Δημήτρης Βαρσάνης
Είναι ένα συνηθισμένο θέαμα με τον επιθετικό όταν βάζει ένα γκολ να τρέχει προς το πάγκο για να πανηγυρίσει με τους συμπαίκτες του. Όμως σε αυτή τη περίπτωση ο επιθετικός κάνει τα πράγματα διαφορετικά.
Πηγαίνει για ένα ποτό. Δεν είναι νερό ή ένα αθλητικό ποτό αλλά μια χλιαρή μπύρα. Γρήγορα ο φαλακρός επιθετικός επανέρχεται ξανά έτοιμος να παίξει. Είναι ο Massimo Maccarone. Ο παλιός συμπαίκτης του στη Siena Thomas Locatelli καθόταν στις κερκίδες του Renato Dall'Ara της Bologna και ο Maccarone του υποσχέθησε να πάει μαζί του για να πιει μαζί του όπως στο παρελθόν στην παλιά τους παμπ. Από τη Σιένα το δίδυμο θα έκανε με το αυτοκίνητο ένα σχεδόν τρίωρο ταξίδι έως την Μπολόνια για να πιουν στην αγαπημένη τους παμπ.
Στα τέλη του 2015 ο Maccarone και η Empoli ρόλαραν. Η Empoli επέκτεινε το σερί της στις νίκες σε τέσσερις αγώνες χάρη στο νικητήριο τέρμα του βετεράνου επιθετικού, το μακρύτερο σερί στην ιστορία του συλλόγου στη κορυφαία κατηγορία. Πριν από το παιχνίδι στη Μπολόνια, η Empoli είχε κερδίσει τρεις αγώνες χωρίς να δεχτεί γκολ και πριν από το χειμερινό διάλειμμα το σύνολο του Marco Giampaolo βρισκόταν στην έκτη θέση με 27 πόντους ύστερα από 17 αγωνιστικές.
Η ομάδα που ο Giampaolo έβαζε στον αγωνιστικό χώρο με δυσκολία τη νικούσες. Με τον προπονητή Maurizio Sarri να φεύγει για τη Napoli το προηγούμενο καλοκαίρι πολλοί περίμεναν ότι το μικρό κλαμπ της Τοσκάνης θα πάλευε για τη παραμονή του. Όμως νέοι όπως ο Lukasz Skorupski, ο Leandro Paredes και ο Riccardo Samponara βοήθησαν την Empoli να αψηφήσει τις πιθανότητες. Ωστόσο ο Massimo Maccarone ήταν το σημαντικότερο “κομμάτι” των Azzurri.
Παρόμοιος με την λατρευτική φιγούρα του Francesco Tavano στο Stadio Carlo Castellani, ο Maccarone επανεντάχθηκε στο σύλλογο για μια δεύτερη θητεία στο λυκόφως της καριέρας του. Επανήλθε να ενσωματωθεί στο πνεύμα του αουτσάιντερ. Κατανοούσε το πάθος της πόλης των 48.000 κατοίκων κοντά στη Φλωρεντία. Ως αρχηγός θα διοργάνωνε ένα δείπνο για όλους τους παίκτες κάθε Πέμπτη βράδυ. Κατά τη διάρκεια της πρώτης του θητείας όμως τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ διαφορετικά για τον Maccarone.
Ως έφηβος ο Maccarone ήταν αισιόδοξος ακόμα και υπερβολικός πολλές φορές όμως η αγάπη του για το άθλημα έλαμπε. Όταν δούλευε με μερική απασχόληση ως πωλητής φρούτων ήταν τόσο απελπισμένος να παρακολουθήσει την Ιταλία στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 1994, που σκόπιμα απολύθηκε καταστρέφοντας ένα κασόνι με πεπόνια. "Δεν ντρέπομαι γι 'αυτό", θυμάται ο Maccarone. "Απολύθηκα για να μπορέσω να παρακολουθήσω το παιχνίδι."
Ο Maccarone όμως είναι λιγότερο περήφανος για το χρόνο του στην Milan. Η είσοδος του στο σύστημα των Rossoneri ήταν δύσκολη τη δεκαετία του ‘90,δεδομένου του ανταγωνισμού στο σύλλογο. Προπονητές όπως ο Sacchi και ο Cappello πίστευαν στο “φλογερό” επιθετικό όμως ο ανταγωνισμός αποδείχτηκε πάρα πολύ μεγάλος για τον Maccarone και για το καλύτερο συμφέρον της καριέρας του προχώρησε. Θα έβρισκε τελικά ένα καταφύγιο στην Empoli.
Ο "μικρός Vialli" όπως έγινε γνωστός λόγω της έλλειψης μαλλιών του έφτιαξε ένα όνομα ως ένας από τους καλύτερους νέους επιθετικούς στη χερσόνησο. Χάρη στα τέρματα του η Empoli επέστρεψε στη Serie A για πρώτη φορά στη σύγχρονη εποχή. Ο Maccarone ήταν επίσης παραγωγικός για τους Azzurrini του Claudio Gentile. Στο ντεμπούτο του για την ανδρική ομάδα εναντίον της Αγγλίας στο Elland Road κέρδισε το πέναλτι στις καθυστερήσεις του αγώνα στο οποίο ευστόχησε ένας άλλος λατρεμένος ήρωας της Empoli, ο Vincenzo Montella κάνοντας το 2-1. Η Juventus και η Chelsea κυνηγούσαν την υπογραφή του Maccarone όμως θα κατέληγε στο μέρος από όπου έκανε το ντεμπούτο του για την Εθνική Ιταλίας.
Η Middlesbrough είχε μια ιστορία να ξοδεύει μεγάλα ποσά με τον θρυλικό πρόεδρο Steve Gibson κατά τη διάρκεια της εποχής της στη Premiership. Όταν ο Maccarone έφτασε στο Teesside υπέγραψε για ένα μεταγραφικό ρεκόρ των εννέα εκατομμυρίων ευρώ. Προφανείς συγκρίσεις έγιναν με τον Fabrizio Ravanelli ο οποίος είχε έρθει με μεγάλη φήμη από την Ιταλία το 1996. Ωστόσο όταν ο “Big Mac” παρουσιάστηκε στο Riverside όλα τα βλέμματα στράφηκαν σε άλλο παίκτη.
Ο αγαπημένος “γιος” της Boro Juninho επέστρεψε για μια τρίτη θητεία στο κλαμπ. Κατά τη διάρκεια του πρώτου αγώνα της σεζόν στο Σαουθάμπτον ο Maccarone είχε την ευκαιρία να σκοράρει από πολύ νωρίς. Συνήθως χαλαρός μπροστά από την εστία την έχασε. Έμοιαζε εκτός ρυθμού και μερικοί άμεσα δήλωσαν ότι δεν ταιριάζει με το γρήγορο ρυθμό της Premier League.
Λίγες εβδομάδες αργότερα ο Maccarone έσπασε στα δύο την άμυνα της Tottenham στο White Hart Lane. Ακόμα σκόραρε σε τρία διαδοχικά παιχνίδια στο πρωτάθλημα. Οι εφημερίδες τώρα έλεγαν ότι ενδεχομένως να είναι ο επόμενος Galactico της Real Madrid, όπως γίνεται συνήθως με την υπερβολική φύση του Αγγλικού τύπου. Παρά την αρχική του υπόσχεση ο Ιταλός δυσκολεύτηκε στο υπόλοιπο της παρθενικής του σεζόν.
Στην επόμενη χρονιά ο Maccarone έπρεπε να προσαρμοστεί σε μεγάλο βαθμό για μια θέση στον πάγκο. Αυτό περιελάμβανε την νίκη στο τελικό του League Cup, το πρώτο του κλαμπ και μέχρι σήμερα το μόνο σημαντικό τρόπαιο στην ιστορία του. Ακολούθησαν οι δανεισμοί στη χώρα του με τις Siena και Parma καθώς ο επιθετικός χρειαζόταν παιχνίδια στα πόδια του. Όταν επέστρεψε στα Βορειοανατολικά εξακολουθούσε να χρησιμοποιείται κυρίως ως αλλαγή από τον Steve McClaren. Ωστόσο ακόμη και με έναν περιορισμένο ρόλο, ο Maccarone θα συνεχίσει να λατρεύεται στο Riverside κατά τη διάρκεια της ιστορικής τους πορείας στο κύπελλο UEFA το 2006.
Έχοντας περάσει τη Roma η Boro ήταν ενάντια στο γεγονός ότι ηττήθηκε με 2-0 στο πρώτο αγώνα για τα προημιτελικά από τη Basel. Πίσω στο Riverside η Ελβετική ομάδα σημείωσε το πρώτο γκολ και φαινόταν ότι έχει σφραγίσει τη πρόκριση. Τα δύο τέρματα του Mark Viduka και το ένα του Jimmy Floyd Hasselbaink έδωσαν στη Boro ελπίδα και ορμή. Με δευτερόλεπτα να απομένουν ο Maccarone έβαλε το γκολ πρόκριση από μια δύσκολη γωνία για να ολοκληρώσει μια αξιοσημείωτη ανατροπή. Αυτό που το έκανε πιο αξιοσημείωτο ήταν ότι η ιστορία θα επαναληφθεί μόνο 20 ημέρες αργότερα.
Η Steaua Bucharest - η οποία ήταν πολύ καλύτερη ομάδα από τη Basel - νίκησε με 1-0 στο πρώτο αγώνα του ημιτελικού και επέκτεινε το προβάδισμα της νωρίς στο Riverside με τα τέρματα από τους Nicolae Dica και Dorin Goian. Για άλλη μια φορά η Middlesbrough χρειαζόταν τέσσερα τέρματα για να προχωρήσει. Αυτή τη φορά ο Maccarone τους έβαλε ξανά στο παιχνίδι με ένα ευθύβολο σουτ πριν ο Mark Viduka και ο Chris Riggott φέρουν την πρόκριση σχεδόν… στα ίσα.
Αναγκασμένη να πετύχει ακόμα ένα τέρμα η Middlesbrough έριξε τους πάντες στο χορτάρι και ανταμείφθηκε όταν ο Maccarone πέτυχε ένα θρυλικό τέρμα με κεφαλιά “ψαράκι” για να σφραγίσει την πιο απίστευτη ανατροπή. Το Riverside εξερράγη και όλοι χοροπηδούσαν σαν τρελοί.
Ωστόσο στο Αϊντχόβεν ο Maccarone και οι συμπαίκτες του σκορπίστηκαν από την Sevilla με 4-0. Τον επόμενο Ιανουάριο ο Maccarone εγκατέλειψε το Riverside για την ελεύθερη επανένταξή του στη Siena. Η αναχώρησή του ήταν πικρή. "Ο χαμογελαστός Steve" Ο Μεγαλοπρεπής "McClaren είναι ο πιο αμφίπλευρος άνθρωπος που είχα την ατυχία να συναντήσω στο ποδόσφαιρο" δήλωσε στο BBC. "Μόνο στην Αγγλία μπορεί κάποιος με τόσο προφανείς επιπτώσεις να γίνει προπονητής της εθνικής ομάδας." συμπλήρωσε.
Ο Maccarone πέτυχε μόλις 18 γκολ σε 81 εμφανίσεις κατά τη διάρκεια του χρόνου του στην Αγγλία μη δικαιολογώντας το μεγάλο ποσό που δαπανήθηκε για αυτόν. Χωρίς εκείνα τα δύο εικονικά τελευταίας στιγμής τέρματα ίσως να μην θυμόταν και κανείς τη παρουσία του στο Teesside.
Ερχόμενοι στην αρχή της περασμένης σεζόν και ο Maccarone ήταν έτοιμος να ξεκινήσει την έβδομη και εν τέλει τελευταία του χρονιά στην Empoli. Παρόλο που ο Giampaolo αποχώρησε από το κλαμπ για να αντικαταστήσει τον Montella στη Sampdoria, η Empoli αναμενόταν να πραγματοποιήσει άλλη μια αξιοπρεπής χρονιά ειδικά αφού αποκτήθηκαν τόσο ο Alberto Gilardino όσο και ο Manuel Pasqual ως ελεύθεροι.
Κατά τη διάρκεια του πρώτου μισού της σεζόν η Empoli δεν διακατεχόταν από συνέπεια όμως δεδομένης της κακής μορφής των υπολοίπων έμοιαζε ασφαλής για μια ακόμα χρονιά. Ωστόσο μετά από το χειμερινό διάλειμμα τα πράγματα βγήκαν εκτός ελέγχου. Ο Saponara και ο Gilardino έφυγαν από το σύλλογο και η ομάδα έχασε το δρόμο της. Επτά διαδοχικές ήττες κατεύθυναν την ομάδα στο πρόβλημα του υποβιβασμού. Ο ίδιος ο Maccarone δυσκολευόταν να βρει δίχτυα πετυχαίνοντας μόλις έξι τέρματα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ταυτόχρονα η Crotone του Davide Nicola η οποία έμοιαζε καταδικασμένη άρχισε να παίρνει αποτελέσματα με απίστευτο ρυθμό.
Ακόμα και έτσι οι διαδοχικές εκτός έδρας νίκες επί της Fiorentina και της Milan (2-1) έμοιαζαν αρκετές για την ομάδα της Τοσκάνης. Άλλη μια νίκη εναντίον της Bologna φαινόταν να σφραγίζει μια ακόμη χρονιά στη κορυφαία κατηγορίες. Όμως οι διαδοχικές ήττες από τη Cagliari και την Atalanta πήγαν το θέμα της παραμονής της έως τη τελευταία αγωνιστική.
Η Empoli αντιμετώπιζε εκτός έδρας τη παλιά ομάδα του Maccarone τη Palermo η οποία είχε ήδη υποβιβαστεί, ενώ η Crotone φιλοξενούσε τη Lazio. Η Palermo δεν είχε κερδίσει την Empoli για σχεδόν μια δεκαετία, αν και οι Τοσκανοί δεν διέθεταν το πλήθος αστέρων όπως οι Marcel Buchel και Omar El Kaddouri.
Γνωρίζοντας ότι μια νίκη θα τους εγγυηθεί την παραμονή η Empoli θα αντιμετώπιζε τον Andrea Fulignati στο τέρμα της Palermo. Ένας τερματοφύλακας που γεννήθηκε στο Έμπολι και μεγάλωσε ως φανατικός οπαδός της. Ωστόσο οι επεμβάσεις του θα κοστίσουν στην Empoli τη παραμονή της στο Campionato. Η Palermo προηγήθηκε με 2-0 και παρά τη μείωση του σκορ στο τέλος από τον Rade Krunic, η Empoli υποβιβάστηκε καθώς η Crotone επικρατούσε της Lazio στην Καλαβρία.
Τα ερωτήματα άρχισαν να γεννιούνται. Πώς μια ομάδα που τα πήγε τόσο πριν από ένα χρόνο έμοιαζε τόσο αποδιοργανωμένη; Οι οπαδοί έψαχναν έναν αποδιοπομπαίο τράγο και ο Maccarone έλαβε μεγάλο μέρος της οργής τους. Η άρνησή του να μιλήσει στα ΜΜΕ μετά τον αγώνα στο Παλέρμο συναντήθηκε με αηδία στην Τοσκάνη.
Σε μια ανοικτή επιστολή λίγες μέρες αργότερα ο Maccarone μίλησε από καρδιάς:”Η απογοήτευση και η θλίψη ήταν τόσο μεγάλη που δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω τα μικρόφωνα. Ξέρω ότι πολλοί δεν κατάλαβαν τη σιωπή μου. Είμαι ο αρχηγός και ως ηγέτης πρέπει να το κάνω, παίρνω την ευθύνη για τη τρέχουσα χρονιά που ξεκίνησε άσχημα και τελείωσε απαίσια. Το Έμπολι είναι η θετή πόλη μου όπου μεγάλωσα ως παίκτης και άνθρωπος και όπου ξεκίνησα μια οικογένεια και έβαλα τα θεμέλια για το μέλλον μου. Θα κουβαλώ την Empoli στην καρδιά μου και τους οπαδούς της παντού.
Ωστόσο η ζημιά είχε ήδη γίνει. Ο Maccarone έφυγε κάτω από ένα σύννεφο μιας και το συμβόλαιο του έληξε και κινήθηκε προς την Αυστραλία και το Μπρίσμπεϊν. Δεν ήταν καθόλου ιδανικό για έναν άνθρωπο που είχε δώσει τόσα πολλά στην Empoli και παρήγαγε τόσες πολλές στιγμές για το κλαμπ. Το έκανε όμως ταιριαστό στην καριέρα του. Ο Maccarone ανέκαθεν απέτυχε να φτάσει πραγματικά στις δυνατότητες του και να γίνει ένας θρύλος σε ένα σύλλογο παρά το προφανές του ταλέντο και το πάθος του για το σπορ.
Όπως δήλωσε ο ίδιος μετά την αποχώρησή του από την Empoli: «Από ήρωας έγινα ένας προδότης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου