Την Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2016 ο Διοικητής του Ναυτικού Σταθμού Κερκύρας (ΝΑΣΚΕ), Αντιπλοίαρχος Θ. Γραμμένος ΠΝ, τίμησε σε ειδική τελετή που διοργάνωσε στο ΝΑΣΚΕ τον Σημαιοφόρο ε.α Σπυρίδωνα Κολοβό, παλαίμαχο του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, ο οποίος απετέλεσε πλήρωμα του Ευδρόμου ΕΛΛΗ κατά την διάρκεια τορπιλισμού του στην Τήνο στις 15 Αυγούστου 1940. Ακολούθως και μέχρι το τέλος του πολέμου ο εν λόγω παλαίμαχος υπηρέτησε στο Αντιτορπιλικό ΠΑΝΘΗΡ, καθώς και σε επιτελικές θέσεις στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Να σημειωθεί πως σε συνέντευξή του στο ιστολόγιο «Ιστορικοί περίπατοι» ο κ. Κολοβός ανεφερε πως: Κατετάγην στις 17-3-1938. Παρουσιάστηκα στο Κέντρο Πόρου, όπου λειτουργούσε Σχολή Πυροβολικού. Εκεί υπήρχε ναύσταθμος, όπου ήταν αγκυροβολημένο το θωρηκτό. Στην συνέχεια, μετέβην στην Πάτρα με το ΕΛΛΗ. (σταματάει, ανάσα)…Από την Πάτρα, είχαμε ξεκινήσει για την Μήλο, μαζί με τον ΑΕΤΟ, τον Αύγουστο του 1940. Στις 14 Αυγούστου προσεγγίσαμε την Μήλο. Από εκεί, πήραμε εντολή να πλεύσουμε προς την Τήνο. Το ταξίδι ήταν περίπου δύο ώρες, αν θυμάμαι καλά.
Τα ξημερώματα της 15ης Αυγούστου, ανήμερα της εορτής της Μεγαλόχαρης, κάναμε έπαρση της σημαίας και ελέγξαμε τον οπλισμό για το άγημα. Βρισκόμουν στην αποθήκη πυράρχου, δίπλα στο μηχανοστάσιο, εκεί που έσασε η βόμβα. Μαζί μου, ήταν ο Σταύρος Καλαφατάκης…Κάτι με έτρωγε μέσα μου και λέω: δεν πας στο κατάστρωμα να δεις τί γίνεται; Οι ναύτες πήγαιναν πάνω-κάτω, έκαναν φασίνα. Άκουσα έναν θόρυβο και ένιωσα τράνταγμα, σαν σεισμό 10 Ρίχτερ. Κανείς δεν ήξερε τί ήταν. Ο Καλαφατάκης και οι υπόλοιποι του μηχανοστασίου συν δύο ναύτες από το κατάστρωμα και ο Πέτας (ναύτης) σκοτώθηκαν. Ο πυράρχης ήταν νεκρός. Θυμάμαι τον κελευστή Παπακωνσταντίνου, που κλείστηκε από την πόρτα του μηχανοστασίου και φώναζε βοήθεια. Ο νοσοκόμος είχε εγκλωβιστεί σε ένα δωμάτιο. Είχε βγάλει το κεφάλι από το φινιστρίνι και φώναζε βοήθεια (συγκίνηση). Ο αξιωματικός Γεώργιος Μαργαρίτης πήρε ένα τσεκούρι να τον ελευθερώσει. Ο κυβερνήτης διέταζε την εγκατάλειψη του πλοίου, καθώς επιβιβαζόμασταν σε βάρκες. Ορισμένοι προσπαθούσαν να ρίξουν τον γρίπο (: χοντρό μουσαμά με μολύβια και φελλούς) στο ρήγμα. Το ρήγμα ήταν μεγάλο και τον έφαγε. Εγώ έβγαλα τους νεκρούς, στο σχολείο της Τήνου. Ήμουν βρεγμένος ως το κόκκαλο. Εκεί μας δώσαν ρούχα της μεταξικής νεολαίας, δεν είχαν άλλα. Η ΕΛΛη είχε στεγανά στο αμπάρι, έκανε μία ώρα να βουλιάξει».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου