Δημήτρης Βαρσάνης
Η ημερομηνία είναι 27 Ιουλίου του 2007 ενώ η Montpellier HSC είναι έτοιμη να ξεκινήσει για τέταρτη συνεχόμενη σεζόν στην δεύτερη κατηγορία του Γαλλικού ποδοσφαίρου.
Μια γραφική πόλη στις ακτές της Μεσογείου όπου το ράγκμπι τείνει να κυριαρχήσει στις πίσω σελίδες η Montpellier ιστορικά δεν ήταν ποτέ ένας μεγάλος σύλλογος. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος των πρώτων της χρόνων να μάχεται για το χρέος και τα οικονομικά προβλήματα και πρόσφατα το 1969 ο σύλλογος αναγκάστηκε να χάσει την επαγγελματική του ιδιότητα και να αγωνιστεί στα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα. Σε λιγότερο από πέντε χρόνια, ο σύλλογος θα παράξει μια από τις πιο πρωτοφανείς πορείες στην 84ετής ιστορία της κορυφαίας κατηγορίας της Γαλλίας.
Το 1974 μετά από δεκαετίες αναταραχής, αλλαγές ονόματος και οικονομική αβεβαιότητα, ο αυτοδημιούργητος επιχειρηματίας Louis Nicollin εγκαταστάθηκε ως πρόεδρος του συλλόγου. Ο Nicollin καθοδήγησε τη Montpellier μέσα από τις κατηγορίες και μετά την επιστροφή του στην Ligue 1 το 1987, ζήτησε άμεση επιτυχία αποκτώντας μια σειρά από ονόματα "κλειδιά". Ο επιδεικτικός Κολομβιανός Carlos Valderrama έφτασε στη νότια ακτή για να συμπληρώσει το Καμερουνέζο ήρωα λατρείας Roger Milla και ο αποστάτης Eric Cantona ήρθε με τη μορφή του δανεισμού το1989. Κατά την έναρξη της σεζόν 1989/90 η Montpellier υπό την ηγεσία του Laurent Blanc (ένα προιόν της ακαδημίας της), καυχιόταν για μια εντυπωσιακή αρχική ενδεκάδα, αν και ακόμα ήταν αρκετά μακριά από τις κορυφαίες ομάδες στη Γαλλία.
Η σεζόν 1989/90 αποδείχθηκε ότι είναι περιπετειώδης. Ο Eric Cantona δεν είναι ξένος στη διαμάχη, ρίχνοντας τις μπότες του στο πρόσωπό του συμπαίκτη του Jean-Claude Lemoult κατά τη διάρκεια ενός αγώνα και είχε απαγορευτεί να πατήσει τον αγωνιστικό χώρο για δέκα αγωνιστικές. Πολυάριθμοι παίκτες ζήτησαν να φύγει, ωστόσο ο ίδιος διατήρησε την θέση του στην ομάδα και αργότερα την οδήγησε στο τελικό του Coupe de France. Η Montpellier ήταν ένα παιχνίδι μακριά από το πρώτο μεγάλο της τρόπαιο από το 1929. Εκεί θριάμβευσε με 2-1 στην παράταση ενάντια στη RC Paris.
Όπως συμβαίνει συχνά, η επιτυχία της Montpellier δεν πέρασε απαρατήρητη από τον υπόλοιπο κόσμο του ποδοσφαίρου και από το 1991 όλα τα αστέρια της είχαν φύγει. Ο Eric Cantona επέστρεψε στη Marseille από το μακροπρόθεσμο δανεισμό του μετά το θρίαμβο του κυπέλλου και την επόμενη χρονιά η Montpellier έχασε τον αρχηγό της Laurent Blanc και τον επίμονο πλέι μέικερ Carlos Valderrama για πλουσιότερους συλλόγους. Ο Louis Nicollin έπρεπε να χτίσει ξανά την ομάδα του.
Περαιτέρω επιτυχία ήταν δύσκολο να ξανάρθει για τη Montpellier και μετά τον υποβιβασμό στη Ligue 2 το 2004 o Nicollin ενέκρινε μια νέα στρατηγική για την ομάδα του. Δεν μπορούσε πλέον να ελπίζει να αγοράσει μεγάλα ονόματα, έτσι επικεντρώθηκε στις έξυπνες μεταγραφές και στην ανάπτυξη παιδιών από την ακαδημία της. Δεδομένου ότι δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί οικονομικά τις γειτονικές της αντιπάλους Marseille και Toulouse, ο Nicollin έθεσε ως αρχές στο σύλλογο τη σκληρή δουλειά, το αδάμαστο πνεύμα και το ντόπιο ταλέντο. Αυτές οι πολιτικές ισχύουν ακόμη και σήμερα. Από τους 24 παίκτες στο τωρινό ρόστερ της Montpellier, οι 15 είναι Γάλλοι και όλοι οι άλλοι προέρχονται από γαλλόφωνες χώρες. Αυτή είναι μια πηγή υπερηφάνειας για τους ντόπιους και δίνει τη δυνατότητα στη Montpellier να έχει μια από τη καλύτερη ομαδική εργασία και ρευστότητα όλων των συλλόγων στη Γαλλία.
Κατά την έναρξη της σεζόν 2011/12 έμοιαζε μια άλλη θεαματική χρονιά στη Ligue 1 στα χαρτιά για την Montpellier. Αφού εξαγοράσθηκε από την Qatar Investment Authority, το φαβορί και η πρόσφατα πλούσια PSG είχε προσλάβει το Carlo Ancelotti και του δόθηκαν 82 εκατομμύρια λίρες για νέους παίκτες το καλοκαίρι ξοδεύοντας "μόνο" 37 εκατομμύρια για τον Javier Pastore. Αντιθέτως η Montpellier είχε ξοδέψει ενάμιση εκατομμύρια λίρες στην ίδια μεταγραφική περίοδο.
Αυτό που ακολούθησε ήταν η ουσία των ονείρων για το κλαμπ της Νότιας Ακτής. Ένα εκπληκτικό σερί έφερε τη Montpellier στη κορυφή του πρωταθλήματος με τρία παιχνίδια να απομένουν, κατέχοντας ένα "μαξιλαράκι" τριών πόντων από PSG. Ο Olivier Giroud (ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του συλλόγου λαμβάνοντας 17.000 ευρώ την εβδομάδα) ήταν κοντά στην απονομή για το "Χρυσό Παπούτσι" και μαζί με τους παίκτες από την ακαδημία της όπως οι Younes Belhanda και Remy Cabella την οδηγούσαν στη κατάκτηση του πρωταθλήματος. Η Montpellier ήταν στο χείλος του αδιανόητου.
Ο Louis Nicollin υποσχέθηκε να βάψει τα μαλλιά του πορτοκαλί και μπλε αν η Monpellier σήκωνε τον τίτλο. Μετά τις νίκες της στις δύσκολες αποστολές επί της πρωταθλήτριας Lille και της Rennais, ήξεραν ότι η αποφυγή της ήττας στο τελευταίο παιχνίδι έναντι της Auxerre θα της έδινε το πρωτάθλημα.
Η Montpellier έμεινε πίσω στο σκορ στα μέσα του πρώτου ημιχρόνου και παρά την ισοφάριση του John Utaka λίγα λεπτά αργότερα η κατάσταση έγινε αφόρητη μιας και το παιχνίδι διακόπηκε. Με την Auxerre ήδη καταδικασμένη σε υποβιβασμό, οι οπαδοί της έδειξαν τη δυσαρέσκειά τους πετώντας φωτοβολίδες στον αγωνιστικό χώρο. Ο αγώνας της PSG είχε τελειώσει και η Montpellier ήξερε ότι αν δεχόταν το γκολ θα έχανε τον τίτλο. Όμως κράτησε τη ψυχραιμία της και το δεύτερο γκολ του Utaka στο 76' σήμαινε ότι για πρώτη φορά στην ιστορία της πήρε το πρωτάθλημα της Ligue 1.
Μόλις τέσσερα χρόνια αργότερα και μόνο τρεις παίκτες που ξεκίνησαν στον ιστορικό αγώνα εναντίον της Auxerre παραμένουν. Τα αστέρια της Montpellier επέλεξαν τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης τα επόμενα χρόνια και τώρα ο Louis Nicollin βρίσκεται αντιμέτωπος με την προοπτική της οικοδόμησης της ομάδας του ξανά από την αρχή. Έτσι, ποια είναι η συνέχεια για τη Montpellier; με τη PSG να μαζεύei 96 πόντους την περασμένη σεζόν και να τερματίζει 34 βαθμούς μπροστά από το δεύτερο μάλλον άλλη μια διεκδίκηση τίτλου να μην είναι εφικτή.
Πρέπει να φτιάξει άλλη μια ομάδα για το μέλλον, εστιάζοντας στις βασικές αρχές της σκληρής δουλειάς και του ομαδικού πνεύματος. Αυτή η καλλιέργεια νέων θα μπορούσε να ωθήσει για μια έξοδο στην Ευρώπη ακόμα και φέτος; ποιος ξέρει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου