Του Δημήτρη Βαρσάνη
Με τον τίτλο στην Serie A να τείνει για ακόμα μια χρονιά στη Juventus(1η 69 βαθ.),τη Roma(58 βαθ.)και τη Napoli(52 βαθ.)λογικά να συμπληρώνουν τις άλλες δύο θέσεις του Champions League,και τη Fiorentina(4η 45 βαθ.)να είναι δεδομένο ότι και του χρόνου θα παίξει στην Ευρώπη(ακόμη και το υποθετικό σενάριο που φαντάζει αυτή τη στιγμή να μείνουν εκτός της πρώτης πεντάδας να εφαρμοστεί,οι “Βιόλα” έχουν τη “καβάτζα” του τελικού του κυπέλλου Ιταλίας με τη Napoli που τους δίνει αυτόματα μια θέση στο Europa League της επόμενης σεζόν),δύο Ευρωπαϊκά εισιτήρια παραμένουν ακόμα χωρίς σίγουρους κατόχους και πιθανότατα αυτούς θα τους μάθουμε τη τελευταία αγωνιστική.
Γιατί αυτό; διότι βλέπουμε ότι πέντε ομάδες διεκδικούν με τις δικές τους δυνατότητες αυτές τις δύο εναπομείναντες θέσεις που οδηγούν στο Europa League. Inter(5η 41 βαθ.),Milan(10η 35 βαθ.),Lazio(8η 38 βαθ.),Hellas Verona(6η 40 βαθ.)και Parma(7η 40 βαθ.)έχουν βγάλει τα “ξίφη” τους και κάθε αγωνιστική που θα περνάει θα προσπαθούν με τα προτερήματα τους έναντι των υπόλοιπων να βγάζουν από τη μέση τις αντιπάλους τους. Ενδεικτικό είναι ότι η πέμπτη αυτή τη στιγμή Inter απέχει μόνο έξι βαθμούς από τη 10η Milan 12 αγωνιστικές πριν το φινάλε.
Ξεκινώντας με τις δύο ομάδες του Μιλάνου αλλιώς προγραμμάτισαν τα πράγματα το καλοκαίρι και αλλιώς τους ήρθαν στη πορεία. Η Inter με τον Walter Mazzari πλέον στο πάγκο της μετά το αποτυχημένο πείραμα με τον Andrea Stramaccioni,άρχισε με την ελπίδα ότι θα τα πάει καλύτερα από τη τραγική περσινή χρονιά που ολοκληρώθηκε τερματίζοντας στην ένατη θέση της βαθμολογίας,η χειρότερη από τη σεζόν 1993/1994(13η). Stankovic,Cassano,Alvaro Pereira,Rocchi ήταν οι πιο γνωστοί που αποχώρησαν το καλοκαίρι για να έρθουν ο 20άχρονος Αργεντίνος επιθετικός Mauro Icardi(Sampdoria),ο 21άχρονος Αλγερινός επιθετικός Ishak Belfodil(Parma συνιδιοκτησία),ο Βέλγος μέσος Gaby Mundigayi(Bologna)και ο Αλγερινός μέσος Saphir Taider(Bologna),όλοι αυτοί για το συνολικό ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ. Στις πρώτες αγωνιστικές τα αποτελέσματα της ήταν αρκετά καλά,με επτά νίκες,επτά ισοπαλίες και μια ήττα από την ανίκητη τότε Roma σε 15 παιχνίδια λίγο μέχρι πριν τα Χριστούγεννα,δείχνοντας ότι με αξιώσεις θα διεκδικήσει ακόμα και μια θέση στη πρώτη τριάδα.
Ωστόσο από τις διακοπές των Χριστουγέννων και έπειτα φάνηκε ότι αυτά τα αποτελέσματα ήταν μια ψεύτικη εικόνα που κάλυπτε τις αδυναμίες της στο ρόστερ της. Η άμυνα της δεν είναι και η πιο σταθερή με τον επί χρόνια αρχηγό της Javier Zanetti στα 40 του να του έχει μείνει μόνο η προθυμία να βοηθήσει την ομάδα που αγαπά,τον Samuel να τον έχουν πάρει τα χρόνια,τους Ranocchia,Juan Jesus και Campagnaro να κάνουν συχνά λάθη,μένουν ο Rolando και ο Nagatomo που έχουν μια σταθερότητα στην απόδοση τους.
Στην επίθεση ο Diego Milito ταλαιπωρείται εδώ και δύο χρόνια από τραυματισμούς,ο Icardi έχει τις ερωτικές του ανησυχίες με τη πρώην γυναίκα του πρώην συμπαίκτη του στη Sampdoria Maxi Lopez και ο Belfodil δεν προσαρμόστηκε ποτέ στους “Nerazzurri”. Προσωπικά το θεώρησα και “έγκλημα” τα 7,5 εκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν μόνο για το 50% των δικαιωμάτων του δίνοντας παράλληλα και τον Cassano στην Parma,μόνο και μόνο για να γλιτώσει κάποια χρήματα από το συμβόλαιο του έμπειρου επιθετικού. Καλά καλά ούτε χρόνο δεν μπόρεσε να βγάλει ο Αλγερινός αφού από τον Ιανουάριο έχει δοθεί δανεικός στη Livorno. Συν τις άλλοις είναι αβέβαιο και το μέλλον του από το καλοκαίρι,καθώς με φαντάζει εξαιρετικά δύσκολο να δώσει τα υπόλοιπα 7,5 εκατομμύρια ευρώ για το άλλο 50% των δικαιωμάτων του.
Αυτό έχει ως συνέπεια για ακόμα μια χρονιά τα “κάστανα από τη φωτιά” να τα βγάζει ο Palacio,ο οποίος από τότε που πήρε μεταγραφή στην Inter,από δεκάρι έχει γίνει καθαρός επιθετικός. Ευτυχώς στη μεσαία γραμμή δεν προκύπτουν τέτοια προβλήματα και έχει αρκετές και ποιοτικές επιλογές. Ο Κολομβιανός Fredy Guarin με τα τρεξίματα του,τα πνευμόνια του και τα δυνατά του πόδια,ο φέρελπης Κροάτης Mateo Kovacic με το πλούσιο ταλέντο του,ο Cambiasso με την μεγάλη εμπειρία του,ο Ricky Alvarez με περισσότερες εμπειρίες που έχει αποκτήσει τα τελευταία τρία χρόνια στο Ιταλικό πρωτάθλημα και τις καλές εναλλακτικές λύσεις των Taider και Kuzmanovic προσφέρουν ένα αξιόμαχο κέντρο στον Mazzari. Μέσα σε αυτούς προσθέστε και τον Hernanes,ο οποίος αποκτήθηκε από τη Lazio τη μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου.
Ο 52άχρονος τεχνικός από τη πλευρά του έχει και αυτός τις ευθύνες του. Μπορεί στη Napoli η “αγία τριάδα” των Lavezzi,Cavani,Hamsik που είχε μπροστά ακόμα και στα άσχημα παιχνίδια της να τον ξελάσπωνε,αλλά στην νέα Inter που θέλει να φτιάξει είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Όπως είπαμε στην αμυντική και στην επιθετική γραμμή του δεν έχει τα απαραίτητα εργαλεία για διάφορους λόγους,τα κάνει ακόμα χειρότερα τα πράγματα με την αμυντικογενής νοοτροπία του. Είτε παίζει με τη Juventus,είτε με τη Cagliari το 3-5-1-1 δεν το αλλάζει με τίποτα. Το κακό με τον Mazzari είναι ότι πρωταρχικός στόχος στις ομάδες του είναι να μην χάνουν,εξ’ ού και οι 11 ισοπαλίες μέχρι τώρα της Inter στο πρωτάθλημα. Στη Reggina,τη Sampdoria,και τη Napoli αυτή η νοοτροπία περνούσε αλλά δεν έχει καμία σχέση η φανέλα τους με αυτή της Inter και ίσως ο έμπειρος τεχνικός να πρέπει με τη σειρά του να αναθεωρήσει κάποια πράγματα.
Βέβαια το πιο σημαντικό γεγονός στους “Nerazzurri” ήταν ότι μετά από 18 χρόνια είχαμε την αποχώρηση του Massimo Moratti απο την ιδιοκτησία της ομάδας,και τη παράδοση της στον Ινδονήσιο επιχειρηματία Erick Thohir. Προσωπικά δεν τους έχω σε μεγάλη υπόληψη τους Ασιάτες επιχειρηματίες στο ποδόσφαιρο,γιατί σε αντίθεση με τους Άραβες και τους Ρώσσους θέλουν πρώτα να πάρουν και μετά να δώσουν. Το επιβεβαίωσε και στη συνέντευξη τύπου ο Ινδονήσιος λέγοντας χαρακτηριστικά ότι:”πρώτα θα πουλήσουμε παίκτες και ύστερα θα μπούμε ενεργά στο μεταγραφικό παζάρι”. Η έλευση του Thohir αγωνιστικά δεν έχει αλλάξει την εικόνα της ομάδας στο γήπεδο,ίσα ίσα χειρότερη την έκανε ενώ έφτασε και από τα τέλη Νοεμβρίου που ανέλαβε μέχρι στις αρχές Φεβρουαρίου να έχει μόλις μια νίκη.
Δύο καλά έκανε εώς τώρα η αγορά της Inter από τον Thohir. Η πρώτη ήταν και αναμενόμενη,η παραμονή του πολυτιμότερου περιουσιακού της στοιχείου μαζί με του τερματοφύλακα Handanovic,Fredy Guarin. Ο Κολομβιανός μέσος ήταν ουσιαστικά με το ενάμιση πόδι “Bianconeri” αλλά με εντολή του Thohir έπειτα από τις απειλές του κόσμου δεν έγινε αυτή η κίνηση. Η δεύτερη ήταν ο διωγμός του μέχρι πρότινος τεχνικού διευθυντή της ομάδας Marco Branca. Μια εξιλέωση για τους οπαδούς της Inter,καθώς από το 2002 που ανηκε στο δυναμικό της υπερκοστολογούσε τις μεταγραφές που πραγματοποιούσε΄(τελευταίο παράδειγμα του Belfodil),πιάνοντας οι αντίπαλες ομάδες και οι ατζέντηδες κορόιδο την ομάδα του Μιλάνου σε κάθε μεταγραφική περίοδο.
Η άλλη απογοήτευση του Μιλάνου,η Milan εν αντιθέσει με την Inter δεν έχει τη δικαιολογία της “καινούργιας αρχής” γιατί αν δει κάποιος το υλικό της είναι μια έτοιμη ομάδα ασχέτου ποιότητας των ποδοσφαιριστών της. Παίκτες με την ποιότητα και την εμπειρία του Balotelli,του Montolivo,του Pazzini,του Robinho,του Mexes,του Muntari και φυσικά του Kaka που επέστρεψε από την Real Madrid δεν μπορεί να τους αναιρέσει κανείς,αλλά το κλίμα που επικρατεί στο “San Siro” δεν τους αφήνουν να τα αναδείξουν. Φυσικά γι αυτό πρώτα απ’ όλα φταίει η διοίκηση που από το 2008 και μετά ο Berlusconi την έχει αφήσει στα χέρια του Galiani,ο οποίος εκτός ελαχίστων περιπτώσεων(π.χ Ibrahimovic)φέρνει φθηνές και τελειωμένες επιλογές και Wanna be προπονητές.
Η αρχή έγινε με τον Leonardo που ελλείψει άλλων ανταγωνιστικών ομάδων βγήκε τρίτη και στους ομίλους του Champions League. Στη συνέχεια ήρθε ο Masimilliano Allegri από τη Cagliari. Θα μου επιτρέψετε να τον χαρακτηρίσω η αγωνιστική καταστροφή της Milan. Το βιογραφικό του ως προπονητής γράφει ένα πρωτάθλημα και κανένας δεν μπορεί να το διαγράψει,όμως ξέχωρα από τους αριθμούς αν έβλεπε και ένα μικρό παιδί εκείνη την Milan στον αγωνιστικό χώρο θα καταλάβαινε,ότι το πήρε κυρίως λόγω της ευφυίας αυτής της τεράστιας προσωπικότητας του Zlatan Ibrahimovic και μετέπειτα της “ανακάλυψης” που άκουγε στο όνομα του El Shaarawy.
Αυτό το πρωτάθλημα ωστόσο αποδείχθηκε μια “φούσκα” στη πάροδο των χρόνων για το έργο του Allegri. Πουλήθηκαν και οι δύο καλύτεροι της παίκτες,ο Ibrahimovic και ο Thiago Silva για 70 εκατομμύρια ευρώ που ήταν μια πολύτιμη οικονομική ανάσα για τα ταμεία των “Rossoneri και έγιναν πιο δύσκολα τα πράγματα για να δοθεί συνέχεια στα επίπεδα του πρωταθλητισμού. Ως συνέπεια έχει φετινή παρακμή της που με το ζόρι είναι ακόμα στη διεκδίκηση μιας θέσης στο Europa League ,ενώ είχε φτάσει στο τέλος του πρώτου γύρου κοντά στην επικίνδυνη ζώνη.
Ένα ακόμα αρνητικό από τα πολλά που άφησε πίσω του ο Allegri είναι το ιατρικό του επιτελείο και οι πάμπολλοι τραυματισμοί που υπήρξαν επί ημερών του. Δεν υπήρχε μια αγωνιστική που να ήταν όλοι οι παίκτες διαθέσιμοι και να μην είχε αποκομίσει ούτε ένας έναν τραυματισμό.
“Έκαψε” μάλιστα και το μοναδικό αριστούργημα που είχε βγάλει,τον El Shaarawy που πέρυσι αυτός οδήγησε τη Milan ουσιαστικά για ακόμα μια φορά στο Champions League και φέτος δεν έχει παίξει σχεδόν ποτέ λόγω ενός πολύμηνου τραυματισμού του. Ενδιάμεσα τη φετινή σεζόν είχαμε και την επανάσταση της κόρης του Berlusconi,Barbara για τις χαμηλές φιλοδοξίες του πατέρα της και του Galliani φέρνοντας ακόμα περισσότερες αναταραχές στην ομάδα. Είχαμε συνεχής αλλαγή σκηνικού απόλυση- παραίτηση- παραμονή για τον Γενικό Διευθυντή του συλλόγου λόγω των διαφωνιών του με τη κόρη του πρώην πρωθυπουργού της Ιταλίας,αναγκάζοντας τελικά τον τελευταίο για να επέλθει μια ηρεμία στην ομάδα να πραγματοποιήσει το εξής πρωτότυπο,δύο τεχνικοί διευθυντές σε μια ομάδα.
Το τρίτο πείραμα με προπονητή είναι εδώ και δύο μήνες περίπου του Clarence Seedorf υπογράφοντας μέχρι τον Ιούνιο του 2016. Μια μέρα πριν αναλάβει ο Ολλανδός μέσος ήταν ακόμα ποδοσφαιριστής με τη φανέλα της Botafogo. Τώρα με μαθήματα προπονητικής στη Βραζιλία πως θα καταφέρει να πετύχει στη Milan μετά από παίκτης και ως προπονητής είναι μια καλή απορία που θα λυθεί στο χορτάρι. Προς το παρόν εκτός από το κύρος ως όνομα σε σχέση με τον Allegri δεν έχει φέρει κάτι το διαφορετικό στην Milan σε ιδέες,τρόπο παιχνίδιου και τις νίκες πάλι τις παίρνει με το σταγονόμετρο Ακόμα και οι μεταγραφές του Essien από τη Chelsea,του Taarabt από τη QPR,και του Honda από τη Cska Moskva λίγο την έχουν βοηθήσει. Ίσως να είναι καλύτερα μιας που κατά 99,9% δεν θα αγωνιστεί την επόμενη χρονιά στο Champions League(ναι υπάρχει ακόμα πιθανότητα να τη δούμε να συμμετέχει στην επόμενη διοργάνωση,ακόμη και αυτού του μηδαμινού ποσοστού του 0,1% αρκεί να κατακτήσει το θεσμό. Φανταστικό σενάριο μεν με το 0-1 της Atletico στο πρώτο αγώνα του “San Siro” και των υπόλοιπων ομάδων που μάχονται να τον κατακτήσουν,αλλά Milan είναι και στην Ευρώπη η φανέλα της ζυγίζει πολλά κιλά,οπότε κάνεις δεν μπορεί να αποκλείσει με απόλυτη σιγουριά ότι δεν μπορεί να δούμε ένα έργο γραμμένο αλά Stephen King),να μη βγει γενικά στην Ευρώπη και από το καλοκαίρι ήρεμα και καλά με τον Rookie προπονητικά Seedorf να φτιάξουν τη δική του Milan.
Μια πτωτική πορεία σε σύγκριση με πέρυσι διανύει και η Lazio. Οι “Biancoceleste” τη περσινή σεζόν για κάποιο διάστημα ήταν μέσα σε όλους τους στόχους,διεκδίκηση Champions League στο πρωτάθλημα,Europa League,και κύπελλο,τελικά κατέκτησε το τελευταίο. Κατ’ εμέ ήταν και ολίγον τι πλασματική η πορεία της. Με έναν άγνωστο προπονητή στην Ευρωπαϊκή σκηνή εώς τότε,τον Vladimir Petkovic και ένα υλικό γηρασμένο που τη διαφορά την έκαναν κάποιες σημαντικές μονάδες της. Το ποδόσφαιρο της ήταν αποτελεσματικό,δεν υπήρχε άνθρωπος που θα σε έλεγε με ευκολία ότι με αρέσει να παρακολουθώ τη Lazio και συνήθως τα παιχνίδια τα έπαιρνε με την ικανότητα(η και τύχη για ορισμένους)των παικτών της συγκριτικά με αυτών των αντιπάλων της.
Φέτος φάνηκε ότι η πολύ καλή πορεία της τη προηγούμενη χρονιά ήταν συγκυριακή. Η καλοτυχία της κάποια στιγμή θα την άφηνε και έχοντας πέντε νίκες σε 17 αγώνες πρωταθλήματος επακόλουθο ήταν να αλλάξει και ο προπονητής,όχι ότι φταίει αποκλειστικά και μόνο ο Petkovic απλά προδόθηκε από τη γρήγορη ανακοίνωση ότι μετά το Μουντιάλ του 2014 θα αναλάβει την Εθνική Ελβετίας. Οι παίκτες φαινόταν ότι έπαιζαν μόνο γα τον εαυτό τους και ο πρόεδρος Claudio Lotito επιστράτευσε τον έμπειρο Σλοβάκο τεχνικό Edy Reja μήπως και διασώσει κάτι,δηλαδή μια έξοδος ξανά στην Ευρώπη.
Επιπρόσθετα οι οπαδοί έχουν πολλά παράπονα(μάλλον δικαιολογημένα)προς τον πρόεδρο του συλλόγου Lotito για την οικονομική του συνεισφορά στο αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας,με τον ίδιο να έχει κάνει γνωστή τη πολιτική του,ότι πρώτα πουλάει και μετά ξοδεύει. Αυτό το γεγονός έχει φέρει μια διχόνοια στην ομάδα με διαμαρτυρίες από τους οπαδούς είτε με πανό εναντίον του εν ώρα ενός αγώνα στο “Olimpico”,είτε να μη πατάνε το πόδι τους καν στο γήπεδο. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ δεν είχε τις καλύτερες των σχέσεων ο Lotito με τους οπαδούς,απλά πέρυσι είχε σβηστεί μερικώς η κόντρα τους λόγω της πορείας των “Laziali” στον αγωνιστικό χώρο. Σε μια φαινομενικά αδιάφορη σεζόν στο πρωτάθλημα μέχρι πριν ένα μήνα,με την αλλαγή προπονητή και προσωπικότητες όπως του Klose,του Candreva,του Ledesma και το ξεπέταγμα του 18άχρονου Σενεγαλέζου μεσοεπιθετικού Keita Balde η Lazio έχει επανέλθει δυνατά στο προσκήνιο διεκδίκησης μιας θέσης στην Ευρώπη.
Από τις τρεις στενάχωρες ομάδες πάμε στις δύο χαρούμενες. Δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός οι φετινές παρουσίες τους στο πρωτάθλημα. Είναι δύο ομάδες που έχουν οργάνωση,πρόγραμμα και πλάνο τα τελευταία χρόνια. Κατ’ αρχήν η Hellas Verona ύστερα από αρκετά χρόνια περιπλάνησης της στη Serie B και στη Serie C,εννέα για την ακρίβεια,επέστρεψε στη μεγάλη κατηγορία. Πέρασε πολλά,δεινοπάθησε τα προηγούμενα χρόνια για να επανέλθει στη Serie A,έγιναν πολλές αλλαγές προέδρων και προπονητών,μέχρι που πριν τρία χρόνια ο Andrea Mandorlini ήταν αυτός που από τα αλώνια την οδήγησε ξανά στα σαλόνια.
Εκεί που μαζί με τον Sean Sogliano,τον τεχνικό Διευθυντή της ομάδας έχουν κάνει εξαιρετικές επιλογές σε παίκτες. Κινήθηκαν σε ποδοσφαιριστές από τη Λατινική Αμερική,άγνωστοι οι πιο πολλοί στο ευρύ Ευρωπαϊκό κοινό και σε ποδοσφαιριστές που έχουν “φάει με το κουτάλι” τη Serie A. Alejandro Gonzalez(Penarol 3 εκατομμύρια ευρώ),Iturbe(Porto δανεικός),Martinho(Catania ένα εκατομμύριο ευρώ),Romulo(Fiorentina δανεικός),Jankovic(Genoa δανεικός),Donati(Palermo 500.000 ευρώ),Donadel(Napoli),
Αυτό έχει και οικονομικά οφέλη για την Hellas Verona,με την ίδια να βγαίνει κερδισμένη με τη πώληση του Jorginho στη Napoli για 5 εκατομμύρια ευρώ τον περασμένο Ιανουάριο. Ο 22άχρονος Βραζιλιάνος μέσος ήταν από τους ελάχιστους που είχαν ζήσει την εμπειρία της Serie C και της Serie B,βγήκε από τα “σπλάχνα” του συλλόγου και ήταν ότι καλύτερο σε πώληση από παίκτες που της ανήκουν. Η ομάδα του Βαγγέλη Μόρα - που με τη σειρά του κάνει ένα αρκετά καλό πρωτάθλημα - δεν πρέπει να παραμερίζουμε το γεγονός ότι έχει και τη μεγάλη στήριξη του κόσμου της. Αξίζει να σημειωθεί ότι όχι στη Serie A,όχι στη Serie B αλλά στη Serie C μέσο όρο σε κομμένα εισιτήρια τη χρονιά είχε 15.000,περισσότερα και από κάποιες ομάδες της πρώτης κατηγορίας.
Η πορεία της είναι αξιοθαύμαστη και θυμίζει λίγο πολύ της επόμενης ομάδας που θα μιλήσουμε,της Parma τη σεζόν 2009/2010 μετά την επάνοδο της στη Serie A που είχε φτάσει μέχρι και τη τέταρτη θέση στο πρώτο γύρο,πριν πέσει στο τέλος της σεζόν στην όγδοη.
Οι “Parmenzi” που μετά το μακροχρόνια πάθημα με το σκάνδαλο της “Parmalat” και τα δυσβάσταχτα χρέη που κουβαλούσαν από το 2003,νοικοκυρεύτηκαν με τον Tommaso Ghirardi που βρίσκεται στον προεδρικό της θώκο από τον Ιανουάριο του 2007 και αφού πέρασαν μια κάκιστη αλλά μικρή εμπειρία στη Serie B τη σεζόν 2008/2009,ανέβηκαν πάλι άμεσα για να βάλουν τα πράγματα σε μια σωστή σειρά μέσα από ένα μακροπρόθεσμο πλάνο και ένα πολυετές σχέδιο. Με εξαίρεση το 2011 που η Parma τερμάτισε 12η,τις υπόλοιπες είναι πάντα μέσα στην πρώτη 10άδα,ακόμα και οκτάδα διεκδικώντας συχνά με αξιώσεις ένα Ευρωπαϊκό εισιτήριο
Στο σήμερα πλέον,οι “Gialloblu” έχουν αφήσει το αγωνιστικό κομμάτι να το διαχειρίζεται ένας από τους καλύτερους γνώστες της μεταγραφικής αγοράς,τον Pietro Leonardi που μαζί με το επιτελείο του εδώ και πέντε χρόνια πραγματοποιούν ένα εξαιρετικό έργο. Φέτος με προσεγμένες κινήσεις έχουν χτίσει ένα πετυχημένο “κορμό” ομάδας που αποτελείται από παίκτες όπως ο Cassano,ο Gargano,ο Amauri,ο Palladino που έχουν εμπειρίες και από Champions League και ταλαντούχους και εξελίξιμους όπως ο Biabiany,ο Mirante,ο Paletta και ο Parolo,ξοδεύοντας ελάχιστα χρήματα κιόλας για να τους αποκτήσει. Στον πάγκο της από τον Ιανουάριο του 2012 είναι ο Roberto Donadoni. Ο άσσος της Milan την δεκαετία του ‘80,ως προπονητής αδικήθηκε(Εθνική Ιταλίας,Cagliari) αλλά αδικεί και τον εαυτό του από τη πλευρά του.
Αν και το καλοκαίρι έλεγαν ότι ο στόχος είναι ξανά ο ίδιος όπως τα προηγούμενα χρόνια,η άνετη παραμονή και ένα πλασάρισμα στις 10 πρώτες θέσεις,όλοι είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους την έξοδο στην Ευρώπη μιας και τη φετινή περίοδο συμπληρώθηκαν τα 100 χρόνια του συλλόγου. Διοίκηση,παίκτες,προπονητής κρατάνε ένα χαμηλό προφίλ χωρίς φανφάρες και μεγάλα λόγια με συνέπεια αυτή η στάση τους να βγαίνει σε καλό στον αγωνιστικό χώρο. Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι στις πρώτες αγωνιστικές τα αποτελέσματα της ήταν κάτι λιγότερο από μέτρια,καθώς έπρεπε να φτάσει η έβδομη αγωνιστική για να πάρουν τη πρώτη τους νίκη οι “Crociati”(4-3 την Atalanta),ενώ από τα μέσα Νοεμβρίου παρακαλώ έχει να γνωρίσει ήττα έχοντας από τότε επτά νίκες και ισάριθμες ισοπαλίες σε 14 παιχνίδια. Ένα στατιστικό ρεκόρ στην ιστορία του συλλόγου “σπάζοντας” αυτό της “χρυσής” ομάδας του Nevio Scala τη σεζόν 1995/1996. Το καλό είναι ότι σε σύγκριση με τα προηγούμενα χρόνια η Parma σε πείθει ότι μπορεί να πάρει νίκη και μακριά από το “Tardini”. Μέχρι τώρα έχει πέντε διπλά,εκ των οποίων τα τρία πρώτα ήρθαν σε δύσκολες έδρες γι αυτήν και όχι μόνο(0-1 τη Napoli,0-3 τη Livorno,0-4 την Atalanta,1-2 τη Chievo,0-1 τη Sassuolo). Μάλιστα θα μπορούσε να είχε μαζέψει περισσότερους βαθμούς από αυτούς που έχει πάρει εώς τώρα,αν σε κάποια παιχνίδια που στα χαρτιά έπρεπε να πάρει τους τρεις βαθμούς δεν έκαναν αγγαρεία οι ποδοσφαιριστές της(0-0 με Chievo,Catania και Cagliari)και σε κάποια άλλα δεν έβγαζε τις “φοβίες” του ο προπονητής της. Το κακό είναι ότι από τα μέσα Μαρτίου και για τον επόμενο μήνα με μια μικρή παύση το εντός έδρας παιχνίδι με τη Genoa,έχει Juventus,Roma,Lazio,Milan εκτός συν το παραδοσιακό ντέρμπι της “Emilia Romagna” με τη Bologna,και Inter και Napoli εντός,ένα πρόγραμμα “φωτιά” με λίγα λόγια.
Παρά τις γκρίνιες του κόσμου της σε κάποιο διάστημα για διάφορους λόγους,όπως την πιθανή επιστροφή του Cassano στη Sampdoria που ακουγόταν ή τη πώληση του Sansone στη Sassuolo. Ένας παίκτης που αγαπήθηκε τον τελευταίο ενάμιση χρόνο από το κοινό του “Tardini” και αυτή η κίνηση πέρασε ότι η διοίκηση του συλλόγου δεν έχει ως στόχο το κάτι παραπάνω από μια καλή πορεία στο πρωτάθλημα. Παρόλα αυτά δεν έχουν επηρεάσει μέσα στο γήπεδο την ομάδα και συνεχίζει απτόητη τη προσπάθεια της για την υπέρβαση.
Υπάρχουν και άλλες δύο ομάδες από κοντά,η Torino(9η 36 βαθ.)και η Genoa(11η 35 βαθ.),όμως εκτιμώ ότι σε σύγκριση με τις πέντε προηγούμενες δεν θα έχουν την ανάλογη διάρκεια να διεκδικήσουν μέχρι τέλους ένα εισιτήριο του Europa League.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου