Δημήτρης Βαρσάνης
«Καλύτερα ένας θάνατος στην οικογένεια παρά ένας Πιζανός στη πόρτα σου». Έτσι αναφέρει ένας παλιός Λιβορνέζος.
25 χιλιόμετρα: τόση είναι η απόσταση που χωρίζει τις πόλεις της Τοσκάνης Πίζα και Λιβόρνο, αλλά στην πραγματικότητα οι δύο τους χωρίζουν πολλούς αιώνες μίσους, καχυποψίας και γενικότερης οργής μεταξύ τους. Για τους κατοίκους της Πίζα οι ντόπιοι της πόλης του λιμανιού θεωρούνται χυδαίοι και αγροίκοι, ενώ εκείνοι του Λιβόρνο βλέπουν τους Πιζανούς ως σνομπ και ανόητους.
Πολλοί πιστεύουν ότι η αντιπαλότητα τους χρονολογείται γύρω στο 16ο αιώνα, ενώ το Λιβόρνο ήταν μόνο ένα μικροσκοπικό ψαροχώρι πριν από εκείνον τον αιώνα. Αυτό όμως θα άλλαζε χάρη σε μια ισχυρή οικογένεια της Φλωρεντίας: τους Medici. Με το λιμάνι της πόλης της Πίζα να αρχίζει να ξεχειλίζει, η οικογένεια χρειάστηκε ένα νέο λιμάνι για να προωθήσει την επιχειρηματική της αυτοκρατορία. Επιλέχθηκε του Λιβόρνο και ο Bernardo Buontalenti ανατέθηκε να το σχεδιάσει μαζί με την επέκταση της ίδιας της πόλης.
Οι εργασίες άρχισαν και έως το 1606 το Λιβόρνο είχε διακηρυχθεί ως ένα καθεστώς πόλης. Κατανοητά το λιμάνι και κατ 'επέκταση η πόλη άρχισε να ανθίζει μιας και προσέλκυε εμπόριο από όλη τη Μεσόγειο. Για την Πίζα η ανάπτυξη του Λιβόρνο άφησε αρνητικό αντίκτυπο, βλέποντας την πτώση του λιμανιού τους μέχρι που τελικά αφέθηκε σε μια κακή συντήρηση από εκείνους που κάποτε στηρίχτηκαν σε αυτό για να φέρνουν τα εμπορεύματά τους.
Για να επιβιώσει η Πίζα χρειάστηκε να βρει μια καινούργια τοποθεσία και να γίνει μια πόλη τέχνης, αριστοκρατών και πανεπιστημίων. Σήμερα η αντιπαλότητα παραμένει ισχυρή, όπως αποδεικνύεται από μια αναταραχή που προκλήθηκε το 2012. Σε μια προσπάθεια να βρει την ισορροπία και το ολοένα αυξανόμενο έλλειμμα της, η τότε κυβέρνηση δήλωσε ότι οι επαρχιακές πρωτεύουσες θα συγχωνευτούν για να δημιουργήσουν μια ενιαία επαρχία.
Ήταν μια είδηση που δεν κάθισε καλά στους κατοίκους της Πίζα και του Λιβόρνο, των οποίων η άγρια υπερηφάνεια για τη πόλη τους δεν τους άφηνε το ενδεχόμενο να είναι υποτακτικοί ο ένας στον άλλο.
Έπειτα δεν πρέπει να εκπλήσσει κανένα ότι η αντιπαλότητα εξαπλώνεται επίσης στον κόσμο του Calcio και αυτό το Σαββατοκύριακο πρόκειται να ανανεωθεί ξανά η γνωριμία τους. Ενώ οι περισσότεροι οπαδοί θα έχουν το μάτι τους στραμμένο το απόγευμα της Κυριακής στους αγώνες της Serie A, οι οπαδοί των Amaranto θα κάνουν το σύντομο ταξίδι προς το Stadio Garibaldi ελπίζοντας να επεκτείνουν το προβάδισμά των οκτώ βαθμών στην κορυφή του πρώτου ομίλου της Serie C αποδυναμώνοντας την ελπίδα στη δεύτερη Pisa να τους πιάσει.
Στο γήπεδο υπήρξε ένας αριθμός ταραχωδών χρόνων για αυτές τις δύο. Η Livorno κατρακύλησε γρήγορα μιας και έπεσε από τη Σέριε Α στην Serie C. Από την άλλη πλευρά ενώ ανέβηκε στη Serie B τη προηγούμενη σεζόν η Pisa γύρισε ξανά στη τρίτη κατηγορία και η τελευταία δεκαετία χαρακτηρίστηκε γενικά από μέτρια και οικονομική αστάθεια.
Η καλή επίδοση και των δύο πλευρών αυτή τη σεζόν εντούτοις έχει δει τον ενθουσιασμό να ξαναγεννιέται μεταξύ των οπαδών, με την Pisa να κατέχει την τέταρτη και τη Livorno την πέμπτη υψηλότερη μέση προσέλευση στους τρεις ομίλους της Serie C. Παρά τον υποβιβασμό που υπέστη πέρυσι ο μέσος όρος του κόσμου της Pisa υπερτερεί κατά 3,6%, ενώ η Livorno κατέχει το 27,8%.
Φυσικά η αναμονή για τον αγώνα είναι υψηλή όπως φαίνεται από το γεγονός ότι η Pisa προωθούσε το συγκεκριμένο παιχνίδι στους λογαριασμούς των κοινωνικών μέσων για πάνω από μία εβδομάδα. Σχεδόν σε ένα σημείο όπου θα μπορούσε κανείς εύκολα να ξεχάσει ότι είχε ένα πολύ κρίσιμο αγώνα εκτός έδρας στη Pro Piacenza το βράδυ της περασμένης Δευτέρας. Μια αναμέτρηση στην οποία επικράτησε εύκολα όμως κάλλιστα μπορούσε να γκελάρει λόγω των προφανών αντιπερισπασμών.
Όλα αυτά σημαίνουν ότι στις 15:30 το απόγευμα της Κυριακής το παλιό στάδιο εν ονόματι Garibaldi θα κοχλάζει καθώς οι παίκτες των Nerazzurri και των Amaranto θα μπαίνουν στον αγωνιστικό χώρο. Ίσως να μοιάζει με ένα ποδοσφαιρικό παιχνίδι όμως αυτή η κόντρα των δύο πόλεων έχει πάνω από 400 χρόνια ιστορίας. Μια αντιπαλότητα που μπορεί να ταιριάξει με πολλές πιο σημαντικές ανά τη χώρα.
«Καλύτερα ένας θάνατος στην οικογένεια παρά ένας Πιζανός στη πόρτα σου» λένε οι Λιβορνέζοι. «Το όνειρο του Πιζανού είναι να ξυπνήσει το μεσημέρι, να κοιτάξει προς τη θάλασσα και να δει ότι το Λιβόρνο δεν υπάρχει πια» από την άλλη μεριά ως απάντηση. Σε ένα ακόμα Derby del Tirreno αναμένουμε πολλές κόντρες εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου