Δημήτρης Βαρσάνης
Το κακό timing ήταν στο αίμα του Pepe Reina. Ο πατέρας του Miguel ενώ ήταν στην εστία της Atletico Madrid στον τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών το 1974, “κρίθηκε” ένοχος ίσως για το πιο άσχημο πρόωρο πανηγυρισμό στην ιστορία του Champions League.
Με την Ισπανική ομάδα να προηγείται στη παράταση του τελικού εναντίον της Bayern Munich, ο Miguel θα έδινε τα γάντια του τερματοφύλακα στον φωτογράφο της MARCA που βρισκόταν πίσω από το τέρμα του ως αναμνηστικό κάτι που θα οδήγησε να βουτήξει πολύ καθυστερημένα στο μακρινό σουτ του αμυντικού Hans-Georg Schwarzenbeck. Οι Βαυαροί ισοφάρισαν και πήγαν τον τελικό σε έναν επαναληπτικό αγώνα, στον οποίο κατεδάφισε μια απογοητευμένη Atletico για την οποία κάθε πιθανότητα να σηκώσει τη κούπα εξατμίστηκε όταν το σουτ του Schwarzenbeck τίναξε τα δίχτυα.
Η ιστορία δεν το έχει καταγράψει ποτέ όμως ότι συνέβη πίσω από την εστία του Miguel Reina τη νύχτα του 1974 στις Βρυξέλλες αποδείχθηκε ζωτικής σημασίας για την καθυστερημένη βουτιά του τερματοφύλακα.
Ο πατέρας Reina θα μεταβιβάσει αργότερα την ατυχία του timing του στον γιο του, ακόμα κι αν η άτυχη κρίση του Pepe Reina έχει να κάνει με εξωαγωνιστικό λόγο και όχι τόσο αγωνιστικό, τουλάχιστον ως επί το πλείστον. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του ο Pepe Reina ήταν κομμάτι μερικών ιστορικά εξαιρετικών ομάδων, με το μοναδικό πρόβλημα να είναι πάντα ότι ερχόταν ή έφευγε λίγο πριν από τη κατάκτηση ενός σημαντικού τροπαίου.
Αυτή είναι η ιστορία ενός ανθρώπου που με συνέπεια βρέθηκε στα σωστά μέρη όμως σε λάθος στιγμή.
Στη 17χρονη επαγγελματική σταδιοδρομία του ο Reina πήρε μόνο οκτώ τρόπαια σε συλλογικό επίπεδο, εκ των οποίων μόνο το FA Cup, το Coppa Italia και η Bundesliga να θεωρούνται σημαντικά τρόπαια. Ωστόσο έχοντας ανακαλυφθεί μέσω της φημισμένης ακαδημίας “Masia” της Barcelona δεν έπρεπε να είναι αυτός ο τρόπος. Παρόλο που δεν το γνώριζε τότε όταν ο Reina κλήθηκε για πρώτη φορά στην πρώτη ομάδα της Barcelona το 2000, το κλαμπ της Καταλονίας είχε μόλις υπογράψει έναν νεαρό με το όνομα Lionel Messi ο οποίος προοριζόταν να οδηγήσει εκείνον και τους συμπαίκτες στο μέλλον στο ένα τρόπαιο μετά το άλλο.
Ο αντίπαλος και φίλος του στις μικρές ομάδες της Barcelona Victor Valdés - ο οποίος είναι μόνο επτά μήνες μεγαλύτερος από τον Reina - το γνωρίζει πολύ καλά. Ενώ ο Reina έχει μόνο τρία μεγάλα τρόπαια στο όνομά του, ο Καταλανός συνάδελφός του θα ανέλθει για να πάρει έξι τίτλους της LaLiga, δύο Copa del Rey και τρία Champions League.
Σε ένα παράλληλο σύμπαν αυτά τα μετάλλια θα μπορούσαν πολύ εύκολα να κοσμούν τη τροπαιοθήκη του Reina, αλλά αποφάσισε να εγκαταλείψει το Camp Nou το 2002 μετά την άφιξη του αείμνηστου Robert Enke από τη Benfica. Ο Reina ήταν πάντα πιο ταλαντούχα προοπτική από τον Valdés, όπως αποδεικνύεται από το γεγονός ότι εκείνος πραγματοποίησε 45 εμφανίσεις πριν από τον ερχομό του Enke και όχι ο Valdés που δεν είχε κάνει το ντεμπούτο του ακόμα.
Ακριβώς επειδή ο Reina βρισκόταν μπροστά από τον Valdés στο Camp Nou, ήταν αυτός που έπρεπε να φύγει για να ανοίξει τον δρόμο για τον Enke καθώς ήταν πολύ καλός - και πολύ ακριβός - για να κάθεται στον πάγκο. Ως εκ τούτου ο Reina αποχώρησε για τη Villareal ανοίγοντας το δρόμο του Valdés προς τη δόξα.
Οι ρόλοι θα μπορούσαν εύκολα να αντιστραφούν αν ο Valdés ήταν αυτός που θα έλαμπε φωτεινά στις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά το ατυχές timing στο αίμα του Reina έπαιξε το πρώτο του σκληρό τέχνασμα. Σε μια βιβλική μάχη του Αβραάμ εναντίον του Ισάακ για την ευλογία να μπορεί να παίξει σε μια ομάδα της Barcelona που ήταν στα πρόθυρα του μεγαλείου, ο Valdés - ως λιγότερο ανεπτυγμένος τερματοφύλακας - ήταν ο άνθρωπος που επιτράπηκε να μείνει ενώ ο Reina έφυγε.
Αν και ο Valdés διαδραμάτισε το ρόλο του σε κάθε έναν από τους επόμενους τίτλους, το γεγονός ότι ο Reina έχει 33 διεθνείς συμμετοχές έναντι 20 του Valdés υποδηλώνει ότι ο Reina θα ήταν αρκετά ταλαντούχος - ίσως περισσότερο - για να πάρει αυτά τα τρόπαια.
Αν και η μετάβαση στη Villareal δεν θα ήταν ποτέ τόσο κερδοφόρα όσον αφορά τα τρόπαια σε σχέση με τη Barcelona, ο Reina θα μπορούσε επίσης να πετύχει ένα κομμάτι της επιτυχίας στο El Madrigal, αλλά για άλλη μια φορά το κακό timing δεν του έκανε τη χάρη.
"Νομίζω ότι η μετακίνηση στη Villareal είναι ένα βήμα που έπρεπε να κάνω, δεν είναι ένα βήμα προς τα πίσω αλλά ένα βήμα προς τα εμπρός", δήλωσε στη MARCA καθώς ολοκλήρωνε την κίνηση του. Ήταν σωστή για πολλούς λόγους. Πέρα από την δυνατότητα να παίζει τακτικά βασικός, η Villareal επίσης ήταν μια ομάδα στα πρόθυρα της δόξας.
Έχοντας χάσει για λίγο τη πρόκριση στο κύπελλο UEFA, το “Κίτρινο υποβρύχιο” εισήχθη στο Κύπελλο Intertoto του 2002 ένα τουρνουά που προσέφερε μια θέση για το κύπελλο UEFA για τους τρεις νικητές. Ο Reina και οι νέοι συμπαίκτες του έφτασαν πολύ κοντά στο να επικρατήσουν στο τελικό εναντίον της Malaga όμως εν τέλει έχασαν με ένα γκολ διαφορά.
Ωστόσο στις δύο επόμενες χρονιές θα επανέρχονταν στους τελικούς του Κυπέλλου Intertoto και θα κέρδιζαν και τους δύο, καθώς οι ομάδες του Benito Floro και στη συνέχεια του Manuel Pellegrini άρχισαν να βάζουν τη Villarreal στον χάρτη της Ευρώπης.
Μετά από μια θαυμάσια σεζόν του 2004-05 με τον Reina να είναι τόσο καλός που ακόμη και μια ακτίνα Χ στεκόταν δύσκολο να τη διαπεράσει, δεν θα έκανε άλλη μια εμφάνιση στο κύπελλο Ιντερτότο εκείνο το καλοκαίρι καθώς η μικροσκοπική Villarreal από μια πόλη 50.000 κατοίκων έπαιρνε το εισιτήριο για το Champions League.
Ωστόσο ο Reina δεν θα έμενε για να είναι μέρος αυτού του απίστευτου ταξιδιού στους ημιτελικούς της μεγαλύτερης διασυλλογικής διοργάνωσης, όπου ένα άστοχο πέναλτι του Juan Román Riquelme έκανε τη διαφορά και επέτρεψε στην Arsenal να προχωρήσει στο τελικό. Μπορεί να μοιάζει τρελό για να σκεφτεί κάποιος ότι θα έχανε αυτή την ευκαιρία όμως η μεταγραφή του στη Liverpool το 2005 είχε αρκετό νόημα εκείνη την εποχή.
Οι “κόκκινοι” ήταν οι υπερασπιστές του κυπέλλου πρωταθλητριών μετά από εκείνο το βράδυ στην Κωνσταντινούπολη και στα χαρτιά ο Reina είχε περισσότερες πιθανότητες να αποκτήσει το δικό του μετάλλιο του Champions League, ερχόμενος λόγω του Rafa Benítez στο Anfield όπου θα άφηνε τον Jerzy Dudek στον πάγκο. Ωστόσο η Liverpool δεν γεύτηκε την ίδια επιτυχία σε σύγκριση με τη προηγούμενη χρονιά, χάνοντας στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου Συλλόγων από τη Sao Paolo προτού αποκλειστεί από το Champions League στους “16” από τη Benfica.
Αν και θα απέκρουε τρία πέναλτι στον τελικό του FA Cup - το πρώτο μεγάλο τρόπαιο του μετά την κατάκτηση του Super Cup το 2005 - ο Reina μπορούσε μόνο να δει από μακριά, καθώς οι πρώην συμπαίκτες του στη Villareal προχωρούσαν στα ημιτελικά του Champions League και ο φίλος του Victor Valdes χάριζε το πιο περιζήτητο τρόπαιο στο πρώτο του ποδοσφαιρικό σύλλογο στο Παρίσι.
Το πιο λυπηρό μέρος όλων ήταν ότι αυτό ακριβώς θέλησε ο Reina: «Είμαι ενθουσιασμένος γιατί η Villareal είναι ένα μεγάλο κατάστημα», τόνισε όταν εντάχθηκε στο σωματείο της Βαλένθια το 2002 και ασφαλώς είχε εντυπωσιαστεί αρκετά για να κινηθεί σε μεγαλύτερο κλαμπ. Ωστόσο όπως και οι χαρακτήρες στο Toy Story 2 συνειδητοποιούν ότι η ζωή δεν είναι πάντα πιο πράσινη από την άλλη πλευρά της αυλής, ο Reina έμαθε επίσης ότι η μετάβαση σε ένα μεγαλύτερο κλαμπ δεν εγγυάται πάντα την επιτυχία.
Το νούμερο “1” θα γινόταν θρύλος της Liverpool τα επόμενα χρόνια και στις αρχές του καλοκαιριού του 2008 συνέλεξε το τρίτο συνεχόμενο βραβείο του “χρυσού γαντιού” της Premier League, αλλά η ατομική του αριστεία δεν είχε αντίκρυσμα στη τροπαιοθήκη του Anfield.
Μέχρι εκείνη την στιγμή η Liverpool πήρε το Community Shield του 2006 πέρα από το FA Cup και το UEFA Super Cup από την πρώτη του σεζόν όμως δεν είχε συλλέξει τίποτα περισσότερο. Μια ρεβάνς στο τελικό του Champions League με την Milan έδωσε την δυνατότητα στο Reina να κρατήσει στα χέρια του το Champions League όμως οι Ιταλοί πήραν την εκδίκηση τους από τους “κόκκινους” στην Αθήνα.
Η Ευρωπαϊκή δόξα όμως δεν απέφυγε τελείως τον Reina μιας και το καλοκαίρι του 2008 αποτέλεσε μέρος της Εθνικής Ισπανίας του Luis Aragonés που σήκωσε το Euro 2008. Από τη μία πλευρά το timing του Reina στάθηκε εν τέλει τέλειο, καθώς είχε την τύχη να συνυπάρχει ταυτόχρονα στη καλύτερη γενιά ποδοσφαιριστών στην ιστορία της Ισπανίας. Από την άλλη πλευρά τα χρόνια αιχμής του συνέβησαν να συμπίπτουν με εκείνα του Iker Casillas, ίσως του καλύτερου τερματοφύλακα που έφερε το έθνος από τον Ricardo Zamora.
Ως εκ τούτου ο Reina έπαιξε μόνο σε έναν αγώνα στην Αυστρία και την Ελβετία κατά της Ελλάδας, το οποίο είχε μηδενική σημασία δεδομένου ότι η Ισπανία είχε ήδη πάρει την πρώτη θέση στον όμιλο της με τις νίκες επί της Ρωσίας και της Σουηδίας. Με τον άνδρα της Liverpool να παρακολουθεί από τον πάγκο, ο συμπαίκτης του Fernando Torres έβαλε το νικητήριο στον τελικό ενάντια στη Γερμανία. Ο Reina στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης αλλά - όπως θα συνέβαινε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 και στο Euro 2012 - ήταν περισσότερο ένας “επιβάτης” σε αυτές τις βόλτες.
Μετά την επιτυχία της La Roja το 2008 ο Reina επέστρεψε σε ένα κλαμπ σε αταξία, με τους Tom Hicks και George Gillett να μολύνουν το σύλλογο από μέσα προς τα έξω ως οι πατριοί που κανείς δεν ήθελε. Ωστόσο στον αγωνιστικό χώρο το σύνολο του Benítez κατάφερε με κάποιο να συγκεντρώσει την καλύτερη συγκομιδή της Liverpool στην Premier League ύστερα από οκτώ χρόνια. Μόνο η επιθετική δύναμη του Cristiano Ronaldo, του Wayne Rooney, του Carlos Tevez και - για ζωτικής σημασίας λίγα λεπτά - του Federico Macheda αρνήθηκαν στον Reina και στους συμπαίκτες του το στέμμα της Premier League.
Από εκείνη την στιγμή οι συμπαίκτες του Reina προνόησαν να αισθανθούν ότι αιωρούνταν ένα τέλος εποχής στη Liverpool και ότι οι τωρινοί ιδιοκτήτες δύσκολα να αναβίωναν τις τύχες του συλλόγου σύντομα. Έτσι οι Xabi Alonso και Álvaro Arbeloa επέστρεψαν στην Ισπανία στη μεταγραφική περίοδο του 2009, ενώ ο Fernando Torres και ο Javier Mascherano ενεργοποίησαν το σύστημα εκτίναξης το επόμενο καλοκαίρι.
"Ίσως ήρθε η ώρα να γίνουμε ρεαλιστές και να μην σκεφτόμαστε το πρωτάθλημα αλλά μόνο να κερδίζουμε το επόμενο παιχνίδι", δήλωσε ένας απογοητευμένος Reina μετά από τις δύο ήττες που ακολούθησαν στους τέσσερις πρώτους αγώνες. "Ξέρουμε τι υπάρχει στην ομάδα όμως δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι 'αυτό. Ομάδες όπως η Manchester United διαθέτουν πολλούς παίκτες που μπορούν να προσδώσουν ισορροπία. Δεν έχουμε τα άτομα. Θα ήταν καλό αν οι ιδιοκτήτες έκαναν μια οικονομική προσπάθεια, εάν μας ωθούσαν".
Ήταν απλώς ρεαλιστής παρά νικημένος όμως εξακολουθεί να αποτελεί μαρτυρία η πίστη του παίκτη που παρέμεινε μαζί με εκείνο το βυθισμένο πλοίο της Liverpool όπως ο Captain Edward Smith, παρόλο που είχε συνδεθεί με πολλά κλαμπ - συμπεριλαμβανόμενων και μιας επιστροφής της Barcelona - σε αυτά τα δύο καλοκαίρια μαζικών αποχωρήσεων. Ωστόσο οι επιδόσεις του Reina άρχισαν να χειροτερεύουν με τον ίδιο τρόπο που οι εμφανίσεις της ομάδας επιδεινώθηκαν και η πίστη του δεν εξοφλήθηκε.
Το καλοκαίρι του 2013 πλέον υπό νέα ιδιοκτησία, η Liverpool τον έστειλε δανεικό στη Napoli όμως δεν τον ενημέρωσε μέχρι να επιτευχθεί η συμφωνία.
Μια μετακίνηση στη Barcelona ήταν για άλλη μια φορά στο τραπέζι όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ αφού ο πρώην - και πλέον διακοσμημένος - συμπαίκτης του Reina, Valdés αποφάσισε να εκτίσει το τελευταίο έτος του συμβολαίου του και μετά εξήγησε στους οπαδούς ότι ελπίζει να συνεχίσει στο Anfield. Η διοίκηση του συλλόγου είχε διαφορετικές ιδέες και ένα εισιτήριο για τη νότια Ιταλία κρατήθηκε στο όνομά του για να πάρει τη θέση του ο Simon Mignolet, σε μια απόφαση που φάνηκε ακόμα πιο άσχημη στις επόμενες χρονιές από ότι αρχικά εμφανίστηκε.
"Είναι φυσικό να είμαι απογοητευμένος που η Liverpool συμφώνησε να με στείλει δανεικό στη Napoli χωρίς να μου το πει πρώτα. Πίστευα ότι άξιζα καλύτερα από αυτό το πράγμα παρόλο που καταλαβαίνω ότι πρέπει να ληφθούν δύσκολες αποφάσεις στο ποδόσφαιρο".
Ήταν μόνο το τελευταίο στιγμιότυπο του κακού timing του Reina που του κόστισαν μια πιθανότητα πραγματικής δόξας. Εκ των προτέρων γνώριζε ότι δεν υπήρχε μέλλον γι 'αυτόν στη Liverpool και δεν θα μπορούσε να διαλέξει μια πιο κατάλληλη επιλογή από μια επανένωση με τον Benítez στη Napoli. Παρόλο που οι Partenopei ήταν οι πιο κοντινοί αμφισβητίες της Juventus τη σεζόν 2012-13, η σκέψη να πάρουν το Scudetto ήταν μη ρεαλιστική και τερμάτισαν 24 πόντους πίσω από την ομάδα του Τορίνου τη σεζόν 2013-14.
Ωστόσο τα τρόπαια δεν αποδείχθηκαν σπάνια στη Napoli με τον αναγεννημένο Gonzalo Higuaín μετά τη Real Madrid να κατευθύνει την ομάδα του στη κατάκτηση του Coppa Italia: το δεύτερο σημαντικό τρόπαιο του Reina μετά το θρίαμβο του FA Cup το 2006 πριν από οκτώ χρόνια. Για μία φορά ο Reina κατέληξε σε μια νικήτρια ομάδα λόγω της απόφασης της Liverpool και όχι μόνο δικής του.
Η επόμενη ήταν ίσως η πιο περίεργη κίνηση σε όλη τη καριέρα του Ισπανού μιας και ο Reina πάρθηκε από το πρώην συμπαίκτη του Pep Guardiola στη Bayern Munich για να ενεργήσει ως back - up του Manuel Neuer, κάνοντάς τον τον πρώτο Ισπανό και τον πρώτο τερματοφύλακα που θα αγωνιζόταν στις κορυφαίες κατηγορίες της Ισπανίας, της Αγγλίας, της Ιταλίας και της Γερμανίας.
Παρόλο που δεν θα κέρδιζε ποτέ την θέση στην αρχική ενδεκάδα μπροστά από το φιναλίστ της χρυσής μπάλας Neuer, η συγκεκριμένη κίνηση έδειξε τουλάχιστον ότι ο Reina θα προσθέσει μερικά ακόμα μετάλλια στη συλλογή του όμως σε μια άλλη περίπτωση άσχημου timing ο χρόνος του στη Βαυαρία συνέπεσε με την λιγότερο επιτυχημένη χρονιά της εποχής του Guardiola στη Bayern Munich.
Στην Allianz Arena ο Guardiola πήρε επτά τρόπαια συνολικά σε τρεις χρονιές όμως τη σεζόν 2014-15 μόνο η Bundesliga πάρθηκε, με τον Reina να παίζει μόνο σε τρεις αγώνες και ακόμη και να παίρνει μια κόκκινη κάρτα σε έναν από αυτούς. Εν τω μεταξύ στη Napoli η πρώην ομάδα του νίκησε τη Juventus στο σούπερ καπ Ιταλίας για να συλλέξει ένα μετάλλιο που ο Ισπανός - ο οποίος πιθανότατα θα ξεκινούσε και θα μπορούσε να γίνει ο ήρωας στα πέναλτι αντί του Rafael Cabral - θα είχε σίγουρα περισσότερη συμβολή από το αναμνηστικό σουβενίρ της Bundesliga.
Ο Reina επέστρεψε στο San Paolo το 2015 για τη σεζόν 2015-16 στην οποία η Napoli πήρε μηδενικά τρόπαια (ένα λιγότερο από την προηγούμενη χρονιά χωρίς το Reina) ενώ η Bayern Munich δύο (ένα περισσότερο από τη προηγούμενη σεζόν με το Reina).
Αυτό το στατιστικό συνοψίζει τη σταδιοδρομία του τερματοφύλακα με λίγα λόγια. Ενώ ο Reina υπήρξε σταθερά ένας από τους καλύτερους τερματοφύλακες στην Ευρώπη τα τελευταία 16 χρόνια, ποτέ δεν μπόρεσε να ενταχθεί ή να φύγει από τα κλαμπ την κατάλληλη στιγμή. Κατά μέσο όρο η Barcelona, η Valladolid, η Liverpool, η Napoli και η Bayern Munich πήραν συνολικά 15 τίτλους από την στιγμή που ο Reina έκανε το ντεμπούτο του το 2000 όμως ο ίδιος ο Reina έχει πανηγυρίσει μόνο οκτώ τίτλους στις 17 χρονιές του.
Ενώ οποιοσδήποτε παίκτης εκτός εστίας μπορεί στην ημέρα του να πάρει ένα παιχνίδι ή ένα τελικό κυπέλλου μόνος του, ένας τερματοφύλακας εξαρτάται πάντα από την απόδοση των δέκα ανδρών μπροστά του. Δυστυχώς για τον Reina οι 10 άνδρες που βρίσκονταν μπροστά του δεν ήταν ποτέ τόσο επιτυχημένοι όσο ήταν πριν την άφιξή του ή αμέσως μετά την αναχώρηση του.
Με τον ίδιο το Reina να λέει “όχι” στη μεταγραφή του στη PSG πριν λίγες μέρες οι φίλοι της πρέπει να είναι πιο ήσυχοι. Εάν ο Pepe Reina επιλέξει να ενταχθεί στο σύλλογο που υποστηρίζεις, ξέρεις ότι πρόκειται να πάρεις έναν πολύ καλό τερματοφύλακα όμως οι τίτλοι πιθανόν να μην τον συνοδεύουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου