Evian Thonon Gailard: Η ακμή και η παρακμή της

Δημήτρης Βαρσάνης

Η πόλη Thonon-les-Bains βρίσκεται δίπλα στη λίμνη της Γενεύης. Μπορεί να τη βρει κάποιος στο γεωγραφικό διαμέρισμα της Άνω Σαβοΐας  της περιοχής Rhône-Alpes στην Ανατολική Γαλλία. Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η ιστορική πρωτεύουσα της Chablais. Είναι ένα κομμάτι του κόσμου που είναι χτισμένο πάνω στο νερό και στα βράχια.

Οδηγώντας κατά μήκος στο σχετικά νυσταλέο Avenue du General de Gaulle, το Stade Joseph-Moynat κάνει την εμφάνιση του. Ένας πανύψηλος προβολέας πυλώνα εμφανίζεται σχεδόν από το πουθενά. Μια ταμπέλα για το γήπεδο καλύπτεται εν μέρει από τους "τεντωμένους βραχίονες" ενός προεξέχοντος δέντρου.

Το Stade Joseph-Moynat είναι ένα πολυ-αθλητικό Δημοτικό Στάδιο. Περιτριγυρισμένο από ένα στίβο, είναι η έδρα των Black Panthers της Thonon που αγωνίζονται στην κορυφαία κατηγορία του Γαλλικού American Football. Το Joseph-Moynat ήταν επίσης η γενέτειρα της Evian Thonon Gaillard FC. Η Evian ήταν η ποδοσφαιρική ομάδα της περιοχής που γρήγορα ανέβηκε στη γη της επαγγελίας της Ligue 1.

Η συγχώνευση του 2003 μεταξύ των δύο μακροχρόνια αντιπάλων, της FC Gaillard και της FC Ville-le-Grand δημιούργησε τη Football Croix-de-Savoie 74. Η άνοδος από τα ερασιτεχνικά επίπεδα στη πυραμίδα του Γαλλικού ποδοσφαίρου πυραμίδα ήρθε γρήγορα. Το 2006 ωστόσο, αυτή η καινούργια προσπάθεια είχε υποστεί ένα σοβαρό πλήγμα με τον υποβιβασμό του συλλόγου.

Το 2007 ήρθε μια νέα συγχώνευση με μια οπτική για ένα μεγαλύτερο γήπεδο σαν προσφορά στο Thonon, η Football Croix-de-Savoie 74 απορροφήθηκε από έναν άλλο τοπικό αντίπαλο, την Olymipique Thonon-Chablais. Η νέα οντότητα αρχικά προχώρησε με το όνομα της Olympique Croix-de-Savoie 74, αφήνοντας την πόλη του Gaillard πίσω για το νέο σπίτι της στο Thonon: το Stade Joseph-Moynat.

Η σεζόν 2007-08 έφερε άμεση επιτυχία. Μαζεύοντας 108 πόντους (αν και με έναν ασυνήθιστο κανόνα στη συλλογή βαθμών. Συγκεκριμένα τέσσερις έδινε η νίκη, δύο η ισοπαλία και έναν η ήττα) η Olympique Croix-de-Savoie 74 πήρε την άνοδο ξανά για τη Championnat National.

Ένα εύπορο τμήμα της Γαλλίας, η Rhone-Alpes ήταν για πολύ καιρό μια άγονη γη, όταν έφτασε στο υψηλό επίπεδο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Ένα κομμάτι της χώρας το οποίο πάντα προετοιμαζόταν για χειμερινά σπορ, το ποδόσφαιρο περνούσε κάπως σε δεύτερη μοίρα. Γεωγραφικά μιλώντας, το Λυών και το Σεντ Ετιέν προς τα δυτικά πέρα από τις Άλπεις παραμένουν οι πιο κοντινοί μεγάλοι Γαλλικοί σύλλογοι.

Μια χρονιά σταθεροποίησης ακολούθησε από την άνοδο της το 2008 με μια αξιοθαύμαστη πέμπτη θέση, πριν ακόμα μια πιο σεισμική μεταβολή να λαμβάνει χώρα στο σύλλογο. Το καλοκαίρι του 2009 οι ιδιοκτήτες του Evian (η αυτοκρατορία του νερού στη Γαλλία), η Danone ενδιαφέρθηκε.

Με μια μη αμελητέα οικονομική υποστήριξη μια νέα αυγή ξημέρωσε, μαζί με μια άλλη αλλαγή του ονόματος για να αντικατοπτρίζει τη καινούργια της συνένωση. Η Evian Thonon Gaillard FC (ETG) τέθηκε σε λειτουργία.

Η σεζόν 2009-10 είδε την ETG να ανακηρύσσεται πρωταθλήτρια της Championnat National. Με τις πρώτες τρεις να ανεβαίνουν, η ETG τερμάτισε 22 βαθμούς μπροστά από την τέταρτη θέση. Η προώθηση στη Ligue 2 κρίθηκε με πολλά παιχνίδια να απομένουν και ο τίτλος κερδήθηκε μπροστά από τη θρυλική Stade de Reims που ήρθε δεύτερη.

Το καλοκαίρι του 2010 ήταν μια καθοριστική περίοδος. Με το Stade Joseph-Moynat να θεωρείται ακατάλληλο για τα ανώτερα επαγγελματικά πρωταθλήματα έπρεπε να λάβει χώρα μια αλλαγή έδρας. Ο νέος προορισμός της ETG ήταν να άνοιξε πολλές συζητήσεις και εικασίες. Η εχθρότητα και μνησικακία θα μπορούσε επίσης να κτυπηθεί με τις απαιτήσεις του συλλόγου για ακόμη ένα νέο σπίτι. Χωρίς ένα κατάλληλο στάδιο είτε στο Evian είτε στο Thonon, ο Patrick Trotignon (πρόεδρος της ETG) έπρεπε να κοιτάξει αλλού.

Αμφιλεγόμενα, ο Trotignon το «αλλού» που κοιτούσε ήταν πάνω από τα ελβετικά σύνορα στη Γενεύη.

Με τη Γενεύη να είναι μόλις 22 μίλια από το Thonon - παρά το γεγονός ότι είναι σε μια εντελώς διαφορετική χώρα - είναι η πιο κοντινά και πιο προσιτά μεγάλη πόλη, όμως η έννοια της μετακίνησης ενός συλλόγου της δεύτερης κατηγορίας της Γαλλίας σε μια μεγάλη πόλη της Ελβετίας έφερε μια χιονοστιβάδα προβλημάτων.

Για αρχή το Stade de Geneve, το προβλεπόμενο νέο σπίτι της ETG ήταν επίσης και η έδρα της Servette FC, του πεσμένου "γίγαντα" του Ελβετικού ποδοσφαίρου. Οι 17 φορές πρωταθλητές πλήγηκαν με την πτώχευση τους το 2005 και αναγκάστηκαν να ανασυνταχθούν από την τρίτη κατηγορία.

Το 2010, η Servette ήταν ακόμα σε κατάσταση επισφαλούς ανόρθωσης. Ενώ είχε κερδίσει την άνοδο της στην δεύτερη κατηγορία και έχτισε μια ομάδα που θα μπορούσε να επιστρέψει στην κορυφαία κατηγορία, υπήρχαν επίσης ενδείξεις ότι οικονομικά ο σύλλογος βρισκόταν και πάλι σε κίνδυνο. Ένας ανερχόμενος Γαλλικός ποδοσφαιρικός σύλλογος με την υποστήριξη της Danone ήταν το τελευταίο πράγμα που η Servette ήθελε να μοιραστεί την έδρα της.

Αν η ETG πήγαινε στη Γενεύη και πετύχαινε το στόχο της Ligue 1, φέρνοντας έτσι ομάδες της αίγλης της PSG, της Lyon, της Marseille και της Monaco στην πόλη, τότε η Servette θα ήταν αρκετά δίκαιο να φοβόταν για τα χειρότερα για το μέλλον της.

Η Γαλλική Ομοσπονδία Ποδοσφαίρου ενέκρινε δεόντως την κίνηση. Η ETG υπέβαλε αίτηση μέλους στο Συμβούλιο της Γενεύης δίχως να τη φέρνουν μεγάλη αντίσταση, και ακόμη και οι ιδιοκτήτες του Stade de Geneve αντέκρουσαν τις προτάσεις της Servette ότι να μοιράζεται το γήπεδο θα κουβαλούσε ζητήματα όπως η καταστροφή στον αγωνιστικό χώρο και οι ταυτόχρονοι αγώνες. Η πόλη της Γενεύης φάνηκε να είναι πρόθυμη να καλωσορίσει την ETG με ανοιχτές αγκάλες. Ωστόσο, η UEFA παρέμεινε το τελευταίο - και μάλλον τεράστιο - εμπόδιο της ETG να ξεπεράσει

Η 17μελής εκτελεστική επιτροπή της UEFA συζήτησε το θέμα και στη συνέχεια αρνήθηκε στην ETG να μετεγκατασταθεί στη Γενεύη. Ο σύλλογος αντίθετα μετακόμισε στο Parc des Sports στο Annecy - άλλο ένα πολυ-αθλητικό στάδιο - ακόμα πιο μακριά από τη Γενεύη, που βρίσκεται πάνω από 50 μίλια μακριά από την Evian οδικώς.

Εάν τα προβλήματα της ETG στην εξεύρεση ενός κατάλληλου σπιτιού έφτασαν στο απροχώρητο, η προσπάθεια της μέσα στον αγωνιστικό χώρο χτύπησε μεγαλεία. Στη πρώτη της σεζόν στη Ligue 2 κατέκτησε. Η άνοδος στην Ligue 1 ήταν δική της.

Για τον Διευθύνων Σύμβουλο της Danone Franck Riboud (ο Επίτιμος Πρόεδρος του συλλόγου από το 2009) είχε μια τέλεια "καταιγίδα" στον αγωνιστικό χώρο. Εκτός αυτού ωστόσο, άρχισαν οι κατηγορίες για το πώς ήρθαν οι επιτυχίες και συνάμα και ο έλεγχος.

Ο εμφύλιος πόλεμος πίσω από τις σκηνές χρειάστηκε δύο χρόνια για να ξεπεραστεί. Κατά την περίοδο αυτή η ETG συνέχισε να εφιστά την προσοχή της στα επιτεύγματά της στο γήπεδο. Η ένατη θέση στη παρθενική της χρονιά στη Ligue 1 τερματίζοντας μια θέση υψηλότερα από τη Marseille, ακολούθησε μια πορεία τη σεζόν 2012/13 προς το Coupe de France, στο οποίο ο σύλλογος συμμετείχε στο τελικό.

Στο Stade de France, εναντίον της Bordeaux η ETG το πάλεψε από την αρχή μέχρι το τέλος, πριν υποκύψει στο νικητήριο τέρμα της τελευταίας στιγμής των Γιρονδίνων στην ήττα με 3-2.

Η ιστορία της Evian ήταν αξιοσημείωτη: μόλις τέσσερα χρόνια μετά την άνοδο της από τη τέταρτη κατηγορία στον τελικό του Coupe de France και στη παρ'ολίγον κατάκτηση του κυπέλλου, με την ύπαρξη της να ισχύει μόνο για πέντε χρόνια. Η ETG είχε ταξιδέψει κυριολεκτικά και μεταφορικά μέσω της Thonon, του Annecy και ένα φλερτ με τη Γενεύη στην Εθνική προεξοχή και στην παγκόσμια φήμη. Η ETG φάνηκε να έχει ένα ξεκάθαρο ορίζοντα.

Το 2013 ο Trotignon παραιτήθηκε ως πρόεδρος και οι προσπάθειες τού Riboud να αποκτήσει το μεγαλύτερο έλεγχο του συλλόγου όμως βρήκε μια πόρτα στο πρόσωπό του. Με τους Esfandiar Bhaktiar και Tumbach Richard να κατέχουν στην ιδιοκτησία τους το 52% του συλλόγου που τους καθιστά μετόχους πλειοψηφίας, ο Riboud εμποδίστηκε στην προσπάθειά του να κερδίσει ένα μεγαλύτερο έρεισμα στην προσπάθειά του να πάρει ETG.

Από τη θέση τού Riboud, ο ίδιος ήταν πρόθυμος να χρηματοδοτήσει τη ETG πέρα ​​από το εκτιμώμενο ποσό των 30 εκατομμύρια ευρώ ετησίως με τη Danone να φημολογείται ότι είναι από πίσω. Οι Bhaktiar και Richard από την άλλη πλευρά, είτε θεώρησαν ότι είχαν την προστασία του συλλόγου από τις μεγάλες επιχειρήσεις υπερβολικής επιρροής χρημάτων είτε ήθελαν περισσότερη οικονομική ανταμοιβή σε μια εποχή που οι δισεκατομμυριούχοι αγόραζαν τους Γαλλικούς ποδοσφαιρικούς συλλόγους.

Είτε έτσι είτε αλλιώς μια κρίσιμη στιγμή είχε φτάσει. Στον απόηχο της αποχώρησης του Trotignon ως πρόεδρος, ο Riboud και η Danone αποσύρθηκαν από την ETG το 2014. Ο σύλλογος ως αποτέλεσμα προχωρούσε μόνος του. Ο πλούσιος προϋπολογισμός της ομάδας είχε χαθεί, ενώ η δέσμευση για το πρόγραμμα των νέων παρέμεινε στη θέση της σε ένα Deal έως το 2017.

Μέσα σε ένα χρόνο η ETG υπέστη τον υποβιβασμό από την Ligue 1 και τη σεζόν 2014/15 επέστρεψε στην Ligue 2 μετά από τέσσερις χρονιές παραμονής στην κορυφαία κατηγορία.

Οι τροχοί τότε συστηματικά έπεσαν και ένας δεύτερος διαδοχικός υποβιβασμός ήταν γεγονός το Μάιο της τρέχουσας χρονιάς. Η πτώση της ETG ταχύτατη και δραματική όσο και η άνοδο της. Με ένα χρέος των 8 εκατομμυρίων ευρώ το επόμενο χτύπημα ήταν η πτώχευσης. Οι κυρώσεις από τη κακή διαχείριση έφεραν έναν περαιτέρω υποβιβασμό πίσω στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Όλα αυτά ένα χρόνο μετά τη τελευταία της παρουσία της στη κορυφαία κατηγορία.

Οι φήμες ότι η Danone και ο Riboud θα επέστρεφαν ως σωτήρες του συλλόγου ανέρχονται στο τίποτα και μια δήλωση της έλλειψης πρόθεσης ενδιαφέροντος σύντομα ακολούθησε. Παρά το γεγονός ότι της δόθηκε μια περίοδος δοκιμασίας δύο μηνών για να σώσει τον εαυτό της, η ETG ανακοίνωσε ότι η πρώτη της ομάδα δεν θα αγωνιζόταν τη φετινή σεζόν. Ο σύλλογος στο ανώτερο επίπεδο ποδοσφαίρου τουλάχιστον δεν θα είχε εκπρόσωπο. Από την Ligue 1 στη λήθη σε μία καταστροφική χρονιά.

Η ETG συνεχίζει να ζει με τις ομάδες των ακαδημιών της και μια συνδεδεμένη ομάδα γυναικών. Το καλύτερο σενάριο είναι μια ανάπλαση μιας από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις της ομάδας, ίσως ακόμη και πίσω στο Thonon μία ημέρα. Στην πραγματικότητα, τα λεπτά απομεινάρια του συλλόγου φαίνεται να είναι με δανεικό χρόνο.

Μια διαφορά μεταξύ των αντιμαχόμενων παραγόντων για τον έλεγχο της ETG επέφερε την ενδεχόμενη πτώση της, αλλά είχε φτάσει σε κάποια αφάνταστα ύψη με την επίτευξη της Ligue 1 και τη παρουσία της στο τελικό του Coupe de France. Μια άγονη γη σε σχέση με το ποδόσφαιρο ήρθε στη ζωή για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και παραλίγο να περάσει τα σύνορα της χώρας και να φτάσει έως την Ελβετία. Η ETG πραγματοποιούσε κατορθώματα όμως ποτέ δεν έπαιξε στην πόλη της όντας στις κορυφαίες κατηγορίες του Γαλλικού ποδοσφαίρου.

Η ETG ήταν ένα είδος οπτασίας. Μια οφθαλμαπάτη. Κάτι που εμφανίστηκε στη άκρη του ματιού μας όμως στη συνέχεια εξαφανίστηκε μόλις την αντικρίσαμε. Ένα τέχνασμα του μυαλού ίσως; ήταν το ποδόσφαιρο, όχι όμως όπως το ξέρουμε.