Δημήτρης Βαρσάνης
Ελάχιστοι ποδοσφαιριστές στην ιστορία τους επηρέασε αρκετά ο αθλητισμός στη ζωή τους σαν τον Gerald Asamoah, αν και ο Διεθνής με τη Γερμανία δύσκολα θεωρούνταν ένας καλός μέσος ποδοσφαιριστής. Η ζωή του ποτέ δεν του έδωσε την ευκαιρία να γίνει ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής.
Όταν ο Asamoah μετακόμισε στη Γερμανία το 1989 στα δέκα του, ένας μαύρος ποδοσφαιριστής και ένα Ευρωπαϊκό έθνος σπάνια αναμιγνύονταν. Ο Erwin Kostedde της Borussia Dortmund (γιος ενός στρατιώτη των Ηνωμένων Πολιτειών) ήταν ο πρώτος μαύρος ποδοσφαιριστής που δοκίμασε τις ικανότητες του στη πρώτη κατηγορία της Γερμανίας, αλλά αντιμετώπισε ένα πολύ έντονο ρατσισμό από τους οπαδούς της Dortmund που επέλεξε να αγωνίζεται μόνο στα εκτός έδρας παιχνίδια.
Ο Jimmy Hartwig (επίσης γιος ενός στρατιώτη των Ηνωμένων Πολιτειών) αντιμετώπισε τις ίδιες αποδοκιμασίες το 1979 στο Hamburg. Ενώ η Αγγλία και η Γαλλία πραγματοποίησαν σημαντικά βήματα για να αναχαιτίσουν τον ρατσισμό - παρά την άφθονη ασχήμια τους ακόμα και εκείνη τη στιγμή - και ενσωμάτωσαν μαύρους ποδοσφαιριστές στα πρωταθλήματα τους, η μάστιγα κόλλησε στη Bundesliga αχρηστεύονταν εκείνους που προσπάθησαν να τη σφραγίσουν.
Ο Asamoah ίσως να μην έβλεπε τον εαυτό του ως "μαύρο σωτήρα" στο Γερμανικό πρωτάθλημα όπως το έθεσε, αλλά ήθελε να κάνει μια εντύπωση "ακριβώς έτσι ώστε μερικοί ανόητοι να συνειδητοποιήσουν ότι ένας μαύρος μπορεί να κάνει κάτι καλό για τη Γερμανία" . Ίσως μοιάζει απλό όμως δεν είναι έτσι. Ο Asamoah έφτασε στη Bundesliga όταν έκανε τη μετακίνησή του στη Schalke το 1999 και εκεί θα έχτιζε τη στάση του. Πέρα από την καταπολέμηση του ρατσισμού ο Asamoah αντιμετώπισε επίσης μια νέα μάχη: της δικής του ζωής.
Τον Νοέμβριο του 1998 και ενώ αγωνιζόταν σε μια αναμέτρηση με το Hannover (ένα κλαμπ που συνείσφερε ώστε να κερδίσει την άνοδο του) ο Asamoah κατέρρευσε στον αγωνιστικό χώρο. Οι γιατροί τόνισαν στον Asamoah ότι το διάφραγμα της καρδιάς ήταν πάρα πολύ παχύ και τον συμβούλεψαν να σταματήσει το ποδόσφαιρο για την ασφάλειά του. Ο αθλητής - που γεννήθηκε στη Γκάνα - παραδέχτηκε ότι κάθε φορά που έμπαινε στο γήπεδο «έπαιζε με τη ζωή του», αλλά παρά τις δυνάμεις που προσπαθούσαν να τον κρατήσουν πίσω συνέχισε να πιέζει γνωρίζοντας ότι υπήρχε ένας απινιδωτής στα αποδυτήρια αν συνέβαινε κάτι.
Λαμβάνοντας αυτές τις μάχες στη πορεία του ο Asamoah απέρριπτε συνεχώς τις ευκαιρίες για να εκπροσωπήσει τη Γκάνα, παρά την επιμονή της οικογένειάς του να φορέσει τα χρώματα της πατρίδας του. Αντ 'αυτού ο Asamoah έκανε έκκληση για μια κλήση από τη Γερμανία, την οποία δέχτηκε άμεσα γνωρίζοντας καλά ότι κανένας μαύρος ποδοσφαιριστής δεν είχε εκπροσωπήσει ποτέ την ενοποιημένη Γερμανία σε Διεθνές επίπεδο. Εκείνη την εποχή ο νέος προπονητής Rudi Völler βρισκόταν στη μέση της επανάστασής του από μια γέρικη Εθνική Γερμανίας και στράφηκε στον Asamoah για βοήθεια.
Ο Asamoah διέσχισε αυτό το φυλετικό φράγμα όταν πραγματοποίησε το ντεμπούτο του στη Mannschaft εναντίον της Σλοβακίας μπροστά σε 20.000 οπαδούς στο Weserstadion της Werder Bremen. Παρείχε στους οπαδούς ένα θαυμάσιο γκολ μιας και άνοιξε το σκορ σπάζοντας την άμυνα της Σλοβακίας για να πάρει τη νίκη με 2-0. Το εκστασιασμένο πλήθος της Γερμανίας χάρισε στον Asamoah μια επίμονη επευφημία καθώς γινόταν αλλαγή. Ο τίτλος της Bild το πρωί της επόμενης μέρας έλεγε:”Ο Asamoah ξυπνά μια κουρασμένη Γερμανία”.
Ο Asamoah ίσως να μην κατέρριψε τα φυλετικά εμπόδια όταν άρχισε να κλωτσά τη μπάλα ως παιδί όμως το πέτυχε λίγα χρόνια αργότερα. Πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 αναγνωρίστηκε πολύ συχνά από το κοινό της Γερμανίας δίνοντας του μεγαλύτερη προσοχή τώρα που εκπροσωπούσε τη χώρα τους. Σημείωση: πολλούς από αυτούς τους υποστηρικτές ήταν μαύροι.
Ο Γκανεζογερμανός εξτρέμ έγινε γρήγορα αγαπητός στους οπαδούς της Schalke. Έναν σύλλογο που τον οδήγησε σε πολυάριθμες διακρίσεις κατά τη διάρκεια της 11χρονης διαμονής του συμπεριλαμβανομένων δύο κυπέλλων Γερμανίας και ενός Σούπερ Καπ Γερμανίας. Θα έπαιρνε ακόμα με τους “Βασιλικούς μπλε” τη πρώτη Bundesliga το 2001 αν ο Patrik Andersson δεν περνούσε τη μπάλα από το τοίχος στο 92’ για να παραδώσει στη Bayern Munich το πρωτάθλημα.
Ο Asamoah δεν ήταν ο πιο φυσικά ταλαντούχος παίκτης ούτε και ο πιο τυπικός μαέστρος. Όμως έπαιζε σε κάθε αγώνα με μια ακατάπαυστη αποφασιστικότητα που τον έβαλε στις καρδιές των υποστηρικτών του. Συνέχισε να χαμογελάει παρά τα εμπόδια και τους κινδύνους που συνεπάγονταν απλά για να απολαύσει έναν αγώνα ποδοσφαίρου.
Η καριέρα του φάνηκε να προοριζόταν στην έκρηξη τους καθώς συνέχιζε να πραγματοποιεί εκπληκτικές χρονιές επικρατώντας παράλληλα της υγείας του και του ρατσισμού που ήταν κάποτε τόσο διαδεδομένος. Παρά τα βήματα που έκανε ο Asamoah στους φραγμούς εντός της Γερμανίας, θα προέκυπτε πάντα ένας “λόξιγκας” στη πορεία του. Αφού εκπροσώπησε με επιτυχία τη Γερμανία τόσο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 όσο και του 2006 και καθιερώθηκε ως μια απίθανη φιγούρα, ο Asamoah στάθηκε ως στόχος μιας θυμωμένης μάζας οπαδών της Hansa Rostock.
Καθώς η Schalke ταπείνωσε τη “Kogge” με 9-1 ρατσιστικά άσματα έβγαιναν από το τμήμα υποστηρικτών της Rostock οδηγώντας σε ένα υψηλό πρόστιμο που επιβλήθηκε στην γηπεδούχο ομάδα. Ήταν το είδος του επεισοδίου που υποτίθεται ότι έμεινε στο παρελθόν. Όμως ενώ αυτό το απομονωμένο περιστατικό ήταν μια ματιά στην θετική τάση να τερματιστεί ο ρατσισμός, σίγουρα αυτά τα περιστατικά περιορίζονταν μεταξύ τους.
Ο Asamoah εξακολουθεί να επικεντρώνεται στην πλήρη εξάλειψη αυτού του άσκοπου μίσους. Μέχρι σήμερα εργάζεται στη Σχολή Rosa Parks στη Γερμανία όπου μιλάει με νέους φοιτητές για το ρατσισμό και την ξενοφοβία. Ακόμα μπορείτε να τον δείτε να τραγουδά και να χορεύει στα γενέθλια της Rosa Parks χαμογελαστός όπως πάντα.
Η μεγάλη τελετή για την αποχώρηση του Asamoah από τη Schalke έλαβε χώρα στις 14 Νοεμβρίου του 2015. Περισσότεροι από 60.000 θα παρευρίσκονταν στο Veltins Arena κατά τη διάρκεια της διακοπής για τις Εθνικές για να παρακολουθήσουν ένα αποχαιρετιστήριο παιχνίδι για έναν μακροχρόνια αγαπημένο όμως οι εορτασμοί σχεδόν ακυρώθηκαν. Το προηγούμενο βράδυ το Παρίσι έπεσε θύμα μιας από τις χειρότερες τρομοκρατικές επιθέσεις της Ευρώπης στην πρόσφατη μνήμη μας ακονίζοντας σε μεγάλο βαθμό τη Κεντρική Ευρώπη.
Πολλοί πίστευαν ότι η εκδήλωση θα ακυρωνόταν όμως ο πρόεδρος της Schalke Clemens Tönnies είχε άλλες ιδέες. Προχώρησε αποφασιστικά με τον αποχαιρετιστήριο αγώνα λέγοντας ότι η αναβολή της εκδήλωσης θα επέτρεπε στους τρομοκράτες να κερδίσουν. "Πρέπει να παλέψουμε" κατέληξε. Ο αγώνας θα συνεχιζόταν όπως είχε προγραμματιστεί.
Έτσι ο Asamoah έπεσε από τον ουρανό με ένα αλεξίπτωτο κυματίζοντας μια γαλλική σημαία για να δείξει αλληλεγγύη προς τον λαό του Παρισιού. Δεν πέρασε πολύ ώρα με το χαμογελαστό ποδοσφαιριστή να ξεσπά σε δάκρυα. Το πλήθος τον καλωσόρισε όπως και στις 381 προηγούμενες παρουσίες του, σε έναν αγωνιστικό χώρο που είχε αφήσει τόσο βαθύ αντίκτυπο στα 11 χρόνια αποκλειστικής υπηρεσίας του στο κλαμπ και στη χώρα του. Αυτός και ο γιος του Jaden θα σκόραραν σε εκείνο τον αγώνα δίνοντας τη νίκη στους All-Stars της Schalke με 5-4.
Η συνέχεια της προγραμματισμένης εκδήλωσης ήταν ο ιδανικός τρόπος για τον Asamoah να αποχωριστεί από το σπορ. Για αυτόν κάθε αγώνας ήταν μια μάχη ενάντια στο άσκοπο μίσος και τη διάγνωση του γιατρού όμως αρνήθηκε να τα παρατήσει. «Πρέπει να παλέψουμε». Είναι μια πρόταση που αντηχεί στο Gerald Asamoah καθ 'όλη τη διάρκεια της καριέρας του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου