 |
| Ένα ΤΤ-26, το πιο επιτυχημένο μη επανδρωμένο τεθωρακισμένο όχημα των Σοβιετικών |
Το 1915 οι Γάλλοι ήδη στο δεύτερο έτος του πολέμου των χαρακωμάτων, σκέφτηκαν να δημιουργήσουν ένα όπλο το οποίο θα μετέφερε εκρηκτικά στα εχθρικά χαρακώματα θα τα ανατίναζε και ακολούθως ή ταυτόχρονα σχεδόν, το πεζικό θα τα καταλάμβανε.
Η ιδέα αυτή γέννησε το «Torpille Terrestre». Ένα μικρό μη επανδρωμένο τηλεχειριζόμενο ερπηστριοφόρο όχημα το οποίο θα μετέφερε 40 κιλά εκρηκτικής ύλης στα εχθρικά χαρακώματα τα οποία και θα ανατίναζε. Το σχέδιο, αν και η γαλλική εταιρία Schneider - Creusot, κατασκεύασε μερικά πρωτότυπα και τα έστειλε τον επόμενο χρόνο για δοκιμές στο μέτωπο, εγκαταλείφθηκε καθώς έκανε την εμφάνισή του το πρώτο τεθωρακισμένο.
Η ιδέα όμως γοήτευσε την Σοβιετική στρατιωτική σχολή σκέψης και μάλιστα, οι ριζοσπάστες Σοβιετικοί σκέφτονταν να κάνουν το πρώτο τηλεχειριζόμενο τανκ!
Μεταξύ 1929 - 1930 ξεκίνησαν τις μελέτες και τις δοκιμές για την κατασκευή το πρώτου τηλεχειριζόμενου τεθωρακισμένου. Οι πρώτες δοκιμές έγιναν σε ένα γαλλικό τεθωρακισμένο FT-17 χρησιμοποιώντας ένα μακρύ καλώδιο. Ένα χρόνο αργότερα, ο εξοπλισμός τηλεχειρισμού αναβαθμίστηκε και οι δοκιμές συνεχίστηκαν σε ένα σοβιετικό T-18.
Τα αποτέλεσμα ήταν αρκετά ελπιδοφόρα αλλά με πολλά προβλήματα που έπρεπε να λυθούν. Το τηλετάνκ ήταν τηλεχειριζόμενο και ανταποκρινόταν πολύ θετικά στις εντολές αλλά ήταν πολύ αργό σε σύγκριση με ένα αντίστοιχο επανδρωμένο. Το τηλετανκ πήγαινε με μόλις 2 μίλια/ώρα και εκτελούσε σωστά μόνο τις εντολές που είχαν να κάνουν με την κατεύθυνση και την πορεία του.
Οι Σοβιετικοί δεν απογοητεύτηκαν και συνέχισαν τις δοκιμές και έτσι βγήκαν τα TT-26 και TT-TU με τα ίδια όμως προβλήματα. Η σοβιετική επιμονή όμως, έδωσε τους πρώτους καρπούς το 1933 με το ΤΤ-18. Το νέο σοβιετικό μη επανδρωμένο όχημα μπορούσε να κατευθύνεται και να κινείται πιο γρήγορα από τους προκατόχους του, να κάνει ελιγμούς με μεγαλύτερη ταχύτητα, οι χειριστές του μπορούσαν να ανοίγουν και να κλείνουν τον κινητήρα του με το χειριστήριο, μπορούσαν να ανατινάξουν τα μεταφερόμενα εκρηκτικά, χημικά ή βόμβες καπνού. Ο τηλεχειρισμός μπορούσε να γίνει απο απόσταση έως 1000 μέτρα.
Επίσης, σε περίπτωση που το ΤΤ-18 ξεπερνούσε την ζώνη τηλεχειρισμού σταματούσε αυτόματα για να μην πέσει σε εχθρικά χέρια. Επίσης, οι Σοβιετικοί παγίδευσαν την καταπακτή εισόδου του με εκρηκτικά ώστε να σκοτώσει οποιονδήποτε εχθρό τολμούσε να το κλέψει.
Όμως τα προβλήματα δεν σταμάτησαν. Λόγω του μικρού όγκου του τηλετάνκ, το παραμικρό εμπόδιο στην πορεία του μπορούσε να του αλλάξει την τροχιά. Αυτό ήταν και ο λόγος που οι Σοβιετικοί δεν το έβγαλαν σε μαζική παραγωγή.
Όμως οι Σοβιετικοί δεν εγκατέλειψαν την ιδέα. Έτσι, αντί να τα τοποθετήσουν στην πρώτη γραμμή, οι Σοβιετικοί σκέφτηκαν να τα τοποθετήσουν στην εφεδρεία. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 λοιπόν, κατασκεύασαν μια πλειάδα μη επανδρωμένων οχημάτων τα οποία σε περίπτωση καταστροφής του κυρίως τα τανκ το πλήρωμα θα μπορούσε να συνεχίσει με το μη επανδρωμένο. Με αυτή την λογική κατασκευάστηκαν 55 «Τιτάνες» ΤΤ-26, οι οποίοι είναι και τα πρώτα μη επανδρωμένα οχήματα που κατασκευάστηκαν.
Μάλιστα οι Σοβιετικοί είχαν ενθουσιαστεί και ήθελαν να σχεδιάσουν μια πλειάδα εκδόσεων του «Τιτάνα», το οποίο βασιζόταν στο υπάρχων σοβιετικό Τ-37. Η πρώτη τους χρήση έγινε κατα την διάρκεια της σοβιετικής εισβολής στην Φινλανδία. Τα αποτελέσματα όμως δεν εντυπωσίασαν. Μόνο τα μισά απο τα τηλετάνκ μπόρεσαν να εκτελέσουν σωστά τις βασικές τους λειτουργίες ενώ, ένα μικρό μόνο ποσοστό από αυτά κατάφερε να φτάσει μέχρι τις εχθρικές θέσεις και να τις καταστρέψει.
Πολλές φορές έχαναν επαφή με τους χειριστές τους, ακόμα και σε αποστάσεις κάτω των 1000 μέτρων ενώ, δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν, όπως και η πλειοψηφία των σοβιετικών τανκ, τα μεγάλα εμπόδια και τις μεγάλες τάφρους των Φιλανδών, με αποτέλεσμα να γίνουν εύκολος στόχος του φιλανδικού πυροβολικού.
Αν και οι Σοβιετικοί δεν απογοητεύτηκαν κατασκεύασαν και αλλά τηλετανκ, τα οποία όμως έγιναν εύκολοι στόχοι για τα γερμανικά στούκας ή χρησιμοποιήθηκαν ως συμβατικά τεθωρακισμένα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου