του Δημήτρη Βαρσάνη
Μερικοί άνδρες είναι μεγάλοι επιχειρηματίες όμως όταν πρόκειται για το ποδόσφαιρο δεν εφαρμόζουν το δαιμόνιο τους και δεν έχουν ιδέα πώς να επενδύσουν τα χρήματα τους.
Έπειτα, υπάρχουν και κάποιοι που είναι μεγάλοι επιχειρηματίες και εφαρμόζουν τις εταιρικές δεξιότητες τους με μια ενός ποδοσφαιρικού συλλόγου. Ο Dmitry Rybolovlev είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους. Ο ιδιοκτήτης της Monaco βρίσκεται στην 156η θέση των πλουσιότερων ανδρών στο κόσμο από το Forbes με μια περιουσία κοντά στα 8 δις ευρώ. Το Δεκέμβριο του 2011 αγόρασε το 66% των μετοχών του συλλόγου, όταν αυτός ήταν στη ζώνη του υποβιβασμού της Ligue 2.
Από τότε, οι Μονεγάσκοι έχουν ανέβει στη Ligue 1, τερμάτισαν δεύτεροι πριν από δύο χρόνια και τρίτοι τη περασμένη σεζόν εξασφαλίζοντας κάθε χρόνο μια θέση στο Champions League. Περισσότερο όμως από τα αποτελέσματα, είναι η πολιτική του συλλόγου που αξίζει τα εύσημα. Το ποδόσφαιρο είναι ένα χόμπι για τον Rybolovlev. Του αρέσει και είναι παθιασμένος με αυτό, ωστόσο την ίδια στιγμή δεν σημαίνει και τίποτα για αυτόν. Τα 105 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν για τον Falcao και τον James Rodriguez το καλοκαίρι του 2013, ήταν κάτι σαν χαρτζιλίκι για κάποιον που πλήρωσε 30 εκατομμύρια για ένα χαμάμ σε ένα από τα σαλέ του στις Άλπεις.
Θα μπορούσε εύκολα να ξοδέψει εκατοντάδες εκατομμύρια κάθε χρόνο και πολλοί περίμεναν να το πράξει. Όμως το αφεντικό της Monaco είναι ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος. Κατάλαβε γρήγορα ότι το FFP (Financial Fair Play) θα μπορούσε να προκαλέσει προβλήματα στην ομάδα του. Κατάλαβε ότι η Monaco βρίσκεται στο Monaco - ένα μικρό κοινό με ελάχιστο ενδιαφέρον για το ποδόσφαιρο και λίγα εμπορικά έσοδα ή πιθανή χορηγία - και μια μάχη με το FFP θα ήταν μια χαμένη υπόθεση.
Έτσι, άλλαξε τη πολιτική του συλλόγου ξεχνώντας τα μεγάλα ονόματα και τα αστέρια. Αντιθέτως, επενδύει σε ελπιδοφόρους και ταλαντούχους νεαρούς ποδοσφαιριστές προσφέροντας τους μια πλατφόρμα για την βελτίωση τους. Θα τους πουλήσει στη διπλάσια τιμή απ’ όσο τους αγόρασε και στη συνέχεια θα ξεκινήσει ξανά από την αρχή.
“Είναι μια τέλεια πολιτική για το σύλλογο, πολύ πιο βιώσιμη από τη προηγούμενη που πετούσε χρήματα” δήλωσε ο Arsene Wenger πριν από τους διπλούς αγώνες ανάμεσα στη Monaco και την Arsenal για τους “16” του Champions League πέρυσι.
Ο Rybolovlev έχει ανθρώπους γύρω του που μπορεί να εμπιστευτεί. Ο Vadim Vasilyev - Διευθύνων Σύμβουλος και Αντιπρόεδρος που είναι εκεί από την αρχή της Ρώσικης εποχής - διευθύνει την ομάδα σε καθημερινή βάση. Διαπραγματεύεται όλες τις μεταγραφές και τις συμφωνίες, πάντα όμως με τη συναίνεση του μεγάλου αφεντικού. Έφερε επίσης τον Luis Campos, επίσημα αθλητικό σύμβουλο όμως αποτελεσματικά τεχνικό διευθυντή του συλλόγου. Ο Πορτογάλος είναι στενός φίλος του διάσημου ατζέντη Jorge Mendes.
Είναι επίσης ένας θαυμάσιος παρατηρητής ταλέντων που δουλεύει σκληρά. Εντάχθηκε στο σύλλογο το καλοκαίρι του 2013 και είναι υπεύθυνος για τις αφίξεις των Geoffrey Kondogbia, Anthony Martial, Aymen Abdennour, Bernardo Silva και Fabinho. Το οικονομικό μοντέλο της Monaco δεν είναι μοναδικό όμως είναι απίστευτα αποτελεσματικό. Μέχρι στιγμής, αυτό το καλοκαίρι έχουν πωληθεί οι Kondogbia (Inter), Yannick Ferreira-Carrasco (Atletico Madrid), και Lucas Ocampos (Marseille).
Ο Ocampos δεν ταιριάζει πραγματικά στο συγκεκριμένο μοντέλο γιατί ήταν μια παλιά πολιτική. Η Monaco πλήρωσε 11 εκατομμύρια ευρώ στη River Plate για να τον φέρει στο “πριγκιπάτο” το 2012, ώστε να τον πουλήσει τρία χρόνια αργότερα για μόνο 7,5 εκατομμύρια. Όμως οι άλλοι δύο είναι βασικά παραδείγματα. Ο Kondogbia ήρθε από τη Sevilla τον Αύγουστο του 2013 για 20 εκατομμύρια ευρώ. Δύο χρόνια αργότερα αφού έκανε το ντεμπούτο του στην Εθνική Γαλλίας και πρωταγωνίστησε στο Champions League πωλήθηκε για 40 εκατομμύρια.
Η ιστορία του Ferreira-Carrasco είναι ακόμα καλύτερη. Υπέγραψε στα 16 του στη Monaco το 2010 από τη Genk για 600.000 ευρώ. Ήταν ένα ακατέργαστο αλλά πολλά υποσχόμενο ταλέντο. Η Monaco τον πίστεψε, του έδωσε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο, τον είδε να πρωταγωνιστεί στο Champions League και να παίζει για την Εθνική ομάδα του Βελγίου. Ως αποτέλεσμα ήταν να πωληθεί για 20 εκατομμύρια τη περασμένη εβδομάδα.
Σκεφτείτε ακόμα ότι ο 19χρονος Martial αγοράστηκε για πέντε εκατομμύρια από τη Lyon το προηγούμενο καλοκαίρι και ήδη αξίζει πέντε φορές από αυτό το ποσό. Ο 20χρονος Bernardo Silva ήταν εντελώς άγνωστος όταν δόθηκε δανεικός από τη Benfica, όπου εκεί αγωνιζόταν στη δεύτερη ομάδα. Η Monaco τον απέκτησε με μόνιμη μεταγραφή τον Ιανουάριο για 16 εκατομμύρια. Ο ταλαντούχος μεσοεπιθετικός έλαμψε στο Champions League και στη Ligue 1, ήταν το αστέρι της Πορτογαλίας στο Euro U21 και δεν υπάρχει αμφιβολία ότι θα παρακολουθείτε στενά φέτος από τις μεγάλες ομάδες της Ευρώπης.
Η μονάδα προσλήψεων του συλλόγου και αυτό το καλοκαίρι θα ακολουθήσει αυτή τη τάση. Αν παρακολουθήσατε το περασμένο μήνα το Παγκόσμιο κύπελλο των U20, τότε θα μείνατε έκπληκτοι από τις επιδόσεις του Διεθνή με το Μάλι Adama Traore, ο οποίος ανακηρύχθηκε ο καλύτερος ποδοσφαιριστής του τουρνουά. Με τη Lille τη περασμένη σεζόν πραγματοποίησε 20 εμφανίσεις, οι δέκα ως βασικός και μπορεί να παίξει τόσο σαν “οχτάρι” όσο και στη θέση “10”. Η Monaco κατέβαλλε το ποσό των 12 εκατομμυρίων για να τον πάρει και αν και φαίνεται ένα στοίχημα τη συγκεκριμένη στιγμή, όταν σε διάστημα δύο ή τριών ετών ένας μεγάλος Ευρωπαϊκός σύλλογος ξοδέψει 30 εκατομμύρια για τα χαρίσματα του δεν θα είναι.
Ο Stephan El Shaarawy ήρθε από τη Milan με τη μορφή του δανεισμού με τη Monaco να έχει το δικαίωμα εξαγοράς του. Αν καταφέρει να μείνει μακριά από τους τραυματισμούς και επαναλάβει τη χρονιά 2012 - 2013 όπου έβαλε 16 γκολ στη Serie A θα μπορούσε να είναι ένα άλλο μεγάλο deal.
Έπειτα αγοράστηκε από τη Caen ο νεαρός μέσος με τις ελπίδες της Γαλλίας Thomas Lemar για τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Εν συνεχεία, ο 20χρονος σούπερ ταλαντούχος μεσοεπιθετικός της Lyon Fares Balhouli υπέγραψε για 3,5 εκατομμύρια. Ο Ivan Cavaleiro αποκτήθηκε για 15 εκατομμύρια από τη Benfica όπως επίσης και ο Helder Costa, από την ίδια ομάδα με τη μορφή του δανεισμού έχοντας και οψιόν αγοράς. Τέλος, έφτασε από την Estudiantes ο 24χρονος Guido Carillo για να αντικαταστήσει τον Dimitar Berbatov με το κόστος της μεταγραφής του να φτάνει στα εννέα εκατομμύρια.
Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του πρώην μεγάλου Γάλλου επιθετικού David Trezeguet, ο οποίος γνωρίζει καλά το Αργεντίνικο πρωτάθλημα από τη τελευταία του εμπειρία με τη River Plate:« Η Monaco έκανε ένα μεγάλο χτύπημα με την υπογραφή του».
Αυτό που διαπιστώνουμε λοιπόν είναι ότι παρότι οι Μονεγάσκοι έχουν ένα πάμπλουτο επιχειρηματία, δεν κινούνται πλέον για να κάνουν ακριβές και αλόγιστες μεταγραφές αλλά προσεκτικές γεμάτες μέλλον έχοντας ως σκοπό να στήσουν στο “πριγκιπάτο” μια βαριά βιομηχανία νέων και ταλαντούχων ποδοσφαιριστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου