Δημήτρης Βαρσάνης
Η Serie A έχει ευλογηθεί με εξαιρετικούς Βραζιλιάνους τα τελευταία 50 χρόνια. Ο κατάλογος είναι σχεδόν ατελείωτος: Aldair, Adriano, Branco, Cafu, Careca, Dunga, Julio Cesar, Kaka, Rivaldo, Roberto Carlos, Ronaldinho, Ronaldo, Serginho, Socrates, Thiago Silva, Claudio Taffarel και Zico.
Έξω από αυτή τη λίστα είναι ο Mancini, ένας παίκτης που στη μέρα του θα μπορούσε να βγάλει το χαμόγελο και από το πιο γκρινιάρη οπαδό της Roma, ένα κλαμπ στο οποίο έκανε πάνω από 150 εμφανίσεις από το 2003 έως το 2008. Η διαδρομή του όμως έως τη Serie A είναι μάλλον περίεργη. Η πρώτη γεύση του Ιταλικού ποδοσφαίρου για το Βραζιλιάνο ήρθε στην Serie B, καθώς πήρε τη μεταγραφή από την Atletico Mineiro στη Venezia τον Ιανουάριο του 2003.
Ο Mancini απέτυχε να έχει επίδραση στο υπόλοιπο της σεζόν 2002-03 πραγματοποιώντας 12 εμφανίσεις και ξεκινώντας μόλις τέσσερις φορές ως βασικός. Τοποθετημένος στα αριστερά, ο Mancini δεν μπόρεσε να καταγράψει ούτε μια ασίστ, πόσο μάλλον να σκοράρει. Η μετάβαση από τη Βραζιλία στα κατώτερα πρωταθλήματα της Ιταλίας ήταν αναμφισβήτητα ένα σοκ πολιτισμού γι 'αυτόν και δυσκολεύτηκε να προσαρμοστεί, εξ ου και η αναποτελεσματικότητά του στη Venezia. Η τάση του να είναι υπερβολικά ατομιστής και πληθωρικός - ειδικά όταν άρχιζε τα κόλπα - είχε εκνευρίσει τον προπονητή του Gianfranco Belloto.
Γι 'αυτό και η κίνηση του Mancini στη Roma το καλοκαίρι του 2003 ήρθε ως μια τεράστια έκπληξη. Αξίζει να σημειωθεί ότι λαμβάνοντας υπόψη το τρέχον οικονομικό κλίμα στη μεταγραφική αγορά, η Roma κατέβαλε μόλις 1000 ευρώ για να υπογράψει τον Βραζιλιάνο. Όμως ο Fabio Capello πίστεψε από την αρχή στη καινούργια του μεταγραφή και έβαλε κατευθείαν τον Mancini στην αρχική ενδεκάδα.
Οι αρχικές εμφανίσεις του Mancini στάθηκαν κατά καιρούς υποτονικές, μιας και δεν κατάφερε να σκοράρει στις πρώτες οκτώ εμφανίσεις του. Η μόνη παρηγοριά ήταν ένα τέρμα στον πρώτο γύρο του κυπέλλου UEFA (δεύτερος αγώνας) εναντίον της Vardar των Σκοπίων. Κάτω από την αυξανόμενη κριτική από αυτούς που αναρωτιούνταν αν κάνει για τη Serie A, ο Mancini απάντησε στους αμφισβητίες του με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Στις 9 Νοεμβρίου του 2003 η Roma φιλοξένησε τη Lazio στο Derby della Capitale. Όντας το μεγαλύτερο γεγονός στη Ρώμη κάθε χρόνο, δόθηκε ένα πρόσθετο κίνητρο επειδή και οι δύο ομάδες πήγαιναν κοντά - κοντά στη Serie A, με τους Giallorossi να κάθονται στη τρίτη θέση και τη Lazio στη πέμπτη. Σε μια αντιπαλότητα που σημαίνει πολλά για τους οπαδούς της, μια καλή εμφάνιση μπορεί να χτίσει καριέρες. Με τον αγώνα να είναι ισόπαλο ακόμα χωρίς γκολ, στο 81’ η Roma κέρδισε ένα φάουλ στα δεξιά, μόλις λίγα μέτρα έξω από τη μικρή περιοχή.
Ο νεαρός Antonio Cassano κοντοστάθηκε πριν στείλει την μπάλα στη μικρή περιοχή. Ο Mancini εμφανίστηκε μπροστά από τον αντίπαλο αμυντικό για να επιχειρήσει ένα εκπληκτικό τακουνάκι, το οποίο έστειλε στην αριστερή γωνία του τερματοφύλακα Matteo Sereni. Η Giallorossa πλευρά του Stadio Olimpico εξερράγη σε βροντερή χαρά, καθώς ο Mancini το πανηγύρισε έξαλλα βγάζοντας τη φανέλα του και τρέχοντας προς μια αναμμένη Curva Sud. Το λαμπρό τακουνάκι του θα χριστεί ως “Il Tacco di Dio” (το τακουνάκι του Θεού).
Ο Mancini θα μετατραπεί σε πάροχος πέντε λεπτά αργότερα, καθώς η Roma έπιασε τη Lazio στον ύπνο, με τον εξτρέμ να περνά μια καλοζυγισμένη πάσα για τον Βραζιλιάνο συμπαίκτη του Emerson να κάνει 2-0. Μια έκρηξη πέντε λεπτών έσπασε το πνεύμα του Lazio και εκείνη η νίκη ώθησε τους Giallorossi στη δεύτερη θέση. Τα κατορθώματα του Mancini στάθηκαν ως αρχή της πορφυρής μορφής του σκοράροντας δύο φορές στα επόμενα τρία παιχνίδια πρωταθλήματος. Επιπλέον έλειψε μόνο σε έναν αγώνα πρωταθλήματος εκείνη την χρονιάς, η οποία ήταν εντυπωσιακή δεδομένης της σειράς του ταλέντου που έπρεπε να επιλέξει η Roma συμπεριλαμβανομένων των Emerson, Cassano, Francesco Totti, Vincenzo Montella, Daniele De Rossi, John Carew και Marco Delvecchio.
Τα οκτώ τέρματα του Mancini στο πρωτάθλημα βοήθησαν τη Roma να τερματίσει δεύτερη στο πρωτάθλημα και να βγει στους ομίλους του Champions League της επόμενης σεζόν. Η συνεισφορά του έδωσε το ντεμπούτο του στη Βραζιλία τον Απρίλιο του 2004 και ήταν μέρος του ρόστερ που πήρε το Copa America του 2004 στο Περού. Μετά από μια τέτοια αξιοσημείωτη παρθενική χρονιά στη Serie A, η κατάρα του συνδρόμου μιας χρονιάς ξεκίνησε για τον Mancini, πετυχαίνοντας μόνο τέσσερα τέρματα τη σεζόν 2004-05. Ήταν μια απογοητευτική χρονιά για τη Roma τερματίζοντας όγδοη στο πρωτάθλημα, ενώ ηττήθηκε στο τελικό του Coppa Italia από την Inter. Ακόμα δεν βοήθησε το γεγονός ότι άλλαξε τέσσερις προπονητές σε μια χρονιά (Cesare Prandelli, Rudi Voller, Luigi Delneri και Bruno Conti).
Όμως το σημάδι ενός καλού παίκτη είναι το πώς ξαναγυρνάς από την απογοήτευση και απάντησε κάνοντας την σεζόν 2005 - 06 την πιο επιτυχημένη κατά τη διάρκεια του χρόνου του στην Ιταλική πρωτεύουσα. Κατέγραψε 18 γκολ συνολικά τα οποία περιελάμβαναν 12 από τις 27 συνολικές εμφανίσεις του στο πρωτάθλημα, ενώ σημείωσε τρία ακόμη γκολ σε επτά συμμετοχές του στο κύπελλο UEFA και το ίδιο νούμερο στο Coppa Italia. Ο Mancini κρίθηκε στην πραγματικότητα αρκετά αναποτελεσματικός κατά το πρώτο μισό της σεζόν, καθώς έχασε επτά εβδομάδες λόγω τραυματισμού σκοράροντας μόνο μία φορά πριν από το χειμερινό διάλειμμα σε μια νίκη (3-0) εναντίον της Reggina τον Αύγουστο.
Όμως επέστρεψε ανανεωμένος από το χειμερινό διάλειμμα και στο πρώτο του παιχνίδι σημείωσε το νικητήριο τέρμα σε μια νίκη επί της Milan. Το χρυσό του άγγιγμα φωτίστηκε μετά το γκολ του και πάλι εναντίον της Reggina σε μια νίκη με 3-1, σκοράροντας δύο φορές και παρέχοντας μια ασίστ στο 4-1 επί της Udinese. Δύο αγώνες αργότερα, ο Βραζιλιάνος σκόραρε δύο φορές στη νίκη με 3-0 κόντρα στη Parma. Οι δημιουργικές ικανότητές του εμφανίστηκαν ξανά στο προσκήνιο στο Derby della Capitale στα τέλη Φεβρουαρίου.
Ήταν το κόρνερ του Mancini που επέτρεψε στον Rodrigo Taddei να σκοράρει από κοντινή απόσταση για να δώσει στη Roma το προβάδισμα. Στη συνέχεια και πάλι στο δεύτερο ημίχρονο, ενώ η Lazio βγήκε όλη μπροστά για να ισοφαρίσει, ο Mancini συνάντησε μπροστά του πολύ χώρο στην αριστερή πτέρυγα. Καθώς εισήλθε στο κουτί της μικρής περιοχης, ο Βραζιλιάνος έστρωσε στον Alberto Aquilani για να κάνει με ένα δυνατό σουτ το τελικό 2-0. Ο Mancini είχε εμπνεύσει την ομάδα του σε ακόμα μια νίκη στο ντέρμπι και όλα αυτά χωρίς τον τραυματία καπιτάνο Francesco Totti.
Δυστυχώς παρά την καλή δουλειά του Μαντσίνι και των συμπαικτών του η χρονιά αποδείχθηκε μια υπόθεση deja vu. Απογοητευτικά η Roma έχασε στον τελικό του Coppa Italia και πάλι από την Inter. Η ασίστ του Mancini στο τέλος ήταν μια ελάχιστη παρηγοριά για τον Βραζιλιάνο. Στη Serie A ανέβηκε στη δεύτερη θέση ως αποτέλεσμα των αποφάσεων του Calciopoli, που οδήγησαν στον υποβιβασμό της Juventus στη Serie B και στην αφαίρεση του πρωταθλήματος της. Ωστόσο παρά τη γενική απογοήτευση, ο Mancini απέδειξε την αξία του για άλλη μια φορά, βελτιώνοντας το τελικό του προϊόν από την άποψη τόσο των τερμάτων όσο και των ασίστ συμπληρώνοντας το ήδη πλούσιο σύνολο δεξιοτήτων του.
Η δεύτερη θέση σήμαινε ότι η Roma αυτομάτως προκρίθηκε στους ομίλους του Champions League για την σεζόν 2006/07. Για τον Mancini κάτι τέτοιο αποτελούσε μια δεύτερη ευκαιρία. Οι εμφανίσεις του κρίθηκαν απογοητευτικές τη σεζόν 2004/05, όταν οι Giallorossi αποκλείστηκαν στη φάση των ομίλων. Ο Βραζιλιάνος δεν θα απογοητεύσει και τον Φεβρουάριο του 2007 και ο ίδιος παρουσιάστηκε στην Ευρωπαϊκή σκηνή στη δεύτερη αναμέτρηση με τη Lyon.
Έχοντας έρθει το πρώτο ματς ισόπαλο δίχως τέρματα στη Ρώμη, οι Giallorossi πήραν πρόωρο προβάδισμα στο δεύτερο αγώνα χάρη σε μια κεφαλιά του Totti. Όμως αυτό ήταν μόνο ένα ορεκτικό για αυτό που επρόκειτο να έρθει. Καθώς το παιχνίδι έφτανε στο ημίχρονο, ο Mancini έλαβε την μπάλα με χώρο στα αριστερά χάρη στη πάσα Marco Cassetti. Ο Βραζιλιάνος εξτρέμ βρήκε τον εαυτό του στο ένας προς έναν με το δεξιό μπακ της Lyon Anthony Reveillere. Πλησιάζοντας στο κουτί της μικρής περιοχής ο Βραζιλιάνος ζάλισε το Γάλλο Διεθνή πριν απελευθερώσει ένα εκθαμβωτικό χείμαρρο με τσαλιμάκια. Ο Réveillère όπως και πολλοί θεατές μαγεύτηκαν.
Ο Γάλλος τσίμπησε το δόλωμα και προσπάθησε να ορμήξει τον αντίπαλό του. Όμως ο Mancini κινήθηκε πολύ γρήγορα και προσπέρασε τον μπακ. Ο τερματοφύλακας της Lyon Gregory Coupet προσπάθησε να κλείσει τη γωνία του αλλά ο Βραζιλιάνος με ένα κεραυνό πέρασε τη μπάλα από πάνω του και την έστειλε στις “αράχνες”. Εάν εκείνο το τέρμα είχε σημειωθεί σήμερα, θα γινόταν αμέσως viral στα κοινωνικά μέσα.
Ο Mancini θα υπερέχει στο πρώτο αγώνα των προημιτελικών εναντίον της Manchester United δημιουργώντας και τα δύο τέρματα σε μια νίκη με 2-1, πριν από την περίφημη ταπείνωση τους (7-1) στο Old Trafford στο δεύτερο αγώνα. Εν τω μεταξύ η Roma θα τερματίσει δεύτερη στο πρωτάθλημα, αλλά αυτή τη φορά δεν θα υπήρχαν και άλλες απογοητεύσεις στο Coppa Italia. Οι Giallorossi πήραν την εκδίκηση τους από την Inter, χτυπώντας τους με 7-4 στο σύνολο των δύο αγώνων. Ο Mancini σκόραρε επίσης στην απίστευτη νίκη με 6-2 στο πρώτο αγώνα σηκώνοντας εν τέλει το Coppa Italia.
Η σεζόν 2007/08 θα είναι η τελευταία του Βραζιλιάνου στη Roma καθώς για άλλη μια φορά τερμάτισε δεύτερη στο πρωτάθλημα. Ο χρόνος του στην πρωτεύουσα τελείωσε με δόξα - αν και από τον πάγκο - καθώς ο Mancini παρακολουθούσε τους Giallorossi να κάνουν το back-to-back στο Coppa Italia. Εντυπωσιακά, παρά τα προβλήματα τραυματισμού ο Mancini κατάφερε να πετύχει 13 τέρματα σε όλη τη σεζόν, γεγονός που οδήγησε στο ενδιαφέρον της Inter. Οι Nerazzurri ήταν μακροχρόνια θαυμαστές του (όπως και αρκετοί ξένοι σύλλογοι), αλλά οι Nerazzurri πήραν το βάπτισμα τον Ιούλιο του 2008 και απέκτησαν τον εξτρέμ για 13 εκατομμύρια ευρώ. Μια τεράστια πώληση αν αναλογιστούμε τα 1.000 ευρώ.
Ήταν έκπληξη το γεγονός ότι πωλήθηκε σε έναν εγχώριο αντίπαλο και παρόλο που η σταδιοδρομία του κατέληξε στο κενό στη συνέχεια, οι φίλαθλοι έχουν καλές αναμνήσεις για τη περίοδο του στη Roma. Η ικανότητά του να δημιουργεί στιγμές λαμπρότητας ήταν γεμάτη με ψεγάδια. Ο ίδιος και ο Totti αναφέρθηκε ότι είχαν έχθρα για μερικά χρόνια.
Όμως η ζωή με τον Mancini σπάνια κρίθηκε πληκτική και τα πέντε χρόνια του στη Roma τύφλωσαν τους οπαδούς των Giallorossi.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου