Του Δημήτρη Βαρσάνη
Ήταν η μέρα που άρχιζε η χρονιά στην Championship και ο Sean Dyche ήταν κεραυνοβόλος:" Μερικά από τα ποσά που δίνουν οι σύλλογοι της Championship είναι αστρονομικά" τόνισε ο προπονητής της Burnley.
Αν κάποιος είχε το δικαίωμα να διαμαρτύρεται, αυτός φαινόταν να είναι ο Dyche. Ευημερώντας σε ένα ανηφορικό έδαφος δύο χρόνια νωρίτερα εξασφαλίζοντας την άνοδο στην Premier League παρά το γεγονός ότι ξόδεψε μόλις 450.000 λίρες σε μεταγραφές στον πάγκο της επί 18 μήνες και βρήκε την βαθμίδα της πάρα πολύ απότομη στη κορυφαία κατηγορία. Τώρα ο 44άχρονος τεχνικός φαίνεται ότι είχε εμπλακεί σε άλλο έναν άδικο ανταγωνισμό.
Στη συνέχεια, δύο εβδομάδες αργότερα η Burnley υπέγραψε τον Andre Gray για εννέα εκατομμύρια λίρες. Το προηγούμενο ρεκόρ μεταγραφής των 3,5 εκατομμυρίων λιρών σβήστηκε για έναν ποδοσφαιριστή που έχει στο όνομα του μια μόνο χρονιά στην Championship. Ένα χρόνο πριν, η Brentford αγόρασε τον Gray για 500.000 λίρες. Καταγράφηκε ένα 1.800% επιστροφής της επένδυσης της.
Τώρα η Burnley, της οποίας το αγωνιστικό εισόδημα για τη σεζόν 2013 - 2014 ανήλθε σε τέσσερα εκατομμύρια λίρες, έχει ξοδέψει το διπλάσιο και πάνω για έναν 24χρονο επιθετικό ο οποίος έχει σκοράρει 20 τέρματα στο πρωτάθλημα. Και σαν να μην έφτανε αυτό, οι "Clarets" κατέβαλλαν τρία εκατομμύρια λίρες για άλλο έναν επιθετικό, τον Γερμανό πρώην Διεθνή με την Under 21 Rouwen Hennings όπως επίσης και για έναν τρίτο, το Βέλγο Jelle Vossen για 2,5 εκατομμύρια ο οποίος αυτό το καλοκαίρι και μετά από δύο μήνες έφυγε για να επαναπατριστεί με τη φανέλα της Club Brugge. Ακόμη και πριν ανακοινώσει ότι ο Joey Barton θα εντάσσονταν στον σύλλογο, ένιωθες ότι η αγαπημένη επιλογή του μπάτζετ για τους ουδέτερους έχανε τη ταυτότητα του.
Ο Dyche έχει το δικαίωμα να υποστηρίζει ότι δαπανά χρήματα που δημιούργησε, κερδίζοντας με την Burnley ένα χρόνο στη Premier League και τέσσερις χρονιές με τις πληρωμές του αλεξίπτωτου. Έφερε ακόμα κεφάλαια στο "Turf Moor" με τις πωλήσεις των Danny Ings στη Liverpool - παρόλο που το δικαστήριο θα καθορίσει τη τιμή - Jason Shackell στη Derby και Kieran Trippier στη Tottenham.
Έτσι, η Burnley είναι απίθανο να χρεοκοπήσει και το μυστήριο είναι ότι εφόσον στον σύλλογο ήταν αρκετά βέβαιοι για την οικονομική τους θέση, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς τους πόρους δεν επενδύθηκαν για να προσπαθήσουν να παραμείνουν στην κορυφαία κατηγορία.
Ωστόσο, η Burnley είναι μέρος μιας μεγαλύτερης τάσης. Τα κλαμπ της δεύτερης κατηγορίας ξόδεψαν όσο ποτέ άλλοτε. Το φετινό καλοκαίρι τα ποσά για μεταγραφές που έδωσαν οι ομάδες της Premier League έφθασαν στα 900 εκατομμύρια λίρες, τροφοδοτούμενα από την πιο προσοδοφόρα συμφωνία ραδιοτηλεόρασης στην ιστορία του ποδοσφαίρου, η οποία αξίζει 5.136.000.000 λίρες για τα εγχώρια δικαιώματα μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο. Το πολλαπλασιαστικό αποτέλεσμα είναι ότι οι σύλλογοι της Championship κερδίζουν και μαζεύουν χρήματα μιας και οι τιμές των ποδοσφαιριστών έχουν ανέβει σε ένα αξιόλογο ποσοστό.
Ένας άνδρας προσωποποιεί ότι οι αμοιβές ανεβαίνουν. Σχεδόν, έστω και ακούσια δημιούργησε έναν τεχνικό όρο: ο λόγος για την επίδραση του Ross McCormack.
Για τους αμύητους, ο McCormack είναι ένας από τους καλύτερους επιθετικούς της Championship, Σκωτσέζος, Διεθνής με τη χώρα του και σκόρερ 28 τερμάτων τη σεζόν 2013 - 2014. Ακόμη, είναι ένας 29χρονος ποδοσφαιριστής που δεν έχει αγωνιστεί ούτε σε ένα παιχνίδι της Premier League και μάλλον ποτέ δεν θα αγωνιστεί. Η Fulham πλήρωσε 11 εκατομμύρια λίρες για τον McCormack το περασμένο καλοκαίρι σε μια προσπάθεια της να επανέλθει στη κορυφαία κατηγορία. Ο ίδιος σημείωσε 17 γκολ στο πρωτάθλημα. Οι Cottagers τερμάτισαν στην 17η θέση, αλλά παρότι κινδύνεψαν με υποβιβασμό για μεγάλο διάστημα ο McCormack χαρακτηρίστηκε σχεδόν ως επιτυχημένη μεταγραφή.
Ένα χρόνο αργότερα, η Sheffield Wednesday - τρέχων ρεκόρ μεταγραφής της 4,5 εκατομμύρια - έκανε μια πρόταση 10 εκατομμυρίων για τον McCormack - η ηλικία του οποίου σημαίνει ότι η αξία μεταπώλησης του είναι περιορισμένη - που απορρίφθηκε.
Ο McCormack είναι ο άνθρωπος που άνοιξε το δρόμο για τους επιθετικούς της Championship να έχουν πάνω τους ετικέτα με οκτώ νούμερα. Η Burnley το ανακάλυψε όταν ήθελε να αγοράσει το προηγούμενο καλοκαίρι από τη Watford τον Troy Deeney. Αντιθέτως ο σωματώδης επιθετικός έμεινε στο Vicarage Road για να τους ενισχύσει για την επιτυχημένη προσπάθεια τους για την άνοδο. Αυτό το καλοκαίρι η Bristol City προσπάθησε να φέρει από την Crystal Palace με 10 εκατομμύρια λίρες τον Dwight Gayle, δίχως όμως αποτέλεσμα.
Όμως, όπως φάνηκε και από τον McCormack, ένας ακριβός επιθετικός δεν αποτελεί εγγύηση για την ανύψωση και μερικές φορές ομάδες που είναι απίθανο να ανέβουν αρνούνται να πουλήσουν έτσι και αλλιώς. Η Middlesbrough προσέφερε 12 εκατομμύρια λίρες στην Blackburn για τον Jordan Rhodes όμως απορρίφθηκε. Η Boro αντίθετα ξόδεψε 16 εκατομμύρια λίρες για τις μεταγραφές της, οι οποίες περιελάμβαναν ένα ποσό στα 5,5 εκατομμύρια για την επιστροφή του Stewart Downing και τέσσερα εκατομμύρια για την προσθήκη του David Nugent. Δεδομένου ότι είναι στα 31 και στα 30 αντίστοιχα, είναι απίθανο να καλυφθούν τα χρήματα τους, και ο Downing ιδιαίτερα είναι πιθανό να λάβει σημαντικούς μισθούς.
Το άλλο φαβορί για την άνοδο πριν αρχίσει η χρονιά, η Derby επένδυσε ακόμα πιο βαριά και μέχρι στιγμής είναι χωρίς νίκη. Ο Darren Bent είναι στο τρίτο έτος της ηλικίας του και ο μισθός του είναι αρκετά μεγάλος όμως ήρθε τουλάχιστον ως ελεύθερος. Ακόμη ξόδεψαν δέκα εκατομμύρια για τους μέσους Jacob Butterfield και Bradley Johnson τη τελευταία μέρα των μεταγραφών. Επιπρόσθετα ο αναπληρωματικός Andreas Weimann και ο 31αχρονος αμυντικός Shackell κόστισαν έκαστος τρία εκατομμύρια. Ο Thomas Ince - ο οποίος έφτασε με το ποσό των πέντε εκατομμυρίων - μπορεί να ανήκει στην κατηγορία των παικτών που είναι πάρα πολύ καλοί για τη Championship όμως δεν είναι αρκετά καλοί για τη Premier League.
Η προηγούμενη εργοδότρια του, η Hull μπορεί να υποστηρίξει, ίσως περισσότερο από την Burnley ότι οι αγορές τους χρηματοδοτούνται από τις πωλήσεις, οι οποίες ανέρχονται στα 25 εκατομμύρια λίρες. Ωστόσο, είναι αξιοσημείωτο ότι και αυτή ήταν πρόθυμη να πληρώσει ένα μεγάλο ποσό για τον Gray πριν καταλήξει να δώσει 3.5 εκατομμύρια για τον δεξί μπακ Moses Odubajo.
Η τρίτη υποβιβασμένη ομάδα QPR είναι επίσης στο μαύρο. Ο σύλλογος του Δυτικού Λονδίνου βοηθήθηκε από τη κερδοφόρα πώληση του Raheem Sterling καθώς είχε το 20% μεταπώλησης στο συμβόλαιο του, αλλά πολλοί πιστεύουν ότι καταπάτησε τους κανόνες του FFP για τη χρηματοδότηση της ομάδας πριν από δύο χρόνια. Όταν διεγράφησαν 60 εκατομμύρια λίρες δανείων από τους ιδιοκτήτες τους περιγράφονταν ως έσοδα στον ισολογισμό, θα ήταν λάθος να τους αποκαλέσουμε ένα μοντέλο της δημοσιονομικής σύνεσης.
Όμως οι μεγαλύτεροι αριθμοί έχουν δημιουργηθεί αλλού. Αμυντικοί μέσοι έχουν φύγει για δύο εκατομμύρια λίρες - Conor Coady (Huddersfield) στην Wolves και ο Andrea Bjelland (Twente) στην Brentford - για πολύ περισσότερα από ότι έχουν αγοραστεί. Η Reading πλήρωσε δύο εκατομμύρια για να πάρει δανεικό από την Watford τον Matej Vydra. Ένας άλλος επιθετικός, ο Chris Wood έχει γίνει η πιο δαπανηρή μεταγραφή της Leeds τα τελευταία 13 χρόνια. Είναι ένα σημάδι ότι τα "παγόνια" έχουν αρθεί σε μια ομάδα που γνωρίζει περισσότερο από όλους ότι κινδυνεύει με τις υπερβολικές δαπάνες.
Η Leeds είναι ένας από τον σημαντικό αριθμό αρκετά μεγάλων συλλόγων - συμπεριλαμβανομένων των Derby, Ipswich, Leicester, Hull, QPR και Portsmouth - που ήταν σε καθεστώς ειδικής διαχείρισης αυτή τη χιλιετία. Αξίζει να σημειωθεί ότι τρεις που έχουν αναγκαστεί να παραδώσουν τον έλεγχο του συλλόγου σε ανεξάρτητους λογιστές κατά τα τελευταία οκτώ χρόνια - Crystal Palace, Southampton και Bournemouth - είναι τώρα στην Premier League.
Η Leeds μπήκε στο πρόβλημα κυνηγώντας το όνειρο του Champions League, αλλά πολύ περισσότερο όταν προσπαθούσε να διατηρήσει ή να κερδίσει μια θέση στη κορυφαία κατηγορία. Οι προειδοποιητικές ιστορίες όμως πληθαίνουν. Η Blackburn και η Nottingham δεν ξόδεψαν αυτό το καλοκαίρι. Και οι δύο παραμένουν υπό εμπάργκο μεταγραφών και η Leeds υπέστη μια παρόμοια τιμωρία για την αποτυχία στους κανόνες του FFP της Championship, οι οποίοι έχουν σχεδιαστεί εν μέρει για να αποφευχθούν περαιτέρω σύλλογοι να ζουν πέρα από τις δυνατότητες τους.
Τα κλαμπ της δεύτερης κατηγορίας επιτρέπεται να έχουν χασούρα αυτή τη σεζόν έως και δύο εκατομμύρια λίρες, συν επιπλέον 13 εκατομμύρια του ιδιοκτήτη ως ένεση επενδύσεων, και θα είναι διδακτικό να δούμε αν οι "μεγάλοι σπάταλοι", ιδιαίτερα εκείνοι που δεν χαίρουν τις πληρωμές από το "αλεξίπτωτο", δεν πληρούν τα κριτήρια.
Επειδή μια από τις χάρες και τα μυστήρια της Championship είναι πώς, με δεδομένη τη τεράστια ανισότητα του εισοδήματος μεταξύ εκείνων που επωφελούνται από την καθυστερημένη επιβράβευση για το χρόνο τους στην Premier League και εκείνων που δεν έχουν, σχεδόν ο καθένας μπορεί να ανέβει. Η Burnley του Dyche που ήταν μεταξύ των φαβορί για υποβιβασμό πριν από δύο χρόνια είναι η απόδειξη.
Λαμβάνοντας υπόψη το ποσό των χρημάτων που πετάνε η Burnley και διάφορες άλλες ομάδες τριγύρω, η απόφαση της Ipswich να υπογράψει παίκτη - το Πολωνό αμυντικό Piotr Malarczyk - για 8.500 λίρες φαίνεται παραδόξως ντεμοντέ, και θα το καθιστούσε ένα ακόμη μεγαλύτερο κατόρθωμα για τυχόν "μικρούς σπάταλους" να ωθήσουν τους εαυτούς τους στο πλουσιότερο πρωτάθλημα του κόσμου.
Επειδή όπως ειπώθηκε από τον Dyche και αποδείχθηκε αργότερα πρέπει να δίνονται αστρονομικά ποσά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου