Karlsruher: Έξι δεκαετίες φαγούρας

Δημήτρης Βαρσάνης

Πριν από δύο χρόνια το Hamburger SV απείχε μερικά δευτερόλεπτα από το πρώτο του υποβιβασμό από τη Bundesliga. Ο “δεινόσαυρος”, ο μόνος σύλλογος που αγωνίστηκε σε κάθε σεζόν της Bundesliga από την ίδρυση του το 1963 πρόκειται να “πέθαινε”.

Ένα φάουλ στο 91ο λεπτό από τον Χιλιανό Marcelo Díaz σταμάτησε τους πρωταθλητές Ευρώπης του 1983 από την ολίσθηση τους στη Zweiteliga. Ενώ το γκολ του Díaz τους κράτησε στο παιχνίδι, ο Nicolai Müller πέτυχε το τέρμα που διατήρησε το αψεγάδιαστο στάτους του Hamburger για την επόμενη σεζόν.

Δύο χρόνια αργότερα το Hamburger απέφυγε τη τελευταία αγωνιστική να στραφεί ξανά σε ένα άλλο μπαράζ παραμονής, ενώ ο σύλλογος του οποίου η καρδιά έσπασε με τόσο δραματικό τρόπο στο τέλος της σεζόν 2014/15, η Karlsruher SC είχε υποβιβαστεί στην 3. Liga.

Μπορεί να προκαλεί έκπληξη το πώς μια πτώση έρχεται σε ένα ποδοσφαιρικό σύλλογο, όταν φτάνει τόσο κοντά στην αντιληπτά υποσχόμενη γη. Η Karlsruher ήταν τόσο κοντά στην επιστροφή της στη Bundesliga. Μπορούσε σχεδόν να την αγγίξει, σχεδόν να τη μυρίσει. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι μπορούν να εκτρέπονται από την ανοδική τροχιά στη πτωτική σπείρα.

Η Karslruher ήταν μία από τις πρώτες ομάδες της εναρκτήριας έκδοσης της Bundesliga. Σε ορισμένες φορές μια αμφιλεγόμενη διαδικασία επιλογής, ένας σχετικά μέτριος κατάλογος αγωνιστικών επιτευγμάτων δεν εμπόδισε την είσοδο της σε μία από τις 16 θέσεις για την έναρξη του νέου Εθνικού ποδοσφαιρικού πρωταθλήματος της Δυτικής Γερμανίας το 1963.

Ενώ κλαμπ όπως οι Kickers Offenbach και Alemannia Aachen αισθάνθηκαν αναμφισβήτητα δύσκολο να γίνουν δεκτές και μια γήινη Bayern Munich απορρίφθηκε λόγω της απροθυμίας του πρωταθλήματος να δεχτεί περισσότερους από ένα σύλλογο από την ίδια πόλη, η Karslruher αξιοποίησε τα οφέλη από την ανάδυση της στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 και την πρωταρχική γεωγραφική της θέση, ώστε να λάβει τη πρόσκληση της για το σχηματισμό της Bundesliga.

Καθισμένη στη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Βυρτεμβέργης κοντά στα γαλλο-γερμανικά σύνορα, μια πόλη όπου είναι η έδρα των δύο μεγαλύτερων δικαστηρίων της Γερμανίας, η Karslruher επιλέχθηκε για να είναι μία από τις 16 ομάδες της ποδοσφαιρικής δύναμης της Δυτικής Γερμανικής.

Η Καρλσρούη θα μπορούσε ωστόσο να επιδείξει κάτι περισσότερο από μια ελκυστική τοποθεσία. Ως Karlsruher Fussball Club Phönix κατέκτησε το Γερμανικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου το 1909 νικώντας τη κάτοχο και πρώτη δύναμη του Γερμανικού ποδοσφαίρου Viktoria 89 Berlin με 4-2 στον τελικό του πρωταθλήματος.

Μια σειρά συγχωνεύσεων τελικά οδήγησε στην παραλλαγή του συλλόγου του 1952 που είναι αυτή που παραμένει μέχρι και σήμερα. Η ανασυγκρότηση του συλλόγου ως Karlsruher SC σημάδεψε μια ξεκάθαρη ανάκαμψη στις τύχες, μετά από μια αόριστα ανεπιτυχής 40αετία πέρα ​​από εκείνο το μοναδικό πρωτάθλημα.

Η δεκαετία του ‘50 αποδείχθηκε ότι ήταν μια περίοδος άνθησης για την Karlsruher καθώς απολάμβανε μια έντονη άνοδο από τα μέσα της δεκαετίας, μια άνοδο που κουβαλούσε το κλαμπ έως τις αρχές της δεκαετίας του ‘60. Σε τρεις περιπτώσεις στέφθηκαν πρωταθλητές της Oberliga Sud, ένα από τα εγχώρια πρωταθλήματα. 

Το 1955 υπό την καθοδήγηση του Adolf Patek η Karlsruher πήρε το κύπελλο επικρατώντας της Schalke με 3-2. Ένα χρόνο αργότερα διατήρησε το κύπελλο νικώντας αυτή τη φορά το Hamburger σε ένα καθυστερημένο τελικό που δεν έγινε μέχρι τις αρχές Αυγούστου, όταν ο Patek αφού την οδήγησε στον τελικό αποχώρησε από το κλαμπ για να αναλάβει Eintracht Frankfurt και να αντικατασταθεί πό τον Ludwig Janda.

Έξι εβδομάδες πριν από τη δεύτερη διαδοχική κατάκτηση του κυπέλλου η Karlsruher έφτασε στον τελικό του εθνικού πρωταθλήματος όπου αντιμετώπισε τη Borussia Dortmund. Σε ένα γεμάτο Olympiastadion στο Βερολίνο η Karlsruher πήρε το πρωτάθλημα πριν η BVB κατακλύσει του αντιπάλου της και να πάρει τον τίτλο με έμφαση. Παρά την ήττα, τα υψηλά επιτεύγματα σε ένα σχετικά μέτριο περιβάλλον απλώς χρησίμευαν για να κάνουν τον Patek περιζήτητο.

Ο Patek θα συνέχιζε να χτίσει τα θεμέλια της Eintracht, με την οποία θα έπαιρνε το Εθνικό πρωτάθλημα και θα αντιμετώπιζε στο τελικό του κυπέλλου πρωταθλητριών τη Real Madrid το 1960 στο Hampden Park.

Η Karlsruher παρέμεινε ανταγωνιστική στις επόμενες χρονιές πλησιάζοντας στους τελικούς του πρωταθλήματος το 1958 και το 1960, αλλά υποχώρησε στα τελευταία τρία χρόνια του συστήματος της Oberliga πριν από την αυγή της Bundesliga. Ήταν μια απογοητευτική εξέλιξη και καθώς ο Janda απομακρύνθηκε το καλοκαίρι του 1959, η Karlsruher είχε πραγματοποιήσει ένα σημαντικό πραξικόπημα για να εξασφαλίσει το διορισμό του προπονητή της Schalke Eduard Frühwirth με την οποία πήρε το πρωτάθλημα.

Έχοντας φτάσει τόσο κοντά στο τελικό του πρωταθλήματος του 1960 θεωρήθηκε ότι η Karlsruher ήταν στην αιχμή του κάτι ιδιαίτερου, αλλά έχοντας χάσει για λίγο τα πλέι-οφ του πρωταθλήματος τη σεζόν 1960/61 υπέστη μια έντονη βουτιά την επόμενη σεζόν και την ένατη θέση σε περιφερειακό επίπεδο. Ο Frühwirth πλήρωσε το τίμημα και αντικαταστάθηκε με τον Kurt Sommerlatt, τον άνθρωπο που τελικά θα την οδηγούσε στην αυγή της Bundesliga.

Τη σεζόν 1962/63, την τελευταία σεζόν πριν την έναρξη του νέου εθνικού πρωταθλήματος, η Karlsruher τερμάτισε στην πέμπτη θέση στην Oberliga Süd. Μια βελτίωση από την καταστροφική προηγούμενη χρονιά, η οποία όμως τους άφησε εκτός των θέσεων για μια εγγυημένη θέση στη Bundesliga. Είναι ένα σημάδι για το πόσο άτυχη στάθηκε η Bayern Munich που τελείωσε δύο θέσεις και έξι βαθμούς υψηλότερα κάνοντας και πέντε νίκες περισσότερες, αλλά βρήκε την πόρτα της Bundesliga να κλείνει στο πρόσωπό της ενώ άνοιξε στη Karlsruher.

Παρά την αρχική ώθηση να λάβει την πρόσκληση της Bundesliga η Karlsruher ταλαιπωρήθηκε από την αρχή του νέου εθνικού πρωταθλήματος και γλίτωσε τον υποβιβασμό το 1965 μόνο λόγω της επέκτασης του πρωταθλήματος από 16 σε 18 ομάδες για την περίοδο 1965/66. Μετά από πέντε χρονιές μόχθου κατά τη διάρκεια των οποίων άλλαξαν έξι φορές τον προπονητή τους, τελικά υπέστησαν τη πτώση στο τέλος της σεζόν 1967/68 πέφτοντας στην Regionaliga μετά από μια άθλια περίοδο όταν πέρασαν από το κατώφλι της τέσσερις διαφορετικοί προπονητές.

Η Karlsruher κέρδισε τη Regionalliga Süd με την πρώτη προσπάθεια όμως δεν ευδοκίμησε στα πλέι - οφ στα τέλη της σεζόν. Την επόμενη σεζόν έφτασε πολύ κοντά στο προβιβασμό της στη Bundesliga.

Μετά από έξι απογοητευτικές χρονιές κατά τη διάρκεια των οποίων σε μεγάλο βαθμό στάθηκε συνεπής στην εβδομαδιαία μορφή του περιφερειακού πρωταθλήματος μόνο για να δει τις ελπίδες ανόδου να χάνονται στα πλέι-οφ, η Karlsruher αγκάλιασε τη γέννηση της Zweiteliga τη σεζόν 1974/75. Χωρισμένη σε δύο τμήματα - βόρεια και νότια - αντί για τα πενιχρά πέντε τμήματα του παλιού συστήματος της Regionalliga, τώρα σήμαινε ότι η κατάκτηση του αντίστοιχου πρωταθλήματος προσέφερε την απευθείας  άνοδο στην Bundesliga.

Σε μια στενά αμφισβητούμενη κούρσα τίτλου η Karlsruher κέρδισε την εναρκτήρια 2. Bundesliga Süd για μόλις δύο πόντους, τσεκάροντας την επιστροφή της στην κορυφαία κατηγορία μετά από μια επταετή εξορία χάρη στο σχολαστικό σχεδιασμό του Karl-Heinz Rühl, ενός άνδρα με καμία προηγούμενη εμπειρία προπονητή πριν από την ανάληψη της δουλειάς το 1973.

Έχοντας διατηρήσει με επιτυχία τη Karlsruher στη κατηγορία τη σεζόν 1975/76, ο Rühl δεν μπόρεσε να επαναλάβει το κατόρθωμα ένα χρόνο αργότερα καθώς ο σύλλογος έπεσε και πάλι, αφού πέρασε το μεγάλο μέρος της σεζόν έξω από τη ζώνη του υποβιβασμού. Ο Rühl αναχώρησε για καινούργια βοσκοτόπια όμως σε ένα βαθμό είχε αφήσει μια ημιτελής επιχείρηση στο Wildparkstadion.

Η Karlsrhuer ξεφλούδισε στο δρόμο προς το τέλος της δεκαετίας όμως καθώς ερχόταν η δεκαετία του '80, ήρθαν και πιο φωτεινές μέρες. Ο προβιβασμός στη Bundesliga έφτασε τη σεζόν 1979/80 επικρατώντας της Rot-Weiss Essen στα πλέι - οφ ανόδου και κατέγραψαν την επιστροφή τους στη μεγάλη σκηνή με τη 10η θέση, η υψηλότερη τους θέση στην εποχή της Bundesliga .

Βιώνοντας και πάλι τον υποβιβασμό το 1983 η Karlsruher επανήλθε με εμφατικό τρόπο ένα χρόνο αργότερα. Με το κίνδυνο να γίνει μια ομάδα ασανσέρ και ανίκανη να κλείσει τα κενά σε μια άσχημη διαρροή έπεσε το 1985. Μέσα σε δύο χρόνια επέστρεψε για άλλη μια φορά. Αυτή τη φορά όμως κάτω από τον Winfried Schäfer, η νέα Karlsruher προωθούσε την πιο θετική και αποφασιστική εικόνα της από τη δεκαετία του ‘50.

Αποφεύγοντας τις προηγούμενες παγίδες της πρόσφατης κατάστασης του κλαμπ ασανσέρ, κατά την αρχική επιστροφή της στη Bundesliga και εν συνεχεία προχωρώντας από τις δυσκολίες του συνδρόμου της δεύτερης χρονιάς, η Karlsruher μπήκε στη δεκαετία του ‘90 σε μια σταθερή βάση και εξειδικευμένη στο να τερματίζει στο πρώτο μισό της βαθμολογίας. Το μάτι της λεπτομέρειας του Schäfer και η ικανότητά του να δημιουργήσει μια ενοποιημένη ομάδα, η οποία ήταν κυρίως χτισμένη πάνω σε παίκτες - εργάτες σε συνδυασμό με την επιστροφή του Rühl στο σύλλογο ως αθλητικός διευθυντή λίγο πριν από το διορισμό του Schäfer το 1986, αποδείχθηκαν ισχυρά διαπιστευτήρια για Karlsruher.

Η εμφάνιση των Oliver Kahn, Jens Nowotny και Mehmet Scholl μέσω του συστήματος ακαδημιών της Karlsruher δεν θα μπορούσε να έρθει σε καλύτερη χρονική στιγμή και ακόμα και όταν το Scholl πωλήθηκε στο Bayern Munich το καλοκαίρι του 1992, βγήκε στην έκτη θέση τη σεζόν 1992/93 εξασφαλίζοντας για πρώτη φορά το Ευρωπαϊκό της εισιτήριο.

Με την προσθήκη του Ρώσου Διεθνή Sergei Kiriakov και του επερχόμενου Slaven Bilić, η Karlsruher προσαρμόστηκε στην Ευρώπη σαν μια “πάπια” στο νερό”. Πέρα από τη PSV Eindhoven, διέλυσε τη Valencia στον δεύτερο γύρο πατώντας την στο δεύτερο αγώνα με το εκπληκτικό σκορ του 7-0. Η Bordeaux και ο Zidane σβήστηκαν στη συνέχεια και η Boavista στα προημιτελικά.

 

Στον ημιτελικό η ομάδα του Schäfer βρέθηκε αντιμέτωπη με την Austria Salzburg αποφεύγοντας την Internazionale και τη συμπατριώτισσα της Cagliari στην κληρωτίδα. Όταν η Karlsruher έφυγε από τη Βιέννη με μια άκαρπη ισοπαλία μετά το πρώτο αγώνα, το αδύνατο όνειρο να φτάσει σε ένα μεγάλο ευρωπαϊκό τελικό ήταν στην παλάμη της. Στο δεύτερο αγώνα ωστόσο οι Γερμανοί έχασαν την ευκαιρία μέσα από τα χέρια τους. Δεχόμενη ένα γκολ στα πρώτα λεπτά από τον Wolfgang Feiersinger, ο Rainer Krieg ισοφάρισε με άφθονο χρόνο να απομένει στο ρολόι. Ο Schäfer και το σύνολο του εντούτοις στάθηκαν απογοητευμένοι στις προσπάθειές τους να βάλουν το νικητήριο τέρμα και εν τέλει να αποκλειστούν στο κανόνα των εκτός έδρας γκολ.

Ήταν μια πικρή απογοήτευση όχι όμως ένα θανάσιμο πλήγμα. Όπως και ο Scholl πριν από αυτόν, ο Kahn πωλήθηκε στη Bayern και τα κεφάλαια επέτρεψαν ένα βαθμό αναγέννησης. Η Karlsruher συνέχισε να συγκεντρώνει τερματισμούς στο πρώτο μισό της Bundesliga κατά τις επόμενες χρονιές, βγαίνουν ξανά στην Ευρώπη μέσω του κυπέλλου Intertoto.

Το 1996 ο σύλλογος επέστρεψε στον τελικό του κυπέλλου. Σαράντα χρόνια μετά από τις δύο διαδοχικές κατακτήσεις κύπελλου, η Kaiserslautern στάθηκε στο δρόμο της μόλις μία εβδομάδα μετά από τον ανέλπιστο υποβιβασμό της από τη Bundesliga. Ενισχυμένη με τις μεταγραφές του Thomas Haßler, του Thorsten Fink και του Michael Tarnat η Karlsruher αναμενόταν να έχει μια εύκολη λεία μπροστά της. Όμως οι “Κόκκινοι διάβολοι” κυριάρχησαν παρά την αποβολή του Andreas Brehme. Όπως και με το Κύπελλο UEFA του 1994, το DFB Pokal του 1996 ήταν μια τεράστια ευκαιρία που χάθηκε για να επαναληφθεί μια χρυσή περίοδος στην ιστορία της με ένα κομμάτι σημαντικών τροπαίων.

Παρόλα αυτά η Karlsruher επέστρεψε στο κύπελλο UEFA τη σεζόν 1996/97 τερματίζοντας στην έκτη θέση όμως η επόμενη σεζόν σηματοδότησε το τέλος ενός ονείρου. Παρά την πορεία της έως τους “16” της Ευρώπης, η ομάδα του Schäfer ταλαιπωρήθηκε εσωτερικά. Όταν η Karlsruher βρέθηκε στις θέσεις του υποβιβασμού στα τέλη Μαρτίου, ο προπονητής της παραιτήθηκε μετά από σχεδόν 12 χρόνια στο τιμόνι της.

Κάτω από τον Jörg Berger υπήρξε μια σχεδόν μεγάλη απόδραση. Έχοντας βγει από τη ζώνη του υποβιβασμού με μια αγωνιστική να απομένει, η Karlsruher νικήθηκε από τη Hansa Rostock την τελευταία αγωνιστική επιτρέποντας τη Borussia Mönchengladbach να σωθεί στη θέση της. Η απώλεια του καθεστώτος της Bundesliga και του Schäfer έβγαλε τον άνεμο από τα πανιά της Karlsruher. Το 2000 έπεσε στην τρίτη κατηγορία για πρώτη φορά στην ιστορία της αν και κατάφερε να διασφαλίσει ότι ήταν μόνο για μια χρονιά.

Μετά από αρκετές χρονιές που κολυμπούσε στα νερά της Zweiteliga, η Karlsruher ανέβηκε και πάλι τη σεζόν 2006/07 παίρνοντας την άνοδο κάπως απροσδόκητα κάτω από τον Edmund Becker. Στο πρώτο μισό της σεζόν 2007/08 ο Becker είχε τη Karlsruher να πετάει ψηλά για άλλη μια φορά, σε ένα σημείο βρέθηκε στη δεύτερη θέση και διεκδικούσε ακόμα και το τίτλο προτού εξαφανιστεί στο σεβασμό της μέσης της βαθμολογίας.

Δυστυχώς γνώρισε τον υποβιβασμό και πάλι το 2009. Ένα φωτεινό ξεκίνημα σύντομα ανακόπηκε από μια φθινοπωρινή πτώση και παρόλο που παρέμεινε στη κούρσα για τη παραμονή έως το τέλος, ο υποβιβασμός τη κάλεσε για άλλη μια φορά. Το 2012 είχαν πέσει στην πρόσφατα διαμορφωμένη 3. Liga. Όπως και με το προηγούμενο φλερτ της με τη τρίτη κατηγορία της Γερμανίας, η Karlsruher την επισκέφθηκε μόνο για μια σεζόν και επέστρεψε δυναμικά με αποκορύφωμα το καρδιοχτύπι εκείνης της βραδιάς από HSV το 2015 όταν απείχε λίγα δευτερόλεπτα από άλλη μια επιστροφή στη Bundesliga.

Τώρα η Bundesliga μοιάζει και πάλι έτη φωτός μακριά για τη Karlsruher όμως έδειξαν πολλές φορές ότι είναι ποδοσφαιρικός σύλλογος, του οποίου η ουσία είναι γεμάτη από μια ανυπόφορη τάση να πολεμά για τους μακρινούς στόχους. Αν καταφέρουν ή όχι να ανέβουν τόσο γρήγορα από τη τρίτη κατηγορία, δεν μπορείς να στραφείς εναντίον τους σε άλλη μια επιστροφή στη κορυφαία κατηγορία ούτε και σε ακόμα μια πτώση στη Zweiteliga.