Ελλάδα

Ήρθα Βραζιλία...για να κάνω αγγαρεία!

ο κύριος στην φωτογραφία, αν δεν τον γνωρίσατε, είναι ο Μαραντόνα στην τελευταία του περίοδο ως ποδοσφαιριστή στον αγώνα Ελλάδα - Αργεντινή στο Μουντιάλ του '94, στο οποίο σκόραρε και το πανηγυρίζει. Ο αγώνας έληξε 4 - 0

του Δημήτρη Βαρσάνη

Σήμερα ξεκινά και επίσημα το Παγκόσμιο κύπελλο στη Βραζιλία και ήρθε η στιγμή να μιλήσουμε και για την Εθνική μας ομάδα. Επειδή πάντα υπάρχει ένας “κακός” σε μια ιστορία, ας τον κάνουμε εμείς σε αυτό το ξαφνικό κύμα ενθουσιασμού για την Ελλάδα στη Βραζιλία.

Το όνειρο που θα γίνει εφιάλτης;

Καταρχήν ας ξεκινήσουμε με τη δακρύβρεχτη διαφήμιση με τον παππού,ο οποίος, πραγματικά με όλο τον σεβασμό, ή ήταν στην επήρεια του αλτσχάιμερ εκείνη τη στιγμή ή αυτοί που έβαλαν τα λόγια θα πρέπει να ήπιαν κανένα ποτό πριν τα γράψουν διότι μπέρδεψαν κάποια πράγματα.

Οι Κούδας,Δεληκάρης,Δομάζος και Σιδέρης ήταν θρύλοι με τους συλλόγους τους αλλά με την Εθνική τους δεν έκαναν το κάτι παραπάνω σε ομαδικό επίπεδο,πέρα από μια πρόκριση στο Euro του 1980 που και εκεί πήγαμε πολύ απλά για να δείξουμε ότι υπάρχουμε ως χώρα στο ποδόσφαιρο.

Μεγάλοι παίκτες και γίγαντες του Ολυμπιακού,του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ ναι αλλά όχι της Εθνικής,η οποία πριν το θαύμα του 2004 ήταν κάτι σαν τη Λετονία. Καλά το ότι: «πονάνε εκατομμύρια όταν χτυπάει κάποιος παίκτης της Εθνικής και ότι σηκώνονται όλοι όταν γονατίζει»... ο Μήτρογλου, μόνο ως διαφημιστικό τρικ μπορώ να το λάβω,γιατί οι μισοί και παραπάνω δίπλα μου είτε τη μισούν και τη βρίζουν,είτε την απαξιώνουν, είτε αδιαφορούν τελείως για το τι καταφέρνει.

 Όσο για τα άλλα διαφημιστικά,εντάξει οι άνθρωποι ζουν το όνειρο τους και δικαίωμα τους σε αυτή την δύσκολη εποχή που ζούμε αλλά, μήπως πρέπει να τους ξυπνήσουμε πριν μετατραπεί σε εφιάλτη;

Το Euro που δεν αξιοποιήθηκε

Περνάμε στο σήμερα και αντικρίζουμε μια Εθνική σε σαφώς καλύτερη μοίρα από τα προηγούμενα χρόνια αλλά με κάποια φανερά τρωτά σημεία στο ρόστερ της σε υπερβολικά μεγάλο βαθμό. Εδώ και 10 χρόνια θυμόμαστε και αφηγούμαστε ιστορίες για το Euro του 2004 αλλά πρέπει και να αναγνωρίσουμε ότι έφερε άπειρα κακά και ελάχιστα καλά πράγματα.

Από τότε στην Εθνική παίζουν κυρίως παίκτες με κακή πορεία στις ομάδες τους,παίκτες που δεν αγωνίζονται ούτε καν στους συλλόγους τους,παίκτες τιμής ένεκεν λόγω της μακροχρόνιας προσφοράς τους,ελεύθεροι ποδοσφαιριστές που θέλουν να πάρουν μεταγραφή μέσω Εθνικής,”παλαίμαχοι”,τραυματίες και οι φίλοι του προπονητή.

Η μερική δικαιοσύνη και το δούλεμα του Σάντος

Οι επιλογές για μια διοργάνωση έπειτα από αρκετά χρόνια ήταν σχετικά δίκαιες αν ρίξουμε μια ματιά ότι τα προηγούμενα χρόνια καλούνται οι Χαριστέας,Μπασινάς και Γκέκας χωρίς να έχουν ομάδα και φυσικά το... αιώνιο ταλέντο Σωτήρης Νίνης που εδώ και πέντε χρόνια περιμένουν όλοι να κάνει το ξεπέταγμα στη καριέρα του. Βέβαια υπάρχουν για ακόμα μια φορά αρκετά παράπονα με παίκτες που έμειναν εκτός αποστολής και αντίθετα παίκτες που κλήθηκαν. Από εκεί και πέρα στο μοναδικό που θέλω να σταθώ στις δηλώσεις του Φερνάντο Σάντος είναι στο θέμα του Μήτρογλου. Τα σχόλια του για μένα τα έκανε είτε επειδή μας θεωρεί εντελώς χαζούς ποδοσφαιρικά ως Έθνος,είτε γιατί έχει στο μυαλό του τους τέσσερις πρώτους του μήνες στον Ολυμπιακό.

Διότι δεν είναι δυνατόν να μας λέει ότι από αυτά που είδε(;) στη Fulham έκρινε ότι είναι σε πολύ καλή φυσική κατάσταση! απορώ πραγματικά που την είδε ο Σάντος. Στα δυόμιση ματς που έπαιξε με τους Λονδρέζους και σε αυτά βαριόταν να πάρει τα πόδια του να γυρίσει όχι στην άμυνα ,αλλά στο κέντρο του γηπέδου; που κλαίνε τα 15 εκατομμύρια οι Άγγλοι και στάζουν, δικαίως, όλο τον χλευασμό πάνω του; εντάξει πήρατε καλά λεφτά από την ΑΕΚ,τον ΠΑΟΚ και στο σύντομο χρονικό σας διάστημα στον Παναθηναϊκό και θέλετε να νιώθετε Έλληνας αλλά λίγη αξιοπρέπεια δεν βλάπτει! πιστεύω ότι άμα δεν έβαζε τα κρίσιμα γκολ με τη Ρουμανία, το πολύ να υπολογιζόταν ως αλλαγή.

Ο αδικημένος και ο “προπονητής” 

Ο Χριστοδουλόπουλος γιατί κλήθηκε; επειδή σκόραρε μόνο από τη βούλα του πέναλτι και έριξε την Bologna από τον Ιανουάριο και μετά όντας ηγέτης της(!); στη θέση του δηλαδή δεν μπορούσε να πάει ο Παπαδόπουλος του Ατρομήτου, ο οποίος μπορεί να παίξει και στα άκρα; ένας Ατρόμητος που πρέπει να νιώθει ο πιο αδικημένος από τους Ελληνικούς συλλόγους. Εκτός από τον Παπαδόπουλο μπορούσαν να κληθούν κάλλιστα ο Γιαννούλης στο δεξί άκρο της άμυνας(μετά τον Τοροσίδη υπάρχει το χάος),ο Τζενάμο ως τρίτος τερματοφύλακας και ο Δημούτσος, γιατί σε σύγκριση με τον Τζιόλη και τον Κατσουράνη έκανε σαφώς πολύ καλύτερη χρονιά.
Ο μέσος του ΠΑΟΚ για μένα κλήθηκε καθαρά λόγω 2004, όπως και ο Καραγκούνης αλλά τουλάχιστον αυτός βγάζει μια ψυχή και ένα πάθος,εν αντιθέσει με τον Κατσουράνη που του αρέσει να κάνει δημόσιες σχέσεις και τον προπονητή.

Έχει και καλά!

Ευτυχώς διαθέτουμε καλούς εργάτες και αμυντικούς κάτι που ανέκαθεν και από ιστορικής πλευράς ήμασταν καλοί να παίρνουμε μάχες με την άμυνα και το γιούργια,εν αντιθέσει όταν πολεμούσαμε οργανωμένα σύνολα όπως η Γερμανία. Επιστρέφοντας στο θέμα μας οι επιλογές στην άμυνα ήταν δίκαιες γιατί όλοι προέρχονται από καλές εώς πολύ καλές χρονιές. Ίσως ο Σιόβας να αδικήθηκε και έπρεπε να παρθεί στη θέση του Βύντρα,όμως ο Σάντος μάλλον θα συνυπολόγισε τον πολύμηνο τραυματισμό του και ότι δεν είχε άλλο δεξιό μπακ πέρα του Τοροσίδη(Γιαννούλης;).

Εν κατακλείδι η Ελλάδα θα πάει στη Βραζιλία να αποκομίσει εμπειρίες έχοντας την ατυχία - και όχι  ευτυχία όπως νομίζουν οι υπεραισιόδοξοι - οι αντίπαλοι της να ανήκουν σε τρεις διαφορετικές Ηπείρους,κάτι το οποίο σημαίνει ότι δεν γνωρίζει το τι θα βρει μπροστά της.