Δημήτρης Βαρσάνης
Είναι 31 Μαϊου του 1996 και η Ιταλία παίζει με Ισπανία στον τελικό του Ευρωπαϊκού πρωταθλήματος Under 21 στη Βαρκελώνη.
Οι κουρασμένοι παίκτες μπαίνουν στον κεντρικό κύκλο. Στέκονται και παρακολουθούν έναν προς έναν τους συμπαίκτες τους να πραγματοποιούν το μακρύ μοναχικό περπάτημα για να εκτελέσουν ένα επίφοβο πέναλτι. Οι δύο ομάδες είναι ισόπαλες μεταξύ τους μέχρι ο μελλοντικός μύθος της Real Madrid Raul δει την προσπάθειά του να σταματιέται και να παρουσιάζεται η ευκαιρία στους Azzurrini να πάρουν τη δόξα.
Από τον κεντρικό κύκλο απομακρύνεται ο 20χρονος Domenico Morfeo. Το αγόρι από την Πεσίνα του Αμπρούτσο προχωράει ήρεμα μπροστά και παίρνει την μπάλα. Οι συμπαίκτες του και ο προπονητής του Cesare Maldini μπορούν να παρατηρούν μόλις και μετά βίας. Ο Morfeo τοποθετεί την μπάλα στο σημείο αλλά δεν είναι ικανοποιημένος και τη παίρνει για άλλη μια φορά πατώντας τον μικρό λευκό κύκλο με τα παπούτσια του πριν επαναφέρει την μπάλα. Έπειτα κάνει πίσω και περιμένει το σφύριγμα του διαιτητή. Το σφύριγμα ακούγεται και ο Morfeo προχωρά προς την μπάλα που τη χτυπά τόσο γλυκά προς την κάτω δεξιά γωνία. Με την αναλαμπή ενός ματιού κυματίζει τα δίχτυα ενώ ο Ισπανός τερματοφύλακας πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση. Η Ιταλία στέφθηκε πρωταθλήτρια Ευρώπης χάρη στο Domenico Morfeo.
Είναι μια ευρέως διαδεδομένη πεποίθηση ότι η Atalanta έχει ένα από τα καλύτερα - αν όχι το καλύτερο - συστήματα ακαδημιών στην Ιταλία. Πολλοί έχουν μάθει το ταλέντο τους εκεί και έπειτα πορεύθηκαν σε μεγαλύτερους συλλόγου. Στο Μπέργκαμο επίσης άρχισε και το ταξίδι του Morfeo. Αν και το όνομά του μπορεί να μην είναι τόσο γνωστό όσο άλλοι που ακολούθησαν την πορεία του, είναι αναμφισβήτητα ο πιο ταλαντούχος που βγήκε ποτέ από το σύστημα ακαδημιών της.
Ο Domenico προσχώρησε στους Bergamasci στα 14 του και δεν χρειάστηκε πολύς χρόνος για να εντυπωσιάσει. Μόλις τρία χρόνια αργότερα και στα 17 του ο Morfeo έκανε το ντεμπούτο του στην πρώτη ομάδα στις 19 Δεκεμβρίου 1993 σε μια νίκη της Atalanta επί της Genoa (2-1). Θα έπαιζε συνολικά οκτώ φορές εκείνη τη σεζόν σημειώνοντας τρία τέρματα. Ένα νέο ταλέντο αναδύθηκε στην ιταλική σκηνή. Προικισμένος με μεγάλες τεχνικές ικανότητες, ο Morfeo χαρακτηρίστηκε ως ένα από τα κορυφαία ταλέντα της γενιάς του. Μια γενιά που περιλάμβανε τους Francesco Totti, Fabio Cannavaro, Alessandro Nesta, Christian Panucci και Gigi Buffon. Πράγματι, η δεξιοτεχνία του με την μπάλα του αποκόμισε το παρατσούκλι του “μικρού Maradona”. Εκτός αυτού ο Morfeo είχε επίσης ένα υγιές “εγώ” και αυτό που μερικοί θα θεωρούσαν μια αντιφατική προσωπικότητα.
Στον αγωνιστικό χώρο όμως ο Domenico συνέχισε να εντυπωσιάζει για την Atalanta και δεν πέρασε πολύς καιρός πριν οι μεγαλύτερες ομάδες αρχίσουν να ρίχνουν μια περιπλανώμενη ματιά προς αυτόν. Στο τέλος πήγε στη Fiorentina το 1997. Ήρθε ως έκπληξη δεδομένου ότι οι “Viola” ήταν αρκετά γεμάτοι στο επιθετικό κομμάτι έχοντας τους Gabriel Batistuta, Rui Costa και Luis Oliveria. Ωστόσο ο Morfeo εντυπωσίασε πραγματοποιώντας 24 εμφανίσεις και σημειώνοντας πέντε τέρματα στην πρώτη του χρονιά. Όμως αυτή η παλιά παροιμία του συνδρόμου της δεύτερης χρονιάς τον χτύπησε και μάλιστα πολύ σκληρά.
Οι σπόροι αυτής της δύσκολης δεύτερης χρονιάς είχαν σπαρθεί μερικούς μήνες νωρίτερα. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του χρονιάς η Fiorentina υπέγραψε τον εκκεντρικό Edmundo από τη Vasco De Gama της Βραζιλίας, μια κίνηση που τελικά είδε τον Ιταλό να πέφτει σε προτίμηση. Ο Morfeo σύντομα βρέθηκε εν κινήσει ξανά, αυτή τη φορά σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ιταλία: τη Milan. Εντάχθηκε σε ένα από αυτά τα εξαιρετικά περίπλοκα Deal δανεισμού. Τη τότε μορφή συνιδιοκτησίας που μπορούσαν να τη καταλάβουν μόνο άτομα με πτυχίο στην επιστήμη.
Ωστόσο αν η μετάβαση του στη Fiorentina θεωρήθηκε ως ένα ρίσκο να το ξεπληρώσει, η μετάβαση στους Rossoneri στάθηκε εξίσου επικίνδυνη. Ο χρόνος συμμετοχής του ήταν ελάχιστος και μαζί με έναν αριθμό τραυματισμών και ερωτηματικών γύρω από τον χαρακτήρα του, ο χρόνος του στο San Siro αποδείχθηκε πολύ γόνιμος. Μη βλέποντας πλέον το λόγο για τη διατήρηση του Morfeo η Milan ξεφορτώθηκε τον Ιταλό Trequartista.
Όμως ακόμα να είναι ένα πλεόνασμα στις απαιτήσεις της Fiorentina άλλη μια κίνηση δανεισμού βρισκόταν στα χαρτιά. Η Cagliari τον κάλεσε όμως μετά από μόνο πέντε αγώνες, θεωρήθηκε μια ταλαιπωρία και ο δανεισμός του ακυρώθηκε. Άμεσα για άλλη μια φορά στάλθηκε δανεικός, αυτή τη φορά στην Hellas Verona όπου συναντήθηκε με τον πρώην προπονητή του στην Atalanta: τον Cesare Prandelli. Κατά τη διάρκεια μιας σύντομης περιόδου έκανε καλές εμφανίσεις ωστόσο οι προσδοκίες αυξάνονταν. Πότε αυτό το ταλαιπωρημένο ταλέντο θα έφτανε στις δυνατότητες του;
Τη σεζόν 2000-01 επέστρεψε στη Fiorentina όπου παρά το γεγονός ότι υπήρξε τώρα μια νέα δύναμη πυρρός στο πρόσωπο του Enrico Chiesa, ο Morfeo παρέμεινε και πάλι εκτός πλάνων. Για ακόμη μια φορά στάλθηκε δανεικός, αυτή τη φορά πίσω στο μέρος που ξεκίνησαν τα πάντα: στην Atalanta. Ο Morfeo είχε μια καλή απόδοση παρέχοντας ασίστ για τον Nicola Ventola καθώς η Atalanta τελείωνε την χρονιά στα ζαχαρούχα ύψη της έβδομης θέσης.
Όπως και το ρολόι στο τέλος της χρονιάς επέστρεψε στη Fiorentina αλλά δεν έμελλε να είναι ο ίδιος σύλλογος που εντάχθηκε πριν από τέσσερα χρόνια. Οι “Viola” βρίσκονταν σε οικονομική αστάθεια και στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Ως εκ τούτου αναγκάστηκαν να πουλήσουν τα πιο πολύτιμα περιουσιακά τους στοιχεία σε μια μάταιη προσπάθεια να κρατηθούν. Αυτό σήμαινε επίσης ότι ο Morfeo επωφελήθηκε από να πάρει κάποιο σημαντικό χρόνο συμμετοχής. Στο τέλος της σεζόν ωστόσο η Fiorentina βάρεσε διάλυση και ο Domenico κινούνταν για άλλη μια φορά προς νέα βοσκοτόπια.
Αυτή τη φορά πήγε στην άλλη πλευρά του χάσματος του Μιλάνου και στα χρώματα των Nerazzurri. Ήταν πολύ πιθανό να είναι η τελευταία του ευκαιρία να πετύχει σε ένα πολύ μεγάλο κλαμπ. Δοκίμασε και απέτυχε δύο φορές σε τέτοιες συνθήκες και μια άλλη αποτυχία στην Inter θα σήμανε το τέλος της καριέρας του ως μια προοπτική ανώτατου επιπέδου. Δυστυχώς αυτό ακριβώς συνέβη καθώς οι γνωστές αποτυχίες του εμφανίστηκαν στο προσκήνιο. Ο χρόνος συμμετοχής του ήταν πολύ περιορισμένος και για το μόνο που τον θυμούνται οι οπαδοί της Inter είναι ένα γκολ για το Champions League στην εκτός έδρας αναμέτρηση με Newcastle. Δεν εκπλήσσει το γεγονός ότι πέρασε μόνο μία χρονιά με την Inter. Στα 27 του και όντας ένα στάσιμο ταλέντο ο Morfeo εντάχθηκε στην Parma.
Στους Crociati εντούτοις ο Morfeo άνθισε και εκπλήρωσε μερικές από τις δυνατότητές του. Ίσως είναι το γεγονός ότι ήταν για άλλη μια φορά ένα “μεγάλο ψάρι” σε μια “μικρή λίμνη” όμως τα πέντε χρόνια που θα περάσει με τους Gialloblu θα είναι ασυζητητί τα καλύτερα της καριέρας του. Ο πρώτος του χρόνος στην Parma ολοκληρώθηκε με τέσσερα γκολ σε 23 αγώνες καθώς η ομάδα τερμάτισε στην πέμπτη θέση.
Στη συνέχεια και καθώς ο Morfeo νόμιζε ότι είχε βρει το τέλειο σπίτι, το πρότζεκτ άρχισε να διαχωρίζεται με την ανακάλυψη μιας τεράστιας μαύρης τρύπας στους λογαριασμούς της μητρικής εταιρείας της Parma τη Parmalat. Οι επακόλουθες ποινικές έρευνες που ελήφθησαν εναντίον εκείνων που είχαν διαπράξει αυτό το τεράστιο οικονομικό σκάνδαλο έπληξαν το σύλλογο σε κρίση. Όπως και στη προηγούμενη εμπειρία του στη Fiorentina ο Morfeo παρακολουθούσε τους Ducali να είναι αναγκασμένοι να πουλήσουν τα πιο πολύτιμα περιουσιακά τους στοιχεία. Φυσικά αυτό είχε μια καταστροφική επίδραση στον αγωνιστικό χώρο μιας και η Parma κατρακύλησε προς την ζώνη του υποβιβασμού.
Στο τέλος η Parma επέζησε από του “χάρου τα δόντια” αφού επικράτησε της γειτονικής της αντιπάλου Bologna στα μπαράζ του υποβιβασμού. Η παραμονή της Parma κρίθηκε σε μεγάλο βαθμό κάτω από τις εμφανίσεις τριών ανδρών: του Sebastian Frey στα γκολποστ, του Alberto Gilardino στην επίθεση και του Domenico Morfeo ως Trequartista. Ο Morfeo έβγαζε τις ασίστ για τον Gilardino ενώ πέτυχε παράλληλα και οκτώ δικά του.
Με την επίτευξη της σωτηρίας ο Domenico θα μπορούσε να αποφασίσει να μαζέψει τις αποσκευές του όμως παρέμεινε και έγινε αναπόσπαστο κομμάτι της αναγέννησης των Ducali. Δεν θα μιλούσαμε για Morfeo αν τα πράγματα δεν τελείωναν με ένα κάπως ξινό τρόπο. Η σεζόν 2007-08 αποδείχτηκε καταστροφική για τον σύλλογο καθώς έπεσε στην Serie B, ενώ ο Morfeo είχε αρκετές δημόσιες διαμάχες με τον Γενικό Διευθυντή Alessandro Melli και τον προπονητή Domenico Di Carlo.
Όταν έφυγε από την Parma το καλοκαίρι του 2008 η καριέρα αυτού του μεγάλου ταλέντου εξαφανίστηκε και μετά από σύντομες περιόδους με την Brescia και την Cremonese αποχώρησε το 2009. Θα έπαιρνε πίσω την απόσυρση του για να παίξει στην όγδοη κατηγορία της Ιταλίας με San Benedetto dei Marsi. Μετά τη διάσπαση του με το ποδόσφαιρο ο Morfeo άνοιξε ένα εστιατόριο στην Πάρμα και τον Οκτώβριο του 2015 άνοιξε ένα εμπορικό κέντρο στο Αβετζάνο, όχι μακριά εκεί από όπου μεγάλωσε.
Ο Morfeo ήταν ένας άνθρωπος ευλογημένος με μοναδικές ικανότητες όμως δυστυχώς ποτέ δεν απέδωσε πλήρως. Για να συγκρίνουμε την καριέρα του μπορούμε να διακρίνουμε παρόμοιες παραλλαγές με τον Mario Balotelli. Διέθετε όλο το ταλέντο του κόσμου όμως ο χειρότερος του εχθρός (ο εαυτός του) και ο πόλεμος ενάντια στον χρόνο αποδείχθηκε δαπανηρός.
Μόνο όταν διερευνάται βαθύτερα την καριέρα του Domenico Morfeo ανακαλύπτετε την μεγάλη εκτίμηση στο πρόσωπο. Ένα άρθρο σχετικά με αυτόν στο Calciomercato συνοψίζει τέλεια αυτό το συναίσθημα: "Είναι αδύνατο για όσους αγαπούν το ποδόσφαιρο να μην έχουν αγαπήσει το Domenico Morfeo".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου