Δημήτρης Βαρσάνης
Στις 15 Σεπτεμβρίου η μικρή πόλη της Σασουόλο στη Βορειοδυτική Ιταλία ετοιμαζόταν για κάτι το ιδιαίτερο. Με πληθυσμό 41.000, η επαρχία της Μόντενα περίμενε την άφιξη της Athletic Bilbao στο Città del Tricolore για τη πρώτη Ευρωπαϊκή αποστολή της Sassuolo, κάτι που η πόλη δεν θα μπορούσε ούτε καν να το ονειρευτεί μια δεκαετία νωρίτερα.
Η ιστορία τους μας κάνει να καταλάβουμε γιατί αγαπούν το άθλημα και πιστεύουν στα θαύματα. Ο σύλλογος ήταν στην τρίτη κατηγορία του Ιταλικού ποδοσφαίρου το 2006, με ελάχιστη ή καμία φιλοδοξία να κάνει κάτι καλύτερο. Όμως εκείνο το βράδυ του Σεπτεμβρίου η πραγματικότητα έπληξε την πόλη και οι 7.000 που ήταν στο γήπεδο εκείνο το βράδυ δημιούργησαν μια ατμόσφαιρα που δεν θα ξεχαστεί.
Οι "Neroverdi" κέρδισαν με 3-0 εκείνο το βράδυ και ανακοίνωσαν την άφιξή τους στην Ευρωπαϊκή σκηνή. Αφού περιπλανήθηκε μεταξύ της Serie C2 και της Serie D μεταξύ του 1980 και του 1990, ο σύλλογος πραγματοποίησε θαύματα και είχε μεγάλους άνδρες να κλαίνε εκείνο το βράδυ.
Το παραμύθι της Sassoulo ξεκινά στη Serie C1 - τρίτη κατηγορία της Ιταλίας - υπό την καθοδήγηση του τρέχων αφεντικού της Juventus Max Allegri. Αφού κυριάρχησε εκείνη την χρονιά οι φιλόδοξοι ιδιοκτήτες της επένδυσαν έξυπνα στην ομάδα, κάνοντας ένα άμεσο άλμα στην Serie B τη σεζόν 2008/09. Ο Allegri είχε αφήσει αρκετό αντίκτυπο στα κατώτερα πρωταθλήματα αναγκάζοντας τη Cagliari να τον διορίσει ως πρώτο προπονητή τους. Τα διαπιστευτήρια του θα του δώσουν αργότερα πρωταθλήματα με τη Milan και τη Juventus, καθώς και έναν τελικό του Champions League με την δεύτερη.
Στη Serie B η Sassoulo ανακοίνωσε τις προθέσεις της από νωρίς. Αφού τερμάτισε στην έβδομη θέση τη σεζόν 2009/10, βελτιώθηκε δραστικά φτάνοντας στα πλέι - οφ την επόμενη χρονιά υπό την καθοδήγηση του πρώην αμυντικού της Juventus και της Fiorentina Stefano Pioli μένοντας έξω από τη Torino στα ημιτελικά.
Ο σύλλογος πέτυχε ένα παρόμοιο κατόρθωμα τη σεζόν 2011/12 όταν τερμάτισε τρίτος στο πρωτάθλημα και έχασε στα ημιτελικά των πλέι - οφ, αυτή τη φορά από τη Sampdoria. Η ομάδα ήταν επίδοξη και αποφασιστική όμως δεν μπορούσε να βρει το σωστό μυαλό στο κεφάλι της ομάδας για να τους οδηγήσει στη γη της επαγγελίας της Serie A. Ο ιδιοκτήτης του συλλόγου Giorgio Squinzi (ένας φανατικός υποστηρικτής της Milan και Διευθύνων Σύμβουλος της Mapei Industries) έκανε μια κίνηση και διόρισε τον πρώην ποδοσφαιριστή της Roma Eusebio Di Francesco.
Ο Di Francesco τίθεται συχνά σε σύγκριση με τον τωρινό προπονητή της Liverpool Jürgen Klopp για τον ενθουσιασμό του στο παιχνίδι και το πληθωρικό στυλ ενδυμασίας του. Προσωποποιώντας την Ιταλική αύρα, παρουσιάζεται στους αγώνες με ένα λεπτό προσαρμοσμένο κοστούμι και τα στιλβωμένα γυαλιά του. Η επιδεξιότητα του Di Francesco και το αδιαμφισβήτητο ταλέντο του ως προπονητής αντανακλά στο όνομά του θρυλικού Πορτογάλου ποδοσφαιριστή Eusebio.
Μορφωμένος από το μεγάλο Zdenek Zeman, ο Ιταλός κληρονομεί μερικά από τα χαρακτηριστικά του μέντορά του, όπως η αποτελεσματική χρήση του 4-3-3. Πραγματιστής, αισιόδοξος και ένας λάτρης της πειθαρχίας, ο Di Francesco έκανε τον Squinzi βέβαιο ότι ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για να αναλάβει τον σύλλογο.
Με παίκτες όπως ο εκρηκτικός Domenico Berardi, ο Simone Missiroli και ο αειθαλής Francesco Magnanelli στις τάξεις τους, οι "Neroverdi" κυριάρχησαν στη δεύτερη κατηγορία και βρισκόταν στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα στο μεγαλύτερο μέρος της σεζόν με την ελπίδα να κερδίσουν την απευθείας άνοδο. Και ενώ η Sassuolo κυμαίνονταν στον αγωνιστικό χώρο της Serie B, ο Di Francesco συζητιόταν στις μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας, με τις Milan και Fiorentina να φέρονται να ενδιαφέρονται.
Την τελευταία αγωνιστική της χρονιάς κόντρα στη Livorno με μια νίκη να απαιτείται για να σφραγίσει μια ιστορική άνοδο, ο Simone Missiroli σκόραρε στο έκτο λεπτό των καθυστερήσεων για να στείλει το κλαμπ στην Serie A. Το γκολ του έφερε έκρηξη χαράς στους παίκτες και στους οπαδούς. Αυτό που φάνηκε σχεδόν αδύνατο πριν από δύο χρόνια, μόλις είχε επιτευχθεί με τον πιο δραματικό τρόπο.
Την επόμενη μέρα, σχεδόν κάθε πολίτης του Σασσουόλο ήταν παρών στη περίφημη πλατεία Garibaldi για να σηκώσουν στα χέρια τους ήρωές τους. Ο δήμαρχος της Μόντενα Claudio Pistoni, δήλωσε περήφανα για Sassuolo ως "μια πόλη της Serie A".
Με τον σύλλογο τώρα να είναι μέρος της Serie A, μεγαλύτερα πράγματα είχαν τοποθετηθεί για να συμβούν. Τον Δεκέμβριο του 2013 ο σύλλογος απέκτησε τα πλήρη δικαιώματα στο κοντινό Mapei Stadium στο Reggio Emilia μετά την αγορά του από τον ιδιοκτήτη της Giorgio Squinzi σε μια δημοπρασία το χειμώνα. Η συγκεκριμένη κίνηση την έχρισε μόνο την τρίτη ομάδα μετά την Juventus και την Udinese που θα έχει τον πλήρη έλεγχο του δικού της σταδίου.
Η συγκεκριμένη αγορά ήταν μια δήλωση προθέσεων και μια ένδειξη της αποστολής του ιδιοκτήτη. Ο ιδιοκτήτης έδειξε επίσης την αφοβία του στις δαπάνες υπογράφοντας για 22 εκατομμύρια ευρώ μια συμφωνία χορηγίας με τη Mapei για τη φανέλα της ομάδας.
Τα ταξίδια της σε ιστορικά σωματεία και σε ιστορικά γήπεδα έγινε μια κανονικότητα, αν και τα αποτελέσματα "αγόρασαν" την αντίθεση. Στην πρώτη της χρονιά, η Sassuolo έχασε από τις παραδοσιακές υπερδυνάμεις του Ιταλικού ποδοσφαίρου. Η Lazio, η Roma, η Juventus και η Inter ξεπέρασαν όλες την πρόκληση της Sassuolo, με την τελευταία να τη κερδίζει με το εμφατικό 7-0 στο Mapei. Ωστόσο υπήρχε μια αξέχαστη νίκη επί της Milan με 4-3, με τον πάντα παρών Domenico Berardi να πετυχαίνει και τα τέσσερα γκολ της Sassuolo. Το αποτέλεσμα ήταν ένα γλυκόπικρο "χάπι" για τον ιδιοκτήτη, ο οποίος υποστηρίζει την κόκκινη πλευρά του Μιλάνου.Με την ασυνεπής κατάσταση της να συνεχίζεται κατά τη διάρκεια της χρονιάς, η Sassuolo βρισκόταν σε ένα βαθύ φλερτ με τη ζώνη του υποβιβασμού. Η νίκη επί της Milan ήταν ένα ηθικό αναμνηστικό.
Ακολούθησαν οι διαδοχικές ήττες από τη Torino και τη Livorno και στον Di Francesco δόθηκε το χαρτί της απόλυσης με τον υποβιβασμό να είναι διαφαινόμενος. Ο Giorgio Squinzi τηλεφώνησε στους φίλους του στη Milan ελπίζοντας να δελεάσει τον Filippo Inzaghi, τότε προπονητής της Primavera.
Οι προκαταβολές του απορρίφθηκαν και η Sassuolo κατέληξε στον γνωστό μας Alberto Malesani.Η θητεία του δεν διήρκεσε πολύ (πέντε παιχνίδια στην πραγματικότητα, καμία νίκη). και ήρθε ο Eusebio Di Francesco και πάλι, διακηρύσσοντας ότι ποτέ δεν μάζεψε ποτέ τις αποσκευές του. Τέσσερις βαθμούς μακριά από τη ζώνη ασφαλείας κατά την επανάφιξή του, πήραν 17 πόντους στα τελευταία 12 παιχνίδια και παρέμειναν με ένα παιχνίδι να απομένει. Η ιστορία της Sassuolo στην κορυφαία κατηγορία θα συνεχιζόταν για μία ακόμη σεζόν τουλάχιστον.
Η Sassuolo άρχισε τη σεζόν 2014/15 με μεγάλη αισιοδοξία. Μια ομάδα πλέον που ήταν ενωμένη και ανθισμένη με το ταλέντο και τη φιλοδοξία, με ποδοσφαιριστές όπως ο Paolo Cannavaro (ο αδελφός του θρυλικού Fabio) και ο Francesco Acerbi - ο οποίος έχει γίνει ένας από τους πιο βελτιωμένους κεντρικούς αμυντικούς της Ιταλίας μετά από τα αρκετά χρόνια πάλης με τον καρκίνο στα γεννητικά του οργάνα - στις τάξεις τους.
Στην μεσαία γραμμή ο Francesco Magnanelli - ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός και μια θρυλική φιγούρα του συλλόγου από τότε που ήταν στη τέταρτη κατηγορία - ήταν ακόμα ένα αστέρι έλξης. Μπροστά του ο Domenico Berardi φυσικά και ο Simone Zaza, οι οποίοι δημιουργούσαν μια τρομερή συνεργασία στην επίθεση.Μια ομάδα σε μεγάλο βαθμό Ιταλική, το οποίο σε μεγάλο βαθμό είναι κάτι σπάνιο στη χώρα ήταν έτοιμη να αντιμετωπίσει τους καλύτερους στην Serie A. Με μια έξυπνη μεταγραφική αγορά και έναν εξίσου ταλαντούχο προπονητή, η Sassuolo έβαε τα θεμέλια για το μέλλον της με μια αξιοπρεπής πορεία τη σεζόν 2014/15.
Παρά το κακό της ξεκίνημα το οποίο περιελάμβανε άλλο ένα ταπεινωτικό 7-0 από την Inter, η Sassuolo τελείωσε τη σεζόν στην 12η θέση, πέντε θέσεις πιο πάνω από το προηγούμενο έτος. Ξεχώρισαν οι δύο νίκες επί της Milan καθώς και εκείνη επί της Inter στο Mapei προς μεγάλη χαρά του ιδιοκτήτη. Η Sassuolo θα μπορούσε εύκολα να τελειώσει στο πρώτο μισό του βαθμολογικού πίνακα αν δεν δεχόταν γκολ στο τέλος σε διάφορα παιχνίδια. Η Roma, η Genoa και η Palermo εκμεταλλεύτηκαν την άκαμπτη άμυνα της Sassuolo στα τελευταία λεπτά των παιχνιδιών τους για να σώσουν τον έναν βαθμό.
Παρ 'όλα αυτά, υπήρξαν θετικά που πρέπει να ληφθούν υπόψη από εκείνη την χρονιά. Η Sassuolo προήγαγε την Ιταλική κληρονομιά της με την υπογραφή του Matteo Politano από την Pescara. Ο τότε 22χρονος ποδοσφαιριστής ήταν μέλος του συστήματος της ακαδημίας της Roma όμως δεν κατάφερε ποτέ να αγωνιστεί στη πρώτη ομάδα. Ο μέσος εντυπωσίασε με την Pescara και τράβηξε την προσοχή του προσωπικού της Sassuolo. Συμπεριλήφηκε στη μεσαία γραμμή με τον Γκανέζο Alfred Duncan, ένα πρώην μέλος της ακαδημίας της Inter. Ο πρώην παίκτης της Sampdoria ήταν μια τεράστια προσθήκη στην ενδεκάδα και θα είναι ζωτικής σημασίας για τον σύλλογο κατά το επόμενο έτος.
Ο Κροάτης Šime Vrsaljko ήταν η βελτίωση και μια αιχμή για μεγάλα πράγματα από τα τοπικά και τα Κροατικά μέσα ενημέρωσης, μιας και τον έβλεπαν ως ένα μακροπρόθεσμο διάδοχο του διακεκριμένου Darijo Srna.
Σε αντίθεση με προηγούμενες χρονιές, η Sassuolo έκανε ένα καλό ξεκίνημα τη σεζόν 2015/16 που έμεινε αήττητη στα πρώτα έξι παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένου μιας καλά διατρητής απόδοσης για να πάρει το "σκαλπ" της Napoli στην έδρα της στη πρεμιέρα του πρωταθλήματος. Empoli ήταν η πρώτη που νίκησε τη Sassuolo όμως δεν το έβαλε κάτω, κερδίζοντας τη Lazio και ως γνωστόν τη Juventus μέσα στις επόμενες εβδομάδες.
Η έδρα της ήταν το φρούριό της και η ίδια ήταν συμπαγής καθώς και έξυπνη με και χωρίς την μπάλα. Φουσκωμένη με αυτοπεποίθηση, που έμοιαζε ανίκητη και απαραβίαστη μέσα από την πορεία της σεζόν και ισχυρίστηκε περαιτέρω με τις νίκες απέναντι σε Sampdoria, Milan και Torino. Αξίζει να σημειωθεί ότι εξόρισε τις ξινές μνήμες των επτά τερμάτων από την Inter επικρατώντας την εις διπλούν.Η χρονιά της είδε να τελειώνει στην ιστορική έκτη θέση, μπροστά από παραδοσιακές υπερδυνάμεις όπως η Milan και η Lazio και μόλις τρεις βαθμούς πίσω από την Fiorentina και μια απευθείας πρόκριση στους ομίλους του Europa League. Βέβαια βοηθήθηκε και από την ήττα της Milan από την Juventus στον τελικό του Coppa Italia ώστε να διεκδικήσει μια θέση στους ομίλους του Europa League μέσω των προκριματικών.
Ό, τι φαινόταν αδύνατο δέκα χρόνια νωρίτερα είχε μόλις επιτευχθεί. Σασουόλο θα χαιρετίσει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο στη Μόντενα.Οι πωλήσεις των Šime Vrsaljko και Nicola Sansone στην Atletico Madrid και στη Villareal για προσοδοφόρα ποσά ήταν η απόδειξη ότι το πρότζεκτ της Sassuolo δούλευε και "τσέπωσε" αρκετά μεγάλη κέρδη. Ξεπέρασε την Ελβετική FC Luzern και τον Ερυθρό Αστέρα Βελιγραδίου από τη Σερβία στους προκριματικούς γύρους του Europa League (και τους δύο με το συνολικό σκορ του 4-1) για να πληροί τις προϋποθέσεις για τη φάση των ομίλων και να ενισχύσει την εικόνα του συλλόγου. Παρά το σχετικά μέτριο ξεκίνημα της αυτή τη χρονιά στην Serie A η διοίκηση παραμένει ήρεμη.
Αυτή τη στιγμή, η Sassuolo είναι η απάντηση της Ιταλίας στην Leicester City. Με μια δραματική αύξηση η οποία είχε το μερίδιο που της αναλογεί από προσκρούσεις και λακκούβες, ο σύλλογος είναι σταθερός εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου. Η άθραυστη επιθυμία, η απαράμιλλη φιλοδοξία και το σωστό μείγμα εμπειρίας και νεολαίας έχουν κάνει τη Sassuolo να αναφέρεται στα χείλη όλων των ποδοσφαιρόφιλων της χώρας.
Αν συνεχίσει με αυτό το πνεύμα, ενδεχομένως να γίνει η επόμενη καλύτερη εξαγωγή της Ιταλίας στο ποδόσφαιρο και το "next big thing" της Ευρώπης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου