Δημήτρης Βαρσάνης
Αποχώρησε το εξαιρετικό. Τρεις εβδομάδες στο Euro 2016 και οι ήττες της Ιταλίας και της Ισλανδίας στα προημιτελικά έφεραν σχετική αραιότητα. Οι τρεις προπονητές τους που κατάφεραν κάτι το εντυπωσιακό, κάτι το πολύ καλύτερο από το αναμενόμενο - ο Azzurro Antonio Conte και το Σκανδιναβικό δίδυμο του Lars Lagerback και του Heimir Hallgrimsson - τέθηκαν νοκ άουτ.
Μερικοί ενίσχυσαν τη θέση τους ενώ άλλοι όχι. Σε πολλές περιπτώσεις, οι απογοητευτικές εμφανίσεις από τις ομάδες μπορεί να εντοπιστούν στις κακές επιλογές από το πάγκο. Σε ένα τουρνουά αξιοσημείωτο για ορισμένες περίεργες λήψεις αποφάσεων, οι παρακάτω έξι ήταν οι χειρότεροι παραβάτες.
Marc Wilmots (Βέλγιο)
Αναμφισβήτητα η μεγαλύτερη αποτυχία προπονητή στο Euro. Το Βέλγιο έφτασε στη Γαλλία ως η δεύτερη καλύτερη ομάδα του κόσμου στην βαθμολογία της FIFA και ήταν ευδιάκριτα καλύτερη ενάντια της Ιταλίας και της Ουαλίας. Ο Wilmots ήταν ανεπαρκής τακτικά, παραλείποντας να βρει έναν τρόπο για να σπάσει την άμυνα των τριών ανδρών. Η ανάλυση του Thibaut Courtois στην ήττα από την Ουαλία -"ίδια τακτική, ίδιο πρόβλημα "- ανέφερε πως δεν πήραν το μάθημα τους. Και στις δύο περιπτώσεις, το σύνολο του Wilmots δεν ανέδειξε τη στρατηγική λογική ή το πνεύμα να ανταποκριθεί όταν κόλλησε.Τα αξιοθρήνητα μαρκαρίσματα της στις στημένες φάσεις φάνηκε στην κεφαλιά του Ashley Williams για την ισοφάριση της Ουαλίας, το οποίο άφησε να εννοηθεί η έλλειψη οργάνωσης. Η χρησιμοποίηση του Fellaini ως "δεκάρι" κατά της Ιταλίας ήταν ένα άλλο υποτυπώδες λάθος. Όπως και ο τρόπος που διάφοροι προικισμένοι Βέλγοι - De Bruyne, Lukaku, Carrasco - απέδωσαν ελάχιστα πράγματα για την αξία τους αντανακλώνται και στον προπονητή.
Roy Hodgson (Αγγλία)
Όποιος και αν είναι ο επόμενος διευθύνων σύμβουλος της FA, η ήττα από την Ισλανδία είναι η κληρονομιά του Hodgson. Παραιτήθηκε ως προπονητής, ο οποίος είχε χάσει τη δική του ταυτότητα, σε μια προσπάθεια να γίνει τολμηρός. Προσπάθησε να αποτινάξει την εικόνα του νηφάλιου και συντηρητικού σχήματος παίζοντας επιθετικό ποδόσφαιρο, αλλά χωρίς τη συνοχή, την εξυπνάδα ή την κλάση για να ευημερήσει. Κατά τη διαδικασία αυτή, η Αγγλία έχασε την αμυντική της σταθερότητα που εμφανίστηκε κάτω από τον Hodgson στο Euro 2012. Εντόπισαν τα πλάγια άουτ του Aron Gunnarsson ως απειλή, αλλά δεν ήταν επαρκώς οργανωμένοι για να τα αντιμετωπίσουν.
Ο Hodgson προτίμησε να παίξει με το σύστημα 4-3-3 ενώ επέλεξε ένα ρόστερ που περιείχε έναν εξτρέμ εκτός φόρμας, κατπατώντας μια σειρά από άλλους ποδοσφαιριστές για αυτή τη θέση. Επιλέγοντας τον Jack Wilshere μετά από μόλις 141 λεπτά καθαρού παιχνιδιού αυτή τη σεζόν, ήταν ένα μεγάλο σφάλμα και η απόφαση να κάνει έξι αλλαγές στον αγώνα εναντίον της Σλοβακίας βάζοντας τον μέσο της Arsenal μια τεράστια επίδειξη αλαζονείας. Η Αγγλία έφερε ισοπαλία και τη βύθισε στο πιο δύσκολο κομμάτι διασταύρωσης. Όλα αυτά θα μπορούσαν να είναι δαπανηρά στα τελευταία στάδια της διοργάνωσης. όμως η ανικανότητά τους κατά της Ισλανδίας ήταν τέτοια ώστε να μην έχει σημασία.
Vicente Del Bosque (Ισπανία)
Το λες και αποτυχία λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τις πορείες της στο πρόσφατο παρελθόν. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014, η Ισπανία αντιμετώπισε δύο ομάδες που χρησιμοποιούσε τρεις στην άμυνα (Ολλανδία και Χιλή) και έχασε και στα δύο παιχνίδια. Δύο χρόνια μετά και αποσυνδέθηκε τελείως από τον Antonio Conte και την Ιταλία που έπαιξε επίσης με 3-5-2. Ένα επαναλαμβανόμενο πράγμα που πρέπει να γίνει θέμα. Είναι κατανοητό ότι αυτό το στυλ ποδοσφαίρου τους οδήγησε σε τρεις κατακτήσεις τροπαίων στα τέσσερα τελευταία τουρνουά, αλλά το έπραξε με κοντύτερους παίκτες σε μια μεσαία γραμμή που τώρα είναι απογυμνωμένη από τους Xavi και Xabi Alonso.
Ο Del Bosque χρησιμοποίησε επίσης την ίδια αρχική ενδεκάδα σε κάθε ένα από τα τέσσερα παιχνίδια των Furias Rojas στη Γαλλία. Ενώ σίγουρα δεν μπορεί να κατηγορηθεί για την αυταρέσκεια στις επιλογές του - δεν άλλαξε κανέναν εναντίον της Κροατίας, έστω και αν η Ισπανία είχε ήδη προκριθεί σε αντίθεση με την πολιτική του ροτέισον του Hodgson - η ομάδα του εμφανίστηκε αποστειρωμένη στον αγώνα κόντρα στην Ιταλία. Μόλις που δοκιμάστηκαν πιο φρέσκα πόδια. Στον Koke χορηγήθηκαν μόνο 19 λεπτά και στον Thiago Alcantara 26. Ίσως αν τους δινόνταν περισσότερες ευκαιρίες να έκαναν τη διαφορά.
Adam Nawalka (Πολωνία)
Μπορεί να φαίνεται σκληρό να επικρίνουμε έναν προπονητή που οδήγησε τη χώρα του σε οποιοδήποτε τουρνουά πιο ψηλά από το 1982 και του οποίου η ομάδα του έφυγε Γαλλία χωρίς να ηττηθεί ή ακόμα και μείνει πίσω στο σκορ. Παρ 'όλα αυτά, υπήρχαν κοινοί παρονομαστές στους δύο αγώνες νοκ-άουτ της Πολωνίας, έναντι της Ελβετίας και της Πορτογαλίας. Άρχισε υπέροχα και στις δύο προπονήσεις όμως στη συνέχεια ξεθώριασε ξεμένοντας από ιδέες με το προπονητή της να διστάζει να αλλάξει κάτι.
Απέναντι στην Ελβετία η πρώτη του αλλαγή έγινε στο 101ο λεπτό της παράτασης και στο 82ο λεπτό κόντρα στη Πορτογαλία, ενώ και στις δύο αναμετρήσεις έκανε μόνο δύο αλλαγές. Ο Nawałka φάνηκε να βολεύεται με τη σκέψη των πέναλτι και τις δύο φορές. Ήταν μια επικίνδυνη "συνταγή". Δούλεψε μια φορά όχι όμως και δεύτερη. Ενώ ο άτυχος Jakub Błaszczykowski που ήταν ο μόνος που αστόχησε στη διαδικασία της "Ρώσικης ρουλέτας, μπορεί να μην έπαιρνε ποτέ αυτή τη πρωτοβουλία αν ο προπονητής του δεν ήταν τόσο παθητικός.
Marcel Koller (Αυστρία)
Μάλλον κανενός άλλου προπονητή δεν κατέρρευσαν τόσο σύντομα τα πλάνα του όσο του Koller. Ξεκίνησε το δεύτερο παιχνίδι της Αυστρίας χωρίς το καλύτερο αμυντικό του Alexander Dragovic (τιμωρημένος) το καλύτερο δημιουργό του Zlatko Junuzovic (τραυματίας) και το καλύτερο αλλά πεσμένο επιθετικό του Marco Janko. Όμως η ατυχία του επιδεινώθηκε από τις παράξενες λήψεις αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένου του παραμερισμού του Janko ο οποίος αγωνίστηκε μόλις 110 λεπτά στη Γαλλία.
Ακόμη, ο Koller παρεμπόδισε το μεγαλύτερο ταλέντο του, βάζοντας τον David Alaba σε μια θέση που δεν τη γνωρίζει. Ο αριστερός μπακ της Bayern Munich χρησιμοποιείται στη μεσαία γραμμή στη χώρα του πάντοτε με επιτυχία, αλλά ήταν υποτονικός στη θέση "10" κατά της Πορτογαλίας αφήνοντας τον στο αδιέξοδο με αποτέλεσμα να αντικατασταθεί ύστερα από 65 λεπτά. Ακόμα ο Alaba χρησιμοποιήθηκε ως ψευτοεννιάρι στην ήττα από την Ισλανδία όταν ήταν δικαιολογημένα απών. Η επιλογή να βαρέσει ο Dragovic το πέναλτι της Αυστρίας σε εκείνο το παιχνίδι δεν συνείσφερε. Ο αμυντικός σημάδεψε το δοκάρι στην εκτέλεση του.
Leonid Slutsky (Ρωσία)
Το πιο άθλια τουρνουά της Ρωσίας στο οποίο το πολυπληθέστερο Εθνος της Ευρώπης παρουσίασε αναμφισβήτητα τη χειρότερη ομάδα στο Euro 2016 πρέπει να αντανακλά άσχημα για όλους. Ο Slutsky δεν ήταν ο μόνος ένοχος όμως η φήμη του υπέστη πληγή. Η βραχυπρόθεσμη επιλογή δεν λειτούργησε θετικά για την γηραιότερη ομάδα στο τουρνουά, αλλά η Ρωσία απέτυχε ούτως ή άλλως, εμφανιζόμενη ανοργάνωτη και χωρίς κίνητρο.
Οι τραυματισμοί που απέκλεισαν τους Alan Dzagoev και Igor Denisov ήταν ελαφρυντικοί παράγοντες, αλλά η προσπάθεια της συναρμαλόγησης του Slutsky μιας αδιευκρίνιστης συνεργασίας του Roman Neustadter και του Aleksandr Golovin στο κέντρο, όπου ήταν τόσο άθλιοι και οι δύο και έπρεπε να αντικατασταθούν στο ημίχρονο εναντίον της Ουαλίας. Η επιλογή του απογοητευτικού Aleksandr Kokorin ήταν άλλη μια λανθασμένη απόφαση. Η παράλειψη του αλλοπρόσαλλου αλλά απειλητικού Alexander Kerzhakov από το ρόστερ του ήταν ένα ακόμα κραυγαλέο λάθος. Ο έμπειρος φορ προσφέρει το απρόβλεπτο το οποίο έλειπε από τη Ρωσία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου