Στις 8 Αυγούστου 1964 στο Ξερό τελέστηκε το τρισάγιο στο κοιμητήριο Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης για τους ήρωες πεσόντες κατά το βομβαρδισμό της ακταιωρού «Φαέθων» στις 8 Αυγούστου 1964 στο Ξερό, που διοργάνωσαν οι Σύνδεσμοι Αγωνιστών 1955-59.
Στην τελετή προέστη ο Μητροπολίτης Ταμασσού Ησαΐας ενώ τον επιμνημόσυνο λόγο εκφώνησε ο Υπουργός Άμυνας κ. Χριστόφορος Φωκαΐδης.
Για την ιστορία αξίζει να αναφέρουμε το χρονικό του βομβαρδισμού. Προς ενίσχυση της άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας για αντιμετώπιση της εντεινόμενης τουρκικής απειλής, το 1964 η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου απέστειλε στην Κύπρο μία μεραρχία στρατού και Ελληνες αξιωματικούς για στελέχωση της Κυπριακής Εθνοφρουράς, η οποία ιδρύθηκε το ίδιο έτος, με αρχηγό τον Γεώργιο Γρίβα. Στις 7 Αυγούστου ξέσπασαν στην περιοχή της Τηλλυρίας αιματηρές συγκρούσεις, όταν η Εθνοφρουρά προσπάθησε να εξουδετερώσει τον θύλακα Μανσούρας - Κοκκίνων, που είχαν συγκροτήσει οι Τούρκοι με απώτερο στόχο τη δημιουργία προγεφυρώματος για μια ενδεχόμενη απόβαση στην Κύπρο. Κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων, που κράτησαν τέσσερις μέρες μέχρι την 10 Αυγούστου, αεροσκάφη της Τουρκίας επιτέθηκαν με βόμβες ναπάλμ εναντίον θέσεων της Εθνικής Φρουράς, αλλά και κατοικημένων περιοχών, σκοτώνοντας και τραυματίζοντας δεκάδες άτομα.
Στις μάχες αυτές έλαβαν μέρος και δύο ακταιωροί, που είχαν αποσταλεί παράλληλα με τη μεραρχία. Τα πλοία λέγονταν «Φαέθων» και «Αρίων», και ήταν δωρεά από τον Αναστάση Λεβέντη στην Κυπριακή Δημοκρατία το 1964, με σκοπό να προασπίσουν τα βόρεια παράλια της Κύπρου από τυχόν τουρκικές αποβάσεις και άλλες παράνομες πράξεις, διότι η Κύπρος δεν είχε προστασία από τη θάλασσα. Τα καράβια ήταν γερμανικά, του 1935 και σε άσχημη κατάσταση. Δεν είχαν δύναμη να σταματήσουν κάποιο στόλο. Προσπάθησαν να τα επισκευάσουν στην Ελλάδα πολύ γρήγορα, με αποτέλεσμα φεύγοντας απο το ναυπηγείο να υπάρχουν ακομα ζημιές, κυρίως στο «Φαέθων». Τα πλοία εφτασαν στο νησί χωρίς σημαία, με ψεύτικα ονόματα, χωρίς ταυτότητα.. Τα πληρώματα των πλοίων ήταν Ελληνες. Στο καράβι «ΦΑΕΘΩΝ» υπηρετούσαν τρεία μόνιμα στελέχη από τους 23 που ηταν το πλήρωμα. Ο κυβερνήτης Ανθυποπλίαρχος Δ. Μητσάτσος, απόφοιτος της Σχολής Δοκίμων, δύο υπαξιωματικοί ενώ οι υπόλοιποι ήταν ναύτες που έκαναν τη θητεία τους.
Μόλις έφτασαν στο νησί, τα δύο πλοία ανήρτησαν την κυπριακή σημαία και αποτέλεσαν τη μοναδική ναυτική δύναμη της Κύπρου.
Στις 7 Αυγούστου η Εθνική Φρουρά ενεπλάκη σε εχθροπραξίες στην περιοχή Μανσούρας – Κοκκίνων επειδή οι Τ/Κ είχαν τοποθετήσει φυλάκιο στο ύψωμα «Λωρόβουνος» και είχαν αποκόψει την ελεύθερη επικοινωνία δημιουργώντας ένα προγεφύρωμα ενώ στη συνέχεια άρχισαν να το επεκτείνουν προσπαθώντας να δημιουργήσουν ένα καντόνιο σαν χώρο αποβίβασης ή και τόπο απόβασης Τούρκων στρατιωτικών.
. Παρά τη σύσταση των Σουηδικών δυνάμεων του ΟΗΕ οι Τ/Κ αρνήθηκαν να μετακινηθούν από το ύψωμα. Κλήθηκε τότε ο Διοικητής της Εθνικής Φρουράς να στείλει στρατεύματα στην περιοχή, προκειμένου να αποτρέψουν περαιτέρω Τουρκοκυπριακή προώθηση.
Με την έναρξη των εχθροπραξιών, στις 7 Αυγούστου, ημέρα Παρασκευή, τα περιπολικά ΦΑΕΘΩΝ και ΑΡΙΩΝ διετάχθησαν και έλαβαν μέρος στις επιχειρήσεις δι’ από θαλάσσης βομβαρδισμού των οχυρωμένων θέσεων των Τ/Κ.
Την επομένη, Σάββατο 8 Αυγούστου το ΠΠ ΑΡΙΩΝ συνεχίζει τον βομβαρδισμό στον κόλπο της Χρυσοχούς (Δυτικά των Κοκκίνων), ενώ το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ παραμένει, λόγω βλάβης μίας κύριας μηχανής, ανατολικότερα, στην περιοχή Καραβοστάσι του κόλπου της Μόρφου. Το μεσημέρι της ίδιας ημέρας εκδηλώνεται σε όλη την περιοχή της Τηλλυρίας μεγάλης εκτάσεως Τουρκική αεροπορική προσβολή.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες το ΠΠ ΦΑΕΘΩΝ σαλπάρει και κινούμενο με ταχύτητα 7-8 κόμβων, ελίσσεται κοντά και ενδιάμεσα Αμερικάνικων εμπορικών πλοίων που βρίσκονταν στην περιοχή για να φορτώσουν μεταλλεύματα αμυνόμενο των Τουρκικών F100 με τον προβληματικό οπλισμό του.
Απόσπασμα απο συνέντευξη που έδωσε ο τότε κυβερνήτης και τραυματίας στην μάχη Δ. Μητσάτσος στον δημοσιογράφο Στέφανο Χελιδόνη.
«Ηρθαν τα αεροπλάνα και άρχισαν τις επιθέσεις. Η μάχη κράτησε αρκετή ώρα, διότι έκανα ελιγμούς ανάμεσα από κάτι αμερικανικά φορτηγά που ήταν εκεί για να φορτώσουν μετάλλευμα. Φαντάστηκα ότι οι Τούρκοι δεν θα χτυπούσαν γιατί θα έβλεπαν τις αμερικανικές σημαίες, αλλά οι επιθέσεις ήταν αγριότατες. Ρίξαμε ένα αεροπλάνο και χτυπήσαμε ένα άλλο, που, νομίζω, προσγειώθηκε στην Τουρκία. Με μία μηχανή δεν μπορείς να χειριστείς το πλοίο καλά, γιατί δεν στρίβει εύκολα. Χάνει τις ελικτικές του δυνατότητες και την ταχύτητά του, η οποία δεν ήταν υψηλή, αλλά άλλο αν πηγαίνεις με οκτώ μίλια, και άλλο με δεκαεπτά. Οχι ότι θα γινόταν τίποτα σοβαρό, αλλά θα ήταν πιο εύκολες οι κινήσεις μου για να αποφύγω περισσότερες ζημιές. Αρχισαν να σκοτώνονται άνθρωποι. Στην προσπάθειά μου να σώσω το υπόλοιπο πλήρωμα, σκέφτηκα ότι το καλύτερο θα ήταν να το κάτσω πάνω στην άμμο. Εκεί υπήρχε μια προβλήτα, όπου πουλούσαν το μετάλλευμα στα καράβια που περίμεναν να φορτώσουν. Την ώρα που έδινα τη διαταγή να στρίψουμε, το καράβι δεν έστριβε. Κοίταξα στην τιμονιέρα και είδα ότι ο πηδαλιούχος είχε σκοτωθεί. Πήρα το πηδάλιο και μετά ήρθε δίπλα μου ο ύπαρχος, ο νοσοκόμος και κάποιοι άλλοι. Ενα αεροπλάνο, που ερχόταν πολύ κοντά με το νερό και δεν το είδε κανείς, έριξε μία ριπή στη γέφυρα και σκοτώθηκαν ο ύπαρχος, ο νοσοκόμος και ένας Κύπριος που ήταν μαζί μας, τραυματίστηκε κάποιος άλλος και πέρασαν οι σφαίρες μέσα από το χέρι μου. Οπότε, στην έξαψη και με ένα χέρι, το έριξα στην παραλία και διέταξα εγκατάλειψη πλοίου. Οι άνθρωποι πήδηξαν στο νερό για να κολυμπήσουν κάτω από την προβλήτα, αλλά τα αεροπλάνα συνέχισαν τις επιθέσεις και στους ναυαγούς στη θάλασσα. Τελικά βγήκαμε έξω. Είπα στο πλήρωμα να βρουν αυτοκίνητο να μας πάνε σε νοσοκομείο. Πήγαμε. Οι Τούρκοι έκαψαν το καράβι με βόμβες ναπάλμ, όπως και πολλούς ανθρώπους στις παραλίες εκεί στο καραβοστάσι «Ξερός». Από τους 23 μέσα στο πλοίο, σκοτώθηκαν οι δύο υπαξιωματικοί, τέσσερις ναύτες και ο Κύπριος. Είμαι ο μόνος επιζών αξιωματικός, που είμαι ανάπηρος, με κομμένο το δεξί χέρι.»
Έπεσαν ηρωικώς μαχόμενοι εις Όρμον Ξηρού Κύπρου, την 8η Αυγούστου 1964, επί του περιπολικού Φαέθων, διά την εκπλήρωση των προαιώνιων εθνικών πόθων. Αυτά τα λόγια αναγράφονται στους τάφους των έξι Ελλαδιτών αδελφών μας, που έπεσαν, εν ώρα καθήκοντος, υπερασπιζόμενοι την Κυπριακή Δημοκρατία. Ο τάφος του Κύπριου ήρωα βρίσκετε στην Μόρφου. Αιωνία τους η μνήμη.
Στον επιμνημόσυνο λόγο του, ο κ. Φωκαΐδης είπε ότι η ελληνοκυπριακή πλευρά εργάζεται για μια μια λύση, που θα επανενώνει την πατρίδα σε συνθήκες ασφάλειας και ειρηνικής συμβίωσης για όλους τους νόμιμους κατοίκους. Όπως πρόσθεσε, προς αυτή την κατεύθυνση εργάζεται συστηματικά και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Νίκος Αναστασιάδης, σημειώνοντας ότι προς αυτή την κατεύθυνση πρέπει να εργαστούν όλοι, με ενότητα, ομοψυχία και με μοναδικό γνώμονα τη διασφάλιση μιας λύσης, που σεβόμενη τα ανθρώπινα δικαιώματα κάθε Κύπριου πολίτη, θα επιτρέψει την επιστροφή σε όλα τα αγαπημένα κατεχόμενα εδάφη.
Ακολούθως, τελέστηκε τρισάγιο στους τάφους των Τάσου Ισαάκ και Σολωμού Σολωμού στο Κοιμητήριο Παραλιμνίου, όπου έντονη ήταν η παρουσία μελών της κυβέρνησης, των κοινοβουλευτικών κομμάτων, πολιτικών οργανώσεων, αθλητικών σωματείων και σωματείων νεολαίας. Στεφάνια κατέθεσαν εκπρόσωποι κομμάτων και οργανωμένων συνόλων, ενώ το θερμό χειροκρότημα των παρευρισκομένων απέσπασαν οι συγγενείς των δύο ηρωομαρτύρων. Οι παρευρισκόμενοι χειροκρότησαν θερμά, όταν κατέθεσαν στεφάνι στον τάφο των δύο ηρώων η κόρη του Τάσου Ισαάκ, Αναστασία, και ο αδερφός του Σολωμού Σολωμού, Κώστας.
Ωστόσο, και φέτος τα βλέμματα ήταν στραμμένα στην Αναστασία Ισαάκ, η οποία γεννήθηκε μερικούς μήνες μετά την άνανδρη δολοφονία του πατέρα της. Στο χώρο εντός και εκτός του Κοιμητηρίου Παραλιμνίου έντονη ήταν η παρουσία δεκάδων μελών της Πρωτοβουλία Μνήμης Ισαάκ-Σολωμού, μοτοσικλετιστών καθώς και μελών αθλητικών σωματείων, οι οποίοι παρατάχθηκαν κρατώντας ελληνικές σημαίες και φωνάζοντας συνθήματα.
Επίσης, έντονη ήταν και η παρουσία της Αστυνομίας. Μετά το τρισάγιο και την κατάθεση στεφάνων στους τάφους των δύο ηρωομαρτύρων, οι μοτοσικλετιστές σχημάτισαν πομπή και κατευθύνθηκαν προς το οδόφραγμα της Δερύνειας, όπου κατέθεσαν στεφάνια, υπό το άγρυπνο βλέμμα της Αστυνομίας. Στο μεταξύ, με τη συνοδεία ανδρών της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών, η κόρη του Τάσου Ισαάκ, συνοδευόμενη από αντιπροσωπεία, μετέβη στο χώρο της θυσίας των δύο ηρωομαρτύρων, όπου κατέθεσε στεφάνι. Η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με τους παρευρισκόμενους να ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου