Η αδικία της Barry Town

Δημήτρης Βαρσάνης

Στα μέσα της δεκαετίας του ‘90 ούτε η Cardiff ούτε η Swansea ήταν η πιο επιτυχημένη ομάδα στην Ουαλία. Αυτή η τιμή άνηκε στη Barry Town. 

Το Barry (μια μικρή παραθαλάσσια πόλη περίπου εννέα μίλια δυτικά του Cardiff, της πρωτεύουσας της Ουαλίας) και το ποδόσφαιρο ήταν στο επίκεντρο της κοινότητας.

Η ιστορία της Barry Town είναι μια ιστορία επιτυχίας, προδοσίας και σπαραγμού. Ωστόσο έξω από την Ουαλία, παραμένει σχετικά ανείπωτη. Η πρώτη γεύση της δόξας των “δράκων” ήρθε το 1994 όταν έκανε το “quadruple”(πρωτάθλημα,League Cup Ουαλίας, κύπελλο Ουαλίας και το τρόπαιο FAW). Ως αποτέλεσμα με τη κατάκτηση του κυπέλλου προκρίθηκε στο Κύπελλο Κυπελλούχων, όπου έχασε 7-0 στο σύνολο από τη Zalgiris Vilnius της Λιθουανίας.

Αυτή ήταν μόνο η αρχή για τη Barry Town όμως, η οποία έγινε ο πρώτος επαγγελματικός σύλλογος εντός του συστήματος ποδοσφαίρου της Ουαλίας ένα χρόνο αργότερα. Εκείνη τη χρονιά κατέκτησε και το πρώτο πρωτάθλημα της Ουαλικής Premier League.

Ενώ συνεχίζονταν τα ύψη στον αγωνιστικό χώρο για τη Barry Town για σχεδόν μια δεκαετία, ο σύλλογος θα αντιμετωπίσει την αναταραχή, την τραγωδία και την αδικία που δεν μοιάζει με καμία άλλη. Συγκρίσιμη με την ιστορία της Wimbledon, κανένας οπαδός δεν άξιζε να αντιμετωπιστεί με το τρόπο που αντιμετωπίστηκαν οι οπαδοί της Barry Town.

Πράγματι, λίγες αδικίες έχουν περάσει απαρατήρητες όπως αυτές που πέρασαν στο Jenner Park.

Η επιτυχία του 1996 - μια χρονιά κατά την οποία ο σύλλογος έχασε το πρόεδρος της και ένα νεαρό παίκτη της μέσα από ένα τροχαίο ατύχημα - ήταν μόνο η αρχή για τη Barry Town. Έγινε η πρώτη Ουαλική ομάδα που προχώρησε πέρα ​​από τον πρώτο προκριματικό γύρο του Ευρωπαϊκού διαγωνισμού, ένα ρεκόρ που εξακολουθεί να ισχύει έως σήμερα.

Το γήπεδο της, το Jenner Park έγινε ένα φρούριο στην Ευρώπη για τους πρωταθλητές Ουαλία. Οι άνδρες με τα κίτρινα γύρισαν ένα παιχνίδι κατά της Ουγγρικής Vasuta για να προκριθούν τελικά στα πέναλτι. Θυμίζει την πρόσφατη ανατροπή της Liverpool έναντι της Borussia Dortmund, όμως φυσικά σε αντίθεση με τους “κόκκινους” δεν έλαβε καμία προσοχή από το βρετανικό Τύπο.

Μια αμιγώς Βρετανική αναμέτρηση ακολούθησε απέναντι στην Aberdeen, η θα πρέπει να μείνει ως μία από τις πιο συναρπαστικές Βρετανικές Ευρωπαϊκές υποθέσεις. Οι “Δανδές” κέρδισαν το πρώτο παιχνίδι με 3-1, αλλά μια μαγευτική ισοπαλία στο Jenner Park τελείωσε στο 3-3.

Στην εγχώρια σκηνή, η Barry ήταν πρώτη παντού. Πετύχαινε το πρώτο Ουαλικό “τρεμπλ”, σπάζοντας πολλά ρεκόρ. Αρχικά το ρεκόρ των 105 βαθμών που οδήγησαν στη κατάκτηση του τίτλου, η διαφορά τερμάτων του +100 ήταν ένα ρεκόρ στο πρωτάθλημα και ο σύλλογος ήταν ο πρώτος που θα μεταδοθεί ζωντανά από την τηλεόραση στην ήττα με 5-2 από τη Caernarfon Town.

Η Barry ήταν - και εξακολουθεί να είναι - η πιο επιτυχημένη ομάδα της Ουαλίας. Δεν έδειξε σημάδια διακοπής πουθενά. Ευρωπαϊκοί αγώνες απέναντι σε “γίγαντες” όπως η Dynamo Kyiv και τη Boavista είδε παίκτες όπως ο Andriy Shevchenko και ο Sergei Rebrov να πατούν το πόδι τους στο χορτάρι του Jenner Park.

Το 2001, ο σύλλογος έγινε η πρώτη ομάδα από την Ουαλία που κέρδισε έναν αγώνα του Champions League όταν νίκησε τη πρωταθλήτρια Αζερμπαιτζάν FC Shamkir. Η Porto ήταν η ανταμοιβή της. Ένα ταπεινωτικό 8-0 στο πρώτο παιχνίδι ήταν αρκετό για να τελειώσει κάποια όνειρα της εξέλιξης για τους πιστούς του Jenner Park, αλλά το δεύτερο παιχνίδι ήταν μια από τις πιο διάσημες νύχτες για την ιστορία του Ουαλικού ποδοσφαίρου.

Ο αγώνας στο σπίτι της ήταν μια ευκαιρία να παίξει για την υπερηφάνεια της και η Barry Town έκανε ακριβώς αυτό. Με τους Ricardo Carvalho και  Helder Postiga να είναι από τα πιο γνωστά ονόματα στην ενδεκάδα των Πορτογάλων, τα “ψαράκια” της Barry επικράτησαν στο δεύτερο αγώνα με 3-1. Οι Lee Phillips, Mike Flynn και Gary Lloyd πέτυχαν τα περίφημα τέρματα.

Εκείνη την χρονιά η Town πανηγύριζε το έκτο συνεχόμενο πρωτάθλημα της, το έβδομο σε οκτώ χρόνια όμως οι παλίρροιες θα άλλαζαν σύντομα για τον σύλλογο. Με έμμεσο τρόπο, στη Barry Town πιάστηκαν θύματα της ίδιας της επιτυχίας τους, το οποίο ήταν αυτό που προκάλεσε την πτώση τους. Από το 2009, τα στατιστικά του πληθυσμού δείχνουν ότι 50.000 κάτοικοι ζουν στο Barry. Με τη Cardiff να παίζει μόλις εννέα μίλια μακριά αποδείχθηκε δύσκολο για την ομάδα να προσελκύσει τους οπαδούς στο Jenner Park όταν Ευρωπαϊκές ομάδες δεν το επισκέπτονταν.

Αποδείχθηκε δύσκολο για το κλαμπ να βρει τα χρήματα για να υποστηρίξει τα υψηλά πρότυπα της επιτυχίας του.

Όντας νέος Διευθύνων Σύμβουλος ο Evin Green - ο οποίος στο παρελθόν ήταν υπεύθυνος στη Scarborough - ήρθε για να προσπαθήσει να σώσει το σύλλογο. Σε μια τελευταία προσπάθεια να το πράξει, στράφηκε σε έναν άνθρωπο που σίγουρα θα έφερνε πίσω το κόσμο στο Jenner Park: τον John Fashanu.

Ο πρώην ποδοσφαιριστής της Wimbledon και παρουσιαστής των “μονομάχων” έφτασε στο σύλλογο ως πρόεδρος το 2002 - μια κίνηση που από πολλούς θεωρήθηκε ως ένα κόλπο δημοσίων σχέσεων. Παρά τον σκεπτικισμό, το 2002 η πόλη του Barry και το ποδόσφαιρο της Ουαλίας ήταν ενθουσιασμένοι που είχαν τον Fashanu στο “σκάφος” τους. Τον έβλεπαν ως τον άνθρωπο που χρειάζονται για να κρατήσει την ομάδα σταθερή στις επιτυχίες και να φτάσει το ποδόσφαιρο στην Ουαλία στο επόμενο επίπεδο.

Ο γεννημένος στο Λονδίνο Fashanu έσπευσε για υποσχέσεις στον κόσμο. Ο ίδιος παρέταξε μια προσοδοφόρα τηλεοπτική προσφορά που ασχολείται με τα δίκτυα τόσο στην Κίνα όσο και στην Αφρική - που έως και σήμερα δεν έχουν δει ποτέ το Ουαλικό πρωτάθλημα. Μάλιστα τους υποσχέθηκε και μια συνεργασία με τη Manchester United όσον αφορά τους παίκτες από την ακαδημία της.

"Έχουμε φτάσει περίπου τους 400 με 500 οπαδούς σε ένα παιχνίδι, αλλά έκανε ένα σχόλιο πέρυσι ότι τα παιχνίδια θα μεταδίδονται σε όλη την Αφρική, μετά στη Νιγηρία και στη συνέχεια, ξαφνικά και στη Κίνα. Γιατί κάποιος που ζει στη Νιγηρία να θέλει να παρακολουθήσει τη Barry Town, όταν μπορούν να παρακολουθήσουν τη Manchester United;" είπε ένας μέσα από το κλαμπ στη Guardian το 2003.

Ο Fashanu, ένας άνθρωπος από τη Νιγηρία και τη Γουιάνα ως καταγωγή, υποσχέθηκε επίσης να εισάγει τα καλύτερα νέα ταλέντα σε μια προσπάθεια να αυξήσει το εμπόριο της Barry στην εν λόγω αγορά. Ωστόσο ο Fashanu απέτυχε να υλοποιήσει οποιαδήποτε από τις υποσχέσεις του και όταν ο σύλλογος έμεινε εκτός Ευρώπης άμεσα αποχώρησε.

Με τον Fashanu να αφήνει το κλαμπ, η Barry Town μπήκε σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης. Μέχρι τότε τα οικονομικά βρίσκονταν σε κίνδυνο και τα χρέη του συλλόγου ήταν μεταξύ των 200.000 και 300.000 λιρών (πολλά λεφτά για μια ομάδα της Ουαλίας). Η πρώτη ομάδα του συλλόγου που είχε κυριαρχήσει στο ποδόσφαιρο της Ουαλίας γρήγορα αποδεκατίστηκε και πήγε σε ομάδες όπου θα πληρώνονταν. Η Barry έκτοτε αναγκάστηκε να πάρει παίκτες από το τοπικό ερασιτεχνικό πρωτάθλημα.

Οι οπαδοί του συλλόγου προσπάθησαν να βρουν τα χρήματα που απαιτούνταν για να σώσουν τη Barry Town, η οποία ήταν σε ευθεία πτώση όταν ο Stuart Lovering έφτασε από το πουθενά για να αγοράσει το σύλλογο. Στην πρώτη του σεζόν η Barry Town υποβιβάστηκε στην Ουαλική Division One. Για να “γιορτάσει” τον υποβιβασμό ο Lovering αύξησε τις τιμές των εισιτηρίων.

Η σεζόν που ερχόταν ήταν ένα προειδοποιητικό σημάδι για τον σύλλογο της Ουαλίας. Την παραμονή της νέας χρονιάς, ο  Lovering αποφάσισε να απολύσει τον Colin Addison και να τον αντικαταστήσει με τον βοηθό David Hughes. Έπειτα ο ιδιοκτήτης μείωσε τον προϋπολογισμό του συλλόγου, με αποτέλεσμα την παραίτηση του Hughes. Η χρονιά και ο σύλλογος ήταν σε ένα χάος.

Για να γίνουν τα πράγματα χειρότερα, ο Lovering αρνήθηκε να πληρώσει το ποσό ενοικίασης του γηπέδου και μετακόμισε το σύλλογο στο White Tips Stadium στο Treforest, περίπου 22 μίλια μακριά από την πόλη του συλλόγου. Θα αγωνιζόταν εκεί για ενάμιση χρόνο. Ως αποτέλεσμα, οι οπαδοί άρχισαν να συγκεντρώνουν χρήματα για να σχηματίσουν τη δική τους ομάδα, τη Barry FC για να ανταγωνιστεί τη Barry Town του Lovering. Η σεζόν 2005-06 είδε τη Barry Town να τερματίζει στη χαμηλότερη θέση της βαθμολογίας στην ιστορία της.

Το 2008 τα πράγματα άρχισαν να γίνονται καλύτερα. Ο σύλλογος ανέβηκε κάτω από το προπονητή Gavin Chesterfield, με την Barry να επιστρέφει στη δεύτερη κατηγορία του Ουαλικού ποδοσφαίρου. Εν συνέχεια οδήγησε την ομάδα σε ένα αήττητο σερί 21 αγώνων με τις καλές εποχές να επιστρέφουν στο Jenner Park.

Ωστόσο οι διαμαρτυρίες εκτός αγωνιστικού χώρο συνέχιζαν να επισκιάζουν την επιτυχία μέσα στο γήπεδο. Ως εκ τούτου, αποφασίστηκε ότι οι φίλαθλοι θα χρηματοδοτήσουν την πρώτη ομάδα επιτρέποντας στον Lovering να βρει τον αγοραστή που λαχταρούσε. Οι υποστηρικτές πίστευαν ότι βρήκαν τον αγοραστή στο πρόσωπο του Clayton Jones, τον ιδιοκτήτη του Shamrock Travel, αλλά ο Lovering αποφάσισε τορπιλίσει τα σχέδια πώλησης του συλλόγου στον Jones.

Κατά την παραμονή του στο Barry ο Lovering συμφώνησε να πουλήσει την ομάδα τρεις φορές, μόνο για να αυξήσει την τιμή ζήτησης την ύστατη ώρα κάθε φορά.

Οι οπαδοί ήταν αποφασισμένοι να οδηγήσουν τον Lovering έξω από το κλαμπ με μια καμπάνια στα κοινωνικά δίκτυα το οποίο ονομάστηκε “σηκωθείτε για την εκκίνηση της Barry”.

Έχοντας ως πρόθεση να σκοτώσει το σύλλογο, ο Lovering πρότεινε την ανάκληση της Barry Town από το επαγγελματικό πρωτάθλημα το 2011. Για να αποφευχθεί αυτό, το Foundation Supporters συμφώνησε να αναλάβει τον πλήρη έλεγχο του συλλόγου και της πρώτης ομάδας. Ο ιδιοκτήτης όμως ήταν αποφασισμένος και ενέτεινε τις προσπάθειες του να αποσύρει την ομάδα - η οποία γιόρταζε τα 100 χρόνια ύπαρξης της εκείνο το χρόνο - από το πρωτάθλημα.

Στις 7 Μαΐου του 2013, ο Stuart Lovering πέτυχε την απόσυρση της Barry Town από τα επαγγελματικά πρωταθλήματα της Ουαλίας με δύο παιχνίδια να απομένουν έως το τέλος της σεζόν. Αυτό στάθηκε ενάντια στη θέληση του Foundation Supporters, στη διαχείριση του συλλόγου και στους παίκτες, οι οποίοι ήταν όλοι τους αποφασισμένοι να τελειώσουν τη χρονιά.

Η Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία της Ουαλίας ανακοίνωσε τον Ιούνιο του 2013 ότι ο σύλλογος θα πρέπει να παίξει "στο ποδόσφαιρο αναψυχής” (ερασιτεχνικά επίπεδα ποδοσφαίρου) για το προβλεπόμενο μέλλον, μια πλήρη έλλειψη σεβασμού για την πιο επιτυχημένη ομάδα της χώρας.

Αυτό προκάλεσε σάλο σε όλη τη Βρετανία, ενώ η κατάσταση έγινε χειρότερη όταν τον Ιούλιο του 2013, σε μια δεύτερη εκδίκαση της υπόθεσης, 15 Σύμβουλοι της FAW ψήφισαν κατά στη συζήτηση για το μέλλον της Barry Town. Δεν θα το συζητούσαν καν. Φανταστείτε οι Glazers να απέσυραν τη Manchester United από τα Αγγλικά πρωταθλήματα και η Ομοσπονδία της Αγγλίας να καταψήφιζε ακόμη και τη συζήτηση για το μέλλον του συλλόγου. Το κτίριο της FA θα καιγόταν κυριολεκτικά!

Για τη Barry Town όμως λίγοι νοιάζονταν πια. Η ίδια Barry Town που κέρδισε τη Porto και κατέγραψε τη πιο διάσημη νίκη Ουαλικής ομάδας στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο

Ένα δικαστήριο στο Cardiff τελικά αποφάνθηκε ότι το Συμβούλιο της FAW ενήργησε παράνομα, με τη νεοσύστατη - από τους οπαδούς - Barry Town να επανέρχεται στην πυραμίδα του Ουαλικού πρωταθλήματος.

Από τότε, ο σύλλογος έχει κερδίσει δύο ανόδους και βρίσκεται πλέον στη δεύτερη κατηγορία του Ουαλικού ποδοσφαίρου. Ο σύλλογος συνεχίζει να αναπτύσσεται χάρη στο ταμείο των οπαδών, οι οποίοι τρέχουν όλες τις δραστηριότητες εντός και εκτός γηπέδου.

Στη Barry Town είναι αρκετά μακριά από τη προηγούμενη δόξα τους, αλλά νιώθουν ανακουφισμένοι έχοντας επιτέλους την ομάδα τους στα δικά τους χέρια.