Η ανασκόπηση της Premier League - Final Part

Του Δημήτρη Βαρσάνη

Στο τελευταίο μου άρθρο, ολοκληρώνω την ανάλυσή μου για τον πρώτο γύρο της Premier League, που μόλις πρόσφατα ολοκληρώθηκε. Ποιες ομάδες ξεχώρισαν, ποιες προβλημάτισαν, ποιες μας γοήτευσαν και ποιες μας απογοήτευσαν.

Αναζητώντας την σωτηρία...

Στο τελευταίο κομμάτι της ανασκόπησης του πρώτου γύρου της Premier League θα προσπαθήσουμε να βρούμε ποιες θα είναι τελικά οι τρεις ομάδες που θα αποχαιρετήσουν τη Premier League. Norwich,Stoke,West Ham,Fulham,Crystal Palace,Sunderland και Cardiff οι επτά υποψήφιες για υποβιβασμό. Στην αρχή και με βάση τη πορεία τους στις πρώτες αγωνιστικές είχαμε βγάλει ένα συμπέρασμα ότι δύο ομάδες από αυτές δεν θα τα κατάφερναν,και οι άλλες πέντε θα έβγαζαν τα μάτια τους ώστε να μην είναι η τρίτη που θα τις έκανε παρέα,όμως δεν λογαριάσαμε τις ανατροπές κατά τη διάρκεια της σεζόν που ήταν πιθανές να γίνουν στο καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου.

Το ακόμα πιο ωραίο της υπόθεσης είναι ότι μεταξύ τους αλλήλοκαλύπτουν τα προτερήματα και τα μειονεκτήματα τους,δηλαδή αν υστερεί μια ομάδα από αυτές σε έναν τομέα υπερτερεί σε κάποιον άλλο και όλο αυτό μας προσφέρει έναν όμορφο πονοκέφαλο,καθώς προσπαθούμε να βρούμε,έστω και για λίγες λεπτομέρειες τις τρεις ομάδες που στο τέλος θα πέσουν μαχόμενες σε αυτόν τον καλό “πόλεμο” μεταξύ τους.

Ας ξεκινήσουμε από την ομάδα που βλέπω να έχει τις περισσότερες πιθανότητες να παραμείνει,τη Norwich. Αυτή είναι η τρίτη συνεχόμενη χρονιά για τα “καναρίνια” στην Premier League,έμεινε και μετά το τέλος της προηγούμενης ο ίδιος προπονητής(σε αντίθεση με το τέλος της σεζόν 2011-2012 που ο Paul Lambert αποχώρησε για να πάει στην Aston Villa),ο Chris Hughton ο οποίος είδε την ομάδα του να ενισχύεται ακόμα πιο πολύ το καλοκαίρι.

Ήρθαν για να δυναμώσουν το επιθετικό της τμήμα ο Gary Hooper από Celtic,ο καλύτερος επιθετικός της Sporting Lisbon Ricky Van Wolfsvinkel και ο Σουηδός επιθετικός Johan Elmander(δανεικός από την Galatasaray),ο οποίος ξέρει πολύ καλά την Premier League από το περασμά του στην Bolton. Επίσης απέκτησε τον 23άχρονο Ολλανδό μέσο της Twente Leroy Fer,τον 19άχρονο εξτρέμ της Birmigham Nathan Redmond,τον οποίο έκανε γνωστό ο Chris Hughton όταν κάθισε στο πάγκο της πρόπερσι,τον αριστερό Σουηδό μπακ της Blackburn Martin Olsson,και με ελεύθερη μεταγραφή τον 39άχρονο τερματοφύλακα Carlo Nash από την Stoke ο οποίος ήρθε για να είναι η τρίτη λύση πίσω από τους Ruddy και Bunn,ενώ αγόρασε και με κανονική μεταγραφή τον Ισπανό δεξί μπακ Javier Garrido από την Lazio. Για όλους αυτούς ξόδεψε το εκπληκτικό ποσό των 30 εκατομμυρίων ευρώ.

 

 

Η Norwich από εκεί που ήταν μια ομάδα όσα φάω όσα βάλω με τον Paul Lambert, με τον Chris Hughton έχει γίνει πιο σφιχτή,τουλάχιστον σε παιχνίδια που είναι στα μέτρα της τα πάει σε χαμηλό σκορ με κύριο μέλημα να κρατήσει το μηδέν πίσω. Γνώμη μου είναι ότι αυτό είναι και το καλύτερο που μπορεί να κάνει,διότι δύσκολα μου έρχεται στην μνήμη ομάδα που να είχε καλή άμυνα,να έχασε τη κατηγορία.

 

 

Όσον αφορά τις μεταγραφές της η μεγάλη απογοήτευση είναι του 24άχρονου Ολλανδού επιθετικού της Van Wolfsvinkel. Η ακριβότερη της μεταγραφή στην ιστορία του συλλόγου δεν έχει δώσει αυτά που περιμέναμε. Τι και αν τον “έκλεψε” μια μεταγραφική περίοδο μετά από την Liverpool; η συγκομιδή του μέχρι στιγμής αναφέρει μόλις 14 συμμετοχές από τις 23 και οι πέντε από αυτές να είναι με αλλαγή,αρκετούς τραυματισμούς και μόνο ένα γκολ στο ενεργητικό του. Το ακόμα χειρότερο είναι ότι ο συμπαραστάτης του,ο Elmander δεν έχει βάλει κανένα σε 18 εμφανίσεις,βέβαια οι περισσότερες ήταν ως αλλαγή με αποτέλεσμα το κουπί στο σκοράρισμα να το τραβάει ο Σκοτσέζος,ο Gary Hooper ο οποίος έχει πετύχει πέντε γκολ στις ίδιες εμφανίσεις με τον Σουηδό.

 

 

Ευτυχώς, οι μέσοι και οι εξτρέμ βοηθάνε με τη σειρά τους σε αυτό το τομέα με τους Redmond,Bradley Johnson,Pilkington,Snodgrass και Fer να έχουν βάλει συνολικά οκτώ τέρματα. Ο τελευταίος μαζί με τον Hooper είναι οι μεταγραφές που μπορείς να πεις ότι τις βγήκαν σε σημαντικότερο βαθμό. Ο Ολλανδός είναι ένα “μηχανάκι” στο χώρο του κέντρου,κόβει,τρέχει πολλά χιλιόμετρα,σκοράρει,μοιράζει έχοντας δύο ασίστ και είναι μεταξύ άλλων ο παίκτης με τα περισσότερα λεπτά συμμετοχής(1953)μετά τον τερματοφύλακας της John Ruddy.

 

Η αμυντική της γραμμή όπως αναφέραμε πιο πάνω τα πάει αρκετά καλά,τουλάχιστον στα παιχνίδια με ισοδύναμες ομάδες γιατί με τις μεγάλες εκτίθεται ανεπανόρθωτα. Με τις ομάδες της πρώτης τετράδας,δέχτηκε μακριά από το γήπεδο της επτά από την Manchester City,τέσσερα από Liverpool και Arsenal,και τρία από τη Chelsea στην έδρα της,18 γκολ συνολικά απαντώντας μόλις τρεις φορές.

 

 

Ο Άγγλος τερματοφύλακας της ο Ruddy δεν διανύει τη καλύτερη του περίοδο φέτος έχοντας δεχτεί αρκετά γκολ από λάθη του. Ενδεικτικά από τα επτά γκολ που δέχτηκε από την Manchester City, τα τέσσερα από αυτά στη καλή του κατάσταση μπορούσε να τα αποκρούσει,ενώ στην ήττα από την Chelsea(1-3) στο 1-2 του Hazard κάνει ολέθριο λάθος τρώγοντας το γκολ μέσα από τα χέρια του σε ένα χρονικό σημείο(85’) που ήταν κοντά στο να πάρει η ομάδα του τον βαθμό της ισοπαλίας. Μάλιστα προερχόταν από μια χρονιά που κλήθηκε στην Εθνική ομάδα για πρώτη φορά στη καριέρα του,και ήταν με το ένα πόδι κάτοικος Λονδίνου και Stamford Bridge το καλοκαίρι πριν αποφασίσει η Chelsea να πάρει τελικά τον αγέραστο Mark Schwarzer.

 

 

Στη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έκανε δύο σημαντικές κινήσεις. Πήρε για τους επόμενους έξι μήνες με τη μορφή του δανεισμού,τον 30άχρονο Αργεντίνο μπακ-χαφ Jonas Gutierez και τον 33άχρονο Νιγηριανό κεντρικό αμυντικό Joseph Yobo,από Newcastle και Fenerbache αντίστοιχα ώστε με τις παραστάσεις που έχουν στη Premier League να βοηθήσουν τη Norwich στη προσπάθεια της να αποφύγει τον υποβιβασμό. Αυτή τη στιγμή βρίσκεται στη 15η θέση με 24 βαθμούς και στο +2 από τη ζώνη του υποβιβασμού, πιστεύω και τις δίνω τις πιο πολλές πιθανότητες απο τις υπόλοιπες να βγεί ζωντανή απο αυτή την μάχη.

 

 

Η Cardiff επιτέλους ανέβηκε στην Premier League. Μετά από αρκετά χρόνια προσπάθειας για να το καταφέρει,φτάνοντας πολλές φορές στην πηγή μη πίνοντας νερό τελικά το πέτυχε και σχετικά εύκολα,αφού καθόλα τη διάρκεια της σεζόν στην Championship ήταν πρώτη κατακτώντας στο τέλος και το πρωτάθλημα. Ο αρχιτέκτονας αυτού του κατορθώματος ήταν ο Malky Mackay, ο οποίος είχε οδηγήσει την ομάδα από την Ουαλία και στον τελικό του League Cup,τον Μάρτιο του 2012 που τον έχασε όμως στη διαδικασία των πέναλτι από την Liverpool.

 

 

 



Οι δύο μεταγραφές που ξεχώρισαν ήταν του Χιλιανού μέσου της Sevilla Gary Medel για 13 εκατομμύρια ευρώ,και του κεντρικού αμυντικού της Tottenham Steven Caulker για 9 εκατομμύρια ευρώ. Ο 25άχρονος μέσος και ο 21άχρονος αμυντικός είναι οι καθοδηγητές της στο χώρο του κέντρου και της αμυντικής γραμμής αντίστοιχα. Μαζί τους ήρθε επίσης ο Γάλλος αμυντικός της Rennes Catherine για το ποσό των τεσσάρων εκατομμυρίων ευρώ και άλλοι δύο παίκτες που ήρθαν,είδαν και απήλθαν!

 

  



Ο πρώτος είναι ο 20άχρονος επιθετικός από την Copenhagen Andreas Cornelius. Παταγώδης αποτυχία βγήκε ο νεαρός Δανός σέντερ φορ,δεν προσαρμόστηκε καθόλου στο Αγγλικό πρωτάθλημα και έπαιξε μόνο οκτώ αγώνες και οι οκτώ ως αλλαγή και με μόλις 113 λεπτά στο ενεργητικό του. Φυσικό επακόλουθο ήταν η άμεση πώληση του - επιστροφή του στην Copenhagen με πέντε εκατομμύρια λιγότερα από ότι τον αγόρασε(οκτώ εκατομμύρια ευρώ). Ο δεύτερος είναι επίσης επιθετικός αλλά σαφώς με μεγαλύτερη εμπειρία στο πρωτάθλημα της Premier League. Ο 32άχρονος Νιγηριανός φορ Peter Odemwingie,ο οποίος αποκτήθηκε από την West Brom,όμως δεν πρόσφερε αυτά που αναμενόταν,σε 13 συμμετοχές είχε μόλις ένα γκολ με αποτέλεσμα πριν λίγες μέρες να γίνει ανταλλαγή με τον επιθετικό της Stoke Kenwyne Jones.

 

Αυτός που την οδηγεί στο σκοράρισμα είναι ο Fraizer Campbell. Ο πρώην επιθετικός μεταξύ άλλων της Manchester United αγωνίζεται από πέρυσι τον Ιανουάριο στην Cardiff,έβαλε επτά γκολ στην Championsip βοηθώντας από τη πλευρά του να ανέβει η ομάδα στην Premier League,και μέχρι στιγμής έχει βάλει πέντε γκολ σε 19 εμφανίσεις. Ο 26άχρονος επιθετικός έχει δίπλα του τον Graig Bellamy, ο οποίος είχε σημαντικό ρόλο στην άνοδο της Cardiff και στα 34 του πλέον,έχει κάνει ένα δικό του προσωπικό ρεκόρ φορώντας τη φανέλα επτά διαφορετικών ομάδων στην Premier League(Liverpool,Manchester City,Newcastle, Blackburn, West Ham,Coventry και Cardiff).

Ένας άλλος που κάνει τη διαφορά είναι ο Jordon Mutch. Ο 22άχρονος μέσος διανύει τη καλύτερη του χρονιά, από τα πόδια του περνάει όλη η επιθετική λειτουργία της ομάδας,είτε τροφοδοτώντας με μπαλιές τους συμπαίκτες του είτε παίρνοντας πάνω του το τελείωμα της φάσης. Επίσης εκτελεί πολύ καλά στημένα, μάλιστα τα περισσότερα γκολ με αυτό το τρόπο προήλθαν για τη Cardiff. Ειδικά τα κόρνερ φαίνεται ότι είναι δουλεμένα,πάντα εκτελεσμένα μεταξύ πρώτου δοκαριού και της μικρής περιοχής του αντίπαλου τερματοφύλακα,οπού εκεί ανάμεσα πάνε πολλά ψηλά κορμιά δυσκολεύοντας την οπτική του.

Φυσικά στα αποτελέσματα της θα θυμούνται για αρκετό καιρό οι φίλοι της το αλησμόνητο 3-2 επί της Manchester City. Γενικά εκεί που στηρίζεται είναι η έδρα της έχοντας τέσσερις νίκες,τρεις ισοπαλίες και πέντε ήττες,την ίδια στιγμή που μακριά από το “Ninian Park” μετράει μόνο μια νίκη και αυτή στο 92’ με την Fulham(1-2). Για ομάδα που πάει να σωθεί το θετικό για αυτήν είναι η ακριβώς ίδια περίπτωση που έχει η Norwich,ότι μπορεί να κρατήσει και το μηδέν πίσω και αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στον τερματοφύλακα της David Marshall. Ο 28άχρονος Σκωτσέζος την έχει κρατήσει αρκετές φορές μέσα στο παιχνίδι με τις επεμβάσεις του,και πέντε φορές κατάφερε να μείνει αλώβητη η εστία του.

 

 

Για κακή της τύχη όμως έχει να αντιμετωπίσει το ίδιο πρόβλημα με τη Hull,τον γραφικό ιδιοκτήτη της. Ο Μαλαισιανός Vincent Tan αγόρασε ένα μεγάλο ποσοστό της Cardiff τον Αύγουστο του 2010 με στόχο να τους ανεβάσει όσο δυνατόν πιο γρήγορα στην Premier League. Αυτό το κατάφερε άλλα με αντάλλαγμα να έχει και τα δικά του θέλω. Δηλαδή; άλλαξε το σήμα της με το μπλε πουλί σε κόκκινο δράκο,τις φανέλες της από μπλε τις έκανε κόκκινες και αυτά διότι Μαλαισιανοί επιχειρηματίες υποσχέθηκαν νέο προπονητικό κέντρο,επέκταση του γηπέδου της και ένα πλούσιο αγωνιστικό μπάτζετ για μεταγραφές. Αυτές οι κινήσεις προκάλεσαν ποικίλες αντιδράσεις στους οπαδούς,διαδηλώσεις,αποστασιοποίηση ενός κομματιού από το γήπεδο και γενικότερα το κλίμα να είναι τεταμένο σε κάθε αγώνα στο “Ninian Park”,με την κάμερα μετά το τέλος του Cardiff - Sunderland(2-2) να πιάνει σε ένα πραγματικά αστείο στιγμιότυπο τον Tan να γιουχάρει τους οπαδούς που γιούχαραν την ομάδα!
 

Βέβαια δεν πρέπει να αμελούμε το γεγονός ότι αν δεν υπήρχε ο Tan η Cardiff με τα δυσβάσταχτα χρέη που κουβαλούσε το πιθανότερο να μην ήταν στην Premier League αλλά στην League One.

Σαν να μην έφταναν αυτά,λίγο πριν την είσοδο του νέου χρόνου ήρθε και η απόλυση του Mackay,μάλλον διαφαινόμενη από την εξέλιξη της. Ο Tan από τις αρχές Δεκεμβρίου είχε ανοίξει κόντρα με τον προπονητή της ομάδας,στέλνοντας του και τελεσίγραφο ότι αν δεν παραιτηθεί θα τον απολύσει. Ο Mackay ανένδοτος να το κάνει προσπάθησε να κρατήσει τη θέση του για όσο πιο πολύ καιρό γινόταν,με τους οπαδούς να είναι εμφανώς με το μέρος του. Οι φήμες πλήθαιναν όλο και πιο πολύ,καθώς ο Μαλαισιανός ιδιοκτήτης τον καταλόγιζε λάθη στις μεταγραφές,άσχημα αποτελέσματα στο πρωτάθλημα και κακή διαχείριση του υλικού και ήδη είχε πάρει συνέντευξη από τέσσερις προπονητές. Από την πλευρά του ο Mackay του κρατούσε μανιάτικο τον διωγμό του άμεσου συνεργάτη του Ian Mundy και είπε δίχως διασταγμό σε δηλώσεις του ότι δεν έχει ιδέα από ποδόσφαιρο. Τελικά μετά την εντός έδρας βαριά ήττα από την Southampton(0-3) έλαβε τέλος η συνεργασία τους με κάθε επισημότητα.

 

Εδώ και ένα μήνα την τεχνική της ηγεσία την έχει αναλάβει ο θρύλος της Manchester United Ole Gunnar Solskjaer. Ο Νορβηγός στο πρώτο του πέρασμα από τους πάγκους τα πήγε εξαιρετικά,κατακτώντας με την Molde σε τρία χρόνια δύο πρωταθλήματα και ένα κύπελλο Νορβηγίας. Έτσι είπε να τολμήσει να δοκιμάσει τη τύχη του και στην Premier League. Το πρώτο πράγμα που έκανε με την πρόσληψη του ήταν να ενισχύσει την ομάδα. Πέρα από τον Kenwyne Jones κινήθηκε δυναμικά μεταγραφικά μέσα από γνωριμά του λημέρια,Σκανδιναβικά και “Διαβολικά”. Πήρε τον αριστερό μπακ και τον δεξιό εξτρέμ της Manchester United,Fabio και Zaha αντίστοιχα με μόνιμη μεταγραφή τον πρώτο και δανεικό τον δεύτερο. Επίσης απέκτησε από την παλιά του ομάδα τη Molde,δυο νεαρούς μεσοεπιθετικούς,τον Jo Berget και τον Mats Daehli,ενώ αγόρασε από την Heerenveen έναν ακόμα Νορβηγό,τον 22άχρονο μέσο Magnus Eikrem για τέσσερα εκατομμύρια ευρώ.

 

Ο Zaha και ο Jones ήδη στο πρώτο τους αγώνα με τους “BlueBirds” έδωσαν το στίγμα τους μοιράζοντας μια ασίστ ο πρώτος και πετυχαίνοντας ένα τέρμα ο δεύτερος στο νικητήριο παιχνίδι έξι βαθμών με τη Norwich(2-1). Αυτή τη στιγμή βρίσκεται εντός της ζώνης του υποβιβασμού,στην 19η θέση με 21 βαθμούς,δύο πίσω από την 17η Crystal Palace. Κατ’ εμέ μέχρι τη τελευταία αγωνιστική θα παλέψει να μείνει στη κατηγορία και ίσως στο τέλος να πληρώσει την τρέλα του ιδιοκτήτη της,και από εκεί που ζούσε το όνειρο της στην Premier League να γυρίσει ξανά ο εφιάλτης της Championship.

Στη Stoke είχαμε αλλαγή σελίδας στον πάγκο. Μετά από επτά χρόνια η διοίκηση της ομάδας και ο Tony Pulis αποφάσισαν να χωρίσουν τους δρόμους τους. Μαζί του έφυγαν και οι παλιές καραβάνες,ο Delap πήγε στη Burton,ο Whitehead στη Middlesbrough,ο Sidibe στη Cska Sofia,ο Upson στην Brighton,ο Nash στη Norwich και οι πέντε ως ελεύθεροι,και οι Jerome και Kightly πήγαν με τη μορφή του δανεισμού σε Crystal Palace και Burnley αντίστοιχα. Με λίγα λόγια είχαμε ολική εκκαθάριση με πολλά πρόσωπα που έδωσαν το δικό τους στίγμα στη Stoke τα τελευταία χρόνια στην Premier League να αποχαιρετούν.

 

 



Τη θέση του Tony Pulis τη πήρε ο Mark Hughes. Ένα μεγάλο ρίσκο για τους “Potters” καθώς ο πρώην επιθετικός της Manchester United και της Chelsea μεταξύ άλλων,μπορεί στη ποδοσφαιρική του καριέρα να ήταν ένας μεγάλος γκολτζής αλλά στη προπονητική του δεν έχει δείξει κάτι το αξιέπαινο. Σε ομάδες με πολλά λεφτά τα δείγματά του ήταν τραγικά. Τη Manchester City του Robinho,του Bellamy και του Elano στη πρώτη του χρονιά με το ζόρι την έβγαλε στην πρώτη 10άδα. στη QPR στο δεύτερο μισό της πρώτης του χρονιάς την έσωσε λόγω αυτοκτονίας της Bolton απέναντι στη νυν ομάδα του και στη δεύτερη με παίκτες κλάσης όπως ο Wright Phillips,ο Granero, ο Park και ο Taarabt σε 12 αγώνες δεν είχε ούτε νίκη. Η μεγαλύτερη του επιτυχία σε 10 χρόνια σταδιοδρομίας σε πάγκους είναι η έκτη θέση και η έξοδος στο κύπελλο UEFA με τη Blackburn τη σεζόν 2005/06.

 

Μάλιστα ο 50άχρονος τεχνικός είναι γνωστός για τις δημόσιες σχέσεις του και πολλές από τις μεταγραφές στις ομάδες του σχετίζονται με τον διάσημο ατζέντη και δικό του παράλληλα Kia Joorabchian,που μετά τους Jorge Mendes και Pini Zahavi θεωρείται ότι είναι ο τρίτος στη λίστα με την εκπροσώπηση των πιο πολλών ποδοσφαιριστών στον κόσμο. Όταν ήταν στη QPR ο Hughes είχε βγει στη δημοσιότητα μια ιστορία που ήθελε από τις 16 μεταγραφές που έγιναν το καλοκαίρι του 2012,τα ¾ από αυτές να τις έχει κλείσει o Ιρανός ατζέντης με τον ίδιο να το αρνείται και να λέει ότι μόνο με μια υπογραφή παίκτη ασχολήθηκε,αυτή του Βραζιλιάνου τερματοφύλακα τότε της Inter Julio Cesar ενώ παραδέχτηκε ότι τη χρονιά που ήταν στην Fulham(2010-2011)ο Ουαλός προπονητής,με δική του πρωτοβουλία ο σύλλογος του Δυτικού Λονδίνου απέκτησε τον αμυντικό Carlos Salcido και τον τωρινό μέσο της Tottenham Moussa Dembele.

 

Στη παρούσα φάση τώρα και γυρίζοντας στη Stoke το καλοκαίρι απέκτησε τον 24άχρονο Ολλανδό αριστερό μπακ της PSV Eindhoven Erik Pieters για 4,5 εκατομμύρια ευρώ,τον 24άχρονο Αυστριακό δεξιό εξτρέμ της Werder Bremen για τέσσερα εκατομμύρια ευρώ,τον 24άχρονο Μαροκινό αριστερό εξτρέμ Oussama Assaidi από την Liverpool με τη μορφή του δανεισμού,τον 21άχρονο κεντρικό αμυντικό Marc Muniesa από την Barcelona με ελεύθερη μεταγραφή,και τον Stephen Ireland από την Aston Villa επίσης με ελεύθερη μεταγραφή,με τον 26άχρονο Ιρλανδό μεσοεπιθετικό να γνωρίζεται καλά με τον τωρινό προπονητή του αφού συνεργάστηκαν ξανά στη Manchester City. Τώρα με η χωρίς τη συγκατάθεση του Joobarchian δεν το ξέρουμε αλλά αυτό που μετράει είναι να βγουν στο γήπεδο.

 

Η αλήθεια είναι ότι πέρα από το νεαρό τον Muniesa,ο Hughes μπορεί να καυχιέται ότι οι υπόλοιπες επιλογές του τον δικαιώνουν. Καταρχήν η Stoke μπορεί να είναι ήρεμη στο θέμα του τερματοφύλακα για αρκετά χρόνια. Πέρα από τον Begovic ο οποίος με τις εμφανίσεις του στο “Britannia” έχει εκτοξεύσει τη τιμή του,διαθέτει τον πιο ταλαντούχο και εξελίξιμο Άγγλο τερματοφύλακα,τον 20άχρονο Jack Butland που κατάφερε να τον “κλέψει” από την Chelsea αποκτώντας τον από την Birmigham,ενώ τρίτη επιλογή είναι ο σταθερός και πολύπειρος στην Premier League,ο 37άχρονος πλέον Δανός τερματοφύλακας Thomas Sorensen.

 

Στην άμυνα ο Shawcross είναι αυτός που ξεχωρίζει. Ο 26άχρονος κεντρικός αμυντικός βγήκε από τις ακαδημίες της Manchester United,είναι ο παίκτης με τις περισσότερες συμμετοχές τη φετινή σεζόν στη Stoke(24),και ίσως το μεγαλύτερο περιουσιακό της στοιχείο που μετέπειτα μπορεί να πάρει πολλά χρήματα με ενδεχόμενη πώληση του. Είναι ένας αμυντικός παλαιάς κοπής που διακρίνεται για το δυναμισμό του,το ύψος του και τα φυσικά του χαρακτηριστικά,και με τη σειρά του έχει υποψηφιότητα για μια θέση στο επερχόμενο Παγκόσμιο κύπελλο με την Εθνική Αγγλίας. Δίπλα του είναι ανάλογα με τις προτιμήσεις του Hughes,μια ο έμπειρος ο Γερμανός,ο Robert Huth,την άλλη ο νεαρός ο Muniesa,δεξιά ο Αμερικανός Geoff Cameron και αριστερά ο βασικός και αναντικατάστατος Pieters.

 

Η μεσαία της γραμμή είναι και το πιο δυνατό της κομμάτι. Μετά το αποτυχημένο πέρασμα του στη Liverpool ο αναγεννημένος Charlie Adam έχει βρει τη δεύτερη Blackpool του. Η φετινή χρονιά είναι μακράν η καλύτερη στη καριέρα του,αφού σε 22 παιχνίδια μετρά επτά γκολ με αρκετά από αυτά να είναι εκτός περιοχής με τα πολύ δυνατά πόδια του. Ο Ireland τον βοηθά στον οργανωτικό ρόλο,ενώ οι N’zonzi,Whelan,Palacios κάνουν τη “βρώμικη” δουλειά της ομάδας. Στην επίθεση ο Peter Crouch για ακόμα μια χρονιά προσπαθεί να τη σώσει με τα γκολ του,με τον 33άχρονο φορ να έχει τη βοήθεια του Arnautovic με τις πέντε ασίστ του.

 

Ο Jonathan Walters είναι μια σκέτη απογοήτευση,εκτός από το ρόλο του χαμάλη που έχει μερικές φορές,περισσότερο κακό παρά καλό κάνει η παρουσία του στον αγωνιστικό χώρο και στο βιογραφικό του  μεταξύ άλλων έχει και πολλά χαμένα πέναλτι. Η αποκάλυψη της φέτος είναι ο Assaidi,ο δανεικός από την Λίβερπουλ Μαροκινός μεσοεπιθετικός έχει δώσει πολύτιμους βαθμούς με τη προσφορά του με το γκολ στο 90’ με την Chelsea,στη νίκη των “Potters”(3-2) να είναι το σημαντικότερο του στιγμιότυπο. Τρομερές επελάσεις,φοβερή διείσδυση,ιδανικά τελειώματα,αλλά και πίσω ακόμα σε φυσική κατάσταση με τον 25άχρονο να έχει βγάλει μόλις έξι φορές 90λεπτο.

Το στιλ παιχνιδιού που είχε επί Pulis τόσα χρόνια άλλαξε όπως ήταν φυσιολογικό.

 

Πλέον τα παιχνίδια πάνε σε πιο ανοιχτό σκορ,καμία σχέση με το σκληρό τρόπο που τα αντιμετώπιζε τα προηγούμενα χρόνια,όπως και το σύστημα με τα μακρινά πλάγια άουτ στη μικρή περιοχή έχει κοπεί. Τον Ιανουάριο πήρε δυο επιθετικούς,όπως είπαμε στο αφιέρωμα μας στη Cardiff έκανε ανταλλαγή τον Jones με έναν πιο Soft επιθετικό τον Odemwingie,και τον 21άχρονο Σουηδό John Guidetti από τη Manchester City δανεικό με σκοπό να πάρει παιχνίδια στα πόδια του ενώ έληξε το συμβόλαιο του Jermain Pennant μένοντας ελεύθερος.

 

 



Τώρα η Stoke είναι στην 11η θέση της βαθμολογίας με 25 βαθμούς και στο +3 από τη ζώνη του υποβιβασμού. Προσωπικά δεν εκτιμώ καθόλου προπονητικά τον Mark Hughes,το έργο που έχει παρουσιάσει στις ομάδες του επιβεβαιώνει τα λεγόμενα μου. Πιστεύω ότι μέσα σε αυτό τον χαμό που γίνεται ότι θα πέσει στο τέλος εκτός αν διώξει τον Ουαλό τεχνικό από τον πάγκο της -πράγμα δύσκολο για Αγγλική ομάδα και τη Stoke ειδικά- και γλιτώσει για τα καλά τον υποβιβασμό.

Πάμε τώρα στη πρώτη από τις δυο ομάδες που έτσι όπως βάδιζε η χρονιά για αυτήν στις πρώτες αγωνιστικές,λίγο πολύ την είχαμε ξεγραμμένη να αποφύγει αυτό το σκόπελο που είχε μπροστά της. Μιλάμε για τη Sunderland,η οποία πέρυσι σώθηκε στο παρά τρία και λόγω της Aston Villa που ως αδιάφορη βαθμολογικά πήγε και νίκησε τη Wigan. Ο Paolo Di Canio την είχε αναλάβει από το Φλεβάρη παίρνοντας τη θέση του Martin O’neill,την έσωσε έτσι όπως την έσωσε και κάποιοι βιάστηκαν(ανάμεσα τους και εγώ)να πουν ότι έχει μπροστά του και αυτός μια λαμπρή καριέρα από τη θέση του προπονητή. Λίγο το παρουσιαστικό του,λίγο οι προκλήσεις του και ως γνωστός λάτρης του φασισμού,λίγο το καλούτσικο ποδόσφαιρο που έπαιζε η Sunderland τότε μας ξεγέλασαν και δεν λάβαμε υπόψη ότι δεν τον είδαμε να χτίζει δική του ομάδα.

Αυτό το διαπιστώσαμε το καλοκαίρι με το μεταγραφικό του σχεδιασμό. Χειρότερες επιλογές δεν μπορούσε να κάνει. Πήρε 13 νέους παίκτες παρακαλώ,οι τρεις έφυγαν,οι πέντε η δεν παίζουν σχεδόν ποτέ η απλά δεν έχουν προσφέρει τίποτα,και από τους άλλους πέντε οι τρεις μπορεί να πει κάποιος ότι βγήκαν πετυχημένοι. Αναφερόμαστε στους τρεις ομογενείς του,τον τερματοφύλακα Vito Mannone από την Arsenal(4 εκατομμύρια ευρώ)που ήρθε να αντικαταστήσει τον Mignolet,ο οποίος πουλήθηκε στη Liverpool,τον Fabio Borini ο οποίος ήρθε δανεικός μιας και στους “κόκκινους” δεν θα έβρισκε χώρο με τους Suarez και Sturridge μπροστά του,και τον Emmanuele Giaccherini,τον 28άχρονο εξτρέμ της Juventus παίρνοντας τον για οκτώ εκατομμύρια ευρώ.

Από εκεί και πέρα βρίσκουμε ένα χάος. Οι Cabral και Diakite οι οποίοι ήρθαν ως ελεύθεροι από Basel και Lazio αντίστοιχα,έφυγαν κιόλας αυτή τη μεταγραφική περίοδο για Genoa και Fiorentina με τη μορφή του δανεισμού. ο Σουηδός επιθετικός Karlsson που αποκτήθηκε για τρία εκατομμύρια ευρώ από την Gothenburg είχε την ίδια κατάληξη με τους δύο προηγούμενους πηγαίνοντας στη Σκωτία και τη Kilmarnock. ο Dossena που αποκτήθηκε από τη Napoli λίγα πράγματα,ο Celustka που ήρθε δανεικός από την Trabzonspor είναι ένα καλό δεξί μπακ όχι τίποτα το τρομερό,ο Ki(24άχρονος Νοτιοκορεάτης μέσος δανεικός από Swansea)έχει βοηθήσει αρκετά είναι η αληθειά. Η επιτομή της αστοχίας του Ιταλού στις μεταγραφές όμως είναι ο Valentin Roberge,ο πρώην αμυντικός άλλοτε του Άρη που τον πήρε με ελεύθερη μεταγραφή από τη Maritimo και η αγορά του Χάρη Μαυρία κάνοντας δώρο 4,5 εκατομμύρια ευρώ στον Παναθηναϊκό. Εντάξει δεν θέλω να φανώ ανθέλληνας αλλά με φαίνεται αδιανόητο μια ομάδα της Premier League να θέλει να σωθεί με παίκτες που (ούτε καν) διακρίθηκαν στο Ελληνικό πρωτάθλημα.

Πέρα από τις άστοχες επιλογές του σε αγορές,έκανε και αδιανόητες πωλήσεις με παίκτες που θα πρόσφεραν πιο σημαντικά πράγματα. Πούλησε τον Sessegnon στην West Brom και τον El Mohamady στην Hull που κάλλιστα μπορούσαν να παίξουν βασικοί φέτος,έδωσε τον Mcclean στη Wigan ο οποίος πέρυσι και στο πρώτο μισό με τον O’neill έκανε ένα αρκετά καλό γύρο,τους κεντρικούς αμυντικούς Kilgallon και Bramble τους άφησε να φύγουν ελεύθεροι ενώ είναι καλύτεροι από αυτούς που πήρε,και τον επιθετικό Graham να τον δίνει δανεικό στη Hull. Αντικαταστάτης του 27άχρονου Άγγλου επιθετικού; ο Αμερικάνος Jozy Altidore από την AZ για 10 εκατομμύρια ευρώ που ήταν και η ακριβότερη φετινή της μεταγραφή. Μέχρι στιγμής τι έχει προσφέρει; ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου. Πολύ βαρύ κορμί,με τη μπάλα στα πόδια δεν μπορεί,αργός παίκτης, σπαταλάει ευκαιρίες με το τσουβάλι,και η ιστορία έχει δείξει από το πέρασμά του και στη Hull πριν τέσσερα χρόνια ότι δύσκολα μπορεί να σταθεί στο Αγγλικό πρωτάθλημα και αναμένω,κατά τη διάρκεια του επόμενου καλοκαιριού να φύγει.
 

Με όλες αυτές τις κινήσεις που σας περιέγραψα ότι έκανε φυσικό επακόλουθο ήταν στις τέσσερις γραμμές να μας παρουσιάσει και μια κακή εικόνα. Μια ομάδα άνευρη,χωρίς χαρακτήρα,πολλά κενά στην άμυνα,μηδέν ανάπτυξη παιχνιδιού,έλλειψη στο επιθετικό της κομμάτι με μόνο τέσσερα γκολ στις πρώτες έξι αγωνιστικές,κακή ψυχολογία ανάμεσα στους παίκτες,με ένα βαθμό σε έξι παιχνίδια,όλα αυτά οδήγησαν στην αναμενόμενη απόλυση του Di Canio. Στη θέση του ο ιδιοκτήτης του συλλόγου Ellis Short αποφάσισε να φέρει τον Gus Poyet. Ο πρώην μέσος των Chelsea και Tottenham είχε ήδη δείξει τα πρώτα του δείγματα γραφής και στο ρόλο του προπονητή. Τη Brighton την οδήγησε πέρυσι στα Play-off ανόδου στη Championship δίχως όμως να καταφέρει να περάσει στον τελικό. Ο Ουρουγουανός τεχνικός είχε πολλά θέματα μπροστά του να λύσει και αυτό το κατάλαβε νωρίς νωρίς,δεχόμενος μια γερή σφαλιάρα από τη Swansea χάνοντας με 4-0.

 

Το πρώτο πράγμα που έκανε ήταν το λογικό,να ανεβάσει το ηθικό των παικτών και αυτό το κατάφερε εν μέρει παίρνοντας δύο σπουδαίες νίκες στο “Stadium Of Light”,απέναντι στη Newcastle στο ντέρμπι του Βορρά(2-1),και της πάμπλουτης Manchester City(1-0),ενώ έβγαλε και το λάδι των δύο πρώην του ομάδων,της Chelsea(3-4) και της Tottenham(1-2),προηγούμενος μάλιστα στο σκορ. Βέβαια εκτός έδρας τα αποτελέσματα δεν ερχόντουσαν,μετρώντας σε πέντε παιχνίδια δύο ήττες και τρεις ισοπαλίες χωρίς να βάλει γκολ. Αυτό άλλαξε άρδην από τα μέσα του Δεκεμβρίου και έπειτα. Τέσσερις νίκες,τέσσερις ισοπαλίες και μια μόνο ήττα στα τελευταία της εννιά παιχνίδια τις επέτρεψαν για πρώτη φορά φέτος να βγει από τη διακεκαυμένη ζώνη. Φαίνεται ότι δεν έχει καμία σχέση το συνονθύλευμα που άφησε πίσω του ο Di Canio με αυτό που παρουσιάζει εδώ και τρεις μήνες η ομάδα του Poyet. Φανταστική φυσική κατάσταση,οι παίκτες τρέχουν πάνω κάτω σαν “σκυλιά” 90 λεπτά,κάποιοι από αυτούς μπορεί να μην είναι οι ιδιαίτερα τεχνίτες παίκτες αλλά μόνο με το πάθος τους το καλύπτουν αυτό το μειονέκτημα,παλεύουν για κάθε μπάλα αλλά το σημαντικότερο που τους έχει μεταδώσει ο 45άχρονος τεχνικός είναι το πνεύμα του νικητή,ακόμα και σε παιχνίδια που με βάση την εικόνα της δεν άξιζε ούτε το βαθμό της ισοπαλίας.

 

Δύο είναι οι βασικοί καταλύτες που διακρίνω για αυτή την μεταμόρφωση της. Ο πρώτος είναι ο Adam Johnson, ο 26άχρονος εξτρέμ δεν είχε τις καλύτερες των σχέσεων με τον Di Canio,με τον Ιταλό να τον αφήνει αρκετές φορές στον πάγκο. Μόλις ήρθε ο Poyet τον ξέθαψε παραγκωνίζοντας παράλληλα τον Giaccherini και ο Άγγλος μεσοεπιθετικός αγώνα με αγώνα τον δικαιώνει για τη επιλογή του,επτά γκολ και τέσσερις ασίστ και μπορούμε να τον χαρακτηρίσουμε ότι είναι ο ιθύνοντος νους στην επιθετική λειτουργία των “μαυρόγατων”. Ο άλλος είναι ο Vito Mannone. Ο 25άχρονος τερματοφύλακας και αυτός δεν έπαιζε με τον Di Canio να προτιμά τον Westwood κάτω από τα δοκάρια,όμως ο Poyet τον εμπιστεύτηκε δίνοντας του τα γάντια και σε αυτή τη φορά επαληθεύτηκε για την επιλογή του. Οκτώ φορές σε 15 παιχνίδια έχει κρατήσει ανέπαφη την εστία του ο Ιταλός,κάνει φοβερά παιχνίδια και μπορεί να περηφανεύεται για την επιλογή του να αφήσει την Arsenal και τη κρύα θέση του πάγκου.

 

Από εκεί και πέρα είναι ένα μαχητικό σύνολο με τις παλιές καραβάνες όπως ο Brown,ο O’Shea και ο Bardsley στην άμυνα,στη μεσαία γραμμή ο Ki με τον Colback κάνουν όλη τη δουλειά αφού οι Gardner και Cattermole είναι εκνευριστικά αργοί για παίκτες που θέλεις τρεξίματα,ο Sebastian Larsson να είναι πεσμένος σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια και στην επίθεση οι Borini και Fletcher βοηθάνε όσο μπορούνε με τα γκολ τους. Την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου ενισχύθηκε Λατινικά. Πήρε τον Marco Alonso δανεικό από Fiorentina για να καλύψει το κενό από τα αριστερά,τον Vergini δανεικό επίσης από την Estudiantes για να δώσει περισσότερες λύσεις στο κέντρο της άμυνας,ήρθε ο Ustari με ελεύθερη μεταγραφή από την Almeria για να είναι η δεύτερη επιλογή πίσω από τον Mannone στη θέση του τερματοφύλακα μιας και ο Westwood θα μείνει εκτός για όλη τη φετινή σεζόν λόγω τραυματισμού. Αποκτήθηκε επίσης από την Internacional ο γνωστός μας από το πέρασμά του στην ΑΕΚ Nacho Scocco ξοδεύοντας μάλιστα το ποσό των πέντε εκατομμυρίων ευρώ,ενώ με τα ίδια χρήματα ήρθε και ο 24άχρονος Σκωτσέζος μέσος Liam Bridcutt από την πρώην ομάδα του Poyet,τη Brighton.

 

Όπως αναφέραμε πιο πάνω εδώ και μια εβδομάδα έχει βγει για πρώτη φορά φέτος από τη ζώνη του υποβιβασμού. Το θέμα είναι να συνεχίσει να μαζεύει βαθμούς,και αυτό για να το κάνει πρέπει να στηριχθεί στην έδρα της γιατί στα επόμενα επτά εκτός έδρας παιχνίδια έχει Arsenal,Manchester City,Chelsea,Liverpool,Manchester United,Tottenham δύσκολα να πάρει δηλαδή νίκη και τη Norwich που στο Carrow Road είναι καλή. Αντίθετα στο “Stadium Of Light” έχει Hull,West Brom,Crystal Palace,West Ham,Cardiff και Swansea,παιχνίδια που είναι στα μέτρα της και το μοναδικό δύσκολο είναι με την Everton,που όμως όπως έκανε στο πρώτο γύρο στο Goodison Park(0-1)μπορεί να τη κόψει βαθμούς,όλα αυτά με γνώμονα ότι θα συνεχίσει να έχει αυτό το μομέντουμ στο πλευρό της. (Φυσικά δεν πρέπει να αμελούμε τον άθλο της στο League Cup που κατάφερε να φτάσει στον τελικό της 2ης Μαρτίου απέναντι στην Manchester City. Σχετικό άρθρο θα γράψω λίγες μέρες πριν τον μεγάλο τελικό στο Wembley).

 

Η West Ham τη περσινή χρονιά παρουσίασε ένα αξιόμαχο σύνολο καταφέρνοντας να βγει στη πρώτη 10άδα και φέτος ξεκίνησε πάλι με στόχο την άνετη παραμονή. Το ρόστερ της σε μεγάλο ποσοστό παρέμεινε το ίδιο δίχως τις μεγάλες αλλαγές. Οι σημαντικότερες μεταγραφικές κινήσεις που έκανε ήταν από “Anfield” μεριά,αρχής γενομένης αποκτώντας με μόνιμη μεταγραφή τον Andy Carroll,ο οποίος έκανε έναν αρκετά καλό δεύτερο γύρο,όχι όμως και για 17 εκατομμύρια ευρώ που ξοδεύτηκαν για πάρτη του,και για να τον κάνει παρέα κάποιος ήρθε μαζί του και ο Stewart Downing,ο 28άχρονος εξτρέμ που πήγε με πολλές προσδοκίες στη Liverpool αλλά έμεινε εκεί,δύο χρόνια σπατάλης χωρίς να προσφέρει τίποτα το ιδιαίτερο πουλώντας τον κοψοχρονιά με επτά εκατομμύρια ευρώ.

 

Επίσης ως ελεύθεροι αποκτήθηκαν ο επιθετικός της Fulham Mladen Petric,ο αριστερός μπακ της Shakhtar Donetsk Razvan Rat και ο τερματοφύλακας της Betis Adrian,ενώ από αποχωρήσεις δεν υπήρξε κάτι το σημαντικό. Στο πόστο του παρέμεινε κανονικά ο Sam Allardyce. O 59άχρονος τεχνικός διανύει τη τρίτη του χρονιά στον πάγκο της West Ham,ο άνθρωπος που πριν δύο χρόνια την ανέβασε ξανά στη μεγάλη κατηγορία και στόχος του είναι να την κρατήσει εκεί.

 

Ο “Big Sam” όπως έχει αποδειχθεί στις προηγούμενες του εμπειρίες σε Bolton κυρίως και Blackburn είναι μανούλα στο να τα βγάζει πέρα σε κάτι τέτοιες ομάδες,τις προετοιμάζει καλά το καλοκαίρι στη φυσική κατάσταση,τις δίνει μια καλή αμυντική λειτουργία,στηρίζει πολλά στη δύναμη,άλλωστε γι αυτό το λόγο αν δούμε τα ρόστερ των ομάδων του έχει στη πλειοψηφία παίκτες δυνατούς και με καλά σωματικά προσόντα. Γι αυτό το λόγο κιόλας απέτυχε παταγωδώς να περάσει αυτό το πείραμα σε μια ομάδα με μεγαλύτερη ιστορία,όπως η Newcastle που φημίζεται πως ο κόσμος της ζητά να βλέπει όμορφο ποδόσφαιρο στο “St’ James Park”.

Στο τώρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι η West Ham είναι στις τελευταίες θέσεις της βαθμολογίας,στις 24 αγωνιστικές μέχρι τώρα έχει μόνο πέντε νίκες εκ των οποίων οι τρεις να είναι στις 17 τελευταίες.

 

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για αυτή τη κατάσταση που έχει έρθει η West Ham. Οι πολλοί τραυματισμοί φέτος,τα αρκετά προβλήματα στα μετόπισθεν,ο Carroll μόλις αγοράστηκε τραυματίστηκε χάνοντας όλο το πρώτο γύρο,ο Downing να μην τραβάει,ο Joe Cole εδώ και τέσσερα χρόνια να έχει “χαλάσει” ποδοσφαιρικά,με αποτέλεσμα οι παλιοί,ο Kevin Nolan,ο Mark Noble και ο Carlton Cole να τη κουβαλάνε,με τον τελευταίο ενώ είχε λήξει το συμβόλαιο του πριν λίγες μέρες και μετά από πολλές φήμες για το που θα καταλήξει,να μένει τελικά στα “σφυριά” υπογράφοντας νέο συμβόλαιο μέχρι τον Ιούνιο του 2015.

 

Ο κόσμος παρακολουθώντας όλη αυτή τη κακή πορεία και τις ήττες με κατεβασμένα τα χέρια - ξεφτίλες από Nottingham Forest για το τρίτο γύρο του FA Cup(5-0),Manchester City για τα ημιτελικά του League Cup(6-0) και από τα μέσα Οκτωβρίου εώς τέλη Δεκεμβρίου να μετρά μόλις μια νίκη,με μοναδικό ψεγάδι το πάρτι που έστησε στο “White Hart Lane” απέναντι στην Tottenham(0-3),ζήτησε από τους συνιδιοκτήτες του συλλόγου David Gold και David Sullivan την απόλυση του Sam Allardyce. Αντιθέτως και προς μεγάλη έκπληξη τον στήριξαν έμπρακτα όχι μόνο στα λόγια βγάζοντας επιστολές που τάσσονταν υπέρ του,αλλά και σε πράξεις ενισχύοντας την ομάδα του τον Ιανουάριο με δανεικούς όμως παίκτες.

 

Ενδυναμώθηκε κυρίως με Ιταλικό στοιχείο. Πήρε τον 31άχρονο επιθετικό της Roma Marco Borriello,τον 28άχρονο μέσο της Milan Antonio Nocerino,και τον 26άχρονο Κολομβιανό αριστερό μπακ της Napoli Pablo Armero. Επίσης απέκτησε με τη μορφή του δανεισμού τον κεντρικό αμυντικό της Wolves Roger Johnson, και τον 20άχρονο μέσο της Anzhi Abdul Razak με τον Ιβοριανό να έχει περάσει για κάποιο διάστημα και από την Manchester City. Από την άλλη αποχαιρέτησαν το Upton Park οι Rat και Petric αφού δεν έπαιξαν σχεδόν καθόλου,ενώ ο Maiga έχοντας μπροστά του τους Cole,Carroll και Borrielo πλέον στάλθηκε δανεικός στην QPR.

 

Πάντως μέσα σε αυτά τα μαύρα και άραχνα που αναφέραμε ότι περνάει η West Ham υπάρχουν και δύο ηλιαχτίδες φωτός. Η πρώτη είναι ο Adrian. Με τον Jaaskelainen να είναι στα πολύ κάτω του,ο Allardyce τον τελευταίο ενάμιση μήνα έχει εμπιστευτεί τον 26άχρονο τερματοφύλακα με τον Ισπανό με τις επιδόσεις του να του την έχει ξεπληρώσει. Ειδικά στο νικητήριο αγώνα για την ομάδα του με τη Cardiff(0-2) και τη λευκή ισοπαλία στο “Stamford Bridge” με τη Chelsea πριν μια εβδομάδα,η λέξη επική για τις εμφανίσεις που έκανε μοιάζει πολύ λίγη. Η δεύτερη είναι ο Ravel Morrison. Ο νεαρός Άγγλος μεσοεπιθετικός προέρχεται από τις ακαδημίες της Manchester United και τον Ιανουάριο του 2012 αποκτήθηκε με ελεύθερη μεταγραφή. Φέτος είναι ότι καλύτερο σε ποιότητα στη μεσαία της γραμμή προσελκύοντας το ενδιαφέρον ομάδων ακόμα και της Manchester City,με τον 21άχρονο να έχει συμβόλαιο μέχρι το επόμενο καλοκαίρι και τους διοικούντες της West Ham να θέλουν να βιαστούν να του το ανανεώσουν για να μην τον χάσουν τζάμπα.

Οι μεταγραφές και οι επιστροφές κάποιων παικτών από τραυματισμούς φαίνεται ότι της έκαναν καλό,αφού στις τελευταίες τέσσερις αγωνιστικές έχει μεν μια ήττα από τη Newcastle(1-3),αλλά μετρά δύο νίκες με Cardiff εκτός και Swansea εντός με το ίδιο σκορ(2-0)καθώς και το 0-0 του “Stamford Bridge”,όμως για κακή της τύχη είναι ακόμα μέσα στη ζώνη του υποβιβασμού. Τώρα βρίσκεται ακριβώς κάτω από αυτή,στη 18η θέση με 22 βαθμούς και στο -1 από τη 17η Crystal Palace. Μπορεί με την εικόνα της να μην “ερωτεύεται” το ποδοσφαιρικό κοινό αλλά με τον “Big Sam” εκτιμώ ότι έστω και στην ύστατη στιγμή θα σώσει τη κατηγορία,καθώς επαναλαμβάνω έχει έναν άνθρωπο στον πάγκο της ειδικό για δύσκολες αποστολές.
 

Η δεύτερη που υπολογίζαμε από την πορεία της στις πρώτες αγωνιστικές ότι δεν θα άντεχε την πίεση,ήταν η τρίτη “καινούργια” της παρέας από την Championship. Η Crystal Palace μετά από ένα μαραθώνιο 46 αγώνων και άλλων τριών στα Play-off ανέβηκε στην Premier League ύστερα από εννέα χρόνια,επικρατώντας στον τελικό και στη διαδικασία της παράτασης με 1-0 της Watford. Το βασικό στέλεχος αυτής της ανόδου,ο Wilfried Zaha με τις αμφανίσεις του “γυάλισε” το μάτι του Sir Alex Ferguson,έδωσε την εντολή στους διοικούντες της Manchester United να τον αποκτήσουν κάτι το οποίο κατάφεραν να το πραγματοποιήσουν τον Ιανουάριο,αγοράζοντας τον για 15 εκατομμύρια ευρώ όμως τον άφησαν να τελειώσει εκεί τη χρονιά.


Με σίγουρα 90 εκατομμύρια ευρώ μπάτζετ από τα τηλεοπτικά,τα εισιτήρια από το Wembley,τα μπόνους ανόδου κλπ η Crystal Palace είχε τρεις μήνες μπροστά της να ενισχυθεί όσο το δυνατόν καλύτερα για τη δύσκολη αποστολή της παραμονής στην Premier League. Για τον προπονητή της όμως Ian Holloway το πάθημα με τη Blackpool πριν τρία χρόνια δεν έγινε μάθημα. Πάλι όπως τη σεζόν 2010/2011 με τη Blackpool,πίστεψε ότι με παίκτες από τη Championship και με επιλογές από το κάτω ράφι της Premier League και άγνωστες sτην Ευρωπαϊκή σκηνή θα μπορούσε να τα βγάλει πέρα.

Συνοπτικά από τη Championship πήρε τον 26άχρονο κεντρικό αμυντικό της Reading Adrian Marriapa,τον 27άχρονο μέσο της Nottingham Forest Adlene Guedioura,τον δεξιό μπακ της Huddersfield Jack Hunt,τον 29άχρονο εξτρέμ της Reading Jimmy Kebe,τον 30άχρονο επιθετικό της Brighton Stephen Dobie,τον 22άχρονο επιθετικό της Peterborough Dwight Gayle ξοδεύοντας συνολικά το ποσό των 21 εκατομμυρίων ευρώ,και απέκτησε δύο παίκτες με ελεύθερη μεταγραφή από τη πρώην του ομάδα τη Blackpool,τον 25άχρονο Γάλλο εξτρέμ Elliot Grandin και τον γερόλυκο επιθετικό των Αγγλικών γηπέδων Kevin Phillips στα 39 του.

Από εκεί και πέρα αποκτήθηκε ο 25άχρονος κεντρικός μέσος της Aston Villa Barry Bannan για τρία εκατομμύρια ευρώ,ο 30άχρονος εξτρέμ της West Brom Jerome Thomas(ελεύθερος),ο 26άχρονος επιθετικός της Stoke Cameron Jerome(δανεικός),καλές λύσεις αλλά για αλλαγή. Ο 35άχρονος τερματοφύλακας Neil Alexander αποκτήθηκε με ελεύθερη μεταγραφή για να είναι η δεύτερη επιλογή πίσω από τον Speroni,ενώ οι δύο μεταγραφές εξωτερικού ήταν ο 20άχρονος μέσος της Sevilla Jose Campana δίνοντας τρία εκατομμύρια ευρώ στους Σεβιγιάνους,και τον 27άχρονο αριστερό μπακ της Bordeaux Florian Marange ως ελεύθερο. Από αυτούς τους 14 ποδοσφαιριστές οι επτά δεν παρέμειναν και μετά τον Ιανουάριο,προφανώς γιατί δεν έπεισαν αποχαιρέτησαν το “Selthust Park” είτε με τη μορφή του δανεισμού(Ο Kebe στην Leeds United,ο Hunt στην Barnsley,ο Dobbie στην Blackpool και ο Campana στην Nurnberg),είτε να μένουν ελεύθεροι(Kevin Phillips,Marange,Grandin).

Δύο ήταν οι μεταγραφές που μπορεί να πει κάποιος ότι ξεχώρισαν. Ο 27άχρονος εξτρέμ της Southampton Jason Puncheon,ο οποίος έχοντας μπροστά του τους Lallana,Jay Rodriguez,Ramirez,Do Prado ήταν δύσκολο να παίξει στους “Άγιους” στάλθηκε δανεικός στους “Eagles” για να πάρει περισσότερο χρόνο συμμετοχής,και με τη σειρά του να τους βοηθήσει στην μάχη της παραμονής. Η άλλη ήταν του 29άχρονου επιθετικού της Arsenal Marouane Chamakh τον οποίο αγόρασε για 2,5 εκατομμύρια ευρώ. Ο Μαροκινός τα τελευταία τρία χρόνια είναι μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας περιτριγυριζόμενος ανάμεσα στον πάγκο της Arsenal και της West Ham πέρυσι, είναι η επιθετική αιχμή της Crystal Palce τη φετινή σεζόν έχοντας καταφέρει να πετύχει σε 23 παιχνίδια τέσσερα γκολ.

Η χρονιά ξεκίνησε όπως το μεταγραφικός της σχεδιασμός το καλοκαίρι,άθλια. Στις πρώτες 10 αγωνιστικές είχε εννέα ήττες και μόλις μια νίκη,αυτή απέναντι στη διαλυμένη τότε Sunderland(3-1)του Di Canio και με συντελεστή τερμάτων 6 υπέρ και 20 κατά. Έτσι όπως έμπαινε στον αγωνιστικό χώρο,σε έδινε την ιδέα ότι είναι μια ομάδα της γειτονιάς που απλά χαιρόταν ότι συμμετείχε στην Premier League. Μηδέν πειθαρχία,χωρίς σχέδιο και οργάνωση στο παιχνίδι της. Όπως ήταν λογικό η διοίκηση του συλλόγου με αυτή την εικόνα που παρουσίαζε η ομάδα στο γήπεδο αποφάσισε να διώξει τον Holloway,με τον 50άχρονο τεχνικό να αποδεικνύει ότι είναι καλός μέχρι να ανεβάζει ομάδες στην Premier League. Ακόμα και ο υπηρεσιακός προπονητής που ανέλαβε για μερικά παιχνίδια Keith Millen πήρε περισσότερους βαθμούς(4),αποσπώντας λευκή ισοπαλία από την Everton και σπάζοντας το αήττητο της Hull στην έδρα της.(0-1).

 

 

Έπειτα από αρκετές εβδομάδες σκέψης κατέληξε στην καταλληλότερη επιλογή για τα δεδομένα της,στον Tony Pulis. Ο Ουαλός τεχνικός αφού ανέβασε αρχικά τη Stoke στην Premier League,κατάφερνε κάθε χρονιά να τη σώζει από τον Μάρτιο και μάλιστα πέρυσι για πρώτη φορά στην ιστορία της την έβγαλε στην Ευρώπη πριν αποφασίσει κοινή συναινέσει με τη διοίκηση των Potters να αποχωρήσει. Παρότι έχασε στο ντεμπούτο του από τη Norwich στο “Carrow Road”(1-0),έδειξε τα πρώτα πράγματα που θα διορθώσει στην ομάδα του. Το πρώτο ήταν να σουλουπώσει την άμυνα της που για αυτές τις ομάδες είναι το κυριότερο για να θέλει να έχει τύχη σε αυτό το πρωτάθλημα, και τα άλλα δύο είναι ότι της έδωσε χαρακτήρα και ταυτότητα ως ομάδα.

 

Με εξαίρεση την εντός έδρας βαριά ήττα από τη Newcastle(0-3) στα άλλα 10 παιχνίδια μέχρι στιγμής τα έχει πάει αξιοπρεπέστατα,έχοντας πέντε νίκες(1-0 West Ham,2-0 Cardiff,0-1 Aston Villa,1-0 Stoke,1-0 Hull)μια ισοπαλία εντός με τη Norwich(1-1),και τέσσερις ήττες,όλες μακριά από το γηπεδό της απέναντι σε Chelsea(2-1),Manchester City(1-0),Tottenham(2-0),Arsenal(2-0),με τις δύο πρώτες να τις ζορίζει ως το τέλος για να κρατήσουν τη νίκη και στις άλλες δύο να στέκεται μια χαρά στο πρώτο ημίχρονο πριν καταρρεύσει στο δεύτερο.

 

 

 

Την μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου πέρα από τις αποχωρήσεις που αναφέραμε πιο πάνω είχαμε και αγορές. Καταρχήν απέκτησε με κανονική μεταγραφή τον Puncheon από την Southampton μιας και ο Άγγλος μεσοεπιθετικός με τα τρία γκολ και τις τρεις ασίστ του έχει βοηθήσει στα μέγιστα την Crystal Palace στην προσπάθεια της σωτηρίας της. Ενώ όλα κυλούσαν ήρεμα κατά τη διάρκεια του Ιανουαρίου σε μεταγραφές,τις δύο τελευταίες μέρες και με τη πίεση του Pulis στην διοίκηση είδαμε ένα ξαφνικό ντεμαράζ. Πήρε τον 26άχρονο μέσο της Celtic Joe Ledley για 4,5 εκατομμύρια ευρώ,τους Scott Dann(26άχρονος κεντρικός αμυντικός)και Wayne Hennesey(26άχρονος τερματοφύλακας)από Blackburn και Wolves που μπορεί να αγωνίζονταν σε μικρότερες κατηγορίες,αλλά έχουν πολλές εμπειρίες από την Premier League,και με τη μορφή του δανεισμού για τους επόμενους έξι μήνες τον ταλαντούχο επιθετικό της Blackpool Thomas Ince,γιος του πρώην μεγάλου άσσου της Liverpool Paul Ince,καταφέρνοντας να πάρει το “Ναι” του 21άχρονου ανάμεσα σε άλλες τέσσερις ομάδες της Premier League(Swansea,Hull,Stoke,Sunderland).

 

Βλέπουμε ότι η Crystal Palace εκεί που ήταν τελευταία και καταδικασμένη τους τελευταίους δύο μήνες να έχει φέρει τα πάνω κάτω στις προβλέψεις. Ο βαθμολογικός πίνακας γράφει ότι αυτή τη χρονική περίοδο έχει 23 βαθμούς και είναι πάνω από την επικίνδυνη ζώνη περνώντας για ένα βαθμό τη West Ham. Κανείς δεν μπορεί να προκαθορίσει σε αυτή τη βαθμολογική κατάσταση που βρίσκεται ότι θα πέσει ή θα σωθεί,αλλά αν γίνει το δεύτερο ο Pulis σε έναν τυχόν διαγωνισμό με τους προπονητές ομάδων της πρώτης πεντάδας και κάτω επιβάλλεται να βγει πρώτος μαζί με τον Gustavo Poyet της Sunderland.

 

 

 

Το αφιέρωμα μας για τον πρώτο γύρο της Premier League που κράτησε πάνω από ένα μήνα θα το κλείσουμε με τη Fulham. Το καλοκαίρι στην Fulham είχαμε αλλαγή,όχι στον πάγκο αλλά στην ιδιοκτησία της ομάδας. Ο Πακιστανός επιχειρηματίας Shahid Khan αγόρασε την ομάδα του Δυτικού Λονδίνου για ένα ποσό που ανεπίσημα εκτιμάται ότι είναι μεταξύ 200 με 250 εκατομμυρίων ευρώ,αν και επίσημα δεν έχει βγει καθώς τα στοιχεία σύμφωνα με τον Khan είναι “άκρως απόρρητα”, με τον προκατοχό του Αιγύπτιο Mohamed Al Fayed μετά από 16 χρόνια επιτυχίας,με την άνοδο στην Premier League το 2001 και τον αλησμόνητο τελικό του Europa League το 2009 αποχώρησε περήφανος για τα κατορθώματά του.

 

Ο Khan που ειδικεύεται στις αυτοκινητοβιομηχανίες ήδη πριν τη Fulham είχε αρχίσει να ασχολείται και με τον αθλητισμό και το NFL(National Football League). Στις 4 Ιανουαρίου του 2012 έγινε γνωστό ότι αγόρασε τους Jackonsville Jaguars για το ποσό των 760 εκατομμυρίων δολαρίων. Όπως φαίνεται όμως δεν είναι και ο πιο γουρλής ιδιοκτήτης. Σε αυτά τα δύο χρόνια η ομάδα του παίρνει με το σταγονόμετρο νίκες,βρίσκεται μόνιμα στη τελευταία θέση του πρωταθλήματος του Νότου,έχει αλλάξει κάπου στους τρεις με τέσσερις προπονητές και πολύ περισσότερους στο τεχνικό/διοικητικό επιτελείο. Αυτή η κακή επιρροή του στα αποτελέσματα έχει έρθει και στην Fulham αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

 

Αν και υπήρχαν κάποιες αρχικές αμφιβολίες για το αν πρέπει να συνεχίσει να είναι προπονητής της ομάδας ο Martin Jol τελικά τον εμπιστεύτηκε και για τη νέα αγωνιστική περίοδο. Ο πάμπλουτος επιχειρηματίας κατά τ' άλλα Shahid Khan μπορεί να του έφερε μερικούς παίκτες εγνωσμένης αξίας στο Ευρωπαϊκό στερέωμα, αλλά δεν έβαλε βαθιά το χέρι στη τσέπη ανάλογα και με τη φήμη που έχει. Πήρε με ελεύθερη μεταγραφή τον 28άχρονο κεντρικό αμυντικό της Athletic Club Fernando Amorebieta και τον 30άχρονο αμυντικό μέσο της Dnipro Derek Boateng.Από εκεί και πέρα απέκτησε έναν Μαυροβούνιο δεξί μπακ των Young Boys,τον 26άχρονο Elsad Zverotic για 800.000 ευρώ,αγόρασε με μόνιμη μεταγραφή 30άχρονο δεξιό μπακ της Cologne Sascha Riether για 2,5 εκατομμύρια ευρώ και οι “μεγάλες” επενδύσεις του ήταν τέσσερις με τις δύο να είναι δανεικές.

 

 

Αγόρασε από την Roma με έξι εκατομμύρια ευρώ τον 30άχρονο Ολλανδό τερματοφύλακα Maarten Stekelenburg,υποτίθεται κάποτε θα γινόταν ένας εκ των κορυφαίων στη θέση του αλλά τελικά από τότε που έφυγε από τον Ajax είναι σε πτωτική πορεία. Έπειτα και από τις εισηγήσεις του Jol είπε να κάνει “σπιρουνάτη” τη Fulham. Πήρε δύο παίκτες με τους οποίους δούλεψε ο Jol στην Tottenham παλιότερα,τον 29άχρονο επιθετικό Darren Bent και τον 24άχρονο Μαροκινό μεσοεπιθετικό Adel Taarabt με τη μορφή του δανεισμού από Aston Villa και QPR αντίστοιχα,ενώ απέκτησε και τον 32άχρονο μέσο Scott Parker για πέντε εκατομμύρια ευρώ από τη Tottenham,που μπορεί να μην συνεργάστηκε με τον Ολλανδό προπονητή αλλά πέρασε και αυτός από το κατώφλι του “White Hart Lane”. Ο 58άχρονος τεχνικός ήδη είχε στο δυναμικό του από τη περσινή χρόνια τον Βούλγαρο επιθετικό Dimitar Berbatov και με τους υπόλοιπους τρεις,ήθελε να στήσει μια “νέα Tottenham” σε πιο γερασμένη έκδοση.

 

 

Στο γήπεδο όμως άλλα πράγματα είδαμε. Μπορεί να κέρδισε στο πρώτο παιχνίδι τη “σκοτωμένη” Sunderland του Di Canio(0-1),ωστόσο αυτή η νίκη ήταν μια στάχτη στα μάτια για αυτό που θα ακολουθούσε στους “Cottagers”. Δύο νίκες,μια ισοπαλία και εννέα ήττες(εκ των οποίων οι περισσότερες να είναι και ταπεινωτικές)στα επόμενα 12 παιχνίδια είχε το πρόγραμμα και ο Khan αποφάσισε για να αλλάξει το κλίμα,να διώξει τον Jol και να χρίσει πρώτο προπονητή έναν επίσης Ολλανδό,τον Rene Meulensteen. Ο 49άχρονος τεχνικός τα τελευταία χρόνια ήταν βοηθός του Sir Alex Ferguson στην Manchester United και φέτος μετά την αποχώρηση του Σκωτσέζου έφυγε και αυτός μαζί του.

 

 



Δοκίμασε στην αρχή της χρονιάς τη τύχη του ως πρώτος προπονητής στη Ρωσία και την Anzhi,όμως λόγω των οικονομικών προβλημάτων του συλλόγου δεν κατάφερε να μείνει πάνω από 20 μέρες και λίγες εβδομάδες πριν απολυθεί,ο Jol τον έφερε για βοηθό του. Θέμα χρόνου ήταν με αυτά τα αποτελέσματα να φύγει ο Jol για να πάρει το χρίσμα ο Meulensteen μέχρι το τέλος της χρονιάς. Τι και αν έφερε ο Khan για βοηθό του τον Ray Wilkins και τον Alan Curbishley για τεχνικό διευθυντή; ίδια και χειρότερη είναι η πορεία και η εικόνα της Fulham στον αγωνιστικό χώρο. Μια ομάδα χωρίς αρχή,μέση και τέλος,με μια άμυνα χωνί,ένα απόλυτο τίποτα με λίγα λόγια,που παίρνει κάποιες νίκες όταν μόνο οι μονάδες της παίζουν σοβαρά και όχι ως δημόσιοι υπάλληλοι.

 

Αν μπορείς κάποιον να ξεχωρίσεις δεν είναι οι “βεντέτες” της αλλά ένα παιδί χαμηλών τόνων,που μπορεί να μην πέτυχε μεγάλα πράγματα στην καριέρα αν και του δόθηκε αυτή η ευκαιρία. Μιλάμε για τον Steve Sidwell,ένας παίκτης που βγήκε από την Arsenal,δεν κατάφερε να στεριώσει στους “Gunners”,επειτα έφυγε για τη Reading οπού τον βοήθησε να πάρει μια δεύτερη ευκαιρία σε κορυφαίο επίπεδο και στην Chelsea. Ούτε εκεί όμως έκανε κάτι το αξιοσημείωτο,πουλήθηκε την επόμενη χρονιά στην Aston Villa,τις πρώτες δύο χρονιές ήταν από τα βασικά στελέχη της,αλλά με την κατρακύλα των “Villagers” έπεσε και αυτός κατακόρυφα και η Fulham του έδωσε την ευκαιρία πριν τρία χρόνια να συνεχίσει να παραμείνει σε επίπεδο της Premier League. Ο 31άχρονος πλέον μέσος προσπαθεί όσο μπορεί με τις εμφανίσεις του να κρατήσει ζωντανή τη Fulham στο θέμα παραμονή. Ακόμα και ο Καραγκούνης στα 36 του όποτε παίζει βγάζει περισσότερη ψυχή και πάθος από τις φίρμες,που αν είχαν λίγο τη σπίθα του και την όρεξη του για ποδόσφαιρο η Fulham δεν θα ήταν σε αυτή τη κατάσταση.

 

Τον Ιανουάριο είχαμε δραστικές αλλαγές στους παίκτες. οι Berbaton και Ruiz με τη μορφή του δανεισμού πήγαν σε Monaco και PSV Eindhoven αντίστοιχα,ο εξάμηνος δανεισμός του Taarabt από τη QPR τελείωσε, και οι κεντρικοί αμυντικοί Senderos και Aaron Hughes έφυγαν ελεύθεροι,ο πρώτος στην Valencia και ο δεύτερος στην QPR. Για αντικαταστάτες του αποκτήθηκαν ο Ολλανδός κεντρικός αμυντικός της Everton Johnny Heitinga(ελεύθερος),ο 28άχρονος αμυντικός μέσος της Stutgart William Kvist δανεικός μέχρι το τέλος της χρόνιας,επαναπατρίσθηκε για χάρη της ο Clint Dempsey από τους Seattle Saunders που θα μείνει ωσότου ξεκινήσει η νέα σεζόν στο MLS και στις 28 Φεβρουαρίου και πήραν ακόμα έναν παίκτη από τη Tottenham,τον 22άχρονο Γερμανό μεσοεπιθετικό Lewis Holtby ο οποίος το οξύμωρο είναι ότι σκόραρε στη νίκη των “Spurs” επί της Fulham στο πρώτο γύρο(1-2).

Η μεγάλη της κίνηση όμως έγινε τη τελευταία μέρα των μεταγραφών,ανακοινώνοντας την απόκτηση του δικού μας Κώστα Μήτρογλου. Ο Έλληνας επιθετικός ήταν ότι καλύτερο προς πώληση στον Ολυμπιακό και γενικά στο Ελληνικό ποδόσφαιρο,αναγκάζοντας τον Khan να βγάλει από τη τσέπη του 15 εκατομμύρια ευρώ να τον αποκτήσει(πέντε εκατομμύρια περισσότερα απ’ όσα ξόδεψε όλο το καλοκαίρι για μεταγραφές!). Κατ’ έμέ ήταν λάθος επιλογή να πάει στη Fulham γιατί και κουβαλά αυτό το τεράστιο ποσό πάνω του και κινδυνεύει με πιθανό υποβιβασμό της,να “χαλάσει” το καλό όνομα που έφτιαξε το τελευταίο χρόνο στην Ευρώπη. 

 

 

 

Ούτε όμως αυτές οι μεταγραφές έχουν βελτιώσει την εικόνα της, ίσα ίσα έχει γίνει χειρότερη και όλη η ευθύνη τώρα πέφτει στον Meulensteen,καθώς η ομάδα του μετρά τέσσερις συνεχόμενες ήττες με συντελεστή τερμάτων 1-11,έπεσε στη τελευταία θέση(19 βαθμοί)και στα επόμενα τέσσερα παιχνίδια έχει έξω Manchester United και West Brom και μέσα Liverpool και Chelsea,αρκετά δύσκολα δηλαδή να τον δούμε και μετά από αυτούς τους αγώνες στον πάγκο των “Cottagers”. Προσωπικά τη θεώρησα  και λάθος τη πρόσληψη του από την αρχή,γιατί ουσιαστικά δεν έχει άλλη εμπειρία ως πρώτος προπονητής και ειδικά,πρώτη του δουλειά να αναλάβει ένα τόσο δύσκολο έργο  και δεν θυμάμαι στα χρονικά του ποδοσφαίρου Ολλανδός μεσούσης της σεζόν να σώζει ομάδα από τον υποβιβασμό. Ίσως να ήρθε η ώρα του Curbishley να ξαναθυμηθεί τα χρόνια του ως προπονητής σε Charlton και West Ham; διερωτώμαι με το φτωχό μου το μυαλό. Αλλά και αυτός να αναλάβει το βλέπω πάλι πολύ δύσκολο να καταφέρει να τη σώσει από τον υποβιβασμό της στην Championship. Ναι μεν η διαφορά της από τη σωτηρία και τη 17η Crystal Palace(23 βαθμοί)είναι στους τέσσερις βαθμούς,αλλά οι εμφανίσεις της είναι τραγικές και σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες που δίνουν τη μάχη τους για τη παραμονή σίγουρα είναι αυτή που αξίζει να πέσει πρώτη.