Ford Sporting League: Η διοργάνωση που έδινε κονδύλια για μια κερκίδα

Δημήτρης Βαρσάνης

Υπάρχουν πολλές σύντομες ιστορίες σε όλη την ιστορία των Αγγλικών πρωταθλημάτων. Το Watney Cup, το Simod (αργότερα Zenith Data Systems) Cup, το Football League Group Cup και το Football League Super Cup για παράδειγμα.

Κατά τη διάρκεια της σεζόν 1970/71 δημιουργήθηκε μια καινούργια διοργάνωση που περιλάμβανε και τους 92 συλλόγους στις τέσσερις επαγγελματικές κατηγορίες. Η έμφαση δόθηκε στα γκολ και στο fair play με τη πρώτη ομάδα να παίρνει στο σπίτι της το κορυφαίο βραβείο των 50.000 στερλινών (περίπου 785.000 λίρες με τα σημερινά δεδομένα) και οι επιλαχόντες 30.000 στερλίνες (471.000 λίρες).

Επιπλέον, η ομάδα με τα περισσότερα τέρματα κάθε ημερολογιακό μήνα λάμβανε 2.500 στερλίνες (39.250 λίρες). Συμφωνήθηκε ότι τα κέρδη έπρεπε να χρησιμοποιηθούν αποκλειστικά για «οφέλη των θεατών», δηλαδή βελτιώσεις στο στάδιο (π.χ. καθίσματα, προβολείς ή συντήρηση κερκίδας). Με το μεγάλο Αμερικανό χορηγό να είναι δεσμευμένος στο έργο, οι ελπίδες ήταν υψηλές για την προώθηση των θετικών πτυχών του ποδοσφαίρου σε μια εποχή που ο χουλιγκανισμός και η συρρίκνωση των προσελεύσεων ήταν ευρέως διαδεδομένες σε όλο το Αγγλικό ποδόσφαιρο. Το τουρνουά ονομάστηκε Ford Sporting League (FSL).

Η ίδια η ιδέα ήταν πολύ απλή στη δομή. Οι επιδόσεις των παικτών σε κάθε αγώνα πρωταθλήματος θα υπολογιζονται και οι βαθμοί θα διατίθενται ανάλογα. Για κάθε γκολ που σημείωνε η γηπεδούχος ομάδα, ένας βαθμός. Κάθε γκολ που σημείωνε η φιλοξενούμενη ομάδα, δύο βαθμοί. Κάθε κίτρινη μετρούσε για -5 βαθμούς και η κόκκινη -10. Λόγω του αριθμού των διαφορετικών ομάδων στη Division 3 και 4, τα συνολικά αθροίσματα συγκεντρώθηκαν μόνο στα πρώτα 42 παιχνίδια του πρωταθλήματος (δεν συμπεριλήφθηκαν επιδόσεις σε αγώνες κυπέλλου).

Όμως προέκυψαν πολλές αντιδράσεις σε αυτό το τουρνουά. Πρώτον, δεν γίνονταν επιπλέον αγώνες για τους συλλόγους ώστε να παίξουν σε ένα ήδη πολυάσχολο πρόγραμμα. Δεύτερον ήταν το προφανές οικονομικό κίνητρο για όλους τους συλλόγους, αλλά και το γεγονός ότι αντάμοιβε το καλό και τιμωρούσε το κακό στο παιχνίδι.

Ενώ στα χαρτιά έμοιαζε μια καλή ιδέα, υπήρχε μια ανομοιογενής ισορροπία μεταξύ των ποινών για τα φάουλ και την ανταμοιβή για τα τέρματα. Ένα παράδειγμα είναι ο αγώνας για τη Division 3 της Shrewsbury εναντίον της Port Vale στις 12 Σεπτεμβρίου του 1970. Η Shrewsbury θριάμβευσε με 7-3 όμως έλαβε δύο κίτρινες κάρτες και η Port Vale πήρε τρεις κίτρινες και μια κόκκινη. Μετά τις αφαιρέσεις, οι πόντοι που συγκεντρώθηκαν σε αυτή τη πανδαισία τερμάτων ήταν -3 και -19 αντίστοιχα. Κατά τη διάρκεια των πρώτων μηνών ομάδες όπως η Fulham, η York και η Southport βρίσκονταν στα υψηλότερα κλιμάκια όμως μία ήταν κυρίαρχη για όλη την σεζόν: η Oldham Athletic.

Κάτω από τον διευθυντή Jimmy Frizzell η Oldham Athletic ήταν μια ομάδα με αισθήματα αισιοδοξίας για την ερχόμενη σεζόν. Βυθισμένη στη Division 4, ο πρώτος χρόνος κάτω από τον Frizzell είδε το κλαμπ να τερματίζει στη μέση της βαθμολογίας, αλλά τη σεζόν 70/71 υπήρχαν μεγάλες ελπίδες για την ομάδα. Σίγουρα η υπεράσπισή τους ίσως να μην εμφανίστηκε συμπαγής, αλλά με την επιθετική δύναμη του Jim Fryatt και του David Shaw που υποστηρίχθηκαν από τους Tommy Bryceland και Keith Bebbington θα μπορούσαν να υπερκαλύψουν τους αντιπάλους τους και σίγουρα αυτό ακριβώς συνέβη. 

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς η ομάδα σημείωσε 88 τέρματα, το δεύτερο υψηλότερο σύνολο τερμάτων και στις τέσσερις κατηγορίες (μόνο οι πρωταθλητές της Division 4 Notts County σημείωσε περισσότερα με 89) στο δρόμο τους για τη τέταρτη θέση και την άνοδο. Εκτός από αυτό, το πειθαρχικό τους ρεκόρ ήταν εκπληκτικό. Σε σύνολο 42 αγώνων τέσσερις κίτρινες και καμία κόκκινη. Με την υψηλή αναλογία γκολ η Oldham κέρδισε κάθε διαθέσιμη ομάδα του FSL, που τροφοδότησε το σύλλογο με 70.000 στερλίνες τα οποία χρησιμοποιήθηκαν για να αντικαταστήσουν το Broadway Stand με ένα πιο σύγχρονο stand.

Ενώ οι καλές εποχές συνεχίστηκαν για την Oldham ανεβαίνοντας γρήγορα στην Division 2, το FSL κράτησε για μια μονο χρονιά. Η Ford επέλεξε να μην συνεχίσει περαιτέρω την επένδυση της και έτσι η διοργάνωση καταδικάστηκε αμέσως ώστε να είναι λίγο περισσότερο από μια υποσημείωση στην ποδοσφαιρική ιστορία.

Ωστόσο για σχεδόν 40 χρόνια μέχρι την κατεδάφισή του το 2008, η κληρονομιά παρέμεινε όταν οι οπαδοί πήγαν στο Boundary Park και παρακολούθησαν τους Latics από το stand σε μια εποχή που η Manchester United, η Arsenal, η Liverpool και όλοι οι άλλοι έβλεπαν τη πλάτη μιας ομάδας από το Λάνκασιρ στη τέταρτη κατηγορία.