Του Δημήτρη Βαρσάνη
Στο τέταρτο μου άρθρο, θα συνεχίσω την ανάλυσή μου για τον πρώτο γύρο της Premier League που μόλις πριν από λίγες μέρες ολοκληρώθηκε. Ποιες ομάδες ξεχώρισαν, ποιες προβλημάτισαν, ποιες μας γοήτευσαν και ποιες μας απογοήτευσαν.
Οι ευχάριστες εκπλήξεις! (;)
Τρεις ομάδες από τις λεγόμενες μικρομεσαίες με τις φανταχτερές τους παρουσίες έκαναν τους περισσότερους να τις θαυμάσουν, να τις λατρέψουν, να τις συμπαθήσουν ακόμα να αρχίζουν και να τις υποστηρίζουν μερικοί από αυτούς με αποτέλεσμα να μεγαλώσει ακόμη περισσότερο το κοινό τους. Αναφερόμαστε στην Everton, στην Newcastle και στην Southampton που με τις πορείες τους στον πρώτο γύρο έχουν πάρει την αναγνώριση και το σεβασμό από όλους τους φίλους του ποδοσφαίρου.
Ξεκινώντας από την Everton δεν φανταζόταν κανείς ότι η αποχώρηση δύο εκ των βασικότερων συντελεστών της θα έκανε περισσότερο καλό παρά κακό στην ομάδα. Ο επί χρόνια προπονητής της David Moyes αποφάσισε να κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του αναλαμβάνοντας την Manchester United. Μετά από τρεις μήνες και συγκεκριμένα την τελευταία μέρα των μεταγραφών, τον ακολούθησε και ο ογκόλιθος της τα πέντε προηγούμενα χρόνια στην μεσαία της γραμμή, ο 25άχρονος Βέλγος Marouane Fellaini.
Στην θέση του Σκωτσέζου τεχνικού ήρθε ο Roberto Martinez. Ο άνθρωπος που τα προηγούμενα τέσσερα προηγούμενα χρόνια έβρισκε πάντα τον τρόπο με το “μαγικό του ραβδάκι” να κρατά την άπειρη Wigan τις τελευταίες αγωνιστικές στην Premier League. Αφού το καλοκαίρι του 2011 αρνήθηκε την δουλειά της Aston Villa, και το καλοκαίρι του 2012 βρέθηκε με το ένα πόδι στο Anfield και την Liverpool(τον νίκησε στις λεπτομέρειες ο Brendan Rodgers της Swansea τότε)έκανε φέτος το παραπάνω βήμα στην καριέρα του. Προερχόμενος από ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα στο Αγγλικό ποδόσφαιρο, την κατάκτηση του Fa Cup με τους “Latics” κερδίζοντας την Manchester City των δισεκατομμυρίων στον τελικό(1-0), όμως δεν κατάφερε να τους γλιτώσει και αυτή τη φορά από τον υποβιβασμό.
Το ξεκίνημα της στο πρωτάθλημα δεν ήταν το καλύτερο δυνατό, ναι μεν δεν έχανε αλλά δεν κέρδιζε κιόλας, φέρνοντας στις τρεις πρώτες αγωνιστικές τρεις ισοπαλίες(Norwich-Everton 2-2,Everton-West Brom 0-0,Cardiff-Everton 0-0). Φαινόταν ότι στο παζλ που έφτιαξε ο Martinez έλειπε ένα πολύτιμο κομμάτι. Αυτό το βρήκε στο πρόσωπο του Romelu Lukaku, του νεαρού Βέλγου επιθετικού της Chelsea ο οποίος στους “Tofees” με την υπάρχουσα κατάσταση θα έπαιζε περισσότερα παιχνίδια. Δεν δυσκολεύτηκε να ενσωματωθεί με την ομάδα του Martinez και από το πρώτο του παιχνίδι απέναντι στην West Ham(2-3)σκόραρε το νικητήριο γκολ. Στα επόμενα παιχνίδια σκόραρε συνεχώς φτάνοντας τα 9 γκολ σε 16 εμφανίσεις.
Το οξύμωρο της υπόθεσης για την Everton είναι ότι παρότι βρίσκεται εκτός τετράδας και στην πέμπτη θέση της βαθμολογίας, έχει τις λιγότερες ήττες(2)στο πρωτάθλημα ακόμα και από την πρώτη Arsenal(3). Ο λόγος είναι ότι είναι μια ομάδα της φιλοσοφίας “Αν είναι να μην κερδίσω τουλάχιστον να μην χάσω” έχοντας φέρει οκτώ ισοπαλίες και παίρνοντας 11 νίκες. Στα παιχνίδια με τις μεγάλες και τις ισοδύναμες της ομάδες είχε εξαιρετικά θετικό πρόσημο. Στην έδρα της νίκησε την Chelsea(1-0) και την Newcastle(3-2), έφερε δύο ισοπαλίες με την Liverpool(3-3) και την Tottenham(0-0), ενώ εκτός έδρας πλήγωσε τους πρώην της νικώντας την Manchester United(0-1), πήρε μια άξια ισοπαλία στο Emirates με την Arsenal(1-1), και έχασε στο Etihad Stadium από την Manchester City(3-1),ένα φυσιολογικό αποτέλεσμα με βάση το ρεκόρ των “Citizens” στην έδρα τους. Τα δύο απροσδόκητα αποτελέσματα στο προγραμμά τους μπορουν να θεωρηθούν η εκτός έδρας λευκή ισοπαλία με την Crystal Palace, και η εντός έδρας ήττα από την Sunderland(0-1), οι δύο ουραγοί της Premier League.
Στο αγωνιστικό κομμάτι και στην εστία της ο Tim Howard έχει βρει την “ιθάκη” του εδώ και επτά χρόνια στους “εφοπλιστές” μετά το αποτυχημένο περασμά του από την Manchester United, με τον Robles να είναι η καλή εναλλακτική λύση έχοντας ήδη και εμπειρία από την Premier League τη περασμένη σεζόν με τη φανέλα της Wigan. Μπροστά του είναι ο Phil Jagielka και ο Sylvin Distin έχοντας αρκετές εμπειρίες με τον πρώτο λογικά, με βάση τις εμφανίσεις του να έχει μια θέση και στο Μουντιάλ της Βραζιλίας με την Αγγλία, αριστερά είναι ο Leighton Baines, αυτή τη στιγμή και με την πτώση του Ashley Cole να είναι ο καλύτερος Άγγλος αριστερός μπακ, ειδικός στις εκτελέσεις φάουλ και πέναλτι, μάλιστα και αυτός ήταν ένα βήμα από την μετακίνηση του στην Manchester United το καλοκαίρι αλλά πείστηκε να μείνει. Δεξιά είναι ο Seamus Coleman που φέτος κάνει την καλύτερη του χρονιά, αισθητά βελτιωμένος και τα 5 γκολ που έχει βάλει σε 21 αγώνες να είναι εξαιρετικά μεγάλη συγκομιδή για μπακ. Το καλοκαίρι του 2009 αποκτήθηκε από την Sligo Rovers, ομάδα της Ιρλανδίας για μόλις 200.000 ευρώ και τώρα κοστίζει 15 με 20 εκατομμύρια ευρώ. Οι Hibbert και Alcaraz δεν παίζουν σχεδόν ποτέ ενώ ο Heitinga δεν υπολογίζεται από τον προπονητή του.
Στο κέντρο ο Barry προσθέτει την εμπειρία, ο McCarthy την ποιότητα και ο Barkley την δυναμικότητα και την σκληράδα,με τον Martinez να του δίνει περισσότερες πρωτοβουλίες βάζοντας τον συχνά πίσω από τον επιθετικό με τους Osman και Gibson να είναι οι απαραίτητηες λύσεις από τον πάγκο. Στα άκρα έχει εξίσου ποιοτικές και πολλές επιλογές με τον πρώην άσσο του Ολυμπιακού Kevin Mirallas να ξεχωρίζει, ο Piennar με την εμπειρία που απέκτησε στα αρκετά χρόνια παρουσίας του και το νέο αστέρι που πάει να βγει, τον 23άχρονο Παραγουανό Bryan Oviedo που εκτός από αριστερό χαφ να μπορεί να παίξει και στα μπακ και το σημαντικότερο του στιγμιότυπο μέχρι τώρα,να είναι το νικητηριό του τέρμα στο Old Trafford με την Manchester United. Πριν μια εβδομάδα έγινε γνωστή και η μεταγραφή του Σκωτσέζου εξτρέμ Aiden McGeady από την Spartak Moskva που θα δώσει ακόμη περισσότερη ποιότητα.Στην επίθεση εκτός από τον Lukaku υπάρχουν και οι Steven Naismith και Arouna Kone, και μέχρι πριν τρεις μέρες ο Κροάτης φορ Nikica Jelavic αφού μη βλέποντας να παίρνει πολλά λεπτά συμμετοχής πήρε την απόφαση να δεχτεί την προσφορά της Hull City.
Το πιο καλό πράγμα που διαθέτει ο Roberto Martinez είναι ότι ξέρει να παίζει όλα τα συστήματα. Φυσικά με τους παίκτες που έχει το βασικό του σύστημα είναι το 4-2-3-1 αλλά για Ισπανό τεχνικό είναι περίεργο ότι πέρα από αυτό το σύστημα της εποχής μας γνωρίζει να παίζει και τα υπόλοιπα. Η πειθαρχία φυσικά είναι ένα άλλο βασικό προσόν του, παρά τη μικρή του ηλικία για προπονητής, μόλις 40 χρονών και από τα 33 του στους πάγκους,στις Swansea και Wigan δεν είχε βγει προς τα έξω κανένα πειθαρχικό παράπτωμα ενός παίκτη. Ένας ακόμα που πρέπει να νιώθει δικαιωμένος με την επιλογή του είναι ο Bill Kenwright, ο ιδιοκτήτης της Everton και παραγωγός κινηματογραφικών ταινιών. Τόσα χρόνια άκουγε τα εξ αμάξης από τους οπαδούς των “ζαχαρωτών” ζητώντας του ουκ ολίγου φορές να πουλήσει την ομάδα αφού κάθε χρόνο έβαζε λίγα εως καθόλου χρήματα στην ομάδα για μεταγραφές, δίνοντας περισσότερη προσοχή στις ακαδημίες και στις φθηνές επιλογές. Πλέον με αυτή την ονειρική πορεία της Everton οι οπαδοί της ομάδας έχουν αφήσει πίσω τους το παρελθόν και κοιτάζουν το αισιόδοξο μέλλον μπροστά τους.
Η ατυχία για την Everton είναι ότι κάνει αυτή τη μεγαλοπρεπέστατη πορεία στο καλύτερο πρωτάθλημα της Premier League από την αλλαγή της ονομασίας της. Από την μια μπορεί να βγει σε θέση που οδηγεί στο Champions League αλλά από την άλλη μπορεί να μην βγει ούτε καν στην Ευρώπη. Κάτι που θα είναι άδικο με βάση την εικόνα που μας παρουσιάζει στο γήπεδο σε σύγκριση με την Manchester United και την Totenham.
Η Newcastle την περασμένη σεζόν τερμάτισε στην 16ή θέση και έσωσε μαθηματικά την κατηγορία την προτελευταία αγωνιστική. Το καλοκαίρι πέρασε με δύο να είναι τα σημαντικότερα θέματα. Το πρώτο ήταν αν είναι ικανός ο προπονητής της ομάδας,Alan Pardew να την βγάλει από αυτό το τέλμα που ο ίδιος την οδήγησε και το δεύτερο η πρόσληψη του Joe Kinnear ως Διευθύνων σύμβουλος της ομάδας, ένα άτομο αντιπαθητικό για τους οπαδούς των “Magpies”.
Στο πρωτάθλημα δεν ξεκίνησε καλά με αναπάντεχες ήττες, όπως αυτή από την Hull στην έδρα της(2-3)και στο Stadium of Light απο την τελευταία Sunderland(2-1), μέχρι να έρθει η Chelsea και η μεταμόρφωση της προς το καλύτερο. Κέρδισε τους “μπλε” πανάξια με 2-0, και έκτοτε μέχρι λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος σε οκτώ παιχνίδια είχε ρεκόρ έξι νίκες, μια ισοπαλία και μια ήττα. Ανάμεσα στις νίκες της ήταν τα διπλά σε White Hart Lane και Old Trafford με Tottenham και Manchester United αντίστοιχα με το ίδιο σκορ(0-1).
Όπως είπαμε σε αυτή την ομάδα κάνει τη διαφόρα ο Loic Remy,ο οποίος σε 19 αγώνες έχει βάλει 10 γκολ με τον συμπαραστάτη του Papiss Cisse να περνάει μια συνεχόμενη κρίση αφού σε 15 παιχνίδια έχει πετύχει μόλις ένα γκολ και αυτό από το σημείο του πέναλτι. Η εναλλακτική του λύση, ο Shola Ameobi, ο επί 13 χρόνια πιστός στρατηγός της έχει μείνει άσφαιρος στα 14 παιχνίδια που αγωνίστηκε με αποτέλεσμα ο Γάλλος εξτρέμ Yoan Gouffran να βοηθά με την σειρά του την ομάδα στο σκοράρισμα πετυχαίνοντας 6 γκολ σε 21 εμφανίσεις, ενώ οι Marveaux και Obertan δεν υπολογίζονται από τον Άγγλο τεχνικό.
Πίσω τους είναι ο Hatem Ben Arfa, ο Γάλλος μεσοεπιθετικός ο οποίος με το ταλέντο που διαθέτει σίγουρα θα μπορούσε να θεωρηθεί μετά τον Ribery ότι καλύτερο σε δημιουργία, ίσως φυσικά να έπαιζε και σε μεγαλύτερη ομάδα αυτή τη στιγμή, όμως του λείπει το βασικότερο χαρακτηριστικό για να παίξει στο κορυφαίο επίπεδο,το μυαλό. Πάρα πολλές φορές από τον εγωισμό του και τον θαυμασμό που γνωρίζει από τα μέσα μετά από μια εξαιρετική του απόδοση, θέλει να κάνει το κάτι παραπάνω, την παραπάνω ενέργεια κοιτάζοντας το δικό του καλό και όχι της ομάδας του.
Το κέντρο της είναι και η πιο δυνατή της γραμμή. Ο Cheik Tiote και ο Vurnon Anita δίνουν την απαραίτητη δυναμική και σκληράδα στην μεσαία της γραμμή, σκορπώντας πολλά χιλιόμετρα στον αγωνιστικό χώρο και οι Yohan Cabaye και Moussa Sissoko δίνουν την ποιότητα, μοιράζοντας αρκετές ασίστ στους συμπαίκτες του και βοηθάνε και οι δύο,κυρίως ο πρώτος στο σκοράρισμα την ομάδα τους με το πολύ καλο του δεξί πόδι.
Η αμυντική της γραμμή δεν είναι και από τις πιο σταθερές στον κόσμο. Μπορεί με τις μεγάλες ομάδες να κρατάει το μηδέν μαζί με την βοήθεια του Ολλανδού τερματοφύλακα της Tim Krul, όμως με τις ισοδύναμες και μικρότερες της αντιπάλους χωλαίνει. Ο Αργεντίνος Fabricio Coloccini είναι η κολώνα της αν και υποπίπτει αρκετές φορές σε επικίνδυνα φάουλ για κόκκινη κάρτα, ο Yanga-Mbiwa, το νέο ταλέντο της Γαλλίας σε αυτή τη θέση δεν έχει αποδώσει μέχρι τώρα τα αναμενόμενα καθώς πολλές φορές έχει κάνει λάθη που τα εκμεταλλεύεται ο αντίπαλος αμυντικός, ο Mike Williamson δεν είναι το Top όνομα αλλά σε κάθε περίπτωση είναι μια χρήσιμη λύση και ο αρχηγός της, ο Steven Taylor φέτος είναι η τελευταία επιλογή έχοντας παίξει μόλις δύο παιχνίδια.
Όπως παρατηρούμε η Newcastle έχει στήσει μια Γαλλική αποικία στην ομάδα της, αφού έχει συμπληρώσει μια ενδεκάδα Γαλλόφωνων ποδοσφαιριστών. Αυτό άρχισε να γίνεται από τότε που ανέλαβε ο Alan Pardew την τεχνική της ηγεσία στη θέση του Chris Hughton, εδώ και δύο ψωνίζει ότι καλύτερο από την Γαλλική αγορά μιας και του είναι η πιο έμπιστη στα μάτια του για να πετύχει.
Βέβαια ο 52άχρονος προπονητής δεν είναι και ο πιο αγαπητός στο κοινό του St James’ Park λόγω των πολύ καλών σχέσεων του με τον ιδιοκτήτη του συλλόγου Maik Ashley, ο οποίος και αυτός είναι ιδιαίτερα μισητός, με τους δυο τους να έχει βγει ότι κάνουν πολλή παρέα σε μπαράκια και καζίνα στην ελεύθερη τους ώρα. Ίσως να ήταν και αυτός ένας λόγος, ο οποίος παρέμεινε στο τιμόνι της ομάδας ο Pardew και αυτή τη χρονιά μετά τη κάκιστη πορεία που είχε πέρυσι φτάνοντας την κάποια στιγμή και στη ζώνη του υποβιβασμού. Βέβαια για να μην τον αδικούμε εντελώς πρόπερσι παραλίγο να βγάλει τη Newcastle και στο Champions League, κάνοντας μια αξιοθαύμαστη πορεία μέχρι το τέλος της σεζόν τερματίζοντας στην 5η θέση, πέντε βαθμούς μόλις πίσω από την τρίτη Arsenal και περνώντας στην βαθμολογία την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Chelsea.
Η Southampton κατέπληξε τους πάντες με την πορεία της στις 11 πρώτες αγωνιστικές φτάνοντας ακόμα και σε θέσεις Champions League για κάποιο διάστημα. Με όλο αυτό το έργο να είναι του προπονητή της Mauricio Pochettino. Ο πρόεδρος του συλλόγου Nicola Cortese τη περασμένη σεζόν δέχτηκε πολλή κριτική και ίσως δικαιολογημένα για την απόλυση του Nigel Adkins, του ανθρώπου που ανέβασε τους “Άγιους” στην Premier League από την Championship. Ο τρόπος ήταν που πείραξε και σε ένα χρονικό διάστημα που η ομάδα έκανε ένα καλό σερί αποτελεσμάτων, και απολύθηκε μετά το 2-2 του Stamford Bridge ενώ βρισκόταν πίσω στο σκορ από την Chelsea μέχρι το 60 με 2-0.
Η αλήθεια είναι όμως ότι μπορεί να ευχαριστιόσουν το ποδόσφαιρο που έπαιζε αλλά τα νικηφόρα αποτελέσματα δύσκολα ερχόντουσαν με μια άμυνα να είναι κυριολεκτικά σουρωτήρι. Αυτό ήρθε να το διορθώσει ο Αργεντίνος Mauricio Pochettino. Το αποτέλεσμα αυτής της αλλαγής άρχισε να βγαίνει με τους “Άγιους” να κάνουν σπουδαίες εντός έδρας νίκες απέναντι σε Liverpool(3-1),Chelsea(2-1),
Αυτή τη χρονιά ξεκίνησε με στόχο την άνετη παραμονή. Στις μεταγραφές ξόδεψε ακριβά αλλά καλά. Πήρε από έναν παίκτη σε άμυνα,κέντρο και επίθεση κρατώντας παράλληλα και τον ίδιο “κορμό” από πέρυσι. Έδωσε 12 εκατομμύρια ευρώ στην Lyon για τον 24άχρονο Κροάτη κεντρικό αμυντικό Dejan Lovren, 18 εκατομμύρια στην Celtic για τον 22άχρονο Κενυάτη αμυντικό χαφ Victor Wanyama, και 20 εκατομμύρια για τον Αργεντίνο επιθετικό της Roma Pablo Osvaldo.
Ξεκίνησε ιδανικά το πρωτάθλημα έχοντας έξι νίκες,τέσσερις ισοπαλίες και μια ήττα στις 11 πρώτες αγωνιστικές,κερδίζοντας μεταξύ άλλων την Liverpool στο Anfield(0-1) και παίρνοντας ισοπαλία στο Old Trafford από την Manchester United(1-1), ενώ μεταξύ άλλων καθάρισε έυκολα στο St Mary’s με το ίδιο σκορ(2-0)Fulham,Crystal Palace, και Swansea και σκόρπισε τη Hull νικώντας την με 4-1 με συνέπεια να φτάσει στην πρώτη τετράδα.
Όλα αυτά έγιναν λόγω της ομοιογένειας που έχει ως σύνολο,δεν έφυγε κανένας σημαντικός της παίκτης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού και ο Pochetinno είχε πιο εύκολο έργο μπροστά του για να προετοιμάσει την ομάδα. Ο Αργεντινός τεχνικός δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην κατοχή της μπάλας και στο επιθετικό στυλ παιχνιδιού, με το αγαπημένο του σύστημα να είναι το 4-2-3-1 και ως Λατίνος και από το επιτυχημένο πέρασμά του από την Espanyol και ως παίκτης και ως προπονητής.
Στο κέντρο της άμυνας ξεχωρίζει ο Lovren, ο οποίος μαζί με τον Fonte συνθέτουν ένα υπέροχο κεντρικό αμυντικό δίδυμο αφήνοντας στον πάγκο τον βασικό πέρυσι 30άχρονο Ολλανδό Jos Hooiveld και τον Ιάπωνα Maya Yoshida. Στα ακραία της μπακ έχει παίκτες από την πολύ καλή της ακαδημία. Αριστερά ο 18άχρονος Luke Shaw ο οποίος έχει πάρει θέση βασικού παρά το νεαρό της ηλικίας του, και έχει τραβήξει το ενδιαφέρον πολλών μεγάλων ομάδων όπως η Manchester United,η Chelsea και η Tottenham. Δεξιά κάποιες φορές παίζει ο Nathaniel Clyne ο οποίος αποκτήθηκε πέρυσι από την Crystal Palace, και κάποιες άλλες φορές ο 18άχρονος Callum Chambers που πήρε προαγωγή φέτος από την δεύτερη ομάδα.
Στη μεσαία της γραμμή η νέα της μεταγραφή, ο Victor Wanyama κάνει τη διαφορά που από πέρυσι ξεδίπλωσε το ταλέντο του στο Champions League με τη φανέλα της Celtic, με το Highlight της χρονιάς να είναι το νικητηριό του γκολ απέναντι στην Barcelona(2-1) για τη φάση των όμιλων. Μαζί με τον 24άχρονο Γάλλο μέσο Morgan Schneiderlin, ο οποίος ανήκει εδώ και 6 χρόνια στους “Άγιους” είναι δύο πολύ καλά τρεχαντήρια στο χώρο του κέντρου. Ο επίσης από τις ακαδημίες της 19άχρονος James Ward-Prowse έχει πάρει πολλές συμμετοχές, ο Jack Cork που έπαιζε για κάποιο χρονικό διάστημα στην Chelsea χαίρει της εμπιστοσύνης της Southampton, και ο έμπειρος Steven Davis είναι οι χρήσιμες εναλλακτικές λύσεις.
Στον επιθετικό της τομέα όμως δεν ξεχωρίζει η νέα της μεταγραφή ο Osvaldo, αντίθετα εκτός από κάποιες αμυδρές εκλάμψεις είναι δείγμα του κακού εαυτού του,καμία σχέση με τον Osvaldo της Roma πετυχαίνοντας μόλις τρία γκολ σε 13 εμφανίσεις. Τη διαφορά τη κάνουν οι τρεις περσινοί πάλι Adam Lallana,Jay Rodriguez και Rickie Lambert, 19 γκολ και 13 ασίστ έχουν μαζί οι τρεις τους προσελκύοντας το ενδιαφέρον του ομοσπονδιακού τεχνικού της Εθνικής Αγγλίας Roy Hodgson, και αν συνεχίσουν έτσι αν όχι και οι τρεις,σίγουρα ένας από αυτούς έχει καπαρωμένη μια θέση στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. Στον πάγκο μαζί με τον Osvaldo είναι ο Gaston Ramirez, επίσης απόκτημα από την Ιταλική αγορά ο Αργεντινός επιθετικός,δεν έχει προσαρμοστεί καθόλου στο Αγγλικό πρωτάθλημα και έχει αρκεστεί να έρχεται ως αλλαγή από τον πάγκο.
Το μελανό σημείο αυτής της ομάδας είναι ο τερματοφύλακας της. Ο Boruc στα κρίσιμα παιχνίδια έκανε απίστευτα λάθη με πιο χαρακτηριστικό αυτό με την Arsenal που πήγε να ντριμπλάρει τον Giroud, και οι αντικαταστάτες του Paolo Gazzaniga και Sean Davis δεν εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη. Ένα άλλο γεγονός που πλήρωσε για να είναι ακόμα πιο ψηλά αυτή τη στιγμή στη βαθμολογία είναι η “κοιλιά” που θα έκανε όπως ήταν φυσιολογικό για τα δεδομένα κατα τη διάρκεια της χρονιάς. Μόλις δύο νίκες στις επόμενες 10 αγωνιστικές,δύο ισοπαλίες και έξι ήττες είχε στο πρόγραμμα της.
Άλλωστε όμως η Southampton δεν είχε βάλει ως στόχο την έξοδο της στην Ευρώπη, την άνετη παραμονή λογικά την έχει πετύχει αλλά το ερχομένο καλοκαίρι δεν φαντάζει να είναι τόσο ήσυχο για τους “Άγιους”. Ο λόγος; πριν τρεις ημέρες βγήκε η είδηση σοκ από την επίσημη ιστοσελίδα του συλλόγου ότι ο πρόεδρος της Nicola Cortese αποχώρησε από την ομάδα, και μέχρι να βρεθεί ο αντικαταστάτης του χρέη προέδρου θα εκτελεί η Katharina Liebherr. Έπειτα ακολούθησαν φήμες για ντόμινο αποχωρήσεων, αρχής γενομένης από τον προπονητή Mauricio Pochetinno, καθώς ο άνθρωπος που τον έφερε ήταν ο Ιταλός πρώην πρόεδρος της ομάδας, με τον Αργεντινό τεχνικό να το διαψεύδει και να λέει ότι τουλάχιστον μέχρι το τέλος της χρονιάς θα μείνει.
Αυτοί που δεν είναι βέβαιο ότι θα μείνουν είναι οι Luke Shaw,Adam Lallana και Jay Rodriguez, οι οποίοι ακούγεται πάρα πολύ ότι θα πωληθούν αλλά όχι φυσικά με το αζημίωτο. Ενώ θαυμάσαμε σε αυτόν τον πρώτο γύρο την Southampton και υπήρχε η φιλοδοξία ότι μετά απο αρκετά χρόνια θα εδραιωθεί ξανά στα υψηλά στρώματα, μέσα σε μια νύχτα το τοπίο χλόμιασε και η κάθοδος της μοιάζει πιθανή να γίνει. Εμείς ελπίζουμε να μην πραγματοποιηθεί κάτι τέτοιο γιατί τέτοιες ομάδες όταν τις βλέπεις μόνο χαρά και συμπάθεια σε δημιουργούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου