Euro 2016: οι καλύτερες Εθνικές που δεν πήραν αυτό που τις αναλογούσαν

Δημήτρης Βαρσάνης

Είμαστε μπροστά στο τελευταίο παιχνίδι του Euro 2016. Μια ομάδα θα γράψει ιστορία ενώ η άλλη θα ξεχαστεί γρήγορα.
Υπάρχουν κάποιες Εθνικές που έχουν υπομείνει πολύ χειρότερες χαμένες ευκαιρίες από ό,τι άλλοι, που ζούσαν όμως με τη γνώση ότι ποτέ δεν θα κατάφερναν να κατακτήσουν ένα τρόπαιο. Έτσι, προς αυτή την κατεύθυνση ποιες είναι οι καλύτερες ομάδες που δεν έχουν πανηγυρίσει ποτέ το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα; ποιες φαίνονταν ως οι νικήτριες του τουρνουά, μόνο μέχρι να αποκλειστούν οδυνηρά;
Τόσο η επίδοση όσο και ο αποκλεισμός είναι ένα θέμα, καθώς οι εξαιρετικές εμφανίσεις της Ρωσίας στο Euro 2008 για παράδειγμα κάπως μετριάζονται από το γεγονός ότι η Ισπανία τη κατέστρεψε δύο φορές, τόσο στο πρώτο παιχνίδι των ομίλων όσο και στους ημιτελικούς.
Παρακάτω σας παρουσιάζουμε όλες τις ομάδες που τελικά δεν έγραψαν ιστορία λόγω τυφλής τύχης ή τις άσχημες συνθήκες που συνάντησαν εναντίον τους.
Αν εξακολουθεί να φαίνεται εκπληκτικό το γεγονός ότι ένα σύνολο φανταστικά όπως των Τσέχων δεν κατέκτησε το Euro 2004, δεν είναι ακριβώς ανεξήγητο. Υπάρχει τουλάχιστον μία πολύ προφανή εξήγηση: ο άτυχος τραυματισμός του Pavel Nedved στο 40' στον ημιτελικό εναντίον της Ελλάδας αφαίρεσε την ώθηση τους και αναμφισβήτητα επηρέασαν την εμπιστοσύνη τους. Μέχρι τότε, ο αρχηγός τους ήταν ο κεντρικός παίκτης σε μια λαμπρή επιθετική λειτουργία που ήταν εξαιρετικά δύσκολα αντιμετωπίσιμη σε ένα περιορισμένο ικανοτήτων τουρνουά.

Τσεχία (2004)

Η Τσεχία έμοιαζε σχεδόν ασταμάτητη σε εκείνο το σημείο. Έφτασε έως τον ημιτελικό, παραμερίζοντας τη Λετονία, τη Γερμανία και ειδικά τη Δανία στην υπέρτατη εμφάνιση της στο 3-0 στα προημιτελικά. Ακόμη και το πλήγμα να χάνει με 2-0 στο πρώτο εικοσάλεπτο από την Ολλανδία, χρησίμευσε μόνο για να επιδείξει τη καλύτερη παρουσία της. Επέστρεψαν με μια από τις καλύτερες εμφανίσεις σε ολόκληρη την ιστορία της διοργάνωσης, επικρατώντας με 3-2 ύστερα από το γκολ του Vladimir Smicer στο 88' λεπτό.
Φαινόταν σαν η τέλειο επίδειξη της για τα διαπιστευτήριά της, μέχρι να πάνε τα πράγματα τόσο λάθος απέναντι στην Εθνική μας. Έχασε το Nedved και έπειτα το δρόμο της, με τον Δέλλα να πετυχαίνει το ασημένιο γκολ στο 115' που αποδείχθηκε και το νικητήριο για τη "γαλανόλευκη".
«Στα τρία χρόνια μου ως προπονητής και σε 30 αγώνες δεχθήκαμε για πρώτη φορά ένα γκολ από κόρνερ», δήλωσε ο τότε προπονητής της Karel Bruckner. Ο Nedved δήλωσε ότι:"Ήμασταν η καλύτερη ομάδα σε εκείνη τη διοργάνωση". Πιο σωστά μάλλον οι καλύτεροι μη πρωταθλητές Ευρώπης.

Γερμανία (2012)

Το σύνολο του Joachim Low μπορεί να εξιλεώθηκε για τον αποκλεισμό τους στα ημιτελικά από την Ιταλία με τη κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου δύο χρόνια αργότερα, όμως εκείνος ο αποκλεισμός δεν τους αρνήθηκε απλά την ευκαιρία να κάνει το "νταμπλ". Αρνήθηκε επίσης στον κόσμο την μεγάλη αναμέτρηση με την Ισπανία που θα θέλαμε να βλέπαμε. Ενώ η Ισπανία ήταν στο αποκορύφωμά της σε εκείνο το σημείο, η ποιότητα των Γερμανών δήλωνε ότι βρισκόταν στην άνθηση της.
Η Γερμανία έκανε το 3/3 στο "γκρουπ του θανάτου" στο Euro 2012 νικώντας την Πορτογαλία, τη Δανία και την Ολλανδία, πριν βάλει τέσσερα γκολ στην Ελλάδα στα προημιτελικά. Η προχειρότητα που δέχθηκε τα δύο γκολ στα ημιτελικά άφηνε έναν υπαινιγμό ότι τα θέματα παρέμεναν μέσα στην ομάδα, αν δεν έκανε το παιχνίδι της όπως και ο Mario Balotelli αξιοποίησε τις ευκαιρίες που του δόθηκαν. Δεν ήταν στη μέρα της τη λάθος στιγμή.

Πορτογαλία (2000)

Ο Vitor Baia νωρίτερα αυτή την εβδομάδα ανέφερε ότι ο ίδιος και οι τότε συμπαίκτες του στην Πορτογαλία εξακολουθούν να είναι απογοητευμένοι που δεν κατέκτησαν το Euro 2000, και ήταν μια πολύ καλή ομάδα με κάτι πραγματικά το ξεχωριστό πάνω της.
Σίγουρα έπαιξε ένα ιδιαίτερο ποδόσφαιρο σε αυτό το τουρνουά, ξετυλίγοντας τις ικανότητες της στους αντιπάλους με ένα πολύ ομαλό επιθετικό παιχνίδι.
Βρέθηκε πίσω στο σκορ από την Αγγλία με 2-0 στα πρώτα 18 λεπτά του πρώτου τους παιχνιδιού, ένα γεγονός που τους εκνεύρισε απελευθερώνοντας ένα ασυγκράτητα καλό ποδόσφαιρο αλλά και μια πραγματική ανθεκτικότητα. Η Ρουμανία, η Γερμανία και η Τουρκία ήταν εύκολα αντιμετωπίσιμες πριν τα βάλουν με τη νικήτρια στο τέλος Γαλλία, χάνοντας στα ημιτελικά στη παράταση. Ήταν ο τρόπος με τον οποίο αποκλείστηκε που εξόργισε τη Πορτογαλία. Στις ημέρες του κανόνα του χρυσού γκολ, ο Abel Xavier κρίθηκε ότι έδιωξε με το χέρι την μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, επιτρέποντας στον Zinedine Zidane να πετύχει ένα καθοριστικό πέναλτι. Αυτό οδήγησε σε μεγάλη αναταραχή πολλές διαμαρτυρίες και άσχημες σκηνές σε πλήρη αντίθεση με το όμορφο ποδόσφαιρο που παρουσίασε όλη τη διάρκεια της διοργάνωσης.

Αγγλία (1996)

Το πλησιέστερο άγγιγμα της Αγγλίας σε έναν τίτλο τα τελευταία 50 χρόνια δεν επετεύχθη για λίγα χιλιοστά: ο Paul Gascoigne μόλις που δεν έσπρωξε τη μπάλα στα δίχτυα με τις τάπες των παπουτσιών του, μια "χρυσή" ευκαιρία για το "χρυσό" γκολ στον ημιτελικό κατά της Γερμανίας. Ο Darren Anderton σημάδεψε το δοκάρι και στη διαδικασία των πέναλτι, ο Gareth Southgate χτύπησε πολύ μειχίλια την εκτέλεση του. Ήταν ένας κατάλληλα δραματικός τρόπος για να αποχωρήσει ύστερα από μια πορεία στο "σπίτι" της που είχε τα πάντα εκτός από την τελική νίκη.
Η Αγγλία αυξήθηκε από το δύσκολο ξεκίνημα από την ισοπαλία με 1-1 εναντίον της Ελβετίας, ανυψώθηκε μετά από τη νίκη της στο "ντέρμπι" εναντίον της Σκωτίας για να παράξει τη καλύτερη εμφάνιση της στο τουρνουά και μία από τις καλύτερες στη σύγχρονη ιστορία του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος με το 4-1 επί της Ολλανδίας. Στάθηκε έπειτα τυχερή που επικράτησε της Ισπανία στον προημιτελικό στη διαδικασία των πέναλτι, πριν πετάξει τα πάντα στους Γερμανούς σε αυτό το κομβικό παιχνίδι. Τα πάντα ωστόσο δεν ήταν αρκετά.

Ολλανδία (2000)

Είναι διαθήκε η ποιότητα ποδοσφαίρου για Euro 2000, μιας και υπάρχουν δύο ομάδες από αυτή τη λίστα.Η συλλογική ποιότητα των τεσσάρων ημιφιναλίστ(Γαλλία, Ιταλία, Πορτογαλία και Ολλανδία) ήταν ίσως η καλύτερη από κάθε σύγχρονο τουρνουά, και τονίστηκε στο πόσο κοντά στις λεπτομέρειες κρίθηκαν και τα δύο παιχνίδια. Τα σημάδια του αγώνα της Ολλανδίας ωστόσο παραμένουν απίστευτα.
Μετά το 4/4 προς τον ημιτελικό, σκοράροντας φαινομενικά κατά βούληση καθώς νίκησε την μετέπειτα πρωταθλήτρια Γαλλία και έβαλε έξι επί της Γιουγκοσλαβίας στα προημιτελικά, οι συν-οικοδεσπότες φάνηκαν να πλήττονται από σύγχυση και το ψυχολογικό τους αδιέξοδο. Ξαφνικά δεν κατάφεραν να σκοράρουν σε μία από τις πιο ευπαρουσίαστες ευκαιρίες στο ποδόσφαιρο: στο σημείο του πέναλτι. Οι Ολλανδοί έχασαν δύο πέναλτι στη κανονική διάρκεια και άλλα τρία στην διαδικασία των πέναλτι για να την αφήσει έξω η Ιταλία.
Ήταν μια από τις πιο ωραίες λευκές ισοπαλίες καθώς η Ιταλία αγωνιζόταν με 10 παίκτες μετά τη δεύτερη κίτρινη του Gianluca Zambrotta. Από όλους τους κακόφημους τελικούς που οι Ολλανδοί έχουν χάσει στη διάρκεια των δύο τελευταίων δεκαετιών, η φύση αυτού του ημιτελικού ήταν ένας αγώνας για οποιονδήποτε από αυτούς, επειδή ήταν τόσο λαμπεροί μέχρι το σημείο που όλα βραχυκύκλωσαν.