Ήταν την εποχή του Μεγάλου Ναπολέοντα όταν οι Ολλανδοί για πρώτη φορά στην ιστορία τους υπάκουσαν σε κάποια απόφαση πολιτικής σκοπιμότητας η οποία ήταν αντίθετη στα εμπορικά τους συμφέροντα όταν συμφώνησαν να συμμετάσχουν και τα ολλανδικά λιμάνια στον ναυτικό αποκλεισμό των βρετανικών προιόντων απο την ηπειρωτική Ευρώπη.
Οι Βρετανοί για να σπάσουν το εμπορικό αυτό εμπάργκο αποφάσισαν να να αντιμετωπίσουν στη Βαλτική, την ναυτική συμμαχία μεταξύ των δυνάμεων της Βαλτικής, με προεξάρχουσα τη Ρωσία του τσάρου Παύλου του 1ου. Παρακούοντας διαταγές ανωτέρου του, ο Οράτιος Νέλσον ρίχτηκε, στις 2 Απριλίου 1801, κατά του δανικού στόλου στην Κοπεγχάγη, τον οποίο και καταναυμάχησε. Ήταν μάλιστα αυτός που υπαγόρευσε τους όρους της ανακωχής που υπέγραψε η Δανία. Ύστερα από αυτό το πολεμικό επεισόδιο οι Ολλανδοί για να μην πάθουν τα ίδια και χειρότερα με τπυς γείτονές τους Δανούς, αποφάσισαν να σπάσουν, διακριτικά, τον ναπολεόντειο αποκλεισμό και να δέχονται βρετανικά προιόντα.
Μάλιστα, το παραπάνω επεισόδιο έγινε ένα σημαντικό παράδειγμα προς αποφυγή, που όλες οι διεθνής σχέσεις της Ολλανδίας απο τότε καθορίζονταν απο τα εμπορικά και οικονομικά συμφέροντά τους πρωτίστως. Μέχρι την πτώση του Boeing...
Η Ολλανδία έχει στενούς οικονομικούς δεσμούς με τη Ρωσία που εκτείνονται, από την επένδυση της Shell (RDS / Α) στο project εξόρυξης πετρελαίου και φυσικού αερίου στο πεδίο Sakhalin-2 έως τις ζυθοποιίες που διαχειρίζεται η Heineken σε διάφορες πόλεις. Επίσης, η χώρα λειτουργεί ως φορολογικός παράδεισος για τις ρωσικές εταιρείες και τους δισεκατομμυριούχους. Σε αντίθεση με μερικούς από τους Ευρωπαίους γείτονές τους, όμως, οι Ολλανδοί δεν εισάγουν μεγάλες ποσότητες φυσικού αερίου από τη Ρωσία. Η Νορβηγία είναι ο βασικός προμηθευτής αερίου της Ολλανδίας.
Όμως, οι εικόνες των πτωμάτων των 193 Ολλανδών πολιτών, σε μια εμπόλεμη ζώνη στην οποία εμπλέκεται η Ρωσία δημιουργεί έντονα ζητήματα ηθικής στους Ολλανδούς, τα οποία αγγίζουν και το ανεπτυγμένο αίσθημα φιλελευθερισμού τους και θέτουν υπο αμφισβήτηση το δόγμα τα συμφέροντά μας πρώτα.
Ο Ολλανδός πρωθυπουργός Mark Rutte δέχεται πολλαπλές επικρίσεις και επιθέσεις απο τον ολλανδικό τύπο για τον ευγενικό τρόπο που αντιμετωπίζει το όλο θέμα και το ότι δεν λαμβάνει ακόμα και στρατιωτικά μέτρα με την αποστολή μονάδων ειδικών δυνάμεων στον χώρο του δυστηχήματος για την προστασία των ειδικών εμπειρογνωμόνων.
Χαρακτηριστικό είναι το πρωτοσέλιδο της De Telegraaf τη Δευτέρα: «Ως εδώ- παρέμβαση τώρα». Η εφημερίδα απηύθυνε έκκληση για δράση του ΝΑΤΟ κατά των αυτονομιστών της Ουκρανίας που είναι ύποπτοι για την κατάρριψη του αεροσκάφους και που τώρα παρεμποδίζουν τον επαναπατρισμό των σωρών των θυμάτων.
Αν και ο κ. Rutte δεν τάχθηκε υπέρ της επιβολής αυστηρότερων κυρώσεων κατά της Ρωσίας, όπως ο Βρετανός πρωθυπουργός David Cameron και κάποιοι άλλοι ηγέτες. «Υπάρχει η πολιτική του καλού και του κακού μπάτσου», λέει ο Jan Melissen, ειδικός σε θέματα διπλωματίας του Clingendael, του Ολλανδικού Ινστιτούτου Διεθνών Σχέσεων. «Τα πιο σκληρά λόγια προέρχονται μόνο από τις μεγάλες δυνάμεις».
Ο Melissen θεωρεί πως οι περισσότεροι Ολλανδοί υποστηρίζουν την προσέγγιση του Rutte. «Η ολλανδική κοινωνία εξακολουθεί να βρίσκεται σε κατάσταση σοκ. Το βασικό θέμα είναι ακόμα να επιστρέψουν οι σωροί πίσω στην Ολλανδία». Αν όμως τα στοιχεία δείξουν ότι η Ρωσία ενεπλάκη στην κατάρριψη του αεροσκάφους –λέει- η Ευρώπη θα πιέσει για αυστηρότερες κυρώσεις» και η ολλανδική κοινωνία θα συνταχθεί.
«Πυρά» εκτοξεύονται επίσης και για τη σχέση που έχουν μεγάλες ολλανδικές επιχειρήσεις με επιχειρηματικά συμφέροντα στη Ρωσία και ειδικά με τον Πρόεδρο Vladimir Putin. «Φέτος τον Απρίλιο, όταν η κρίση στην Κριμαία βρισκόταν στο ζενίθ της, ο [CEO της Royal Dutch Shell] Ben van Beurden εξήγησε τη σημασία της επίσκεψης στον Putin, λέγοντας πως ανεξάρτητα από την πολιτική κατάσταση, η Shell και η Ρωσία έχουν μεγάλα σχέδια για το μέλλον», γράφει σε σχόλιό του, ο Bas Heijne, αρθρογράφος της εφημερίδας NRC Handelsblad. Ο Heijne επικρίνει επίσης εταιρικούς κολοσσούς όπως η Unilever (UL), η Philips (PHG) και η Heineken (HEIA:NA) για το ότι «χορεύουν με τον δικτάτορα της Μόσχας».
o ίδιος αρθρογράφος λέει πως «τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίεσαν την κυβέρνηση να συνεχίσει να κάνει το σωστό στην εξωτερική πολιτική, όταν είχαν κλιμακωθεί οι εντάσεις για τη σύλληψη το 2013 Ολλανδών διαδηλωτών της Greenpeace σε ένα λιμάνι της Αρκτικής, και αργότερα όταν ένας Ολλανδός διπλωμάτης είχε δεχθεί επίθεση στη Μόσχα, 10 ημέρες μετά τη σύλληψη ενώ Ρώσου διπλωμάτη στη Χάγη για κακοποίηση των παιδιών του»
Μάλιστα, ο κ. Heijne τονίζει επίσης ότι: «η ολλανδική κυβέρνηση «προσκύνησε» τον Putin στέλνοντας μια «εξωφρενικά μεγάλη αντιπροσωπεία» στους χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Σότσι, συμπεριλαμβανομένων του Rutte αλλά και του βασιλιά και της βασίλισσας της χώρας. Όταν απέκτησε το πρώτο από τα πολλά χρυσά μετάλλια μάλιστα, η ολλανδική αποστολή δέχτηκε επίσκεψη από τον Putin στο Holland Heineken House».
Όπως και να έχει η Ολλανδία Ολλανδία για πρώτη φορά βρίσκεται μπροστά σε ένα κρίσιμο δίλλημα: ανάμεσα στην ηθική επιταγή απέναντι στους νεκρούς της και στα οικονομικά της συμφέροντα απέναντι στην Ρωσία. Τι θα επιλέξει;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου