της Deportivo ο Ισπανός σημείωσε ένα χαττρίκ και έγινε μόνο ο έκτος παίκτης της La Liga που το καταφέρνει στα 35α γενέθλιά του. Εάν αυτό δεν ήταν το κερασάκι στην τούρτα, έγινε επίσης ο πρώτος παίκτης της Athletic που κέρδισε το Zarra Trophy (ο παίκτης του μήνα στη La Liga). Ο σύλλογος του ξαναπροκρίθηκε στο Europa League σηματοδοτώντας την τρίτη διαδοχική χρονιά στην οποία θα εμφανίζονταν στην Ευρώπη.
Ο θόρυβος που περιβάλλει το έργο του είχε φτάσει σαν μια πυκνή βροχή. Τα τραγούδια για τον Aduriz δεν προέρχονταν απλώς από το San Mamés, αλλά αντλούνταν από κοινού από μια ολόκληρη χώρα στα κωφαλά αυτιά του προπονητή της Εθνικής Vicente del Bosque.
Τελικά ο Aduriz κλήθηκε στην Εθνική για τα επικείμενα φιλικά εναντίον της Ιταλίας και της Ρουμανίας. Συνέχισε να σκοράρει στον πρώτο του αγώνα ενάντια στους Ιταλούς εξασφαλίζοντας τη θέση του στο Euro 2016. Το γεγονός που του πήρε τόσο καιρό ήταν αινιγματικός σκεπτόμενοι ότι οι Diego Costa, Paco Alcácer και Álvaro Morata ήταν ντεφορμέ κατά τη διάρκεια όλης της περσινής χρονιάς.
Αργότερα εκείνη τη χρονιά σε ένα φιλικό εναντίον των Σκοπίων ο Aduriz θα σπάσει ένα ρεκόρ που είχε διάρκεια από το 1930. Σε ηλικία 35 ετών και 275 ημερών το γκολ του Aduriz τον έκανε τον γηραιότερο παίκτη που σκόραρε ποτέ για την Ισπανία. Μια ιστορία που φαινόταν κάποτε να τελειώνει τώρα συνέχιζε να παράγει νέα κεφάλαια.
Σε μια εποχή του ισπανικού ποδοσφαίρου όπου οι αλλοδαποί είναι αυτοί που οδηγούν με συνέπεια τους πίνακες των σκόρερ, ο Aduriz έχει αποκαταστήσει την αίσθηση της υπερηφάνειας για την Ισπανία. Με τα 142 τέρματα στη καριέρα του είναι τώρα ο κορυφαίος παίκτης της La Liga από την επαρχία της Gipuzkoa. Είναι ένας αριθμός που γίνεται ακόμη πιο αξιοσημείωτος από το γεγονός ότι μέχρι τη τρίτη του θητεία στην Athletic ο Aduriz κατά μέσο όρο μετρούσε 0,29 γκολ ανά παιχνίδι και από τα 31α γενέθλιά του μετρά κατά μέσο όρο πάνω από 0,55.
Ενώ αυτή η τάση παραβιάζει τη λογική των περισσότερων ανθρώπων, για τον Aduriz είναι κάτι που πάντα ήξερε ότι υπήρχε κάπου: «Οι άνθρωποι λένε ότι το να σκοράρεις είναι έμφυτο όμως το αμφισβητώ», δήλωσε ο Aduriz. "Στο ποδόσφαιρο όπως στη ζωή νομίζω ότι μαθαίνεις συνεχώς. Ήμουν πάντα αργός στην ανάπτυξη μου". Στον αθλητισμό ο χρόνος παραμένει ανίκητος. Η μείωση των δεξιοτήτων ενός ατόμου είναι συχνά μια σταδιακή και επώδυνη διαδικασία που βιώνεται από το μακρύτερο παγκίτη παγκοσμίως μέχρι τους ζωντανούς θρύλους του ποδοσφαίρου.
Ο Aritz Aduriz μπόρεσε να συνδυάσει την ατέλειωτη αποφασιστικότητα, την αφοσίωση, την ανιδιοτέλεια και τη ταπεινοφροσύνη για να βρει τη νεράιδα του. Είναι ένα “σιντριβάνι” φτιαγμένο από ένα παλιό κόκκινο κρασί και αυτό το “αγόρι” ποτέ δεν έχει ωριμάσει καλύτερα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου