Τα πρώτα εμπόδια της Εθνικής…και τα τελευταία!
του Δημήτρη Βαρσάνη
Έφτασε η στιγμή να αναλύσουμε και τις ομάδες με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο Ελληνικό κοινό. Επικρατεί μια οσμή αισιοδοξίας χωρίς να καταλαβαίνω το λόγο. Δεν υπάρχουν οι παραδοσιακές δυνάμεις του θεσμού στον όμιλο όπως η διοργανώτρια Βραζιλία,η Ιταλία,η Γερμανία ή η Αργεντινή αλλά όπως θα δούμε παρακάτω οι τρεις ομάδες που θα αντιμετωπίσουμε διαθέτουν πειθαρχημένα και μαχητικά σύνολα,αλλά και μερικές ηγετικές φυσιογνωμίες και συν τις άλλοις ένα ακόμα μειονέκτημα είναι ότι αυτές οι χώρες προέρχονται από τρεις διαφορετικές ηπείρους και άγνωστες σε μας.
Κολομβία
Η πορεία της μέχρι εδώ
Διακρίσεις
Μετά τη Βραζιλία,την Αργεντινή,την Ουρουγουάη και τη Παραγουάη η Κολομβία θεωρείται η 5η δύναμη της Νότιας Αμερικής όμως αυτή θα είναι μόλις η 5η συμμετοχή της,ενώ στα τρία προηγούμενα Μουντιάλ δεν έλαβε καν μέρος. Στις τέσσερις συμμετοχές της πήγε με πολλές φιλοδοξίες και όνειρα αλλά δεν ανταποκρίθηκε όπως το αναμέναμε στον αγωνιστικό χώρο. Το μακρινό 1962 πήρε μόνο έναν πόντο μένοντας πίσω από τη πρώτη τότε Σοβιετική Ένωση,τη δεύτερη τότε Γιουγκοσλαβία και τη τρίτη Ουρουγουάη. Το 1990 ήταν η μοναδική φορά που πέρασε τη φάση των ομίλων. Σε εκείνη τη διοργάνωση υπήρχαν έξι όμιλοι οπού περνούσαν και οι τέσσερις καλύτερες τρίτες από αυτούς.Η Κολομβία προκρίθηκε ως η δεύτερη καλύτερη τρίτη με 3 βαθμούς ξεπερνώντας το “μεγαθήριο” των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων,ενώ τερμάτισε πίσω από τη πρώτη τότε Δυτική Γερμανία και τη δεύτερη Γιουγκοσλαβία. Στη πρώτη φάση των νοκ-άουτ βρέθηκε αντιμέτωπη με το Καμερούν,όπου έχασε με 2-1 στην παράταση. Το 1994 πήρε μια νίκη στους ομίλους αλλά με τους 3 βαθμούς έμεινε τελευταία πίσω από τη πρώτη Ρουμανία,τη δεύτερη Ελβετία και τις Η.Π.Α να τερματίζουν στην τρίτη. Το 1998 ήταν και η τελευταία φορά που την αντικρίσαμε στα τελικά του συγκεκριμένου θεσμού. Εκεί αποκλείστηκε ξανά από τη φάση των ομίλων μένοντας πίσω από τη πρώτη Ρουμανία,τη δεύτερη Αγγλία ενώ με τους τρεις βαθμούς προσπέρασε τουλάχιστον τη τελευταία Τυνησία.
Το αστέρι
Με την μεγάλη απουσία του Falcao να καθηλώνει τα πλήθη ένας μπορεί κάπως να θεωρείται πιο μεγάλο όνομα από το αξιόμαχο σύνολο του Pekerman,αυτό του Fredy Guarin. Ο 27άχρονος μέσος είναι το πολυτιμότερο περιουσιακό στοιχείο της Inter αυτή τη στιγμή. Κόβει,”ράβει”,μοιράζει και γενικά κάνει όλη τη δουλειά στο χώρο του κέντρου. Έχει πολύ καλά πνευμόνια,δυνατά πόδια,το μόνο που του λείπει είναι το μυαλό. Ώρες ώρες αν τον χτυπήσει ο εγωισμός στο κεφάλι παίρνει πολλές περισσότερες προσπάθειες πάνω του απ' όσες θα έπρεπε. Τον Ιανουάριο που μας πέρασε βρέθηκε πολύ κοντά στο να πάρει μεταγραφή στην μισητή Juventus αλλά τελικά και με την απαίτηση των οπαδών παρέμεινε στις τάξεις των “Nerazzurri”,ανανεώνοντας το συμβόλαιο του μέχρι το καλοκαίρι του 2017. Για καλή της τύχη όμως η Ελλάδα δεν θα τον βρει μπροστά της καθώς τιμωρήθηκε από τη FIFA με μια αγωνιστική μετά τις δύο κίτρινες που δέχτηκε μέσα σε τέσσερα λεπτά εναντίον της Παραγουάης.Πέρα από αυτούς τους δύο υπάρχουν και άλλοι αξιόλογοι παίκτες στην πολύ καλή φουρνιά που διαθέτει. Στην μεσοεπιθετική της γραμμή ξεχωρίζουν επίσης το “Next Big Thing” της Porto Jackson Martinez,ο Carlos Bacca ο οποίος προέρχεται από μια εξαιρετική σεζόν στη Sevilla,ο Juan Cuadrado της Fiorentina,ο Luis Muriel της Udinese,ο Victor Ibarbo της Cagliari και ο Juan Quintero της Porto. Στην άμυνα είναι λίγο πιο ζόρικα τα πράγματα. Εκεί παρατηρούμε τον Zapata της Milan που τον έχει συνεπάρει η κάκιστη πορεία των “Rossoneri” φέτος,ο Pablo Armero που στη West Ham έχει πάρει ελάχιστο χρόνο συμμετοχής και από εκεί και πέρα είναι οι δύο “μπαρουτοκαπνισμένοι” που τη κουβαλάνε εδώ και πολλά χρόνια στις τελικές διοργανώσεις. Ο 38άχρονος Mario Yepes της Atalanta και ο 35άχρονος Luis Perea,ο οποίος αγωνίζεται πλέον στο Μεξικό με τη φανέλα της Cruz Azul. Κάτω από τα δοκάρια της είναι ο εξελίξιμος David Ospina της Nice.
Ο Κόουτς
Από τον Ιανουάριο του 2012 προπονητής της ομάδας είναι ο 64άχρονος Jose Pekerman. Ο Αργεντινός τεχνικός έχει δουλέψει κυρίως στις μικρές βαθμίδες της χώρας του κατακτώντας τρεις φορές το Παγκόσμιο κύπελλο Νέων με την Αργεντινή U20. Εκεί που τον μάθαμε ουσιαστικά ήταν στο Μουντιάλ του 2006,όπου έκανε το μεγάλο βήμα ως πρώτος προπονητής αναλαμβάνοντας την Εθνική ομάδα της χώρας του με αμφιλεγόμενες απόψεις για την παρουσία του.Αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη τότε διοργανώτρια Γερμανία στη διαδικασία των πέναλτι και του ασκήθηκε έντονη κριτική από τον Τύπο και τον κόσμο όσον αφορά τις αλλαγές του σε εκείνο το παιχνίδι. Μετά από εκείνο τον αποκλεισμό παραιτήθηκε με τη συνολική γνώμη να είναι ότι ήταν ένας από τους πιο αποτελεσματικούς προπονητές που πέρασαν. Στη συνέχεια μεταπήδησε σε ομάδες του Μεξικού(Toluca,Tigres)πριν αναλάβει την Εθνική Κολομβίας.
Η δουλειά του στους “Tricolor” έχει επιβραβευθεί με το καλύτερο τρόπο βγαίνοντας δύο συνεχόμενες χρονιές(2012,2013)καλύτερος Νοτιοαμερικάνος προπονητής,ενώ σε όλο το κόσμο βρίσκεται στη 5η θέση της λίστας με τους εκλέκτορες. Μετά τη πρόκριση της Κολομβίας στο Μουντιάλ ο Pekerman ζήτησε την υπηκοότητα της Κολομβίας,ένα αίτημα που έγινε δεκτό την αμέσως επόμενη μέρα από τον πρόεδρο της ομοσπονδίας Juan Manuel Santos.
Τα πλεονεκτήματα
1. Αρκετοί τη βάζουν και στα αουτσάιντερ για να κατακτήσει το Μουντιάλ. Αν κοιτάξουμε το υλικό της δεν έχουν και άδικο,καθώς έχει τη καλύτερη φουρνιά ποδοσφαιριστών μετά από εκείνη του Valderrama και του Asprilla.2.Ο δωδέκατος παίκτης,ο κόσμος της που την ακολουθεί παντού και πάντα σε όλα τα σημεία της γης. Δύο φορές περισσότερο τώρα αφού η χώρα που θα διοργανώσει το Παγκόσμιο κύπελλο θα είναι “δίπλα” της.
Τα μειονεκτήματα
1.Η απουσία του Falcao σίγουρα θα είναι τεράστια. Μπορεί να έχει ποδοσφαιριστές που εν μέρει θα καλύψουν το κενό του αλλά χωρίς το “κανόνι” της στη κορυφή της επίθεσης θα αντιμετωπίσει πρόβλημα στο εύκολο γκολ.2. Ενώ ετοιμάζει και δουλεύει καλά τις ομάδες του ο Pekerman έχει δεχθεί έντονη κριτική για το κοουτσάρισμα του. Δοκιμάζει συχνά αλλαγές σε συστήματα και παίκτες με αποτέλεσμα να μην έχει ένα σταθερό κορμό η ομάδα του,επηρεαζόμενος ίσως και από τη πολυετή καριέρα του στις ακαδημίες.
Ακτή Ελεφαντοστού
Η πορεία της μέχρι εδώ
Πήρε μέρος σε δύο προκριματικούς γύρους της Αφρικάνικης ζώνης και εξασφάλισε σχετικά εύκολα το εισιτήριο της πρόκρισης. Στον 2ο προκριματικό γύρο πήρε την πρωτιά στο 3ο όμιλο με αντιπάλους το Μαρόκο,τη Τανζανία και την Γκάμπια τερματίζοντας αήττητη με 4 νίκες και 2 ισοπαλίες. Στον 3ο γύρο αντιμετώπισε τη Σενεγάλη,την οποία νίκησε εντός έδρας με 3-1 και απέσπασε ισοπαλία εκτός έδρας με 1-1 πανηγυρίζοντας τη πρόκριση της στα γήπεδα της Βραζιλίας.
Διακρίσεις
Τρίτη και συνεχόμενη συμμετοχή για την Ακτή Ελεφαντοστού στα τελικά του Παγκοσμίου κυπέλλου χωρίς όμως να καταφέρει να περάσει τους ομίλους στις δύο προηγούμενες παρουσίες της. Το 2006 βγήκε τρίτη πίσω από τις Αργεντινή και Ολλανδία και μπροστά από τη τελευταία και άποντη Σερβία με μια νίκη και δύο ήττες,ενώ το 2010 κατετάγη ξανά τρίτη πίσω από τις Βραζιλία και Πορτογαλία και μπροστά από τη τελευταία και άποντη Βόρειο Κορέα με απολογισμό μια νίκη,μια ισοπαλία και μια ήττα.
Τα αστέρια
Οι δύο παίκτες που μπορούμε να διαχωρίσουμε από το υπόλοιπο ρόστερ της είναι ο Didier Drogba και ο Yaya Toure. Ο πρώτος πρωταθλητής Ευρώπης με τη Chelsea το 2012,έγραψε με χρυσά γράμματα την ιστορία του στους “μπλε”,ένας από τους μεγαλύτερους γκολτζήδες που έβγαλε το ποδόσφαιρο,νομίζω ότι οι συστάσεις είναι περιττές. Από τον Ιανουάριο του 2013 αγωνίζεται πλέον στη Τουρκία με τη φανέλα της Galatasaray,όπου την βοήθησε να φτάσει στα προημιτελικά του Champions League πέρυσι,και στους “16” της διοργάνωσης τη φετινή χρονιά.Ο δεύτερος από τότε που έφυγε από τον Ολυμπιακό έχει πραγματοποιήσει τεράστια εξέλιξη στην καριέρα του. Από το 2010 ουσιαστικά είναι ο στυλοβάτης του κέντρου της Manchester City. Δημιουργεί και αναχαιτεί καταστάσεις,τα 10 γκολ τα έχει σίγουρα τη σεζόν,σκοράρει είτε με εκτελέσεις φάουλ είτε από την άσπρη βούλα,βρίσκεται μόνιμα στο βασικό σχήμα των “πολιτών” και γενικά είναι πραγματικό θωρηκτό στο χώρο της μεσαίας γραμμής.
Από εκεί και έπειτα διακρίνουμε μια ανισορροπία στις γραμμές της. Στο 4-3-3 που συνηθίζει να παίζει στις πτέρυγες αγωνίζονται ο Gervinho,ο οποίος προέρχεται από μια πολύ καλή σεζόν στην Roma και ο έμπειρος Salomon Kalou που αγωνίζεται στην Lille πλέον. Οι εναλλακτικές επιλογές του Drogba θα έλεγε κανείς ότι μπορούσαν να ήταν κάλλιστα και βασικές. Αυτές είναι ο Wilfried Bony της Swansea,ο Seydou Doumbia της CSKA Moscow και ο Lacina Traore που παίζει δανεικός στην Everton από τη Monaco,ενώ η τελευταία επιλογή που είναι ο Arouna Kone,ο οποίος επίσης αγωνίζεται στα “ζαχαρωτά” το πιθανότερο είναι να μείνει εκτός λόγω ποσότητας.
Στο κέντρο εκτός του Yaya Toure,επίσης αντικρίζουμε τον Cheikh Tiote της Newcastle. Ένας πολύ δυναμικός μέσος με πολλά χιλιόμετρα να διανύει σε κάθε αγώνα και με επήρεια όμως στις κάρτες. Ο Max Gradel της Saint-Ettienne δίνει βοήθεια στην ανάπτυξη του παιχνιδιού από τον άξονα,με τους Romaric και Zokora - οι οποίοι αγωνίζονται σε Bastia και Trabzonspor αντίστοιχα - να φέρνουν την εμπειρία τους από τη πολυετή παρουσία τους στα Ευρωπαϊκά γήπεδα. Στην αμυντική της γραμμή είναι πιο περίπλοκα τα πράγματα,καθώς ο πιο αξιόπιστος αμυντικός είναι ο ερωτευμένος με το λάθος Kolo Toure. Κάτω από τα δοκάρια διακρίνουμε το ίδιο σκηνικό μιας και ο βασικός της τερματοφύλακας εδώ και αρκετά χρόνια είναι ο Boubacar Barry,συμπαίκτης του Γιάννη Γκαλίτσιου στη κυπελλούχο Βελγίου Lokeren.
Ο Κόουτς
Ο Sabri Lamouchi βρίσκεται στον προπονητικό της θώκο εδώ και τρία χρόνια περίπου. Ο άλλοτε σπουδαίος μέσος της Inter και της Parma μεταξύ άλλων τώρα ξεκινά τα πρώτα του βήματα στη προπονητική. Το πρώτο του δείγμα δεν ήταν θετικό αφού για το θεσμό του Coppa Africa αποκλείστηκε στα προημιτελικά από τη μετέπειτα τροπαιούχο Νιγηρία. Ωστόσο του έχει δοθεί μια δεύτερη ευκαιρία μέσα από το Μουντιάλ να διακριθεί έχοντας ως στόχο να οδηγήσει τους “ελέφαντες” για πρώτη φορά στην ιστορία τους στα νοκ - άουτ της διοργάνωσης.
Τα πλεονεκτήματα
1.Μόνο το γεγονός ότι ο Yaya Toure θα έχει αντιμέτωπους στο κέντρο τους “παλαίμαχους” Καραγκούνη και Κατσουράνη και τον αργό Τζιώλη τρόμο προκαλεί στις τάξεις της Εθνικής μας. Ο Μανιάτης έχει να τραβήξει πάρα πολλά.
2.Παρατηρούμε έναν πλουραλισμό στις επιθετικές λύσεις της Ακτής Ελεφαντοστού. Ακόμα και να μην παίξει ο Drogba,ένας εκ των Bony,Lacina Traore και Doumbia μπορεί να αντικαταστήσει επάξια το κενό του.
Τα μειονεκτήματα
1.Σίγουρα η απειρία του προπονητή της και ότι η πρώτη δουλειά που ανατέθηκε στον Lamouchi είναι μια Εθνική ομάδα παρά το νεαρό της ηλικίας του είναι ένα μεγάλο ρίσκο. Ήδη στην πρώτη του διοργάνωση,το Coppa Africa που είναι και πιο βατή από αντιπάλους δεν τα πήγε καλά.
2.Η αναξιοπιστία στην αμυντική της γραμμή και στη θέση του τερματοφύλακα είναι ένα μεγάλο ζήτημα και εκεί πρέπει να χτυπήσει το συγκρότημα του Fernando Santos αν θέλει να έχει ελπίδες.
Ιαπωνία
Η πορεία της μέχρι εδώ
Πήρε μέρος στην 3η και 4η προκριματική φάση της Ασιατικής ζώνης. Έδωσε συνολικά 14 ματς με απολογισμό 8 νίκες,3 ισοπαλίες και 3 ήττες. Στην 3η προκριματική φάση βγήκε στη 2η θέση του τρίτου ομίλου έχοντας 3 νίκες,μια ισοπαλία και 2 ήττες απέναντι στην Τανζανία,τη Βόρεια Κορέα και το Ουζμπεκιστάν. Στην 4η προκριματική φάση κατέκτησε την πρωτιά στο 2ο όμιλο με αντιπάλους το Ομάν,την Αυστραλία,την Ιορδανία και το Ιράκ έχοντας 5 νίκες,δύο ισοπαλίες και μια ήττα.
Διακρίσεις
Από το 1998 και έπειτα η Ιαπωνία δηλώνει πάντα παρών στην διοργάνωση και με αξιέπαινες πορείες μάλιστα. Το 2002 ως οικοδέσποινα κατάφερε να περάσει πρώτη στη φάση των ομίλων ξεπερνώντας το δεύτερο Βέλγιο,τη τρίτη Ρωσία και τη τελευταία Τυνησία. Στους “16” συνάντησε τη Τουρκία όπου και αποκλείστηκε από τη συνέχεια χάνοντας με το ισχνό 1-0. Δεύτερη φορά που κατάφερε να ξεπεράσει το εμπόδιο των ομίλων ήταν το 2010. Εκεί τερμάτισε δεύτερη πίσω από τη πρώτη Ολλανδία και έκανε την έκπληξη αφήνοντας εκτός συνέχειας του θεσμού την Δανία και το Καμερούν έχοντας δύο νίκες και μια ήττα.
Στους “16 “ αντιμετώπισε τη Παραγουάη. Στην κανονική διάρκεια του αγώνα το παιχνίδι έληξε ισόπαλο χωρίς τέρματα,όμως στη διαδικασία των πέναλτι οι Παραγουανοί ήταν πιο εύστοχοι και επικράτησαν με 5-3. Τις άλλες δύο φορές κατετάγη τελευταία. Το 2006 μάζεψε ένα βαθμό στον όμιλο με τη πρώτη Βραζιλία,τη δεύτερη Αυστραλία και τη τρίτη Κροατία έχοντας μια λευκή ισοπαλία και δύο ήττες. Το 1998 και στην πρώτη της συμμετοχή έμεινε άποντη πίσω από τη πρώτη Αργεντινή,τη δεύτερη Κροατία και τη τρίτη Τζαμάικα.
Τα αστέρια
Δύο ηγέτες σε πτώση μπορεί να πει κάποιος. Αναφερόμαστε στον 25άχρονο μέσο της Manchester United Shinji Kagawa και στον 27άχρονο μεσοεπιθετικό της Milan Keisuke Honda. Ο πρώτος είχε κάνει δύο εξαιρετικές χρονιές στην Borussia Dortmund,πριν αναγκάσει τον Sir Alex Ferguson πέρυσι να τον φέρει στην Manchester United. Με τον “Fergie” στον πάγκο πήρε τις ευκαιρίες του,όχι τις ανάλογες που είχε στους “Βεστφαλούς” αλλά σίγουρα δεν είχε τη φετινή κακομεταχείριση του David Moyes,ο οποίος τον έβαζε όποτε θυμηθεί ότι τον διαθέτει στο ρόστερ του και όταν το έκανε δεν τον χρησιμοποιούσε πίσω από τον επιθετικό,που είναι η φυσική του θέση αλλά στα άκρα που χάνει από δημιουργία και εκτέλεση.
Τα ίδια ισχύουν και για τον Honda. Μετακόμισε στο Μιλάνο με προικισμένες εμφανίσεις από τη Ρωσία αλλά η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Milan έχει επηρεάσει και τον Ιάπωνα. Μάλιστα οι οπαδοί των “Rossoneri” ενώ τον υποδέχτηκαν με ιδιαίτερη θέρμη για να δώσει αυτά που πρόσφερε στην CSKA Moscow,έχουν φτάσει σε σημείο να τον αποδοκιμάζουν μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες σε κάθε αγώνα της ομάδας του στο San Siro.
Η Εθνική ομάδα της Ιαπωνίας δεν στηρίζεται τόσο σε παίκτες αλλά στο δεμένο σύνολο ως ομάδα,κάτι το οποίο από τη πρώτη στιγμή κατάφερε να το εφαρμόσει ο έμπειρος προπονητής της. Στην επίθεση ξεχωρίζει ο επιθετικός της Mainz και πρώτος σκόρερ στα προκριματικά της Ασίας Shinji Okazaki. Στη μεσαία γραμμή είναι ο Kiyotake,ο Hasebe και ο Hisogae,τρεις ποδοσφαιριστές που αγωνίζονται στην Bundesliga με τις φανέλες των Nurnberg και Hertha. Στην αμυντική γραμμή προελαύνουν ο αριστερός μπακ της Inter Yuto Nagatomo,ο δεξιός μπακ της Schalke Atsudo Uchida που τον είδαμε και στη Θεσσαλονίκη να σκοράρει απέναντι στον ΠΑΟΚ για τα Play-Off του Champions League,και ο κεντρικός αμυντικός της Southampton Maya Yoshida ο οποίος αγωνίζεται τα τελευταία δύο χρόνια στην Premier League.
Ο Κόουτς
Ίσως και το μεγαλύτερο όπλο της. O Alberto Zaccheroni για πρώτη φορά στην καριέρα του δοκιμάζει τη τύχη του εκτός Ιταλίας και μάλιστα σε Εθνική άλλης Ηπείρου. Ο 60άχρονος τεχνικός είναι ένας από τους λίγους που έχει καταφέρει να προπονήσει τις τρεις μεγαλύτερες ομάδες της Ιταλίας(Juventus,Milan,Inter). Με τους “Rossoneri” κατέκτησε και το πρωτάθλημα του 1999. Τον Σεπτέμβριο του 2010 έγινε γνωστό ότι θα λάβει τα ηνία της Εθνικής Ιαπωνίας.
Τα πρώτα του αποτελέσματα είναι άκρως ενθαρρυντικά,καθώς νίκησε την Αργεντινή σε φιλικό 1-0 με τον Messi στη σύνθεση της και κατέκτησε το κύπελλο Ασίας το 2011 κερδίζοντας στον τελικό 1-0 την Αυστραλία. Οι “Σαμουράι” με αυτόν τον κύριο που κάθεται στον πάγκο ευελπιστούν να κάνουν την έκπληξη και να συμμετάσχουν για τρίτη φορά στην ιστορία τους στους 16” της διοργάνωσης.
Τα πλεονεκτήματα
1.Ο προπονητής της φυσικά. Ο Alberto Zaccheroni είναι μια μεγάλη “αλεπού” των πάγκων και το αποδεικνύει αυτό με αποτελέσματα και σε άλλη Ήπειρο.
2.Ένα καλό που έχουν οι Ιάπωνες και γενικά οι Ασιάτες είναι ότι προσαρμόζονται γρήγορα στα θέλω του προπονητή τους και αν πάνε το παιχνίδι στο γρήγορο ρυθμό βάζουν σε μπελάδες πολλές ομάδες,ακόμα και αυτή της Αργεντινής.
Τα μειονεκτήματα
1.Μεγάλο τους μειονέκτημα και παράλληλα πλεονέκτημα για τον αντίπαλο είναι οι στημένες φάσεις. Ένα θέμα στο οποίο δεν φταίνε και αυτοί άλλωστε αφού η μητέρα φύση δεν τους γέννησε με ιδιαίτερα υψηλά κριτήρια.
2.Οι δύο ηγέτες της,ο Kagawa και ο Honda δεν είναι σε καλό φεγγάρι και ίσως αυτό να τους επηρεάσει και στην Εθνική τους ομάδα. Επιπρόσθετα μπορεί να φέρουν μαζί τους και τη κάκιστη κατάσταση στην οποία βρίσκονται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου