Arsenal

Έχει ξεμείνει από δικαιολογίες ο Wenger

του Δημήτρη Βαρσάνη

Ο Arsene Wenger μπορεί να υπερηφανεύεται για το υψηλότερο ποσοστό νικών από κάθε άλλο προπονητή στην ιστορία της Arsenal,όμως επειδή βρίσκεται εκεί για πάνω από 18 χρόνια είναι συνηθισμένος και στις ήττες.

Ως ο μακροβιότερος προπονητής στην ιστορία της Premier League πλέον ο αριθμός των ηττών αρχίζει να μαζεύεται. Ο Sir Alex Ferguson για παράδειγμα έχασε 267 παιχνίδια ως προπονητής της Manchester United και ο Wenger φτάνει κοντά στη 200ή του στην Arsenal. Αυτά τα στοιχεία αξίζει να τα θυμόμαστε γιατί πέρα από χαρούμενες και επιτυχημένες περιόδους στον πάγκο της υπάρχουν μια σειρά και από αποτυχίες.

Ο Wenger όπως ο Ferguson και ίσως κάθε άλλος μεγάλος προπονητής συχνά όταν έρχονται αντιμέτωποι με τη πληγή μιας ήττας βρίσκουν δικαιολογίες. Το πιο διάσημα παράξενο φταίξιμο του Ferguson ήταν οι γκρι φανέλες της Manchester United σε ένα τρομακτικό πρώτο ημίχρονο της στο Southampton που έχανε με 3-1,ενώ συχνά επέκρινε έντονα τους διαιτητές.

Οι δικαιολογίες του Wenger ή οι εξηγήσεις αν προτιμάτε είναι λιγότερο συγκεκριμένες και βασίζονται συχνά στην εξέταση του ποδοσφαίρου προς μια ευρύτερη έννοια. Όπως παρατήρησε πρόσφατα ο δημοσιογράφος των Times Rory Smith όταν καλείται να απαντήσει σε μια συγκεκριμένη ερώτηση,οι απαντήσεις του δεν είναι πιο διαφωτιστικές από το μέσο όρο των προπονητών της Premier League,ωστόσο ο ίδιος κοιτάει το ποδόσφαιρο σε μια πιο ευρύτερη,γενική και φιλοσοφική σκοπιά.

Το ίδιο ισχύει και με τη στάση του απέναντι στις ήττες. Συνήθως δεν διατυπώνει δικαιολογίες γιατί είναι ένας μακροχρόνιος κριτής ορισμένων πραγμάτων για το ποδόσφαιρο. Επειδή αυτή η προσέγγιση έχει ριζώσει στη σκέψη των οπαδών της Arsenal υπάρχει ήδη μια δικαιολογία πριν από ένα παιχνίδι.

Υπάρχουν δύο προφανή παραδείγματα. Όταν η Arsenal χάνει από έναν σύλλογο όπως η Chelsea ή η Manchester City, οι οποίοι έχουν γίνει “γίγαντες” του Αγγλικού πρωταθλήματος λόγω (και) της σημαντικής οικονομικής τους επένδυσης γνωρίζουμε τη κρίση του Wenger. Ξέρουμε ότι ο ίδιος δεν νομίζει ότι το χρήμα έχει αλλάξει το ποδόσφαιρο της Premier League.

Όταν οι “Gunners” έχασαν πριν λίγες εβδομάδες από τη Chelsea με 2-0 η απάντηση του Wenger ήταν απλή:«Στο τέλος της ημέρας έχουν την οικονομική δύναμη και τη χρησιμοποίησαν με έναν πολύ αποτελεσματικό τρόπο όταν τους δόθηκαν οι ευκαιρίες. Παίκτες όπως ο Hazard και ο Diego Costa έκαναν τη διαφορά». Ο ισχυρισμός του είναι ξεκάθαρος: Η Chelsea είναι καλή μόνο και μόνο επειδή ξοδεύει πολλά χρήματα.

Όταν ρωτήθηκε αν πίστευε ότι ήταν περίεργο το γεγονός που η Manchester City ήταν πρωταθλήτρια Αγγλίας παρά την αποτυχία της να εναρμονιστεί με τους κανόνες της UEFA,ο Wenger το ίδιο επίμονα υποστήριξε:«Φυσικά συμβαίνει κάτι λάθος όμως εγώ το επικαλούμαι εδώ και χρόνια. Υπάρχουν δύο τρόποι σκέψης για την όλη διαδικασία. Μπορείς να πεις δεν με νοιάζει,θέλουμε οι δισεκατομμυριούχοι να αγοράζουν τους μεγάλους παίκτες και να ξοδεύουν ότι θέλουν ή να διατηρήσουμε τα πράγματα δίκαια». Άρα τι μας λέει εδώ με λίγα λόγια; ότι αν κερδίζει η Manchester City ή η Chelsea την Arsenal είναι άδικο.

Ο δεύτερος τύπος δικαιολογίας έρχεται όταν η Arsenal ηττάται από ομάδες που κατηγορούνται ότι παίζουν “αντιποδόσφαιρο”(για παράδειγμα η Stoke του Tony Pulis ή η Bolton,η Blackburn και η West Ham του Sam Allardyce). Για τον Αλσατό τεχνικό είναι γνωστό ότι το ποδόσφαιρο στη καλύτερη περίπτωση του είναι μια μορφή τέχνης και ότι οι ομάδες του γενικά προσπαθούν να παίξουν ανοιχτό και διασκεδαστικό ποδόσφαιρο.

Η Stoke κάποτε κατηγορήθηκε από τον Wenger ότι:«Παίζει ράγκμπι για τους τερματοφύλακες παρά ποδόσφαιρο. Δεν μπορείς να το αποδεχθείς αυτό επειδή δεν έχει καμία σχέση με το άθλημα». Όταν η Arsenal έχασε τη προηγούμενη χρονιά στο “Brittania” είπε:«Πήγαν το παιχνίδι στη δύναμη,όμως ξέραμε πριν από το παιχνίδι ότι έχουν το μεγαλύτερο ποσοστό φάουλ στη Premier League». Για να πάρει τη πληρωμένη απάντηση του από τον ειδικό στα μακρινά πλάγια άουτ Rory Delap ότι:«Συνήθως όταν οι άνθρωποι γκρινιάζουν για εμάς είναι επειδή τους νικήσαμε». Οι ομάδες του Allardyce επίσης απογοητεύουν συχνά τον Wenger λόγω του συνδυασμού των σκληρών τάκλιν με τις μακρινές μπαλιές.

Επειδή οι δικαιολογίες από φιλοσοφική σκοπιά είναι μακροχρόνιες και εγκαταστημένες πριν τις ήττες συχνά φαίνονται πιο νόμιμες. Η άποψη του Wenger είναι προφανής: Οι σύλλογοι με την οικονομική δύναμη έχουν ένα αθέμιτο πλεονέκτημα και οι ομάδες που παίζουν δυνατά δεν παίζουν ποδόσφαιρο. Έτσι η Arsenal σπάνια χάνει τους αγώνες της δίκαια. Αυτό βοηθάει την Arsenal να έχει μια σαφή ταυτότητα.

Το πρόβλημα προκύπτει ωστόσο όταν η Arsenal υποφέρει από αποτελέσματα όπως η διπλή αποτυχία της προηγούμενης εβδομάδας. Πρώτον πέταξε το προβάδισμα του 3-0 επί της Anderlecht για το Champions League κατορθώνοντας να ισοφαριστεί σε 3-3. Δεύτερον έχασε με 2-1 από τη Swansea στην Ουαλία ενώ είχε προηγηθεί.

Και οι δύο αυτές ομάδες παίζουν συμμαζεμένο,τεχνικό ποδόσφαιρο,και οι δύο έχουν πιο περιορισμένους πόρους από την Arsenal. Η Anderlecht είναι μια αδύναμη ομάδα - από την οποία οι “Gunners” απειλήθηκαν μέσω αντεπιθέσεων το βράδυ της Τρίτης - και καυχήθηκε μια απίστευτα νεαρή αρχική ενδεκάδα με μερικά ελπιδοφόρα ταλέντα. Το δεκάρι της Dennis Praet - που κάποτε ήταν επί δοκιμή στην Arsenal - και ο πολυσύνθετος μέσος της Youri Tielemans ιδιαίτερα έμοιαζαν εντυπωσιακοί.

Αυτό είναι το είδος ποδοσφαίρου που θαυμάζει ο Wenger. Το καλό ποδόσφαιρο που βασίζεται γύρω από τα νέα παιδιά που βγαίνουν από την ακαδημία αντισταθμίζοντας την έλλειψη οικονομικών πόρων. Σε αυτή τη περίπτωση οποιαδήποτε από τις δικαιολογίες του 65άχρονου τεχνικού καταρρέει.

Η Swansea επίσης είναι μια εξαιρετικά αξιοθαύμαστη ομάδα που αυξάνεται λόγω της έξυπνης οικονομικής διαχείρισης της και ενός συνεκτικού στυλ παιχνιδιού που βασίζεται γύρω από τη κατοχή της μπάλας. Οι “κύκνοι” μετά την άνοδο τους στην Premier League αρκετά συχνά δημιουργούν προβλήματα στην Arsenal. Είναι δύσκολο να φανταστούμε πώς μπορεί ο Wenger να τους επικρίνει,ενώ μετά τον αγώνα στη συνέντευξη Τύπου φάνηκε ελαφρώς χαμένος στα λόγια του.

Τα δύο παραπάνω είναι τα είδη αγώνων στα οποία η Arsenal απλά δεν πρέπει να σκοντάφτει αν ο Wenger παραμένει τόσο δογματικός στη προσέγγιση του. Έχοντας δημιουργήσει μια τέτοια σαφή ταυτότητα για την ομάδα του και τόσο ισχυρή αντιπαλότητα στους δύο διαφορετικούς τύπους “αντιποδοσφαίρου”(μέσω του γηπέδου και της αίθουσας Τύπου),οι “κανονιέρηδες” θα πρέπει να κερδίζουν τις ομάδες που είναι στα μέτρα του Wenger.

Οι συζητήσεις για κρίση στην Arsenal προς το παρόν είναι ανώφελες. Βρίσκεται σε μια καλή θέση για να πιέσει τη τετράδα...ακόμη μια φορά και είναι πολύ πιθανό να περάσει από τους ομίλους του Champions League… για ακόμη μια φορά. Μπορεί να είναι ένα απογοητευτικό ξεκίνημα για τους οπαδούς των “Gunners”,οι οποίοι περίμεναν μια ώθηση για το πρωτάθλημα,αλλά αυτή η κατάσταση είναι ταιριαστή με τις επιδόσεις τους τα τελευταία 10 χρόνια. Δεν είναι μια δεκαετία που μπορεί να περιγραφεί ως κρίση από κανέναν αλλά ως παραπλάνηση για τον οπαδό της Arsenal. Αποτελέσματα όμως όπως της προηγούμενης εβδομάδας δεν φαίνονται καλά.

Οι οπαδοί της Arsenal απρόθυμα περιμένουν τα στραβά αποτελέσματα έναντι των πλούσιων ομάδων και αυτών που παίζουν “αντιποδόσφαιρο”,όμως γίνεται πολύ πιο σοβαρή η κατάσταση όταν χάνουν δικά τους παιχνίδια από ομάδες με λιγότερους πόρους.