Δημήτρης Βαρσάνης
Είμαστε στο 89’ της αναμέτρησης και ο Miralem Sulejmani μπαίνοντας ως αλλαγή για τη Σερβία έπιασε ένα φαλτσαριστό σουτ που αιφνιδίασε και πέρασε πάνω από τον άτυχο Boaz Myhill καταδικάζοντας την Ουαλία σε μια θλιβερή ήττα με 6-1. Ένα πικρό χτύπημα για τις ελπίδες της Ουαλίας για πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.
Αντικατοπτρίζοντας εκείνη τη νύχτα, ο Chris Coleman την χαρακτήρισε ως τη "χειρότερη της καριέρας του", ένας αγώνας που τον άφησε «διαταραγμένο». Στις πιο σκοτεινές νύχτες η μικρή φλόγα ελπίδας έσβησε και το ουαλικό ποδόσφαιρο έμοιαζε καταδικασμένο. Τρία χρόνια αργότερα. Το τελευταίο σφύριγμα στην αναμέτρηση Βοσνία και Ερζεγοβίνη - Ουαλία (2-0) αντηχεί αυτή τη φορά ως μια νικηφόρα ήττα.
Πράγματι, για τον Coleman το τελικό σφύριγμα σηματοδοτεί περισσότερο από μια προετοιμασία της Ουαλίας για το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 2016 και σηματοδοτεί μια αλλαγή στις τύχες σε προσωπικό επίπεδο. Εδώ είναι ένας άνθρωπος του οποίου η καθυστερημένη σταδιοδρομία έχει εκκολαφθεί από την επίμονη και τη συντριπτική δυσκολία. Ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα που τελείωσε την καριέρα του το 2001 και που είχε την τύχη να γλιτώσει, μια σειρά από σύντομες δουλειές σε τεχνικό επίπεδο που τον έφτασαν έως τη δεύτερη κατηγορία της χώρας μας με τη Λάρισα και η αρχή μιας φαινομενικά αδύνατης αποστολής με την Ουαλία μετά τον θάνατο του Gary Speed. Όμως μέσα από αυτές τις αντιξοότητες, ο Coleman εμφανίζεται κάτι ως ένα είδωλο της Ουαλίας, κατευθύνοντας την χώρα του όχι μόνο στο πρώτο μεγάλο τουρνουά ύστερα από σχεδόν 60 χρόνια όμως και σε έναν ιστορικό ημιτελικό.
Αντανακλώντας τα γεγονότα ο ίδιος ο Coleman αναγνώρισε ότι είχε «περισσότερες αποτυχίες» από ότι «επιτυχίες». Όμως για να συμμορφωθεί τόσο ευλαβικά με αυτό το νικητήριο παραμύθι του ενάντια σε όλες τις πιθανότητες θα έπρεπε να παραμεληθεί σε μια παράλογη ποδοσφαιρική καριέρα.
Η πρώτη επαγγελματική χρονιά του Coleman (1987/88) για το μητρικό του κλαμπ τη Swansea αποδείχτηκε γόνιμη, ενισχύοντας το ρόλο του ως αριστερός μπακ σε ηλικία μόλις 17 ετών. Ο χρόνος του στη Swansea συνέπεσε με δύο νίκες στο τελικό του Welsh Cup ενάντια στις Kidderminster Harriers και Wrexham αντίστοιχα, καθώς και με την είσοδο του στην καλύτερη ενδεκάδα της χρονιάς στη Third Division τόσο στη σεζόν 1988/89 όσο και στη σεζόν 1990/91.
Παρά τη σχετική στασιμότητα της στο πρωτάθλημα, η Swansea είχε βρει κάτι πολύτιμο στο νεαρό Coleman ο οποίος θα έκανε 160 εμφανίσεις για το σύλλογο και αργότερα θα πωληθεί στη Crystal Palace για 300.000 λίρες. Οι τέσσερις χρονιές του στη Swansea επισημάνθηκαν με ένα εκκολαπτόμενο ταλέντο. Ένα ταλέντο που προοριζόταν να προχωρήσει σε μεγαλύτερα πράγματα.
Στη First Division με τη Palace ο Coleman έκανε τη μετάβαση του στα σέντερ μπακ (και μερικές φορές σαν σέντερ φορ), ένας ρόλος που ευδοκιμούσε θετικά καθώς η εναέρια ανδρεία του εμφανίστηκε στο προσκήνιο. Ο χρόνος του στη Palace ήταν θορυβώδης, υποφέροντας δύο υποβιβασμούς αλλά και νιώθοντας τα υψηλά επίπεδα του προβιβασμού και φτάνοντας στα ημιτελικά τόσο στο League Cup όσο και στο FA Cup.
Ενώ βρισκόταν στη Palace ο Coleman έδωσε το πρώτο του παιχνίδι για την Ουαλία. Μια υπερήφανη ευκαιρία για έναν άνθρωπο ο οποίος πάντα την ονειρευόταν, ακόμη και ως μικρό παιδί να εκπροσωπεί τη χώρα του. Στην πραγματικότητα η ιστορία θα μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Ο Coleman έλαβε ένα «τηλεφώνημα προσέγγισης» πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994 που τον ενθάρρυνε να εκπροσωπήσει την Ιρλανδία, μια δυνατότητα την οποία είχε επιλέξει μέσω του πατέρα του Teddy που γεννήθηκε στο Δουβλίνο. Παρ 'όλα αυτά όντας ένας πατριώτης που μεγάλωσε λατρεύοντας το μεγαλείο της χερσονήσου Γκόβερ αρνήθηκε δίχως δεύτερη σκέψη τη πρόταση. Μπαίνοντας ως αλλαγή εναντίον της Αυστρίας τον Απρίλιο του 1992, το ντεμπούτο των ονείρων του Coleman ολοκληρώθηκε καθώς ο αγώνας τελείωσε με 1-1.
Καθώς η διεθνής του καριέρα άρχισε να κορυφώνεται, το ίδιο έκανε και η συλλογική του με την Blackburn Rovers να προσφέρει τρία εκατομμύρια λίρες για τον σέντερ μπακ το 1995. Ήταν ένα σημάδι της αναμφισβήτητης ικανότητάς του ότι οι πρωταθλητές της Premier League επιθυμούσαν να αποκτήσουν τις υπηρεσίες του. Αν και ο χρόνος του στο κλαμπ ήταν βραχύβιος κάνοντας μόνο 28 εμφανίσεις, οι ηγετικές του ικανότητες γίνονταν όλο και πιο εμφανείς, ένα χαρακτηριστικό που εντυπωσίασε τους συμπαίκτες του και θα αποδειχθεί καθοριστικό στις μελλοντικές του επιτυχίες ως προπονητής.
Η πραγματικότητα δεν διέφυγε από το Coleman. Ταλαιπωρήθηκε στη Blackburn και πήρε τη δύσκολη απόφαση να κατέβει δύο κατηγορίες για να ενταχθεί στη Fulham το 1997. Εδώ, διαμορφώθηκε ένα φιλόδοξο πρότζεκτ και αντικατοπτρίζεται στο ποσό μεταγραφής του Coleman ( δύο εκατομμύρια λίρες), ένα ρεκόρ για τους Cottagers. Η απόφασή του ξεπληρώθηκε μιας και η Fulham κέρδισε την άνοδο στη Championship τη σεζόν 1998/99 και στη Premier League δύο χρόνια αργότερα, αν και η τελευταία χρονιά θα αποδειχθεί γλυκόπικρη για τον Ουαλό.
Ήταν τον Ιανουάριο κατά τη διάρκεια της σεζόν 2000/01 όταν η καριέρα του Coleman καταστράφηκε σε μια στιγμή, καθώς έχασε τον έλεγχο της Jaguar και τράκαρε σε ένα δέντρο μέσα από ένα μεταλλικό φράχτη. Η ζημιά ήταν μη αναστρέψιμη (μια σπασμένη περόνη στο δεξί του πόδι) όμως και εξίσου τυχερή μιας και γλίτωσε από τον ακρωτηριασμό του ποδιού του. Ήταν ένας σκληρός τρόπος για να σταματήσει η σταδιοδρομία ενός ποδοσφαιριστή στο αποκορύφωμα του.
Όντας ένας αγαπημένος των οπαδών (ένας “πύργος” που καθοδήγησε την ομάδα του στην επιτυχία) η πρόωρη απόσυρση του Coleman σε ηλικία 32 ετών σόκαρε τους πάντες γύρω από το σύλλογο. Η σύνδεσή του με τη Fulham όμως δεν θα τελείωνε ακόμα μιας και από εκεί θα άρχιζε τη καριέρα του ως προπονητής. Αναλαμβάνοντας σε προσωρινή βάση τον Απρίλιο του 2003, ο Coleman γεύτηκε την άμεση επιτυχία παίρνοντας 10 από τους 15 διαθέσιμους και κατευθύνοντας τους Cottagers στη παραμονή τους.
Η επόμενη σεζόν του ήταν εξίσου εντυπωσιακή με αποτέλεσμα η Fulham να φτάσει στην ένατη θέση (η καλύτερη της θέση στη κορυφαία κατηγορία έως εκείνη τη στιγμή) και μόνο τέσσερις πόντους πίσω από τη πέμπτη Newcastle. Ο νεώτερος προπονητής της Premier League έκανε σημαντικά βήματα σε μια προπονητική σταδιοδρομία που φαινόταν προορισμένη για τα μεγαλεία μιας και υπήρχαν πρώιμα σημάδια τακτικής εφευρετικότητας.
Τον Μάρτιο του 2006 η Fulham αντιμετώπισε την chelsea στην έδρα της και ενώ οι άνδρες του Coleman προέρχονταν από τέσσερις σερί ήττες, οι άνδρες του José Mourinho όδευαν μανιωδώς για τη κατάκτηση του πρωτάθληματος. Για τους πολεμιστές της Fulham ήταν μια ανυπέρβλητη κορυφή που έπρεπε να ανέβουν. Ωστόσο μια τακτική απόφαση, μια πολύ απλή υπόθεση, κατέστρεψε το πλάνο παιχνιδιού της Chelsea.
Όπως εξηγεί ο Michael Cox στο “The Mixer” ο Coleman συνειδητοποιώντας την άσκηση της κυριαρχίας από την Chelsea να εξαρτάται εξ ολοκλήρου από την εξαιρετική επιρροή του αμυντικού μέσου Claude Makélélé, χρησιμοποίησε τον Steed Malbranque επάνω σε ένα διαμάντι σε μια προσπάθεια να ακυρώσει τον βασικό παράγοντας της Chelsea:”Κάθε φορά που παίζουμε εναντίον της Chelsea και κάθε φορά που τους βλέπουμε να παίζουν, όλα περνούσαν από το Makélélé. Είπαμε στο Malbranque να πάει εκεί που του άρεσε όταν είχε την μπάλα όμως όταν δεν την είχε ο Makélélé ήταν η αποστολή του. "
Το αποτέλεσμα ήταν εκπληκτικό στην αποτελεσματικότητά του. Ο Mourinho έκανε δύο αλλαγές μετά από μόλις 25 λεπτά, αλλά και άλλαξε το σχηματισμό του δύο φορές κατά τη διάρκεια του 90λεπτου. Ο Coleman ανάγκασε έναν από τους μεγαλύτερους προπονητές της εποχής μας να είναι σε έναν φρενήρη πανικό. Οι τακτικές του Mourinho αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές και η Fulham κατάφερε να κερδίσει με 1-0.
Πρόκειται για μια πρώιμη ένδειξη του δυναμικού που κατείχε ο Coleman όμως δεν ήταν ακόμη αρκετά πεπειραμένος για να πετύχει αυτά τα αποτελέσματα σε σταθερή βάση. Εντούτοις είναι σαφές ότι 10 χρόνια αργότερα ο Coleman δεν είναι επικεφαλής του Gareth Bale και είναι υπεύθυνος για τον πραγματισμό, ο οποίος επιδιώκει πρώτα να ακυρώσει την αντίπαλο όπως έκανε και με τον Fulham εναντίον της Chelsea.
Στερούμενος από παίκτες όπως ο Bale και ο Aaron Ramsey ενώ ήταν υπεύθυνος για τους Cottagers, η απώλεια του Louis Saha και άλλων βασικών παικτών αποδείχθηκε δαπανηρή και η προσέγγιση του είχε περιορισμούς. Ωστόσο με την Ουαλία, ο Coleman έχει τοποθετήσει μια γενιά ταλέντων σε ένα σύστημα το οποίο έχει μεγιστοποιήσει την ισχύ του. Ένα 3-4-2-1 - ή μια παραλλαγή του επέτρεψε στο χαρισματικό δίδυμο του Bale και του Ramsey να περιπλανιέται με αποκορύφωμα την πρωτοφανή επιτυχία.
Ο Coleman απολύθηκε ως προπονητής της Fulham τον Απρίλιο του 2007 ύστερα από επτά αγώνες χωρίς νίκη. Η αποχώρησή του από τη Fulham θα αποδειχθεί καθοριστική. Ενώ πάρα πολλοί προπονητές χρησιμοποιούν το πρώτο τους κλαμπ ως σκαλοπάτι για μεγαλύτερες ευκαιρίες, ο Coleman παράπαιε. Τα επόμενα πέντε χρόνια δεν στάθηκαν ευγενικά στον Ουαλό, καθώς το μονοπάτι του ήταν γεμάτο από εμπόδια που θα τον καταστρέψουν ή θα τον καθορίσουν.
Το πρώτο του βήμα ήταν στην Real Sociedad όπου τη προηγούμενη χρονιά υποβιβάστηκε στη La Liga. Έμεινε εκεί για 21 παιχνίδια και αποχώρησε με περίεργο τρόπο. Αφού έφτασε 90 λεπτά καθυστερημένος στη συνέντευξη Τύπου, ο Coleman έριξε ευθύνες για την απουσία του σε ένα ελαττωματικό πλυντήριο που πλημμύρισε το διαμέρισμά του. Ο πραγματικός λόγος για την καθυστέρηση του όμως ήταν μάλλον σοβαρότερος. Ένα νυχτερινό πάρτι. Μια κηλίδα σε έναν ανόθευτο καμβά το οποίο θα αποδειχθεί δαπανηρό. Αυτή η παράβαση σε συνδυασμό με το νέο πρόεδρο του συλλόγου ο οποίος είχε δραστικά διαφορετικές ιδέες από τον Coleman, δημιούργησε μια κάπως ακατάλληλη αποστολή για τον Ουαλό ο οποίος αναχώρησε λίγους μόνο μήνες μετά τη πρόσληψη του.
Ξεδιπλωμένος από την αποτυχία του στο εξωτερικό, ο Coleman γύρισε στην καθησυχαστική εξοικείωση του. Η Coventry ήταν η επόμενη αποστολή του και αυτή αποδείχτηκε τρομακτική. Στην πρώτη του σεζόν το 2008/09 η Coventry τερμάτισε 17η στη Championship και απολύθηκε τον Μάιο του 2010 με το κλαμπ να κάθεται στη 19η θέση. Ο χρόνος του στη Coventry επικρίθηκε έντονα εξαιτίας ενός συντηρητικού, ακατάπαυλου στυλ ποδοσφαίρου που αποξένωσε τους οπαδούς και δεν έφερε καμία επιτυχία. Μια περίπτωση ενός λάθος προπονητή στη λάθος στιγμή, αν και η Coventry είναι μια γνωστή δύσκολη δουλειά τα τελευταία χρόνια.
Δύο διαδοχικές αποτυχίες έκαναν ελάχιστα για τις προοπτικές του Coleman. Το μονοπάτι αποσυντέθηκε μπροστά στα πόδια του αποκαλύπτοντας ένα κενό χάος σκότους από κάτω του. Μόνο μια μικρή έκταση παρέμεινε: μια σωτηρία. Στη συμβουλή του Sir Alex Ferguson ο οποίος τον ενθάρρυνε να «πάρει την επόμενη δουλειά που θα του δοθεί», ο Coleman προχώρησε και προσγειώθηκε στη χώρα μας αναλαμβάνοντας τη Λάρισα. Ήταν μια πολύτιμη και δύσκολη εμπειρία για τον Coleman, αν και πραγματοποίησε μια αξιοθαύμαστη δουλειά στο σύντομο χρονικό διάστημα αφήνοντας το κλαμπ δύο πόντους πίσω από την πρώτη θέση στη δεύτερη κατηγορία.
Στα “αλογάκια” ο Coleman δεν πληρώθηκε σχεδόν καθόλου μιας και ο σύλλογος βρισκόταν σε άθλια οικονομική κατάσταση που εν τέλει θα τον αναγκάσουν να φύγει. Το timing ήταν αμιγώς τυχαίο και σε αντίθεση με τις εκθέσεις ορισμένων μέσων ενημέρωσης, δεν είχε καμία σχέση με τη διαθεσιμότητα της δουλειάς της Ουαλίας. Όταν όμως κλήθηκε να αναλάβει τη θέση της χώρας ήταν μια προσφορά που ο Coleman δύσκολα μπορούσε να αρνηθεί. Ο θάνατος του Gary Speed ήταν ιδιαίτερα δύσκολος για τον Coleman δεδομένου ότι ήταν στενοί φίλοι για 30 χρόνια. Κατά συνέπεια ο διορισμός του Coleman ως προπονητής της Ουαλίας ήταν γλυκόπικρος.
Η πρόσληψη του έγινε δεκτή με σχετική δυσαρέσκεια από τους οπαδούς. Ωστόσο γράφοντας τώρα την ιστορία του με την Ουαλία, ο Coleman απέδειξε ότι οι αμφισβητίες του έκριναν λάθος. Η εκπληκτική ανύψωση της Ουαλίας δεν είναι κάτι που χρειάζεται περισσότερη τεκμηρίωση, τόσο αξιοσημείωτη όσο η ιστορία της. Αρκεί να πούμε ότι το ταξίδι του Coleman ήταν βραχώδες και η εικόνα του ως Ουαλός μύθος εκτείνεται μακριά από τη προπονητική αποτυχία που είχε αναγνωριστεί πριν από περίπου πέντε χρόνια.
Ποια είναι η μελλοντική προσφορά για τον Coleman; μια επιστροφή στην Premier League; ή ίσως άλλη μια περίοδος στο εξωτερικό; ανεξάρτητα από τον προορισμό του, μπορεί να προσεγγίσει την καινούργια δουλειά του με αισιοδοξία και έναν πολύτιμο πλούτο εμπειρίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου