Δημήτρης Βαρσάνης
Το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα που ο καθένας είναι λάτρης του και που προσπαθεί να συγκρίνει το παλιό με το νέο. Πόσες φορές έχουμε ακούσει τις φράσεις όπως «ο νέος Messi» ή «ο νέος Makalele» που χρησιμοποιήθηκαν για έναν νεαρό παίκτη; τα μέσα μαζικής ενημέρωσης σπεύδουν να ανυψώσουν έναν παίκτη γρήγορα και εκείνος δείχνει μόνο μια γεύση από τις ικανότητες του.
Δυστυχώς μερικοί παίκτες απλά δεν μπορούν να ζήσουν τη δόξα και δεν φτάνουν ποτέ στο δυναμικό που όλοι άμεσα προσπάθησαν να το πιστέψουν. Το αποτέλεσμα είναι μια καριέρα γεμάτη με μια σταθερή αίσθηση του «αν». Από σήμερα θα ανοίξουμε μια νέα κατηγορία που ανά τακτικά χρονικά διαστήματα θα σας παρουσιάζουμε παίκτες που όλοι σκέφτονταν ότι θα γίνουν μερικοί από τους καλύτερους στον κόσμο, αλλά των οποίων οι καριέρες έχουν λάβει στροφές προς το χειρότερο. Οι κακές αποφάσεις, το μεγάλο "εγώ" και η ασυνέπεια τους οδηγούν στην πτώση τους. Ο πρώτος από αυτούς είναι ο Carlos Alberto De Jesus.
Ο τελικός του Champions League το 2004 ήταν αναμφισβήτητα ο πιο εκπληκτικά προβαλλόμενος της σύγχρονης εποχής καθώς η Porto και η Monaco έφτασαν εκεί σοκάροντας κάθε οπαδό του ποδοσφαίρου σε όλο τον κόσμο. Το 3-0 της Porto ήταν η μία από τις πρώτες σημαντικές νίκες για τον Jose Mourinho. Ο συγκεκριμένος τελικός εμφάνισε επίσης αρκετούς παίκτες που τελικά κατέληξαν σε παραδοσιακούς γίγαντες του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όπως ο Deco, ο Patrice Evra και ο Ricardo Carvalho.
Εκείνος ο τελικός θα πρέπει επίσης να ήταν η πλατφόρμα για τον Carlos Alberto De Jesus να εδραιωθεί στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Όταν άνοιξε το σκορ για τη Porto εκείνο το βράδυ έγινε ο τρίτος νεαρότερος παίκτης που έχει σκοράρει ποτέ σε τελικό του Champions League στα 19 του. Πετυχαίνοντας γκολ στον τελικό του Champions League ήταν κάτι που οι Ronaldo, Rivaldo, Ronaldinho και άλλοι θρύλοι του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου δεν το κατάφεραν ποτέ στην καριέρα τους.
Ωστόσο στα μέσα της καριέρας του έμελλε να παραπλανηθεί. Ο Carlos Alberto ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα στο σύλλογο της πόλης του τη Fluminense που βρίσκεται στο Ρίο Ντι Τζανέιρο. Οι αρκετά καλές επιδόσεις του βοήθησαν τη «Flu» να πάρει το πρώτο της Campeanato Carioca (περιφερειακό πρωτάθλημα του Ρίο) στα επτά χρόνια. Αυτό οδήγησε σε μια κλήση στην Εθνική Βραζιλίας για το Gold Cup το 2003 μαζί με τους Kaka και Robinho.
Όπως συμβαίνει συνήθως με κάθε ανερχόμενο αστέρι του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου ήρθε αμέσως το ενδιαφέρον από έναν αριθμό Ευρωπαϊκών συλλόγων που επιθυμούσαν να τον αρπάξουν όσο πιο γρήγορα μπορούσαν. Η κίνηση του προς την Ευρώπη υλοποιήθηκε σύντομα μιας και υπέγραψε για τη Porto τον Ιανουάριο του 2004.
Εκείνη την εποχή η Porto ήταν κάτοχος του κυπέλλου UEFA και διαχειριζόταν από τον Jose Mourinho ο οποίος είχε αρχίσει να φτιάχνει το όνομα του ως ένας από τους καλύτερους νέους προπονητές του κόσμου. Παρά την άκρως επιτυχημένη καριέρα του από τότε ποτέ δεν έδειξε την τάση του να πειραματίζεται με τους νέους ποδοσφαιριστές. Ο ίδιος προτιμά να χρησιμοποιεί έμπειρους παίκτες που θα παρακολουθούν από κοντά τις οδηγίες του. Όμως ο Mourinho είδε κάτι το εξαιρετικό στο άστατο ταλέντο του Carlos Alberto.
Παίζοντας ως δεύτερος επιθετικός είτε πίσω από τον Derlei είτε από τον Benni McCarthy, ο Carlos Alberto ξεκίνησε κάθε παιχνίδι στην απίστευτη πορεία της Porto στο Champions League. Σκοράροντας στον τελικό ήταν η κορυφαία του στιγμή μιας εντυπωσιακής σεζόν. Μόλις στα 19 του ο Carlos Alberto ήταν πρωταθλητής Ευρώπης, ένας ολοκληρωμένος Βραζιλιάνος και προοριζόταν για μεγάλα πράγματα.
Όμως αμέσως μετά τον τελικό ο Mourinho ανακοίνωσε την είσοδο του στο επόμενο κεφάλαιο του ως προπονητής της Chelsea. Έπειτα ακολούθησε μια κατηφόρα για τον Carlos Alberto. Ο νέος προπονητής Victor Fernandez δεν εμπιστεύτηκε τον Βραζιλιάνο, ο οποίος έδειξε θέματα με τη στάση του και ο ρόλος του είχε υποβιβαστεί θερμαίνοντας σε μεγάλο βαθμό το πάγκο. Σε μια προσπάθεια να αναζωογονήσει την καριέρα του ο Carlos Alberto αποφάσισε να γυρίσει στη Βραζιλία.
Το 2005 η Corinthians εξαγοράστηκε από τον όμιλο Media Sports Investment με επικεφαλής την αμφιλεγόμενη προσωπικότητα Kia Joorabchian. Ο στόχος ήταν να οδηγήσει τη Corinthians στην κορυφή του Βραζιλιάνικου ποδοσφαίρου και μεγάλες επενδύσεις τέθηκαν στο κλαμπ. Οι Αργεντινοί Carlos Tevez και Javier Mascherano πείσθηκαν να ενταχθούν στην ομάδα προς έκπληξη πολλών. Ο Carlos Alberto πήγε μαζί τους και αποδείχθηκε ότι ήταν η καλύτερη χρονιά της καριέρας του. Οι εξαιρετικές επιδόσεις του μαζί με τη λαμπρότητα του Tevez έστεψαν τη Corinthians πρωταθλήτρια για πρώτη φορά μέσα σε έξι χρόνια.
Ξανά ο Carlos Alberto βρισκόταν στην κορυφή του κόσμου και για άλλη μια φορά έπεσε κάτω στη γη την επόμενη σεζόν. Οι Tevez και Mascherano αποχώρησαν για τη Premier League και τη West Ham. Η Corinthians δεν μπορούσε να αναπαράγει τους ηρωισμούς τους, ούτε και ο Carlos Alberto. Τα προβλήματα με τη στάση του επανήλθαν στην επιφάνεια. Ένας μεγάλος καυγάς με το προπονητή του και λάτρη της πειθαρχίας Emerson Leao είδε τον Carlos Alberto να μην παίζει ποτέ ξανά για τον σύλλογο για όσο διάστημα ο Leao ήταν προπονητής. Ο σύλλογος της πόλης του, η Fluminense του έδωσε μια σανίδα σωτηρίας με μια κίνηση δανεισμού και ανταπέδωσε την πίστη τους συνεισφέροντας στο να κατακτήσει το πρώτο Κύπελλο Βραζιλίας το 2007.
Εξακολουθούσαν να υπάρχουν κάποιες ελπίδες ότι ο Carlos Alberto θα μπορούσε να εμφανίσει το φαινομενικά τεράστιο δυναμικό του. Η Werder Bremen εκεί πόνταρε και έσπασε το μεταγραφικό της ρεκόρ για να τον φέρει πίσω στο Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο για ένα ποσό της τάξης των οκτώ εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό το στοίχημα αποδείχθηκε ότι είναι μια απόλυτη αποτυχία.
Πραγματοποιώντας μόνο δύο εμφανίσεις στο πρωτάθλημα για τον σύλλογο η σύντομη περίοδος του Carlos Alberto στο Γερμανικό ποδόσφαιρο μαστίζονταν από τραυματισμούς και τη κακή φυσική κατάσταση. Περίφημα ο Carlos Alberto ισχυρίστηκε ότι ο λόγος που απέτυχε τόσο οικτρά στη Γερμανία ήταν επειδή έπασχε από αϋπνίες.
Εν συνεχεία η καριέρα του Carlos Alberto είναι ένα μεγάλο αδιέξοδο. Η Werder προσπάθησε να απαλλαγεί από την ενοχλητική παρουσία του Βραζιλιάνου στέλνοντας τον δανεικό αρκετές φορές, αλλά κάθε φορά που μάλωνε με έναν προπονητή ή πραγματοποιούσε κακές εμφανίσεις σήμαινε ότι η φήμη του τίθονταν ακόμη περισσότερο υπό κατάρρευση. Εν τέλει ο Carlos Alberto εγκαταστάθηκε στη Vasco da Gama όπου πέρασε ένα χρόνο δανεικός και στη συνέχεια άλλα τρία όταν έλυσε το συμβόλαιο του με την Werder. Παρά το γεγονός ότι βοήθησε στην άνοδο του συλλόγου στην πρώτη κατηγορία του 2008, οι επιδόσεις του μπορούν να περιγραφούν ως ανεπαρκείς στην καλύτερη περίπτωση. Περαιτέρω παρουσίες του σε διάφορα άλλα σωματεία της Βραζιλίας ήταν επίσης μέτριες.
Το 2015 ο Carlos Alberto υπέγραψε για την Al Dhafra FC στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Δεκαπέντε ημέρες αργότερα το συμβόλαιο του τερματίστηκε όταν υποστήριξε ότι η διοίκηση του συλλόγου τον εξαπάτησε με ψεύτικες υποσχέσεις. Ήταν το χαρακτηριστικό του Carlos Alberto έχοντας πάντα μια δικαιολογία για να δικαιολογήσει τις αποτυχίες του. Τώρα στα 31 του αγωνίζεται στη Figueirense και είναι απίθανο ότι ο φίλαθλος κόσμος θα ακούσει ξανά για τον Carlos Alberto. Μερικες ματιές από το ταλέντο του εδώ και εκεί θα δίνουν πάντα μια υπενθύμιση του τι παίκτης θα μπορούσε να γινόταν.
Μια πολλά υποσχόμενη καριέρα χάθηκε από ένα συνδυασμό αλλοπρόσαλλης μορφής, ερασιτεχνισμού και άφθονα θέματα του χαρακτήρα του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου