Πορτογαλία: Δεν "έψησε" αλλά σημασία έχει ότι το κατέκτησε!

Δημήτρης Βαρσάνης

Ο Ederzito Antonio Macedo Lopes, ή αλλιώς Eder, είναι ένας 28χρονος Πορτογάλος επιθετικός. Σε οκτώ χρόνια στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο έχει πετύχει 48 γκολ στο πρωτάθλημα για τέσσερις διαφορετικούς συλλόγους σε τρεις διαφορετικές χώρες.

Ο Cristiano Ronaldo dos Santos Aveiro, ή αλλιώς Cristiano Ronaldo είναι ένας 31χρονος Πορτογάλος επιθετικός που σκόραρε 48 φορές στο πρωτάθλημα σε μια μόνο χρονιά μόλις πριν από δύο χρόνια.
Σε ένα αποπνικτικό βράδυ της Κυριακής στο Παρίσι, ο καθένας ήταν κρίσιμος βοηθώντας την Εθνική Πορτογαλίας να κατακτήσει για πρώτη φορά ένα τρόπαιο. Και επειδή στο ποδόσφαιρο, όπως και το απύθμενο φλιτζάνι του καφέ ποτέ δεν τελειώνουν οι εκπλήξεις αυτό συνέβη με τον πιο αδιανόητο τρόπο.

Ο Ronaldo αποχώρησε από το παιχνίδι με δάκρυα στα μάτια ύστερα από μόλις 25 λεπτά, παίρνοντας μαζί του (στα μάτια των περισσότερων φιλάθλων) τις οποιεσδήποτε υπόλοιπες πιθανότητες που έτρεφε η Πορτογαλία για νίκη. Ο Eder πέρασε στο παιχνίδι με 11 λεπτά να απομένουν για τη λήξη της κανονικής διάρκειας του αγώνα. Ποτέ δεν είχε σκοράρει σε ένα επίσημο παιχνίδι για τη χώρα του. Βάζοντας τον φαινόταν μια κίνηση απελπισίας, μια επιλογή που κάνεις όταν δεν έχεις καμία εναλλακτική λύση. Και όμως αυτός ο ψιλόλιγνος και μη αγαπητός άνδρας από τους τελειομανείς έστειλε στον έβδομο ουρανό τους "Ίβηρες" 11 λεπτά πριν το τέλος της παράτασης.

Αισθάνθηκε ότι έτρεχε μόνος εκείνη τη στιγμή και ίσως να σκεφτόταν να κερδίσει κάποιο φάουλ. Ο Laurent Koscielny τον πλησίασε, αλλά απλά τον ξεπέρασε όπως τα γιγάντια σφουγγάρια στο πλυντήριο αυτοκινήτων όταν περνάνε από μέσα τα οχήματα. Συνειδητοποιώντας ότι είχε μπροστά του χώρο ο Eder πραγματοποίησε ένα χαμηλό, πολύ δυνατό σουτ που κεραυνοβόλησε τα δίχτυα του ανήμπορου να αντιδράσει Hugo Lloris.

"Ειλικρινά μου είπε όταν τον έβαλα ότι θα σκοράρει," δήλωσε ο προπονητής του Fernando Santos μετά τον αγώνα:"Χαμογέλασα. Στη συνέχεια όμως το ασχημόπαπο μετατράπηκε σε ένα πανέμορφο κύκνο." Καθώς Eder γύρισε το κεφάλι του για να πανηγυρίσει σηκώθηκε όλος ο πάγκος της Πορτογαλίας και μπήκε μέσα στο γήπεδο. Όλοι τους, εκτός από έναν.

Ο Ronaldo, ο οποίος επανεμφανίστηκε από τη σήραγγα με το αριστερό του πόδι να έχει πάνω του πολλού επιδέσμους καθώς το παιχνίδι όδευε στη παράταση. Αφού ξόδεψε τα προηγούμενα 20 λεπτά στην άκρη της τεχνικής περιοχής - που χρησίμευσε ως μερικώς "μαζορέτα", μερικώς βοηθός προπονητή, μερικώς σκληροπυρηνικός οπαδός αλλά κυρίως σαν μεγάλος αδελφός - πήρε μια στιγμή για τον εαυτό του. Περιπλανήθηκε κάτω από το πάγκοέβαλε το κεφάλι στα χέρια και με λυγμούς και έντονα συναισθήματα το γιόρτασε με τους "αδελφούς" του.
Σε αυτή τη νύχτα, ο ίδιος και ο Eder ήταν ίσοι όπως και οι άλλοι 21 παίκτες στην Πορτογαλία. Όπως επίσης το προσωπικό, οι φυσιοθεραπευτές και όλοι οι άλλοι στο "χωριό" του Santos. Γιατί αυτό είναι που το κέρδισε. Αυτό ήταν που τόνισε και το αφεντικό της Πορτογαλία στον απόηχο της νίκης τους:"Ο Cristiano ήταν ο ορισμός της ομαδικής δουλειάς. Όλοι τους ήταν." Ήταν μια έντονη αντίθεση το βράδυ της Κυριακής ανάμεσα σε μια ομάδα που ήταν πολύ μεγαλύτερη από το άθροισμα των κομματιών του και "συμφώνησε" με την κακοτυχία της, απέναντι σε μια συλλογή από άτομα που πρόσθεταν το λιγότερο από τη συνολική της ικανότητα.

Η απόφαση του Didier Deschamps  να κρατήσει την ίδια εντεκάδα που είχαμε δει έναντι της Γερμανίας όπως και της Ισλανδίας επέστρεψε για να τον στοιχειώσει. Ήταν μια δήλωση από τον προπονητή, αναγκάζοντας τον Paul Pogba να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό του ως ένα είδος επόμενου Claude Makelele, και αυτό το γεγονός επηρέασε ολόκληρο το παιχνίδι.

Ακριβώς όπως είχαν κάνει κατά της Γερμανίας, οι Γάλλοι βγήκαν από τις πύλες πολύ γρήγορα, επηρεασμένοι από ένα άγρια αντιστασιακό πλήθος. Τα πρώτα οκτώ λεπτά μας έδωσαν το πρώιμο σημείο καμπής, ίσως ένα αποτέλεσμα από τον εξαγριωμένο ρυθμό της Γαλλίας. Ο Dimitri Payet πήγε σκληρά πάνω στον Renato Sanches, με τον διαιτητή Mark Clattenburg να δείχνει ότι παίζει. Ο Γάλλος έπειτα "εκτέλεσε" τον Ronaldo, ο οποίος πήρε τη μπάλα όμως το αριστερό παπούτσι του Payet την έδιωξε μακριά, αλλά το δεξί γόνατο του "φύτεψε" το πόδι του Ronaldo και το αστέρι της Ronaldo "τσαλακώθηκε" στο έδαφος. Ο Clattenburg ξανά δεν έδειξε τίποτα. Ο Ronaldo πάλεψε για να σηκωθεί, δάκρυα έβγαιναν από τα μάτια του πραγματοποιώντας το συνήθη μορφασμό του.

Η Γαλλία είχε μια εξαιρετική ευκαιρία λίγα λεπτά αργότερα, αλλά η κεφαλιά του Antoine Griezmann απομακρύνθηκε από το πολύ καλό Rui Patricio. Μια άλλη σύγκρουση και ο Ronaldo ήταν ξανά στο έδαφος, αυτή τη φορά με λυγμούς. Κάτι προσγειώθηκε στο πρόσωπό του, τη πρώτη φορά στο φρύδι του, στη συνέχεια στο τόξο της μύτης του. Ίσως ήταν μια πεταλούδα, ίσως ένα έντομο, ένα από τα πολλά που εμφανίστηκαν στο Stade de France τη Κυριακή το βράδυ. Αυτός δεν έκανε τίποτα για να το διώξει, φαινομενικά δεν το αισθάνθηκε καθόλου. Ίσως ήταν ο πόνος ή η αδρεναλίνη. Ίσως ήταν η θλίψη. Ίσως ήταν όλα τα παραπάνω. Έφυγε από το γήπεδο για να πάρει τις πρώτες βοήθειες και στη περίπτωση απουσίας του, ένα ισχυρό τρέξιμο από τον Moussa Sissoko κατέληξε σε ένα δηλητηριώδες τελείωμα που ο Patricio το έδιωξε πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του.
Ο Ronaldo επέστρεψε όμως δεν μπορούσε να συνεχίσει άλλο. Έδωσε το περιβραχιόνιο του αρχηγού στον Nani και αποχωρόντας αργά μακριά από τον αγωνιστικό χώρο, χειροκροτήματα και από τις δύο μάζες οπαδών "έβρεχαν" γύρω του. Πέρασε ο Ricardo Quaresma και σε αυτό το στάδιο, η Πορτογαλία ήταν η ομάδα που αμυνόταν, ιδιαίτερα όταν ο Sissoko, περνούσε μέσω των πορτογαλικών γραμμών. Το ημίχρονο έληξε με τον Cedric να χτυπάει με το γόνατο του τη πλάτη του Payet. Ένα κλασικό φάουλ εκδίκησης, αλλά ευτυχώς και για τις δύο ομάδες τα νεύρα δεν κλιμακώθηκαν.
Χωρίς τον Ronaldo, η Πορτογαλία άλλαξε το σύστημα της σε 4-5-1 και σκλήρυνε τη μεσαία της γραμμή και εδώ συνειδητοποιήσαμε πόσο δεν βοήθησε το σύστημα του Deschamps. Κόλλησε στος βάθος της μεσαίας του γραμμής, ο Pogba δυσκολεύτηκε να συνεισφέρει επιθετικά. Με τον Griezmann να "καταπίνεται" στη κυκλοφορία και η συμβολή του Payet να φθίνει η Γαλλία έγινε προβλέψιμη. Ο Deschamps στηρίχθηκε στα φρέσκα πόδια του Kingsley Coman και η σέντρα του που βρήκε τον Griezmann, του οποίου η κεφαλιά του πήγε ψηλά. Ο Coman πάλι δημιούργησε μια μεγάλη ευκαιρία, όταν έδωσε στον Olivier Giroud (σε μια σπάνια εμφάνιση του σε μια κατά τα άλλα άφαντη νύχτα του), αλλά και πάλι ο Patricio έδιωξε ηρωικά.

Με τη παράταση (και ίσως τα πέναλτι) να πλησιάζει, οι δύο προπονητές γύρισα  στον πάγκο τους. Ο Santos στράφηκε προς τον Eder για τον Renato Sanches, ενώ ο Deschamps κάλεσε τον Andre-Pierre Gignac για τον Giroud. Όπως θα συνέβαινε, οι δύο αλλαγές θα είχαν την ευκαιρία να κερδίσουν το παιχνίδι. Μόνο ένας τη πήρε.

Δέκα λεπτά πριν τη λήξη της κανονικής διάρκειας σε μια αντεπίθεση της η Πορτογαλία είδε την κάτι σαν σέντρα του Nani να τη διώχνει με γροθιές δύσκολα ο Lloris προς τον Quaresma, του οποίου το ψαλιδάκι του διασώθηκε και πάλι από τον τερματοφύλακα της Tottenham. Θα ήταν μια κατάληξη του Χόλιγουντ, αλλά αντ 'αυτού είδαμε δύο επιχρυσωμένες Γαλλικές ευκαιρίες. Ο Sissoko σε μια κούρσα του αλά εξαγριωμένο "θηρίο" εξαπέλυσε ένα τρομακτικό σουτ το οποίο ο Patricio με κάποιο τρόπο το απέκρουσε. Στο τέλος και συγκεκριμένα στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων ο Gignac έλαβε την μπάλα με πλάτη στο στόχο, εξέθεσε τον Pepe με μια ευκινησία που απλά δεν περίμενε κανείς από έναν άνθρωπο του μεγέθους του και το τελείωμα του κατέληξε στο κάθετο δοκάρι του Patricio.
Με τον Eder στο γήπεδο, η Πορτογαλία κατευθύνθηκε σε ένα πιο γραμμικό 4-3-3 για να μιμηθεί τη Γαλλία και το παιχνίδι φαινόταν προορισμένο για τη διαδικασία των πέναλτι. Το φάουλ του Raphael Guerreiro κατέληξε στο οριζόντιο δοκάρι του Lloris. Νόμιζες ότι ήταν το highlight του αγώνα, λίγο ήξερες τι θα επακολουθήσει.

Τα τελευταία λεπτά είδαν τον Ronaldo και τον Santos φωνάζοντας στην άκρη της τεχνικής περιοχής, ο Δάσκαλος και ο Διοικητής. " Ο Cristiano ήταν ζωτικής σημασίας», δήλωσε ο Santos:"Ήταν τόσο σημαντικός για εμάς, δεν είχα την σκεφτεί ατυχία του. Μίλησε σε όλους, στο ηθικό τους, που τους έκανε να πιστεύουν ότι απόψε ήταν η νύχτα μας."

Το βραβείο του παίκτη του αγώνα πήγε στο Pepe, αλλά θα μπορούσε εύκολα να πάει στον Patricio ή στον Guerreiro. Ή το καλύτερο και στους 23 γιατί αυτό αφορούσε όλους αυτούς και τον άνθρωπο που τους έπλασε. "Ήμασταν απλοί σαν τα περιστέρια αλλά και σοφοί σαν τα φίδια», δήλωσε ο Santos. Και αυτό σήμαινε.

"Αυτή τη στιγμή θέλω να πάω σπίτι και να φιλήσω τη μητέρα μου, τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου, θα ήθελα να τους αγκαλιάσω όλους, και το τελευταίο," πρόσθεσε ο Santos πριν στραφεί προς την πίστη του."Αλλά θέλω να ευχαριστήσω πάνω από όλα το καλύτερο φίλο μου και τη μητέρα του που με έκαναν τόσο ταπεινό, επειδή μου επέτρεψε να φωτίσω το όνομά του, γιατί το μόνο που κάνω είναι για τη δόξα του."
Ο Pepe αφιέρωσε τη νίκη στη Πορτογαλική διασπορά σε όλο τον κόσμο, μια σειρά από μετανάστες που περιλαμβάνει τον Santos σε τρεις διαφορετικές θητείες του στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Όμως η τελευταία λέξη πηγαίνει στον Ronaldo ο οποίος όπως και ο Ricardo Carvalho υπήρχε το 2004, τη μόνη άλλη φορά που αγωνίστηκε η Πορτογαλία σε τελικό και μια ευκαιρία να τελειώσει τη ξηρασία της.
"Από το 2004 έχω ζητήσει από τον Θεό άλλη μια ευκαιρία, άλλη μια ευκαιρία για να κερδίσω κάτι για τους ανθρώπους μου," είπε ο Ronaldo και κατέληξε:"Σήμερα ήμουν άτυχος προσωπικά, αλλά αποδείχθηκε ως μια από τις πιο ευτυχισμένες μέρες της καριέρας μου. Πάντα πίστευα ότι θα μπορούσαμε να πετύχουμε σαν ομάδα. Απλά δεν ήμουν σίγουρος ότι θα συμβεί με αυτό τον τρόπο."
Το γεγονός ότι το κατάφερε θα μπορούσε να το κάνει πιο γλυκό.