Leganes: Η μικροσκοπική περιοχή της Μαδρίτης που δεν φημίζεται πλέον μόνο...για τα αγγούρια της

Δημήτρης Βαρσάνης


Αν και το τέλος της περσινής σεζόν έφερε δυστυχία για πολλούς Madrileños (τόσο η Rayo Vallecano όσο και η Getafe υποβιβάστηκαν από τη La Liga) ένας "μικρός στρατός" οπαδών πίσω από ένα μικρό κλαμπ από τα νοτιοδυτικά της πόλης γιόρταζε σαν τρελός. Μια σφιχτή νίκη την τελευταία αγωνιστική της χρονιάς σήμαινε ότι θα γευτεί τη δόξα της Primera Division για πρώτη φορά στην ιστορία των 88 χρόνων ιστορίας της.

Αυτή η ιστορία ξεκίνησε το 1928 όταν ο Félix Pérez de la Serna ίδρυσε μια ομάδα που ονόμασε Club Deportivo. Οι "Leones" (Τα έντεκα Λιοντάρια) αργότερα μετονομάστηκαν σε Leganés. Η ομάδα πήρε το παρατσούκλι «Los Pepineros» λόγω της φήμης της πόλης για την καλλιέργεια των νόστιμων αγγουριών της.

 

 

Από τη δεκαετία του 1930 ο σύλλογος είχε φτάσει στη δεύτερη κατηγορία του Ισπανικού ποδοσφαίρου, αλλά μια αναδιοργάνωση του συστήματος το 1934 είχε ως αποτέλεσμα την απομάκρυνση της ομάδας από το πρωτάθλημα. Δύο χρόνια αργότερα, ο Εμφύλιος πόλεμος στην Ισπανία οδήγησε σε διακοπή όλων των πρωταθλημάτων που θα διαρκέσει για δέκα χρόνια.

Επιστρέφοντας το 1946 η Leganés απέδειξε τη δέσμευσή της με το αγγούρι φορώντας στις φανέλες της το πράσινο και λευκό χρώμα, πριν καταλήξει στην σημερινή ένδυση του μπλε και λευκού το 1954. Οι Pepineros χρειάστηκαν άλλα 30 χρόνια όμως για να ανακτήσουν τις φιλοδοξίες τους.

Μια απότομη ανάκαμψη στα αποτελέσματα της σήμαινε έφεραν την άνοδο στην Segunda Division B (τρίτη κατηγορία Ισπανίας) το 1987. Έξι χρόνια αργότερα, με μια ομάδα ανά μέσο όρο τα 22 έτη και μόνο μια μικρή μειοψηφία επαγγελματιών παικτών, η Leganés ανέβηκε για μια ακόμη φορά για να φτάσει τελικά στη Segunda Division.

 

 

Το υπόλοιπο της δεκαετίας του '90 κυριαρχήθηκε από αναδιαρθρώσεις του κλαμπ και από την πάλη της με τη παραμονή. Το μόνο σημαντικό γεγονός που είχε να επιδείξει ήταν το σύντομο πέρασμα του Samuel Eto'o που έκανε το επαγγελματικό του ντεμπούτο στη Leganés ύστερα από μια κίνηση δανεισμού από τη Real Madrid. Πριν μεταβεί στη Mallorca, ο Eto'o όχι μόνο απέκτησε πολύτιμη εμπειρία στη Segunda, αλλά βρήκε και τον ατζέντη στο πρόσωπο του τότε συμπαίκτη του José Jesús Mesas.

Η ζωή στη Segunda συνέχισε να είναι δύσκολη για τους "Pepineros", ωστόσο ύστερα από μια σύντομη και καταστροφική εξαγορά από τον Αργεντινό μουσικό και υποστηρικτή της Daniel Grinbank έπεσε ξανά στη τρίτη κατηγορία. Ο Grinbank αγόρασε την ομάδα το 2003 και έφερε μαζί 15 συμπατριώτες του με στόχο την απευθείας άνοδο στην La Liga, αλλά τα αποτελέσματα δεν ταίριαξαν με τη φιλοδοξία του και τους εγκατέλειψε τον Ιανουάριο του 2004 παίρνοντας όλους τους παίκτες που είχε υπογράψει. Όπως ήταν αναμενόμενο, η Leganés επέστρεψε στη Segunda B μόλις λίγους μήνες αργότερα.

Η μάχη για να επανέλθει στη δεύτερη κατηγορία διήρκεσε μέχρι πριν από δύο χρόνια, εμπνευσμένη από το διορισμό του πρώην παίκτη της Asier Garitano ως προπονητής. Ο Garitano ήρθε στο ξεκίνημα της σεζόν 2013/14 και μέχρι τον Ιούνιο οι Μαδριλένοι εξασφάλισαν εν τέλει την άνοδο τους,

Μια χρονιά στην οποία τα άσχημα αποτελέσματα εκτός έδρας ακυρώθηκαν από ένα καταπληκτικό εντός έδρας ρεκόρ που ακολούθησε, αλλά η Leganés θα έπρεπε να περίμενε ακόμα ένα έτος μέχρι ο Garitano να τους ανεβάσει άλλη μια φορά, αυτή τη φορά κατευθύνοντας τους στη γη της επαγγελίας της La Liga.

 

 

Μια εικόνα για το πόσο μικρός σύλλογος είναι μπορεί να φανεί από τις υποδομές του και μια γρήγορη ματιά στο γήπεδο τους: το Estadio Municipal Butarque. Μέχρι την πρόσφατη ανακατασκευή του που ήταν υποχρεωτική, το Butarque στέγαζε 8000 οπαδούς, καθιστώντας το ένα από τα μικρότερα γήπεδο στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο της Ισπανίας. Ακόμα και με τις αναβαθμίσεις, η Leganés εξακολουθεί να παίζει σε ένα γήπεδο το οποίο κατέχει όχι μόνο λιγότερες θέσεις από τις άλλες τέσσερις ομάδες της Μαδρίτης, αλλά και από το Estadio National Complutense της πόλης που χρησιμοποιείται από τοπικές ομάδες ράγκμπι.

 

 

Η έλλειψη μεγάλων προϋπολογισμών αποδεικνύεται επίσης από το κόστος των μεταγραφών της. Φέτος δεν πήρε κανέναν ποδοσφαιριστής σημαντικής αξίας και δαπάνησε μόνο τρία εκατομμύρια ευρώ για την προετοιμασία της ομάδας για τις αναμετρήσεις της απέναντι σε ομάδες όπως η Real Madrid και η Barcelona. 

H xρηματοδοτική βαρύτητα θα μπορούσε να είναι ένα ζήτημα  όμως το πάθος σίγουρα δεν λείπει. Η Leganés πούλησε 8800 εισιτήρια διαρκείας και είναι μια ένδειξη των ντόπιων για το πόσο περήφανοι είναι για την ομάδα τους όπως... και για τα αγγούρια τους.

 

 

Η συγκεκριμένη υποστήριξη ενδεχομένως να είναι ζωτικής σημασίας για την πραγματοποίηση του ονείρου της παραμονής στη κορυφαία κατηγορία, με μια πόλη ενωμένη κάτω από την εμπνευσμένη διαχείριση του Garitano που ήδη έχει πετύχει πάρα πολλά και δεν υπάρχει κανένας λόγος που να υποδηλώνει ότι θα επιστρέψουν αμέσως στη Segunda. Παρότι έχασε με το βαρύ 5-1 από τη Barcelona, τα πρώτα αποτελέσματα επίσης δείχνουν μια ομάδα απρόθυμη να παραδοθεί χωρίς μάχη. 

Δύο εκτός έδρας νίκες επί της Celta και της Deportivo La Coruna και η λευκή ισοπαλία με την Atletico είναι τα πρώτα θετικά σημάδια σε μια μακροπρόθεσμη περίοδο.

Ότι και αν συμβεί όμως ένα πράγμα είναι αναμφισβήτητο: Οι "Pepineros" και οι άνθρωποι της Leganés έχουν ένα κλαμπ που μπορούν να νιώθουν περήφανοι για αυτό.