Αμβούργο ώρα μηδέν!

Του Δημήτρη Βαρσάνη

Πριν λίγες μέρες το Hamburg γνώρισε τη 13η του ήττα στη Bundesliga από τη τελευταία της βαθμολογίας Braunschweig(4-2),έφτασε στις επτά συνεχόμενες ήττες και έχει πέσει στη προτελευταία θέση(16 βαθμοί),ένα βαθμό μόλις πάνω από τη τελευταία της αντίπαλο(15)και απέχει τρεις βαθμούς από τη σωτηρία και τη Stutgart,η οποία κατέχει την θέση σωτηρίας(19),ενώ στη χειρότερη περίπτωση για να δώσει αγώνες μπαράζ με τον τρίτο της δεύτερης κατηγορίας,πρέπει να ξεπεράσει τη Freiburg η οποία έχει δύο παραπάνω βαθμούς(18). Μπορεί να πει κάποιος με την εικόνα της βαθμολογίας ότι δεν είναι αδύνατος ο στόχος της σωτηρίας,όμως με την εικόνα που έχουμε στο γήπεδο είναι πολύ πιθανό από την επόμενη χρονιά να δούμε τη μοναδική ομάδα που δεν έχει παίξει ποτέ στην ιστορία της πέρα από τη πρώτη κατηγορία,στην άγνωστη για αυτή Zweiiteliga.

Δεν είναι φετινό το γεγονός στο οποίο οι “δεινόσαυροι” έχουν καταντήσει σε αυτή τη τραγική κατάσταση,ούτε συγκαταλέγονται στη δυσάρεστη έκπληξη να πέφτει μια μεγάλη ή ιστορική ομάδα σε χαμηλότερη κατηγορία που γίνεται κάθε χρονιά στα Ευρωπαϊκά πρωταθλήματα,αλλά ήταν κάτι το αναμενόμενο με το προγραμματισμό και τον σχεδιασμό που έχουν κάνει τα τελευταία τρία χρόνια. Διοίκηση,στελέχη του αγωνιστικού τμήματος,προπονητές,ποδοσφαιριστές,ακόμα και η συμβολή του κόσμου έχει φέρει το Hamburg πρόσωπο με πρόσωπο με τον υποβιβασμό και όλα αυτά προήλθαν από μια χαμένη φιλοδοξία,τον τελικό του Europa League τη σεζόν 2009/2010 που έγινε στην έδρα του,τη “NordBank Arena” εκεί που θα βρισκόταν αν η τότε άσημη στην Ευρωπαϊκή σκηνή Fulham δεν τη ξυπνούσε από το όνειρο,να σηκώσει την κούπα μέσα στο σπίτι της.

Από την επόμενη χρονιά άρχισε μια ανελέητη κριτική από τους οπαδούς του Hamburg στον πρώην πρόεδρο Bernd Hoffmann,γιατί “βολευόταν” με την είσοδο της ομάδας στην οκτάδα και δεν είχε μεγαλύτερους στόχους εκτός από ένα εισιτήριο στο Europa League,με αποτέλεσμα στο τέλος της σεζόν 2010/2011 να παραιτηθεί και να αλλάξει ριζικά η στελέχωση της διοίκησης. Έπειτα πρόεδρος του συλλόγου ανέλαβε ο Carl-Edgar Jarchow. Σε αυτό το νέο ξεκίνημα της ομάδας του λιμανιού τα “κλειδιά” του αγωνιστικού τμήματος δόθηκαν στον Frank Arnesen. Ο πρώην εξαιρετικός Δανός μέσος που έκανε καριέρα κυρίως στις κάτω χώρες με τις φανέλες των Ajax,PSV Eindhoven και Anderlecht δεν έχει την ανάλογη ικανότητα και σε άλλη θέση πέρα του ποδοσφαιριστή όπως έχει αποδειχθεί τα τελευταία 10 χρόνια.

Μπορεί να έμαθε τη προπονητική δίπλα σε έναν από τους κορυφαίους του είδους,τον Sir Bobby Robson όταν διατέλεσε προπονητής της PSV Eindhoven αλλά τελικά επέλεξε να πάρει τον δρόμο του Αθλητικού Διευθυντή. Στη δεκαετία του(1994-2004)στον Ολλανδικό σύλλογο βγήκαν σπουδαίοι ποδοσφαιριστές από τις ακαδημίες,με το “φαινόμενο”,τον Ronaldo να είναι ο κορυφαίος,αλλά και παίκτες όπως ο Ruud Van Nistelroy,Arjen Robben,και Jaap Stam δεν μπορούν να θεωρηθούν αμελητέες ποσότητες. Βλέποντας όλα αυτά τα ταλέντα να βγαίνουν και να γίνονται μετέπειτα σε παγκόσμιου φήμης παίκτες,ο πρόεδρος της Tottenham Daniel Levy του έκανε πρόταση την οποία αποδέχθηκε να αναλάβει τη θέση του Αθλητικού Διευθυντή. Στη συνέχεια άρχισαν να παίζονται περίεργα πράγματα με τη πάρτη του.

Το καλοκαίρι του 2005 εξέφρασε την επιθυμία του να πάει στην Chelsea,με τον Δανό να έχει φωτογραφηθεί σε ένα από τα πολυτελή γιοτ του Ρώσου ιδιοκτήτη της Roman Abramovich και ενώ δεσμευόταν ακόμα με συμβόλαιο με τους “Spurs”. Τελικά αυτό “έσπασε” δίνοντας ο Abramovich ένα ποσό κοντά στα 10 εκατομμύρια ευρώ,ένα ποσό εξωφρενικό για Αθλητικό Διευθυντή. Στους “μπλε” κατείχε τον ρόλο του επικεφαλή στην αναζήτηση ταλέντων με παταγώδης αποτυχία. Αντί για ταλέντα,ο υποτιθέμενος σκάουτερ κανόνιζε τις μεταγραφές των Malouda,Mikel και Kalou,ένας ρόλος που δεν ήταν δικός του. Επίσης ήταν ένας από τους λόγους που έφυγε τη πρώτη φορά ο Jose Mourinho,καθώς ο Πορτογάλος τεχνικός δεν ήθελε να συνεργαστεί μαζί του,ακουγόντουσαν πάρα πολλά ότι έπαιρνε μίζες σε κάποιες μεταγραφές της ομάδας,ενώ οι ακαδημίες είχαν πτωτική πορεία,με ταλέντα στάσιμα και με καμία εξέλιξη μπροστά τους.

Μετά από πέντε χρόνια αποχώρησε και από τη Chelsea ανεπιτυχώς και πήγε να δοκιμάσει τη τύχη του στη Γερμανία και στο Hamburg. Εκεί έφερε όλες τις ρεζέρβες της Chelsea που ήξερε(Mancienne,Bruma,Rajkovic,Tore,Sala),ενώ με δική του πρωτοβουλία παρέμεινε και ο Michael Oenning στην ομάδα ως πρώτος προπονητής. Ο 47άχρονος τεχνικός τη μόνη εμπειρία που είχε ως πρώτος προπονητής ήταν στην Nurnberg όταν την ανέβασε δύο χρόνια νωρίτερα ξανά στην Bundesliga. Από εκεί και πέρα είναι ένας καλός δεύτερος,δουλεύοντας σε ομάδες όπως η Stutgart,η Wolfsburg και στη πρώτη δύσκολη αποστολή τον Μάρτιο του 2011 ως προσωρινός στη θέση του Armin Veh μέχρι το τέλος της σεζόν δεν έκανε ούτε νίκη.

Παρόλα αυτά πήρε τη θέση του μόνιμου την επόμενη σεζόν,κάνοντας αυτός την προετοιμασία όλο το καλοκαίρι. Το αποτέλεσμα; ένας βαθμός στα έξι πρώτα παιχνίδια και τελευταία θέση και το αναμενόμενο ήταν να απολυθεί. Για ένα μήνα ο Arnesen επιχείρησε μαζί με τον προπονητή της δεύτερης ομάδας Rodolfo Gomez να κουμαντάρει αυτός από τον πάγκο. Τρεις νίκες και μια ήττα είχε το πρόγραμμα,αλλά ευτυχώς κατάλαβαν στην διοίκηση ότι αυτά τα αποτελέσματα πρόκειται να ήταν συγκυριακά και πήραν έναν κανονικό προπονητή. Ο εκλεκτός ήταν ο Thorsten Fink,ο πρώην μεταξύ άλλων μέσος της Bayern Munich,που στα πρώτα του βήματα στην προπονητική τα πήγε εξαιρετικά κατακτώντας με την Basel το νταμπλ(πρωτάθλημα και κύπελλο Ελβετίας).

Με τα χίλια ζόρια,συγκεκριμένα τη προτελευταία αγωνιστική κατάφερε να τους σώσει και το καλοκαίρι του 2012 προσπάθησαν να χτίσουν μια καινούργια ομάδα. Οι πολύπειροι Mladen Petric και Paolo Guerrero αποχώρησαν από την επιθετική γραμμή. Ο Νοτιοκορεάτης Heung-Min Son και ο νεαρός Λετονός Arjtom Rudnevs ήταν οι αντικαταστάτες τους,όχι και οι πιο γνωστοί στο ευρύ κοινό της Ευρώπης. Οι μεγάλες επενδύσεις της ήταν σε αυτή του τερματοφύλακα και στη μεσαία γραμμή. Τα γάντια δόθηκαν στον άλλοτε αντικαταστάτη του Oliver Kahn στην Εθνικη Γερμανίας Rene Adler που ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς τα τελευταία χρόνια,ενώ είχαμε και την επιστροφή του Rafael Van Der Vaart στην ομάδα που ανδρώθηκε ποδοσφαιρικά.

Τα αποτελέσματα ήταν σαφώς πιο καλά και για τρεις βαθμούς δεν κατάφερε να βγει στην Ευρώπη τερματίζοντας στην έβδομη θέση. Στο τέλος της σεζόν έγινε γνωστό ότι ο Frank Arnesen παραιτήθηκε από τη θέση του Αθλητικού Διευθυντή,σωστή επιλογή κατ’εμέ αλλά έπειτα έπρεπε να δούμε και τον αντικαταστάτη του το τι θα κάνει. Αυτός ήταν ο Oliver Kreuzer,επίσης πέρασε από τη Bayern Munich τη δεκαετία του 90’ και τα τρία προηγούμενα χρόνια ήταν Αθλητικός Διευθυντής στην Karlsruher. Αν ο Arnesen έκανε δύο φορές εγκλήματα στον μεταγραφικό σχεδιασμό του Hamburg,ο Kreuzer το περασμένο καλοκαίρι έκανε 22!

Πουλήθηκε ο Son στην Bayer Leverkusen με 10 εκατομμύρια ευρώ,παίκτες που έπαιξαν πολλά χρόνια στο Hamburg όπως ο Kacar και ο Aogo που αν μη τι άλλο ήξεραν πάρα πολύ καλά την ομάδα,έφυγαν με τη μορφή του δανεισμού σε Ιαπωνία(Cerezo Osaka)και Schalke αντίστοιχα,ο δεύτερος σκόρερ της ομάδας Rudnevs στάλθηκε και αυτός δανεικός στο Hannover και ο πολύ δυναμικός Νορβηγός μέσος Skjelbred στην Hertha επίσης δανεικός. Εν αντιθέσει στο χώρο της επίθεσης αποκτήθηκε ο Pierre-Michel Lasogga,ένας φέρελπης επιθετικός,ο οποίος είναι το μόνο θετικό αυτής της χρονιάς με τα 10 του γκολ σε 15 αγώνες. Από εκεί και πέρα,πήρε δύο παίκτες από την δεύτερη ομάδα της Dortmund για να ενισχύσει το κέντρο της και για να καλύψει τα κενά στην αμυντική της γραμμή,απέκτησε τον εδώ και χρόνια λαθέρ της Arsenal Johann Djourou. Τέτοιο μεταγραφικό σχεδιασμό δεν θα πραγματοποιούσε ούτε ερασιτεχνική ομάδα!

 

Ο Fink με τη σειρά του φέτος απογοήτευσε τους πάντες με τις εμφανίσεις της ομάδας και η κατάληξη του ήταν να απολυθεί στα μέσα Σεπτεμβρίου. Το Hamburg μετά έψαξε για ένα μεγάλο όνομα στην αγορά που θα ανέβαζε ξανά και το κύρος της ως ομάδα. Αυτό βρέθηκε στο πρόσωπο του Bert Van Marwijk. Τα αποτελέσματα βελτιώθηκαν αισθητά μέχρι το τέλος του Νοεμβρίου φτάνοντας από τη προτελευταία θέση στη πρώτη δεκάδα. Έπειτα όμως φάνηκε ξανά η έλλειψη ενός ικανού ρόστερ που πέρα από τέσσερις,πέντε ποδοσφαιριστές(Van Der Vaart, Adler, Jansen, Westermann, Ilicevic)με πλούσια εμπειρία αλλά με φτωχή θέληση πλέον για ποδόσφαιρο,οι υπόλοιποι είναι κάτι αμούστακα παιδιά που βλέπουν το Hamburg ως ένα σκαλοπάτι για την επόμενη ομάδα τους και όχι,ως εκείνη την σπουδαία ομάδα του παρελθόντος που οι παίκτες παρακαλούσαν να φορέσουν τη φανέλα του.

Απελπισία και λύπη έβγαιναν από τα πρόσωπα των ποδοσφαιριστών μετά το 3-2 της Braunschweig το περασμένο Σάββατο,για μια στιγμή κοιτάζοντας τους πίστευε κάποιος ότι όντως ήταν η τελευταία αγωνιστική και το Hamburg υποβιβάστηκε στην Zweiteliga. Είναι θέμα ψυχολογίας καθαρά,δεν υπάρχει κάποιος για την ώρα που από εκεί μέσα μπορεί να τους ταρακουνήσει. Ακόμα και ο Van Marwijk,ο άνθρωπος που πήρε το κύπελλο UEFA με την Feyenoord το 2002 και οδήγησε την Εθνική Ολλανδίας στον τελικό του περασμένου Μουντιάλ στη Νότια Αφρική δεν κατάφερε να το πετύχει αυτό το πράγμα,φεύγοντας και αυτός ως αποτυχημένος εδώ και λίγες μέρες από τον πάγκο της ομάδας του Λιμανιού.

Ο νέος διάδοχος είναι ο Mirko Slomka. Ο 46άχρονος τεχνικός αυτή τη στιγμή ήταν το καλύτερο που μπορούσε να πάρει από την ελεύθερη αγορά το Hamburg. Έκανε εξαιρετική πορεία με τη Schalke και το Hannover,με το τελευταίο να το παίρνει σε μια περίπου ίδια αγωνιστική και βαθμολογική κατάσταση και κατάφερε να το έχει μόνιμα στην πρώτη οκτάδα,να κάνει πολύ λίγες ήττες στην έδρα του και βέβαια το μεγάλο κατόρθωμα της περασμένης σεζόν,να το βγάλει στους ομίλους του Europa League. Ένα άλλο μεγάλο θέμα για αυτή τη πτώση είναι ότι σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες της Γερμανίας,το Hamburg τη τελευταία τουλάχιστον δεκαετία δεν έχει βγάλει από τα γεννοφάσκια της ένα ταλέντο που θα περιμέναμε να έχει μεγάλη εξέλιξη,σκορπώντας από εδώ και από εκεί χρήματα για παίκτες.

Ένα μερίδιο φέρει και ο κόσμος γιατί αν δεν πίεζε τόσο υπερβολικά τη προηγούμενη διοίκηση,ίσως και από την επήρεια της απογοήτευσης της μη συμμετοχής του Hamburg στον τελικό του 2010,να μην υπήρχε αυτή η κάκιστη διαχείριση του Jarchow και των περιτρεχάμενων του που περνούσαν και περνάνε από το κατώφλι της νυν διοίκησης. Προς το παρόν η τύχη αυτού του ιστορικού συλλόγου στην Bundesliga θα κριθεί πρωτίστως από τα πόδια των ποδοσφαιριστών  και έπειτα από τα χέρια του Slomka(η οποιουδήποτε άλλου προπονητή).