Έντονη πολιτική διαμάχη έχει ξεσπάσει εδώ και μερικούς μήνες, ήδη απο τον ερχομό του 2014 στην Μεγάλη Βρετανία, τόσο γύρω απο το θέμα της πολιτικής αναγκαιότητας της Γηραιάς Αλβιόνας να συμμετάσχει στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και γύρω απο την συνολική στρατιωτική και πολιτική συμπεριφορά της Βρετανίας κατα την διάρκεια του πολέμου.
Την πρώτη σφαίρα του πολέμου την «έριξε» ο Άγγλος υπουργός παιδείας, Μάικλ Γκόουβ, ο οποίος κατηγόρησε ευθέως προσκείμενους στην Αριστερά ιστορικούς και επιστήμονες ότι έχουν βγει στο δρόμο, λανσάροντας αντιπατριωτικούς μύθους για το ρόλο της Βρετανίας στον Α` Παγκόσμιο Πόλεμο. «Προσβάλλουν και υποβαθμίζουν τις θυσίες, τον πατριωτισμό και την τιμή» των ανθρώπων εκείνων που πολέμησαν και έχασαν τη ζωή τους για έναν ιερό σκοπό, ο οποίος ήταν η απόκρουση της γερμανικής επίθεσης» τόνισε ο κ. Γκόουβ.
Η απάντηση ήρθε απο τον επιστήμονα και εκπρόσωπο των Εργατικών για θέματα Παιδείας, Τρίσταν Χαντ, ο οπόίος και αυτός με την σειρά του, κατηγόρησε τον κ. Γκόουβ ότι «χάνει το χρόνο του με άσχημα και επιθετικά σχόλια», αντί να συμβάλει στο να αξιοποιηθεί η ευκαιρία προκειμένου να γίνει μια «αυτοκριτική συζήτηση». Του επέρριψε επίσης ευθύνη ότι «υποδαυλίζει τον εθνικισμό και δημιουργεί αντιευρωπαϊκό κλίμα ενόψει των επικείμενων ευρωεκλογών».
Ο Άγγλος υπουργός Παιδείας όμως επιμένει ότι προσβάλλει τους νεκρούς του πολέμου η «αριστερή» πρόσληψη του Α` Παγκοσμίου Πολέμου. Απο την μεριά του το κόμμα των Συντηριτικών διαμηνύει ότι η στάση του είναι αξιοπρεπής και σε πλήρη αντιστοιχία με την σημασία του ιστορικού γεγονότος.
Η κυβέρνηση του πρωθυπουργού Ντέιβοντ Κάμερον διοργανώνει απο την αρχή του 2014 σειρά εκδηλώσεων σε όλη τη χώρα με στόχο την ενίσχυση της ιστορικής μνήμης, που στο επίκεντρό της έχει την απόδοση τιμής στα θύματα του πολέμου. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, επισκέψεις σχολείων σε μέρη που έλαβαν χώρα πολεμικές συγκρούσεις, συναυλίες μνήμης και εγκαίνια μνημείων.
Στον ιδιότυπο αυτό πόλεμο των χαρακωμάτων μπήκε και ο γνωστός ιστορικός ερευνητής και συγγραφέας του «Καταστροφή 1914», Μαξ Χάστινγκς ο οποίος πήρε το μέρος του κ. Γκόουβ και μάλιστα τόνισε πως: « η νίκη επί του Κάιζερ το 1918 ήταν το ίδιο σημαντική όπως η νίκη επί του Χίτλερ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο το 1945. «Ο πολεμικός στόχος της γερμανικής αυτοκρατορίας το 1914 δεν ήταν μακριά από τους στόχους της ναζιστικής Γερμανίας. Και ο Κάιζερ ήθελε την κυριαρχία στην Ευρώπη» εκτιμά ο Βρετανός ιστορικός, προσθέτοντας ότι «εάν νικούσαν οι Γερμανοί, αυτό θα ξημέρωνε μια κακή ημέρα για τη δημοκρατία και την ελευθερία στην Ευρώπη».
Ο κ. Χάστινγκς υποστηρίζει ότι η ιστορία έχει πλαστογραφηθεί προκειμένου να μην προσβληθεί η σημερινή Γερμανία και διευκρινίζει: «Η σημερινή Γερμανία είναι μια καταπληκτική χώρα με μια λειτουργούσα δημοκρατία, στην οποία εκφράζουμε τον θαυμασμό μας. Ωστόσο εάν θέλουμε να μεταλαμπαδεύσουμε τις γνώσεις μας στις επόμενες γενεές, θα πρέπει να προσπαθούμε να λέμε την αλήθεια».
Στον αντίποδα του βρίσκεται ο Νάιαλ Φέργκιουσον, καθηγητής Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ, ο οποίος υποστηρίζει ότι «η Βρετανία θα μπορούσε να αποφύγει την εμπλοκή της στον πόλεμο, καθώς δεν υπήρχε καμία άμεση απειλή για τη χώρα». Σύμφωνα με τον νεοφιλελεύθερο ιστορικό, και την μελέτη του «The Pity of War», η εμπλοκή της Βρετανίας «ήταν το μεγαλύτερο σφάλμα της σύγχρονης ιστορίας».
Ο κ. Φέργκιουσον χαρακτηρίζει τεράστιο σφάλμα την σύγκριση του Αδόλφου Χίτλερ με τον αυτοκράτορα Γουλιέλμο, την οπόία έκανε ο κ. Χάστινγκς, καθώς ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος «δεν είχε την μεγαλομανία του ιδρυτή του ναζισμού». Σύμφωνα με τον ιστορικό, ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος, πέραν της καταστροφής που προκάλεσε, γέννησε και τις δύο μεγάλες τυραννίες του 20ου αιώνα: τη ναζιστική Γερμανία και την σταλινική Σοβιετική Ένωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου