Δημήτρης Βαρσάνης
“Όταν θα πετάξουν τα γαϊδούρια θα έχουμε ένα ντέρμπι στη Serie A", φώναζαν οι οπαδοί της Hellas Verona. Χρόνο με το χρόνο, δεκαετία με τη δεκαετία, έριχναν τη περιφρόνηση τους για τους μακρόχρονους ανταγωνιστές τους στη πόλη, χλευάζοντάς τους για την φαινομενικά ατελείωτη ύπαρξή τους στις κατώτερες κατηγορίες της Ιταλίας.
Η Hellas ήταν η ομάδα συνώνυμη με την πόλη της Βερόνας. Από το προβιβασμό της το 1968 αποτελούσε το στήριγμα της κορυφαίας κατηγορίας για πάνω από δύο δεκαετίες και πανηγύρισε το Scudetto το 1985, τη στιγμή που η γειτόνισσα της Chievo αγωνιζόταν στους ερασιτέχνες και στη πέμπτη κατηγορία. Αυτή έμελλε να είναι η ανωτερότητά τους όμως για λίγο καιρό μετονομάστηκε ως «Verona» στις αρχές της δεκαετίας του ‘90 προτού επιστρέψει στο Hellas Verona.
Η διαφορά μεταξύ των συλλόγων εξασφάλιζε ότι το Derby della Scala (το οποίο πήρε το όνομα του από την αριστοκρατική οικογένεια που κυβέρνησε την πόλη κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα) θα λάμβανε χώρα για πρώτη φορά το 1994 μετά την άνοδο της Chievo στη Serie B.
Αυτό από μόνο του ήταν τεράστιο για το σύλλογο, το όνομά που πήρε από τη μικρή τους περιοχή στα δυτικά της πόλης η οποία φιλοξενεί λιγότερους από 5.000 κατοίκους. Το νόημά του προέρχεται από το λατινικό "clivium mantici" ("ο λόφος του μαγικού ξύλου") αλλά ο Tim Parks - συγγραφέας που έγραψε για το Scudetto της Verona - το περιέγραψε μάλλον λιγότερο αισιόδοξα σε ένα κομμάτι του στη Guardian το 2001: "Είχα ζήσει στη Βερόνα περισσότερο από 10 χρόνια προτού φύγω, υπήρχε μια μίζερη περίπτωση στα προάστια της εργατικής τάξης που ξεχειλίζει σε μια φθίνουσα ημι-βιομηχανοποιημένη πεδιάδα » εξήγησε ο Parks:"Ευτυχώς όχι πολύ μεγάλη. Σε μια γενναιόδωρη καταμέτρηση κατοικούν μόνο 3.000 ψυχές. Τα περιστέρια, οι αρουραίοι και τα αδέσποτα σκυλιά. Κανένας οδηγός ποτέ δεν έδειξε σε κανέναν τουρίστα αυτό το μέρος. "
Αυτά τα σχόλια ίσως να μοιάζουν απαξιωτικά λόγω της συγγένειας του συγγραφέα με την Hellas όμως επτά χρόνια μετά το πρώτο ντέρμπι της Βερόνας, αυτό το μικροσκοπικό προάστιο της εργατικής τάξης παρήγαγε μια ομάδα που κέρδισε μια εξαιρετικά απίθανη άνοδο στη κορυφαία κατηγορία. Το θαύμα συνέβη μόλις 72 χρόνια μετά τη γέννηση του συλλόγου και μόλις 15 χρόνια μετά την αναβάθμιση του από το ερασιτεχνικό καθεστώς ύστερα από το προβιβασμό του στη Serie C2.
Η Chievo θα ανταγωνιζόταν μαζί με τις Juventus, Inter, Milan, Roma και Lazio και κόντρα στους Nedved, Del Piero, Thuram, Buffon, Ronaldo, Vieri, Veron, Totti, Montella, Inzaghi, Shevchenko, Maldini και όλους τους υπόλοιπους. Το Campionato φιλοξενούσε πληθώρα ταλέντων και ήταν ο φθόνος του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Η μικροσκοπική Chievo ήταν ο “Δαβίδ” στο κόσμο του “Γολιάθ” όπου η σκέψη επιβίωσης, πόσο μάλλον ο βαθμός επιτυχίας παρουσιάζονταν ως ελαφρώς γελοίοι στόχοι.
Εξασφάλισαν την άνοδο χάρη στη τρίτη θέση και πίσω από τη Torino και τη Piacenza, αλλά δεν είχαν καμία οικονομική δυνατότητα να δυναμώσουν το ρόστερ τους μπροστά από αυτή τη νέα δύσκολη εκστρατεία. Μόνο δύο μεταγραφές έγιναν βασικοί. Ο δεύτερος τερματοφύλακας της Roma Cristiano Lupatelli και ο Simone Perotta, ο μέσος που προηγουμένως αγωνιζόταν στη Bari.
"Δεν έχω 100 εκατομμύρια λίρες για να ξοδέψω, επομένως δίνω όσα έχω και προσπαθώ σκληρά να τα ξοδέψω σωστά", δήλωσε ο πρόεδρος του συλλόγου Luca Campedelli. Ο 24χρονος ιδιοκτήτης είχε κληρονομήσει τη θέση 25 χρόνια νωρίτερα όταν ο πατέρας του Luigi πέθανε ύστερα από καρδιακή προσβολή. Ο Luca ο οποίος ανέδειξε τη μετεωρική άνοδο του συλλόγου, ανέλαβε τη φήμη του και την εταιρεία του πατέρα του εν ονόματι Paluani που φτιάχνει τα περίφημα Χριστουγεννιάτικα κέικ της Βερόνα «Πάντορο».
Το κλαμπ έκανε το Lupatelli ως τη μεταγραφή - ρεκόρ του με 1,5 εκατομμύρια ευρώ όμως οι μετριοπαθείς αγορές τους (που περιελάμβαναν επίσης τη μόνιμη μεταγραφή του Eriberto από τη Bologna και την επιστροφή του επιθετικού Massimo Marazzina από τη Reggina), δεν επέτρεψαν να αλλάξουν τη γνώμη ότι ο χρόνος τους στη Serie A θα είναι σύντομος και όχι ιδιαίτερα γλυκός.
Καθοδηγούμενη από τον Luigi Delneri - ο οποίος είχε προσληφθεί πριν από ένα χρόνο - η Chievo ταυτίστηκε με το 4-4-2, το οποίο αποδείχθηκε αποτελεσματικό για την εξασφάλιση της ανόδου. Έγιναν γνωστοί για την τακτική πειθαρχία τους και τις εξαιρετικά επικίνδυνες αντεπιθέσεις. Οι εξαιρετικά επιθετικοί εξτρέμ Eriberto και Christian Manfredini παρείχαν διασκελισμό και ενθουσιασμό, ενώ ο Perrotta συνεργάστηκε με τον ειδικό στα στημένα και αρχηγό του συλλόγου Eugenio Corini ο οποίος αγωνιζόταν προηγούμενως στην Hellas. Μπροστά ο Delneri εναλλάσσονταν μεταξύ των Massimo Marazzina, Bernardo Corradi και Federico Cossato οι οποίοι πέτυχαν πάνω από 30 γκολ μεταξύ τους.
Ο Lupatelli όχι μόνο καθιερώθηκε ως βασικός τερματοφύλακας αλλά και έκανε τη παγκόσμια πρωτοτυπία να πάρει το νούμερο 10 και έγινε μια μορφή στα Ιταλικά γήπεδο με το ξυρισμένο κεφάλι, τις φαβορίτες και τη γενειάδα του. Μπροστά του είχε ένα πολύπειρο κεντρικό δίδυμο με πάνω από 1.300 εμφανίσεις για το σύλλογο. Οι Lorenzo D'Anna και Maurizio D'Angelo διακρίθηκαν στο να βρίσκονται στην καρδιά της επιτυχίας του συλλόγου και πλαισιώνονταν από τους Fabio Moro και Salvatore Lanna.
Φημισμένοι για την πιστή αφοσίωση τους αμυντικά και για το επιθετικό ύφος τους οδήγησε σε πολλές κίτρινες κάρτες όμως αυτή η δυνητικά επικίνδυνη προσέγγιση αποδείχθηκε εξαιρετικά αποτελεσματική. Άρχισαν τη χρονιά με δύο διαδοχικές νίκες επί της Bologna και της Fiorentina πριν την επίσκεψή τους στο Stadio Delle Alpi για να συναντήσουν το φαβορί για το Scudetto Juventus.
Πολλοί πρόβλεψαν ότι οι άντρες του Delneri θα έπεφταν ξαφνικά στη γη με τους αστραφτερούς Bianconeri να τους βάζουν στη θέση τους. Μέσα σε είκοσι λεπτά ο Marazzina σκόραρε δύο φορές για να δώσει στους φιλοξενούμενους ένα ελάχιστα πιστευτό προβάδισμα των δύο τερμάτων. Ωστόσο τα τέρματα από τις απίθανες πηγές του Alessio Tacchinardi και του Igor Tudor έβαλαν τα πράγματα στη θέση τους για τη Juventus, πριν ένα εξαιρετικά αμφισβητούμενο πέναλτι (που δόθηκε για χέρι από τον Moro όταν οι επαναλήψεις έδειχναν ότι η μπάλα χτύπησε το στήθος του) το εκτελέσει εύστοχα ο Marcelo Salas.
Όμως αντί να αποθαρρύνουν τους Gialloblu αυτή η αδικία τους ώθησε ακόμα περισσότερο κερδίζοντας τέσσερις από τους επόμενους πέντε αγώνες τους, συμπεριλαμβανομένης μιας νίκης επί της Parma. Ήταν μια σειρά από αποτελέσματα που ανέβασαν τη Chievo στη κορυφή της Serie A και τέσσερις βαθμούς διαφορά από το δεύτερο. Το ελάχιστα πιστευτό παραμύθι άλλαξε τον Ιταλικό ορισμό της δυσπιστίας και έκοψε το σενάριο. Όταν ο Marazzina έβαλε το πρώτο από τα τρία γκολ σε μια άνετη νίκη επί της Torino την τελευταία εβδομάδα του Οκτωβρίου, έσπευσε στο σημαιάκι του κόρνερ ρίχνοντας το στο έδαφος σαν να είναι μια “μαγική σκούπα” πριν έρθουν οι συμπαίκτες του να πανηγυρίσουν μαζί του. Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν.
"Αυτό που με ευχαριστεί είναι ότι η ζήτηση για το παντόρο μας συνεχίζει να ανεβαίνει και αυτό με κάνει πολύ πιο ευτυχισμένο από το να πρώτος Serie A", δήλωσε ο Πρόεδρος Campedelli και συνέχισε:"Αυτό που με ανησυχεί για την επιτυχία μας είναι ότι όλη μέρα πρέπει να μιλάω στους δημοσιογράφους, έχω μια επιχείρηση να τρέξω! ίσως να προσλάβω έναν προσωρινό πρόεδρο για να κάνει όλες τις συνεντεύξεις, ενώ θα βιάζομαι για τα κέικ μας πριν από τα χριστούγεννα".
Για έξι εβδομάδες στέκονταν στην κορυφή κοιτάζοντας προς τα κάτω τους αντιπάλους τους, αγκαλιάζοντας τη δόξα και τον θαυμασμό των παρατηρητών στην Ιταλία και στην Ευρώπη. Η δεύτερη ήττα της σεζόν ήταν οδυνηρή χάνοντας με 3-2 από την Hellas σε ένα sold-out (38.356) αγώνα στο Stadio Marc'Antonio Bentegodi. Ακριβώς όπως και στην Juve, το σύνολο του Delneri πήρε το προβάδισμα με δύο γκολ πριν ηττηθεί στο τέλος. Το συναίσθημα για την Hellas ήταν ξεκάθαρο πριν από την αναμέτρηση: "κερδίστε για μας Hellas και αυτοί οι μίζεροι αγρότες θα εξαφανιστούν μαγικά" έγραψε ο υπεύθυνος της ιστοσελίδας του συλλόγου.
Μια παρόμοια ιστορία έλαβε χώρο ένα δεκαπενθήμερο αργότερα στο San Siro με μια ακόμη ήττα με 3-2, αυτή τη φορά από τη Milan. Όπως και στις προηγούμενες ήττες η Chievo πήρε το προβάδισμα και τα πέναλτι - συνήθως αποτέλεσμα του ριψοκίνδυνου στυλ τους - έφεραν την ανατροπή και στις τρεις ήττες.
Παρά τις οπισθοδρομήσεις η Chievo παρέμεινε στις θέσεις του Champions League με τις νίκες επί της Perugia, της Lecce, της Atalanta και του μεγαλύτερου σκαλπ από όλες: της Inter. Οι Nerrazzuri κατεύθυναν τους υπόλοιπους της βαθμολογίας όταν φιλοξένησαν τη Chievo δέκα ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα, αλλά τα δύο γκολ στην αντεπίθεση από τους Corradi και Marazzina εξέπληξαν την ομάδα του Héctor Cúper σε αυτό που ο Delneri χαρακτήρισε ως "τη μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία μας".
Ο Ιανουάριος είδε την έναρξη μιας κούρσας που έδωσε μόνο μία νίκη σε ένδεκα αναμετρήσεις, αν και αυτή ήταν η νίκη με 3-1 επί της Lazio και υπέστη μόνο τρεις ήττες εκείνη τη στιγμή. Εντούτοις η τραγωδία χτύπησε στο μέσο της διαδρομής της Chievo ύστερα πέντε συνεχόμενες ισοπαλίες, καθώς αντιμετώπιζε σε ένα μεσοβδόμαδο αγώνα εκτός έδρας τη Parma.
Ο 26χρονος εξτρέμ Jason Mayélé - που ήρθε από τη Cagliari το προηγούμενο καλοκαίρι - πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα καθώς πήγαινε στο παιχνίδι. Ο Mayélé έκανε δέκα εμφανίσεις για τη Chievo και πρωταγωνίστησε στο Κύπελλο Εθνών Αφρικής νωρίτερα εκείνο το έτος. Ήταν μια είδηση που για άλλη μια φορά συγκλόνισε το Calcio, λιγότερο από έξι εβδομάδες μετά το θάνατο του αμυντικού της Brescia Vittorio Mero σε ένα παρόμοιο ατύχημα. Μετά το θάνατο του Mayélé η Chievo απέσυρε τη φανέλα με το νούμερο 30 ως σημάδι σεβασμού.
Το σερί χωρίς νίκη τελείωσε κάτω από τις πιο γλυκείς περιστάσεις. Ο Cossato σκόραρε δύο φορές επί της Hellas σε μια αναμέτρηση που επισκιάστηκε από τα ρατσιστικά συνθήματα των οπαδών της Hellas στον Eriberto. Κάποια βαρβαρότητα παρατηρήθηκε προς το τέλος του αγώνα και από το Moro όταν αποβλήθηκε για ένα πολύ σκληρό μαρκάρισμα.
Η Chievo έχασε μόνο μία φορά από τις τελευταίες 12 αγωνιστικές του πρωταθλήματος και πήρε από ένα βαθμό στους τέσσερις αγώνες απέναντι στη Parma, στη Lazio και στις ομάδες του Μιλάνου με το γκολ της ισοφάρισης του Cossato επί της Inter στο 90’ με μόλις δύο παιχνίδια να απομένουν να αποδεικνύεται ήσσονος σημασίας για το προορισμό του Scudetto.
Μια νίκη τη τελευταία αγωνιστική επί της Atalanta δεν στάθηκε αρκετή για να εξασφαλίσει μια θέση στο Champions League της επόμενης σεζόν, καθώς έχασε τη τέταρτη θέση από τη Milan η οποία κατά ειρωνικό τρόπο θα κατακτούσε το θεσμό το επόμενο καλοκαίρι. Ωστόσο η αξιοθαύμαστη πορεία της χάρισε την έξοδο στο Κύπελλο UEFA και αυτό παρείχε μια πολύ αναγκαία οικονομική ένεση σε ένα σωματείο που μόλις πριν από ένα χρόνο έπαιζε μπροστά σε λιγότερους από 5.000 θεατές.
Το ταξίδι από τη Serie C2 στην κορυφαία κατηγορία και το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο είναι μια πραγματική ιστορία παραμυθιού στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Πώς όμως είναι δυνατόν μια ομάδα που χτίστηκε με ένα μισθολόγιο μικρότερο από αυτό του Andriy Shevchenko να πετύχει ένα τέτοιο κατόρθωμα; ήταν ένα κλαμπ που δυσκολεύτηκε να γεμίσει ακόμα και το ¼ των 40.000 θέσεων του γηπέδου τους όταν αντιμετώπιζε “γίγαντες” του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου.
Το ρόστερ απαρτιζόταν από παίκτες που είτε ήταν μέλη του κλαμπ από τις μέρες των χαμηλότερων πρωταθλημάτων (D'Angelo, D'Anna, Manfredini, Cossato) είτε απαξιωμένοι από άλλα κλαμπ της κορυφαίας κατηγορίας έχοντας κάτι να αποδείξουν (Lupatelli, Corini, Eriberto, Corradi). Ήταν μια μάζα ποδοσφαιριστών που όλοι ήθελαν να δείξουν ότι ανήκαν στο ανώτατο επίπεδο. Ήθελαν να πολεμήσουν και να βγάλουν λάθος τους αμφισβητίες τους και αποδείχθηκε ένα κοκτέιλ πάρα πολύ μεθυστικό για τους αντιπάλους τους.
Η σκληρότητα, το υψηλό πρέσινγκ και το επιθετικό στυλ οδήγησε σε επικρίσεις ότι δεν θα αντέξει στα τελευταία στάδια της σεζόν, αλλά παρά την επιβράδυνση των αποτελεσμάτων τους γνώρισαν μόνο δύο ήττες μετά τον Ιανουάριο. Ήταν μια ιστορία που πάει πέρα από το ποδοσφαιρικό επίπεδο εξήγησε ο Delneri: "Δεν μπορείτε να αρνηθείτε ότι έχουμε γίνει ένα σύμβολο για κάποιους, ακόμα κι αν είμαστε μόνο ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος. Όλοι σε αυτή τη ζωή δεν είναι εκατομμυριούχοι. Αποδείξαμε ότι μπορούμε ακόμα να αποκομίσουμε κάποια χρήσιμα αποτελέσματα. "
Ερασιτέχνες μόλις πριν από 30 χρόνια, αυτή τη σεζόν η Chievo συμμετέχει στη κορυφαία κατηγορία της Ιταλίας για 17η φορά σε 18 χρόνια. Το 2006 αγωνίστηκε ακόμα και στα προκριματικά του Champions League, αν και σε μεγάλο βαθμό χάρη στις τιμωρίες από το Calciopoli. Αντίθετα η αντίπαλος της Hellas υποβιβάστηκε στο τέλος της παρθενικής σεζόν της Chievo στη Serie A. Υπέφερε μια 11ετή απουσία από την κορυφαία κατηγορία και μετά από τη τριετή παραμονή της σε αυτή, υποβιβάστηκε ξανά το 2016 για να επανεμφανιστεί φέτος .
Το παρατσούκλι της Chievo; Mussi Volanti: “ιπτάμενοι γάιδαροι”. Είναι πλέον ένας φόρος τιμής για τους οπαδούς που συνεχίζουν να ζουν το παραμύθι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου