Δημήτρης Βαρσάνης
Ένα ξύπνημα στην Ευρώπη το πρωί της 1ης Ιουλίου και οι οπαδοί αφέθηκαν να προβληματιστούν για το τι θα έπρεπε να είναι μια σχετικά ήρεμη ημέρα στο Παγκόσμιο κύπελλο. Μετά τους αποκλεισμούς του Cristiano Ronaldo και του Lionel Messi μαζί με τους συμπαίκτες τους από την Πορτογαλία και την Αργεντινή την προηγούμενη μέρα, αυτή η Κυριακή έπρεπε να είναι μια ημέρα ξεκούρασης.
Ο εναρκτήριος αγώνας της Ρωσίας κατά της Ισπανίας δεν ήταν τίποτα παρά ξεγραμμένο. Ενώ η Ρωσία εντυπωσίασε στη πρεμιέρα με 5-0 απέναντι στη Σαουδική Αραβία και εξέπληξε πολλούς που κατάφερε να περάσει ακόμα και τους ομίλους. Μια ήττα με 3-0 από την Ουρουγουάη φάνηκε να επιβεβαιώνει το συναίσθημα πριν την έναρξη της διοργάνωσης ότι η οικοδέσποινα δεν διέθετε ένα αρκετά δυνατό ρόστερ.
Είναι αλήθεια ότι η Ισπανία ταλαιπωρήθηκε καθ 'όλη τη διάρκεια του τουρνουά παρουσιάζοντας μια φτωχή εικόνα στη νίκη απέναντι στο Ιράν και στάθηκε τυχερή να πάρει την ισοπαλία στη τελευταία αγωνιστική των ομίλων με το Μαρόκο. Όμως σίγουρα ποδοσφαιριστές όπως ο Andrés Iniesta, ο Diego Costa και ο Isco είναι σίγουρα πολύ ισχυροί για τους Ρώσους. Πάνω από όλα, η ισοφάριση του Iago Aspas στις καθυστερήσεις ενάντια στο Μαρόκο έδωσε τη πρώτη θέση και έπρεπε να εξασφαλίσει στους πάσχοντες Ισπανούς ένα εύκολο μονοπάτι για τα προημιτελικά.
Παίρνοντας το προβάδισμα ύστερα από μόλις 11 λεπτά μέσω ενός αυτογκόλ του Sergei Ignashevich, έμοιαζε να είναι τόσο εύκολο παιχνίδι όπως πολλοί προέβλεπαν. Ωστόσο η Ισπανία δεν κατάφερε να εκμεταλλευτεί το ποσοστό κατοχής της και το πέναλτι του Artem Dzyuba λίγο πριν το ημίχρονο άλλαξε τη ροή του παιχνιδιού.
Οι Ρώσοι εμφάνισαν απίστευτη αμυντική οργάνωση ώστε να αποκρούσουν τη συνεχή πίεση των αντιπάλων τους στο δεύτερο ημίχρονο και στη παράταση με τον αρχηγό Igor Akinfeev να είναι κεντρικός παράγοντας σε αυτό. Με μόλις τέσσερα λεπτά να απομένουν για τα 90 αρνήθηκε στην ευκαιρία στον Iniesta και έπειτα απομάκρυνε το ριμπάουντ του Aspas. Ο τερματοφύλακας της CSKA Moscow εμφάνισε τα αντανακλαστικά του και στο Rodrigo και με μια υπόδειξη της τύχης έστειλε τη Ρωσία στα πέναλτι.
Είναι εδώ που θα παγίωνε τη θέση του ως μύθος. Με τη Ρωσία να πετυχαίνει και στα τέσσερα κτυπήματα της, ο Akinfeev έκανε τη διαφορά. Αφού έπεσε στη λάθος γωνία τόσο στο πέναλτι του Iniesta όσο και του Gerard Piqué, βούτηξε σωστά και απέκρουσε το πέναλτι Koke και έθεσε τους οικοδεσπότες στην εξουσία. Ο Sergio Ramos έστειλε τη μπάλα στο κέντρο της εστίας, ωστόσο ο Aspas βρήκε την προσπάθειά του να απομακρύνεται από το δεξί πόδι του Akinfeev. Βραβευμένος ως Man of the match ήταν μια μεγάλη καθυστερημένη δόξα για το Ρώσο στη μεγάλη σκηνή.
Η επαγγελματική σταδιοδρομία του Akinfeev ξεκίνησε περίπου 16 χρόνια νωρίτερα, όταν κάθισε στον πάγκο τον Ιούλιο του 2002 για έναν αγώνα του Ρωσικού πρωταθλήματος απέναντι στη Krylia Sovetov. Όντας μόνο 16 ετών ήταν ένα σαφές σημάδι εμπιστοσύνης από τον Valeri Gazzaev πιστεύοντας προσωπικά ότι ο παίκτης που άνηκε στη CSKA από τα τέσσερα του θα γινόταν κάτι ιδιαίτερο. Λιγότερο από ένα χρόνο αργότερα ο Akinfeev έκανε το ντεμπούτο του ενάντια στον ίδιο αντίπαλο σώζοντας ένα πέναλτι από τον Andrei Karyaka και διατηρώντας ανέπαφη την εστία του στη νίκη με 2-0.
Ο Akinfeev ολοκλήρωσε εκείνη την χρονιά με 13 εμφανίσεις στο όνομά του καθώς η CSKA κατέκτησε το πρωτάθλημα. Διαθέτοντας εξαιρετικά αντανακλαστικά, μοναδικές ικανότητες στο ένας εναντίον ενός, χειρισμό και εντοπισμό θέσης, στον Akinfeev πήρε λιγότερο από ένα χρόνο για να γίνει η πρώτη αδιαμφισβήτητη επιλογή της CKSA. Την σεζόν 2004 - 2005 περιόριζε τον Veniamin Mandrykin σε μόλις επτά εμφανίσεις, τρεις από τις οποίες ήρθαν μετά από μια κόκκινη κάρτα στον Akinfeev. Αυτή ήρθε και πάλι εναντίον της Krylia, με 11 λεπτά να απομένουν ο Denis Kovba ισοφάρισε και ύστερα ο Ognjen Koroman σούταρε την μπάλα στο πρόσωπο του Akinfeev. Η αντίδραση του Akinfeev προκάλεσε μια μαζική μάχη για την οποία τον απέβαλε ο διαιτητής Sergey Lapochkin.
Ανεξάρτητα από αυτή την εν βρασμώ κίνηση λιγότερο από ένα μήνα αργότερα, ο Akinfeev πραγματοποίησε το ντεμπούτο του για τη Ρωσία ξεκινώντας βασικός σε ένα φιλικό αγώνα κατά της Νορβηγίας το 2004, μόλις τρεις εβδομάδες μετά τα 18α γενέθλια του. Αγωνιζόμενος ως ο νεαρότερος ποδοσφαιριστής στην Εθνική Ρωσίας (ένα ρεκόρ που παραμένει έως σήμερα) αργότερα θα συμπεριληφθεί στην αποστολή για Euro 2004 από τον Georgi Yartsev, αν και δεν χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του τουρνουά.
Με την συγκεκριμένη κίνηση τις επόμενες χρονιές ο Akinfeev θα έβλεπε την άνοδό του. Μέχρι το τέλος του 2005 ήταν ο αδιαμφισβήτητος νούμερο ένα της χώρας του εκτοπίζοντας τον πολύ πιο έμπειρο Sergei Ovchinnikov και επαινέθηκε για την άπιαστη ωριμότητα του. Παρά τις προβλέψιμες συγκρίσεις με τον θρυλικό Lev Yashin ο Akinfeev δεν φάνηκε να αφήνει αυτή τη σύγκριση να περάσει στο κεφάλι του, παίρνοντας δύο ακόμα τίτλους πρωταθλήματος, δύο εγχώρια κύπελλα και το Κύπελλο UEFA το 2005. Ο ρόλος του σε όλους αυτούς τους θριάμβους τον ανακήρυξε ως το καλύτερο ποδοσφαιριστή του Έθνους το 2006.
Η σεζόν 2006- 2007 έφερε μια εντυπωσιακή πορεία στο Champions League με τον Akinfeev να μην δέχεται γκολ για 362 λεπτά βοηθώντας την ομάδα του στις νίκες επί της Arsenal και του Hamburg. Τέτοια ήταν η ηγεσία του που στην απουσία του Sergei Ignashevitch ο 21χρονος θα τον αναπληρώσει ως αρχηγός. Δυστυχώς, η ρήξη συνδέσμων στο γόνατο του στο δεύτερο ημίχρονο στην ισοπαλία με τη Rostov (1-1) το Μάιο του 2007 θα κρατούσε τον Akinfeev εκτός αγωνιστικής δράσης μέχρι το προτελευταίο Σαββατοκύριακο της σεζόν, με την απουσία του να θεωρείται ως ο κύριος λόγος για τον οποίο η CSKA δεν πήρε το πρωτάθλημα.
Μια εντυπωσιακή απόδοση το 2008 είδε τον Akinfeev να σηκώνει άλλο ένα κύπελλο και να έχει βασικό ρόλο στο Euro το καλοκαίρι. Απελευθερωμένος στην αρχή του τουρνουά έπαιξε κάθε λεπτό καθώς η Ρωσία έφτασε έως τα ημιτελικά και εν τέλει αποκλείστηκε από τη κάτοχο Ισπανία. Δύο clean sheet στις νίκες στον όμιλο κόντρα στην Ελλάδα και στη Σουηδία κάθισαν μαζί με ένα έξυπνο στοπ στο Ruud van Nistelrooy στο θρίαμβο επι των Ολλανδών στα προημιτελικά. Η συγκεκριμένη διοργάνωση χρησίμευσε ως η τέλεια πλατφόρμα για τον Akinfeev να αποκαλύψει τα ταλέντα του σε ένα ευρύτερο κοινό.
Τέτοιες εμφανίσεις οδήγησαν στη συζήτηση για μια μεταγραφή είτε στη Bayern Munich είτε στη Manchester United, αλλά ο άνθρωπος που έγινε αρχηγός της CSKA το 2008 δεν κατάφερε να ακολουθήσει τους συμπαίκτες του Andrey Arshavin, Roman Pavluychenko και Yuri Zhirkov προς τα δυτικά. Παρόλα αυτά ο Sir Alex Ferguson επαίνεσε τον Akinfeev μετά από μια ισοπαλία (3-3) στο Old Trafford τον Νοέμβριο του 2009: "Πρέπει να πω ότι είναι ένας φανταστικός τερματοφύλακας. Είναι αθλητικός, με ισχυρή κατασκευή και η κατανομή του είναι καλή. Πραγματικά έσωσε την CSKA από μια μεγάλη ήττα απέναντι σε μας, ήταν εξαιρετικός".
Παρ 'όλα αυτά, πολλά λάθη υψηλού ρίσκου για τη Ρωσία σε έναν προκριματικό αγώνα για το Euro 2012 κατά της Σλοβακίας και σε ένα φιλικό με το Βέλγιο, έθεσαν υπό αμφισβήτηση τον ανταγωνισμό από τον Vyacheslav Malafeev της Zenit. Μια περαιτέρω δυσκολία εμφανίστηκε όταν επανεμφανίστηκε ο τραυματισμός του ύστερα από μια σύγκρουση με τον Welliton της Spartak τον Αύγουστο του 2011, αναγκάζοντάς τον να λείψει οκτώ μήνες μέσα στη σεζόν. Παρά την ανάκαμψη του σε χρόνο ρεκόρ για το Euro 2012, δεν κατάφερε να αφήσει εκτός ενδεκάδας τον Malafeev και κάθισε στον πάγκο για τους τρεις αγώνες των ομίλων στην Πολωνία και στην Ουκρανία.
Θα αντεπιτεθεί ξανά όμως - όπως έκανε πριν από έξι χρόνια - με μια εξαιρετικά επιτυχημένη σεζόν το 2012/13. Η CSKA κατέκτησε τον πρώτο τίτλο πρωταθλήματος ύστερα από επτά χρόνια, με τον Akinfeev να διατηρεί 16 clean sheets και να παραχωρεί μόλις 22 τέρματα. Ακόμα έκανε τη διαφορά στο τελικό κυπέλλου σταματώντας επανειλημμένα τον Samuel Eto'o πριν αποκρούσει τα πέναλτι του πρώην συμπαίκτη του Zhirkov και του Juicyi στην επικράτηση επί της Anzhi στη ψυχοφθόρα διαδικασία. Μετά τον αγώνα ο Akinfeev εμφανίστηκε χαλαρός θέτοντας τις αποκρούσεις του στη τύχη πριν επαινέσει τη δουλειά των συμπαικτών του.
Παρ 'όλα αυτά, ήταν πλέον καιρός για τον Akinfeev να είναι στο προσκήνιο και ο ισχυρός αρχηγός ψηφίστηκε ως ο Ρώσος Ποδοσφαιριστής της Χρονιάς για τη πρώτη και μέχρι στιγμής μοναδική φορά στην καριέρα του. Ακόμα συνέβαλε σημαντικά στο να οδηγήσει το έθνος του στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014 παραχωρώντας μόλις τέσσερα τέρματα σε 10 αγώνες, καθώς η Ρωσία τερμάτισε πάνω από την Πορτογαλία στα προκριματικά.
Την επόμενη σεζόν κατέκτησε πάλι το πρωτάθλημα, σπάζοντας το ρεκόρ των clean sheet του Yashin. Τον Φεβρουάριο του 2014 απέκλεισε οποιαδήποτε μεταγραφή στην καριέρα του υπογράφοντας μια πενταετής επέκταση συμβολαίου έως το 2019. Μέχρι το τέλος του τρέχοντος συμβολαίου σημαίνει ότι ο άνδρας ενός κλαμπ συνδέεται με την CSKA πλέον για 28 χρόνια.
Δύο αξιοσημείωτα άσχημα τουρνουά το 2014 και το 2016 έχουν ως αποτέλεσμα να μετριάσουν τη γνωμάτευση για τον Akinfeev με τα αξιοσημείωτα λάθη του κατά της Νότιας Κορέας και της Αλγερίας, παράλληλα με μια τρομακτική απόδοση στην ήττα με 3-0 από την Ουαλία δύο χρόνια αργότερα, βλέποντας τις κλήσεις να τον απομακρύνουν. Για άλλη μια φορά έδειξε απίστευτη νοητική δύναμη για να επιστρέψει, καθιστώντας τον πρωτόπορο στα clean sheet τόσο για τη Ρωσία όσο και για το πρωτάθλημα τη σεζόν 2016/17.
Διατήρησε επίσης άλλο ένα clean sheet τον Νοέμβριο του 2017 εναντίον της Benfica για να τερματίσει ένα ανεπιθύμητο ρεκόρ 43 εμφανίσεων στο Champions League και πάνω από μια δεκαετία χωρίς να καταφέρει να κρατήσει ανέπαφη την εστία του σε μια Ευρωπαϊκή διοργάνωση. Εν τω μεταξύ μετά τον Roman Shirokov και τον Vasili Berezutski που αποσύρθηκαν τους επόμενους μήνες, ο Akinfeev χρίστηκε της Ρωσίας το Νοέμβριο του 2016. Καθοδηγώντας το Έθνος του στο Κύπελλο Συνομοσπονδιών του 2017 και στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2018 δίνει το παράδειγμα στους υπόλοιπους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι σκέφτονται ότι η ευκαιρία για τον πιο ταλαντούχο τερματοφύλακα της Ρωσίας στη γενιά του χάθηκε εδώ και πολύ καιρό. Πράγματι ο ίδιος ο Akinfeev το είπε το 2006: "Στη Ρωσία όταν κλείνεις τα 30 όλοι σε ξεχνάνε." Είναι τώρα στα 32 και οι ηρωισμοί του κατά της Ισπανίας εξασφάλισαν ότι δεν είναι πιθανό να ξεχαστεί σύντομα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου