Δημήτρης Βαρσάνης
Η ημερομηνία είναι 14 Σεπτεμβρίου του 2010 και η Manchester United έφερνε 0-0 με τη πρωταθλήτρια Σκωτίας Rangers στο Old Trafford για τους ομίλους του Champions League.
Σε ένα παιχνίδι που έχανε αμέτρητες ευκαιρίες, ο Antonio Valencia της United έλαβε την μπάλα στο μισό τηςRangers ελπίζοντας να δημιουργήσει κάτι ξεχωριστό από τη δεξιά πτέρυγα όπως είχε κάνει για τους Red Devils τη προηγούμενη χρονιά. Όμως λίγο πριν βάλει φουλ ταχύτητα ο Kirk Broadfoot τον έριξε με ένα αβλαβές τάκλιν.
Ωστόσο ο αριστερός αστράγαλος του Valencia κόλλησε ανάμεσα στα πόδια του Broadfoot και όταν χτύπησε το έδαφος, οι παίκτες των Rangers και United δεν πίστευαν για αυτό που έπαθε. Η βραδιά του Valencia και ενδεχομένως η χρονιά του ολοκληρώθηκε με ένα διπλό σπάσιμο στον αστράγαλο του.
Ο τραυματισμός ήταν τόσο τρομακτικός που το Sky Sports - που μετέδιδε το παιχνίδι εκείνο το το βράδυ - επέλεξε να μην παρουσιάσει τις επαναλήψεις του συμβάντος, καθώς ο Valencia μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και αναγκάστηκε να περάσει κάτω από το χειρουργείο το επόμενο πρωί. Ο χρόνος αποκατάστασής του είχε οριστεί για περίπου επτά έως εννέα μήνες, αλλά αφού αψηφούσε τις πιθανότητες σε όλη τη ζωή του θα το έκανε και πάλι.
Ο Εκουαδόριος επέστρεψε στην προπόνηση πέντε μήνες αργότερα και επανήλθε στην αγωνιστική δράση της πρώτης ομάδας ένα δεκαπενθήμερο μετά, πριν γίνει ο πρώτος άνδρας από τη χώρα του που πήρε το τίτλο της Premier League και ξεκινήσει σε έναν τελικό του Champions League εναντίον της Barcelona του Pep Guardiola στο Wembley.
Η νωρίτερη επιστροφή του προφανώς ήρθε ως έκπληξη για πολλούς ειδικά λαμβάνοντας υπόψη το μέγεθος του τραυματισμού, αλλά για τον Valencia ήταν ένα άλλο κεφάλαιο στις ιστορίες του που περιγράφονται ως πνευματικές πάλες. Γεννημένος στη φτώχεια του Λάγκο Άγκριο του Ισημερινού, μαζί με τη μητέρα του θα πουλούσαν ποτά μπροστά στο τοπικό στάδιο Carlos Vernaza, πριν περιπλανηθεί έξω με τα αδέρφια του για να βρουν άδεια μπουκάλια ώστε να μπορούν να τα πουλήσουν μαζί με το πατέρα τους. Δεν ήταν η ευκολότερη ανατροφή για τον Valencia και οι συνθήκες γύρω του δεν ήταν οι καλύτερες αν και θα έκανε την πιο αποτελεσματική χρήση του.
Χωρίς σχετικό ύψος και με λεπτό σκελετό ο Valencia θα έπαιζε ξυπόλητος στην άμμο κοντά στο σπίτι του στον Ισημερινό. Ευτυχώς γι 'αυτόν στην ηλικία των 11 ετών, θα ήταν τα ίδια ανοικτά γήπεδα που θα του έδιναν τη δική του επανάσταση. Ο Pedro Perlaza - πρώην μέσος της Barcelona - εξερευνούσε την περιοχή και βρήκε το Valencia να δείχνει τις καλύτερες ικανότητες του. Εντυπωσιασμένος από αυτό που είδε ο Perlaza τον υπέγραψε για μια τοπική ακαδημία την οποία του ζητήθηκε να προπονείται στο Sucumbíos στα βορειοανατολικά του Ισημερινού, αναφέροντας την τεράστια επιμονή του νεαρού και την επιθυμία να κρατά την μπάλα πάνω στην καυτή επιφάνεια.
Η υπογραφή θα σήμαινε τώρα ότι ο Valencia θα είχε τη δυνατότητα να δείξει τις ικανότητές του σε ένα πραγματικό γήπεδο ποδοσφαίρου με μετρίως βελτιωμένες συνθήκες και το σημαντικότερο, μια ευκαιρία να εισχωρήσει στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.
Μετά από τέσσερα χρόνια προπόνησης στο Sucumbíos με την Caribe Junior, ο Valencia θα έχει την ευκαιρία να παίξει για το πρώτο του επαγγελματικό σύλλογο: τη Club Deportivo El Nacional στην πρωτεύουσα της χώρας του Κίτο. Αυτή ήταν μια σημαντική πρόοδος στην καριέρα του 16χρονου. Διαφωνώντας με τις επιθυμίες του πατέρα του που τον ήθελε να προωθήσει την εκπαίδευσή του και τη δική του βούληση να στραφεί προς το επαγγελματικό ποδόσφαιρο, η επιλογή του Valencia θα επηρεάσει σημαντικά την υπόλοιπη ζωή του. Στο τέλος βγήκε κάτι παράξενο και θα άλλαζε την πορεία της ζωής του.
Υποστηριζόμενος από τη μητέρα του έφυγε από το σπίτι και ταξίδεψε 260 χιλιόμετρα ανατολικά στην πρωτεύουσα χωρίς τη συγκατάθεση του πατέρα του. Η μητέρα του κανόνισε τα έξοδα του και ένα εισιτήριο για μια βόλτα με λεωφορείο και θα ξεκινούσε την επαγγελματική του σταδιοδρομία με μισθό 50 δολαρίων το μήνα. Λίγα χρόνια αργότερα εξήγησε σε μια συνέντευξη ότι η οικογένειά του τελικά το είπε στον πατέρα του λίγες μέρες αργότερα και ανεξήγητα το κατανόησε: «Νομίζαμε ότι ποτέ δεν θα έλεγε ναι επειδή ήθελε να μείνω με την οικογένεια και να τελειώσω τις σπουδές μου. Γυρνώντας στο σπίτι ρώτησε πού ήμουν. Τελικά πήραν το θάρρος να του το πουν μετά από δύο μέρες και όταν ηρέμησε συνειδητοποίησε ότι ήταν για το καλύτερο. Δάκρυζα όταν έφευγα. Ήμουν τόσο νέος όταν έφευγα από το σπίτι. "
Ο Valencia έκανε το αντίκτυπο του όταν ήταν στην ακαδημία της Nacional. Μέσα σε ένα χρόνο από την ένταξή του στην ομάδα άμεσα εκπροσώπησε την Under 20 του συλλόγου, όπου σημείωσε 17 τέρματα σε 23 εμφανίσεις και σχημάτισε μια τρομερή συνεργασία και στενή φιλία με τον επιθετικό Christian Benítez. Το δίδυμο μεγάλωσε μαζί στα στρατόπεδα στρατού της Nacional και θα ήταν ο πυρήνας πίσω από την επιτυχία της ομάδας κατά τα επόμενα δύο χρόνια, παίρνοντας ακόμη και τη Clausura του 2005 η οποία θα αποδειχθεί το μοναδικό τρόπαιο του Valencia στην πατρίδα του.
Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε νεαρή ηλικία προσέλκυσε την προσοχή των μεγαλύτερων συλλόγων σε όλη τη Νότια Αμερική και την Ευρώπη, δίνοντάς του την ευκαιρία να εκπροσωπήσει την Εθνική του ομάδα. Πραγματοποίησε το ντεμπούτο του το 2004 με τα πρώτα του τέρματα να έρχονται την άνοιξη του 2005 εναντίον της Παραγουάης στα προκριματικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου που τους έδωσε το εισιτήριο για τα τελικά της Γερμανίας. Έπειτα θα κέρδιζε μια κίνηση στην ισπανική Villarreal η οποία του πρόσφερε την αίγλη του Champions League. Το βιογραφικό του Valencia βελτιωνόταν σιγά μιας και έγινε ένα αστέρι στη χώρα του.
Ωστόσο λίγο πριν από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 δυσκολευόταν να πάρει λεπτά στα πόδια του με το “Κίτρινο υποβρύχιο” και το Ευρωπαϊκό όνειρό του έπεφτε σιγά-σιγά. Ο Valencia δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί στο νέο τρόπο ζωής και είχε την οικογένειά του χιλιάδες μίλια μακριά από αυτόν στο Εκουαδόρ.
Προκειμένου να αξιοποιήσει το παιχνίδι του θα σταλθεί δανεικός στη Recreativo Huelva της Segunda Division όπου θα δείξει στο Ισπανικό ποδόσφαιρο τα αληθινά του χρώματα. Παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν κατάφερε να σκοράρει, βρισκόταν στο επίκεντρο της μεσαίας γραμμής καθώς έφτασε στην κορυφή της Segunda παίρνοντας την άνοδο στη La Liga. Ήταν η τέλεια προετοιμασία γι 'αυτόν πριν πάει στη Γερμανία για να εκπροσωπήσει τη χώρα του στη μεγαλύτερη σκηνή του ποδοσφαίρου.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο ο Valencia θεωρήθηκε από τους ουδέτερους θεατές ως η πιο εξέχουσα φιγούρα της χώρας και τους άφησε εντυπωσιασμένους με την ταχύτητα, τον διασκελισμό και την αθλητικότητα του να προσπερνά τους αντίπαλους αμυντικούς. Αγωνίστηκε και στα τέσσερα παιχνίδια της χώρας του μιας και τερμάτισε δεύτερη στο πρώτο όμιλο πίσω από την οικοδέσποινα Γερμανία, μένοντας έξω από την Αγγλία στους “16”. Σε ένα τουρνουά που πήγαν χωρίς σαφείς προσδοκίες βόλεψε πάρα πολλούς ποδοσφαιριστές της. Ο Valencia ορίστηκε ως ο καλύτερος νεαρός παίκτης του τουρνουά μαζί με τους Cristiano Ronaldo, Wayne Rooney και Lukas Podolski.
Στο Παγκόσμιο Κύπελλο βρέθηκε και ο προπονητής της Wigan Athletic Paul Jewell, ο οποίος ήταν εκεί για να εντοπίσει μερικούς πολωνούς παίκτες που του ενδιέφεραν στην αναμέτρηση τους με τον Ισημερινό. Αντ 'αυτού έμεινε ενθουσιασμένος από τις επιδόσεις του 20χρονου Valencia και άμεσα ολοκλήρωσε μια αρχική συμφωνία δανεισμού με τη Villareal γι' αυτόν.
Η δέσμευση του Valencia ήταν αυτή που εντυπωσίασε περισσότερο τον Jewell. "Ήρθε την Παρασκευή και δίναμε ένα φιλικό προετοιμασίας το Σάββατο. Χωρίς να έχει προπονηθεί μπήκε για 20 λεπτά και αμέσως μας έδειξε τι παίκτης ήταν. Ακόμη, άρεσε σε εμένα και σε όλους ότι πάντα χαμογελούσε"
Ο Valencia δεν διέθετε την απαραίτητη γνώση της αγγλικής γλώσσας όμως δεν αντιμετώπισε πολλά προβλήματα εξαιτίας της επίγνωσής της στον αγωνιστικό χώρο. Οι πρώτες του μέρες στη Wigan περιστοιχίστηκαν από τη συστολή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, διατηρώντας ένα χαμηλό προφίλ στο κλαμπ όπου άφησε πολλούς άναυδους για τις εμφανίσεις του και σημείωσε το πρώτο του επαγγελματικό τέρμα στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο εναντίον της Manchester City. Παρά την απουσία τριών μηνών στη μέση της σεζόν λόγω τραυματισμού θα έπαιζε με τη φανέλα της Wigan 22 φορές στην Premier League καθώς θα απέφευγε για λίγο τον υποβιβασμό.
Η ασυνεπής μορφή της Wigan κατά τη διάρκεια της χρονιάς είδε τον Paul Jewell να παραιτείται μόλις μια μέρα μετά το τέλος σεζόν και να παραδίδει τα κλειδιά βοηθό του Chris Hutchings, ο οποίος ολοκλήρωσε μια άλλη συμφωνία δανεισμού για τον Valencia. Το μόνο γεγονός που επιβεβαίωσε είναι ότι η περιπέτεια του με τη Villareal έφτανε στο τέλος της.
Λόγω της κακής του φόρμας έχασε τους πρώτους μήνες της σεζόν για άλλη μια φορά και ο Hutchings αναχώρησε από το σύλλογο και θα αντικατασταθεί από τον Steve Bruce με αμφιλεγόμενες περιστάσεις. Μέσα σε δύο μήνες από το διορισμό του Bruce, ολοκλήρωσε την πρώτη του μεταγραφή υπογράφοντας σε μόνιμη βάση το Valencia για πέντε εκατομμύρια λίρες. Άρχισε βασικός στα περισσότερα παιχνίδια της Wigan εκείνη την χρονιά και ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από την παραμονή τους, την οποία πέτυχαν στη προτελευταία αγωνιστική της σεζόν τερματίζοντας στη 14η θέση.
Στο τελευταίο του έτος θα ήταν σε άριστη κατάσταση και ένα αστέρι στο κλαμπ που τερμάτισε 11ο στο πρωτάθλημα, με τον Valencia στο τέλος της σεζόν να αναφέρει ότι απέρριψε μια πρόταση της Real Madrid τον Ιανουάριο του 2009. Όπως πάντα θα δείξει την ταπεινοφροσύνη του προς το μικρότερο περιβάλλον και θα λάβει υπόψη την οικογένειά του όταν αρνήθηκε την ευκαιρία να παίξει στην Ισπανία.
Εκείνος θα περιγράψει την ανησυχία του για την προσαρμογή του στη ζωή της Ιβηρικής χώρας και ότι η Wigan είχε μεγαλύτερη οικογενειακή αίσθηση. Τελικά όμως θα σταματούσε η περίοδος του με τους Latics, με μια κίνηση στη γειτονική Manchester United που είχε μόλις χάσει το αστέρι της Cristiano Ronaldo.
Υπήρχαν σκέψεις ότι η υπογραφή του Sir Alex Ferguson για 18 εκατομμύρια λίρες αναμενόταν να αντικαταστήσει τον Πορτογάλο εξτρέμ και έβγαιναν αρκετές ιστορίες που τον επέκριναν ως μια εξαναγκαστική μεταγραφή του προπονητή από τους ιδιοκτήτες, αλλά αυτές οι αναφορές τελικά ακυρώθηκαν και ο Ferguson τόνισε ότι μεγάλα πράγματα επρόκειτο να συμβούν γι 'αυτόν.
Μετά από 12 μήνες θα λάβει την πρώτη μεγάλη του τιμή στην Ευρώπη - το League Cup - που διαδραμάτισε ρόλο στο νικητήριο γκολ που σημείωσε ο Wayne Rooney και τέθηκε στην ομάδα της χρονιάς της PFA μαζί με αρκετούς από τους συμπαίκτες του στη Manchester United. Με την κίνηση και την αποφασιστικότητά του συζητήθηκε στο τέλος της σεζόν να του δοθεί το θρυλικό νούμερο 7, το οποίο στη συνέχεια κατέλαβε ο Michael Owen.
Η επόμενη σεζόν ήταν αυτή με τον τρομακτικό τραυματισμό εναντίον της Rangers με αποτέλεσμα να χάσει μεγάλο μέρος της σεζόν, κάνοντας μόνο 10 εμφανίσεις στο πρωτάθλημα και 20 σε όλες τις διοργανώσεις. Όμως το πιο σημαντικό, υπήρχε μια αμφιβολία για το αν θα είχε οποιαδήποτε επίδραση στην ομάδα με την επιτάχυνση της μπάλας και το ποσοστό δουλειάς του να τίθεται σε αμφισβήτηση. Ωστόσο αν εκείνη η χρονιά ήταν γεμάτη αβεβαιότητα και σύγχυση, η επόμενη σεζόν απέδειξε ότι θα μπορούσε να αφήσει πίσω του τον τραυματισμό και να συνεχίσει να εμφανίζεται στο υψηλότερο επίπεδο.
Κάτω από μια νέα δυναμική με τον Sir Alex Ferguson, η Manchester United του 2011-12 ήταν διαφορετική σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια. Τα νεαρά αστέρια όπως ο Danny Welbeck, ο Tom Cleverley και ο Phil Jones εισήχθησαν στην εικόνα της πρώτης ομάδας και παρά την απουσία του Valencia λόγω έλλειψης φυσικής κατάσταση, πετύχαιναν τέρματα κατά τη διάρκεια των πρώτων αγώνων της σεζόν.
Επέστρεψε στην εντός έδρας νίκη επί της Chelsea (3-1) στην άγνωστη θέση του δεξιού μπακ και συνέχισε εκεί και στα επόμενα παιχνίδια δείχνοντας την ευελιξία του. Δεν κατάφερε να δώσει μεγάλη έμφαση στην ομάδα στο πρώτο μισό της σεζόν, αλλά μετά τα Χριστούγεννα έκανε την επίδοση της ζωής του καθώς η Manchester United κινούνταν προς το 20ο της πρωτάθλημα.
Όλα ξεκίνησαν τη Boxing Day και το 5-0 επί της πρώην ομάδας του Wigan όπου με ένα σουτ από την άκρη του κουτιού έστειλε τη μπάλα στο βάθος της εστίας. Τον επόμενο μήνα έβαλε το γκολ της ισοφάρισης και δημιούργησε το 2-1 στην εκτός έδρας νίκη ενάντια στην Arsenal και εν συνεχεία οι λαμπρές επιδόσεις εναντίον της Chelsea (από 3-0 που το έκανε 3-3 η United) και της Liverpool όπου έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη δημιουργία των γκολ του Wayne Rooney σε μια νίκη με 2-1, καθώς και στο διασυρμό της Wolverhampton Wanderers με 5-0. Ως επιτομή όλων αυτών πέτυχε ένα υπέροχο γκολ απέναντι στη Blackburn Rovers το οποίο τελικά ψηφίστηκε ως γκολ τη σεζόν για την ομάδα του.
Η συγκεκριμένη νίκη επί της Blackburn - στην οποία ο Valencia έφτιαξε το δεύτερο γκολ για τον Ashley Young - έδωσε στην United ένα “μαξιλάρι” οκτώ βαθμών επί της γειτόνισσας Manchester City με έξι αγωνιστικές να απομένουν. Όμως στο τέλος της σεζόν προέκυψε μια ασυνεπής φόρμα - συμπεριλαμβανομένης μιας ισοπαλίας με 4-4 με την Everton στο Old Trafford και μια ήττα με 1-0 από τη Wigan - και να παραδώσει το στέμμα της στους μισητούς αντιπάλους μετά την ήττα με 1-0 στο Etihad και το νικητήριο τέρμα του Sergio Agüero στις καθυστερήσεις απέναντι στη Queens Park Rangers. Η United εν τέλει θα τελείωνε τη χρονιά χωρίς τρόπαιο.
Σε κάποια παρηγοριά ο Valencia παρέλαβε τα βραβεία του Παίκτη της Χρονιάς από τους συμπαίκτες του και τους οπαδούς και να προσθέσει σε αυτά το βραβείο του γκολ της χρονιάς και να εδραιώσει τη θέση του στην ιστορία της ομάδας. Αργότερα εκείνο το καλοκαίρι του δόθηκε το θρυλικό νούμερο 7 αφού ο Michael Owen έφυγε για τη Stoke City και κατεύθυνε τη Manchester United ένα χρόνο καθυστερημένα στο 20ο της πρωτάθλημα.
Με το πρόσθετο βάρος του ιστορικού αριθμού του συλλόγου ο Valencia κινήθηκε σε μια πιο ήσυχη χρονιά στο κέντρο της United. Σκοράροντας μόνο μία φορά σε 40 παιχνίδια καθώς η λάμψη του λήφθηκε από τον ανανεωμένο Robin van Persie με τον οποίο σχημάτισε μια σπουδαία συνεργασία. Εντούτοις απέδειξε την αξία του στο τέλος της χρονιάς με τις κρίσιμες επιδόσεις του εναντίον της West Ham και της Stoke, καθώς ο σύλλογος του Old Trafford σφράγιζε τον τίτλο με άνετο τρόπο αποχαιρετώντας τον θρυλικό του προπονητή με τον πιο ιδανικό τρόπο. Η συνταξιοδότηση του Σκωτσέζου θα ξεκινήσει ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα του Valencia και θα επανεφεύρει και θα εξελίξει το περιβάλλον του.
Ο Valencia επανήλθε στο προηγούμενο αριθμό του 25 σε μια προσπάθεια να επιστρέψει στην καλύτερη φόρμα του. Παρά την τρομακτική χρονιά κάτω από τον David Moyes όπου η United θα τερματίσει έβδομη στο πρωτάθλημα και δεν θα πάρει κανένα τρόπαιο, ο Valencia έπαιζε πιο συχνά στο δεξί άκρο και θα γίνει μια παρόμοια επιλογή για τον Louis van Gaal. Θα εκπροσωπήσει επίσης το Εκουαδόρ στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Βραζιλίας εκείνη τη χρονιά, το οποίο έμεινε έξω στη φάση των ομίλων και εκείνος δεν κατάφερε να επιδείξει το ίδιο ύψος περιστάσεων σε σχέση με οκτώ χρόνια νωρίτερα.
Πλέον θεωρούμενος ως φουλ μπακ και όχι σαν εξτρέμ, συχνά αγωνιζόταν εκεί επειδή οι άλλες επιλογές του van Gaal - Phil Jones, Chris Smalling και Rafael - είτε τραυματίζονταν είτε λόγω καρτών. Ο Εκουαδόριος έδειξε τα απαιτούμενα γνωρίσματα για να παίξει σε αυτή τη θέση: αντοχή, επιθυμία, δουλειά και αλλεπάλληλα ανεβοκατεβάσματα που στερούνταν στις καλές του μέρες.
Ακόμη και η μετέπειτα αντικατάσταση του, ο Matteo Darmian αποδείχτηκε υπερβολικά ασυνεπής στον τελευταίο χρόνο του Van Gaal. Η United θα επιστρέψει στο Champions League στην πρώτη σεζόν του van Gaal όμως θα υπομείνει την πέμπτη θέση την επόμενη. Ωστόσο στη κατάκτηση του FA Cup και στο τελευταίο του παιχνίδι ως προπονητής των “μπέμπηδων” ο Van Gaal επανεμφάνισε τον Valencia και θεωρήθηκε ως ένα αποχαιρετιστήριο δώρο στον πρώην μαθητευόμενο και εν τέλει διάδοχο του José Mourinho.
Κάτω από τον Mourinho ο Valencia ήταν ο πιο συνεπής παίκτης του συλλόγου και επιβραβεύθηκε με επέκταση του συμβολαίου του στα τέλη του 2016. Οι αριθμοί του αποδεικνύουν ότι είναι ο καλύτερος δεξιός μπακ του πρωταθλήματος λαμβάνοντας τη προηγούμενη σεζόν δύο φορές το βραβείο του παίκτη του μήνα στην ομάδα του. Η πρώτη του προσωπική νίκη τον Νοέμβριο έδειξε τα πάντα γι 'αυτόν, καθώς γρήγορα ανέκαμψε από το τραυματισμό στον καρπό που τον κράτησε εκτός τον προηγούμενο μήνα για να γυρίσει και να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στα πλάνα του Mourinho υποστηρίζοντας την άμυνα και προσθέτοντας δάγκωμα σε επίθεση.
Το γκολ του στη 200ή του εμφάνιση στο πρωτάθλημα με την ομάδα του ενάντια στη Middlesbrough συνιστούσε ότι αντιπροσωπεύει. Προς το τέλος του αγώνα και με την United να προηγείται με 2-1 ο Stewart Downing γύρισε πίσω μια πάσα που προοριζόταν για τον τερματοφύλακα του. Ο Valencia έδειξε την ενέργεια που απαιτείται από έναν κορυφαίο επαγγελματία προς το τέλος του αγώνα αναγκάζοντας τον Victor Valdés να υποκύψει στην πίεση, να γλιστρήσει και να δώσει στον Εκουαδόριο ένα εύκολο γκολ. Για την ακρίβεια έμοιαζε εύκολο όμως απέχει πολύ από αυτό.
Η πλούσια ιστορία του Antonio Valencia είναι ένα πραγματικό κουρέλι. Από το σκονισμένο έδαφος και γεμάτο από φτώχεια Λάγκο Άγκριο στο μεγάλο χλοοτάπητα του Old Trafford μέσω των δύο περασμάτων του στο El Madrigal και στο JJB ο Valencia τα έχει δει όλα. Είναι αυτός που πρέπει να είναι: ένας πιστός, σκληρός εργαζόμενος αθλητής και συνεχίζει να παραμένει ταπεινός.
Παρά τις επικρίσεις και τα εμπόδια που προέκυψαν στην πορεία, αψήφησε το καθένα και κατά τη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων έγινε μια από τις πιο σεβαστές εισαγωγές του Αγγλικού ποδοσφαίρου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου