Δημήτρης Βαρσάνης
Είναι ένα από αυτά τα βίντεο στο YouTube που η δουλειά της φωτογραφικής μηχανής είναι ασταθής και η ποιότητα κοκκώδης, καθιστώντας την κάπως ξένη σε εμάς που συνηθίσαμε στο HD.
Οι διακεκομμένες γραμμές σε όλη την οθόνη υποδηλώνουν ότι είναι μια εκ νέου εκτέλεση μιας βιντεοσκόπησης ταινίας. Ωστόσο δεν είναι κάποιο βίντεο που ξεπήδησε από το θόλο που είναι γνωστό ως το αρχαίο παρελθόν όμως από την πιο ανανεωμένη χρονιά του 1997.
Η μπάλα πηγαίνει στην κάτω αριστερή γωνία των διχτύων και ως εκ τούτου ο Arnaldo Franzini τρέχει με έκσταση και άμεσα συνωστίζεται από τους συμπαίκτες του. Με τρία δευτερόλεπτα να απομένουν για να ολοκληρωθεί βίντεο, ένα banner αναβοσβήνει στο κάτω μέρος της οθόνης. Εκείνο γράφει: Brescello - Juventus 1-0. Για να το βάλουμε σε κάποιο πλαίσιο, εκείνη ήταν η κραταιά Juventus του Marcello Lippi ο οποίος δεν μπορείς να πεις ότι κατέβασε μια αδύναμη ενδεκάδα με τους Zinedine Zidane, Antonio Conte, Mark Iuliano και Paolo Montero να παρατάσσονται όλοι ενάντια στη μικρή Brescello (τότε στη τρίτη κατηγορία της Ιταλίας).
Είναι εκπληκτικό το γεγονός ότι με όλη αυτή την δύναμη πυρρός η Juve θα έψαχνε στη συνέχεια απεγνωσμένα την ισοφάριση, προτού προχωρήσει στον επόμενο γύρο του Coppa Italia επικρατώντας στο δεύτερο αγώνα με το επιβλητικό 4-0. Όμως για αυτή τη σύντομη χρονική στιγμή, οι γίγαντες του ιταλικού ποδοσφαίρου ταπεινώνονταν από ένα κλαμπ χωριού.
Το «θαύμα του Castel Di Sangro» είναι μια ιστορία που έχει καλυφθεί μέχρι θανάτου από τους γραμματείς του Calcio κυρίως χάρη στον Joe McGinniss και το σημαντικό του βιβλίο. Πώς ένας σύλλογος από ένα χωριό περίπου 5500 ανθρώπων κατάφερε να φτάσει από τα ερασιτεχνικά στρώματα έως Serie B και όχι μόνο να επιβιώσει αλλά και να διεκδικήσει είναι πραγματικά αξιοσημείωτο. Η ιστορία της Brescello Calcio ωστόσο σπάνια αγγίζεται παρά το γεγονός ότι είναι σχεδόν παρόμοια με το σύλλογο του Αμπρούτζο. Πλακωμένο στην κοιλάδα του Πάδου, κοντά τόσο στην Πάρμα όσο και στη Ρέτζιο Εμίλιο, το χωριό του Μπρεσέλο φιλοξενεί μόλις 4.500 άτομα.
Γεννημένη το 1966, η Brescello πέρασε τα πρώτα της χρόνια στις ερασιτεχνικές κατηγορίες του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Μόνο μετά την εισροή χορηγίας από την Immergas μέσω του προέδρου Romano Amadei ο σύλλογος άρχισε να σηκώνεται από τη μετριότητα.
Μια σύντομη παρένθεση σε αυτό το σημείο. Το κλαμπ κατέχει ένα από τα πιο ασυνήθιστα σήματα στη χερσόνησο: απεικονίζονται δύο θυμωμένοι γέροντες που κοιτάζουν ο ένας τον άλλο. Αυτοί οι ηλικιωμένοι είναι ο Don Camillo και ο Peppone, δύο χαρακτήρες σε μια σειρά ταινιών που λαμβάνουν χώρα στο Μπρεσέλο.
Επανερχόμενοι στο πιο σημαντικό μας θέμα, ο σύλλογος προβιβάστηκε στη Serie D τη σεζόν 1993-94 αφού τερμάτισε με έξι βαθμούς διαφορά από τη Capriolo. Αυτή η άνοδος θα ορίσει τη Brescello σε ένα ταξίδι που την έφερε σε απόσταση μιας αναπνοής από Serie B. Η πρώτη τους χρονιά μεταξύ των επαγγελματιών δεν θα μπορούσε να αποδειχθεί κάτι καλύτερο, καθώς οι Gialloblu κατέκτησαν το τίτλο με 13 βαθμούς διαφορά από το δεύτερο ανεβαίνοντας στη τότε Serie C1 (τρίτη κατηγορία).
Το βήμα όμως θα αποδειχθεί πιο δύσκολο από ότι αρχικά ήλπιζε και το ταξίδι ενός παραμυθιού σχεδόν έφτασε σε ένα πρόωρο τέλος. Ο τερματισμός στην 14η θέση σήμαινε ότι απαιτούνταν ένας αγώνας πλέι - αουτ για να διατηρήσει τη παρουσία της στη κατηγορία. Αυτή η κατάσταση φαινόταν ακόμα πιο εύθραυστη μετά από την εκτός έδρας ήττα από τη Massese (2-1) στο πρώτο αγώνα. Τα πράγματα έγιναν ακόμα χειρότερα στο δεύτερο καθώς η Brescello βρέθηκε πίσω στο σκορ στα πρώτα 20 λεπτά και φαινομενικά προοριζόταν για την επιστροφή της στη Serie C2.
Στη συνέχεια ένα πέναλτι στο 74’ τους έδωσε ελπίδα. Με τη Brescello να τερματίζει πάνω από τη Massese στη βαθμολογία, ο σύλλογος της Ρέτζιο Εμίλια ήξερε ότι με ένα ακόμα τέρμα θα εξασφάλιζε τη παραμονή του. Ως εκ τούτου χρειαζόταν μόνο ένα ακόμα γκολ και η τύχη ήρθε να διασώσει Brescello.
Με μόνο τρία λεπτά να απομένουν μια μπαλιά πέρασε από τα αριστερά και έπεσε στο κουτί της μικρής περιοχής. Παρά το γεγονός ότι ήταν απελπισμένοι για ένα γκολ, κανένας παίκτης των Gialloblu δεν βρισκόταν εκεί. Όμως μέσα σε ένα πανικό ο αμυντικός της Massese απομάκρυνε άτσαλα τη μπάλα η οποία κατέληξε στα πόδια του Corrado Oldoni. Εκείνη τη στιγμή ο κεντρικός μέσος κράτησε την ψυχραιμία του και σούταρε στην κάτω αριστερή γωνία των διχτυών προκαλώντας πανδαιμόνιο στις κερκίδες.
Ο αγώνας έληξε 2-1 και 3-3 στο σύνολο του. Η μεγάλη απόδραση είχε επιτευχθεί όμως θα μπορούσε αυτό το μικροσκοπικό κλαμπ να συνεχίσει να καταφέρνει ακόμη περισσότερα; η σεζόν 1996/97 το υποσχέθηκε αυτό. Πράγματι, μακρυά από τη φρίκη των θέσεων του υποβιβασμού, η Brescello πέρασε την χρονιά κυνηγώντας την άνοδο στη Serie B. Τα “ψαράκια” πολέμησαν και αναστάτωσαν τις μεγαλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος στις οποίες συμπεριλαμβάνονταν οι Modena, Como, Siena, Prato, Treviso και Alessandria. Όλες τους πεπειραμένες ομάδες σε αυτό το επίπεδο. Μετά από 34 αγώνες η Brescello τις ξεπέρασε όλες πέρα από μια: τη Treviso.
Το παραμελημένο κλαμπ του Βένετο θα τερματίσει στην κορυφή με 60 βαθμούς, η Brescello δεύτερη με 59. Ένας βαθμός χώριζε ένα χωριό 4.500 κατοίκων και τη Serie B, ένα σημείο που θα μεταμόρφωνε “το Θαύμα του Castel Di Sangro” στο “Θαύμα του Brescello. Παρ 'όλα αυτά,¨ παρέμεινε μια ευκαιρία στα πλέι - οφ. Όμως δυστυχώς ακολούθησε ο αποκλεισμός από τη Monza στους δύο αγώνες των ημιτελικών και είδαν το όνειρό τους να καταλήγει στο τελικό συμπέρασμα.
Υπάρχουν ακόμα περισσότερα για την ιστορία της Brescello αλλά όπως και για τη Castel Di Sangro το υπόλοιπο ταξίδι τους έγινε κάπως ξινό. Η Brescello δεν θα φτάσει ποτέ ξανά στα ύψη της σεζόν 1996/97 και παρά τη παραμονή της στην ίδια κατηγορία για άλλα τέσσερα χρόνια, η πτώση τελικά έφτασε.
Μέχρι το 2004 η Brescello έπεσε ξανά στις ερασιτεχνικές κατηγορίες και μόνο ένα χρόνο αργότερα θα έπαυε να υπάρχει εντελώς. Αργότερα εκείνη τη χρονιά το κλαμπ ξαναγεννήθηκε και η νέα Polisportiva Brescello ιδρύθηκε και πήρε τη θέση της στη Terza Categoria, τη χαμηλότερη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Από τότε οι Gialloblu πέρασαν κάποια σταθερότητα ολοκληρώνοντας τη περσινή χρονιά στην έκτη θέση του πρώτου ομίλου της Promozione Emilia-Romagna.
Η Brescello δεν πρόκειται ποτέ να επιστρέψει στα ύψη του 1997 όμως αυτό το μικροσκοπικό κλαμπ του χωριού θα έχει πάντοτε τις αναμνήσεις ότι έφτασε σε απόσταση αναπνοής από τη Serie B. Μην ξεχνώντας να αναφέρουμε ξανά ότι εκείνη τη χρονική στιγμή ο Arnaldo Franzini έστειλε τη μπάλα στα δίχτυα της Juventus.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου